Strategic planning is very importan

Strategic planning is very important to attain organizational goals as it shows the ways to reach the targets. There are some issues involved in strategic planning and those issues must be scrutinized properly and setting priorities in terms of importance and time. Sometimes top managements face little bit difficulty to choose proper issues with respect to priorities as there are some agreements and disagreements among the opinions of those members. If there are a few incongruities about priorities and issues, it may be able to shift instantly to the organizational visions then targets. But if there is no agreement among the decision makers then it is important to indentify issue priorities and identify critical options. It can be possible in different ways and some of the ways are describing in the following section:

• First of all, board and staff can scan the internal and external environment of an organization and select some certain issues which are strategic and have great impact on the organization. They must prioritize the issues including why those issues are important, what is the positive and negative consequence of those issues and so on. All these issues might involve a wide range of other issues and programs like what will be the future demands, who will be the future customers, where they will operate and how they will operate to attain their goals and with whom they will work.

• Another way is planning group or a consultant will work with the company and scan the environment and find out the issues and then prioritize them in terms of feasibility, timing and importance. There will be some set of strategic issues which will be the part of strategic planning process. First set will get the most importance than any other sets. Board of committee or appointed staffs will review those issues and prepare their strategic planning according to the prioritizing issues.
Issues can be indentified in both ways but for the proper harmony there will be agreements among the decision makers otherwise it is tough to prepare proper strategic planning.

Moreover, Sadler (2003) defines strategic planning as the form of systematized, step-by-step, procedure to develop an organization’s strategy. This strategic planning involves with many issues and Sadler (2003) has identified five (5) major issues which involve with strategic planning namely, confusing strategy with the strategic plan, detachment from reality, paralysis by analysis, lack of ownership, and dampening of innovation.
There can be confusion with the existing strategies at the stage of strategic planning. Managers may feel that the strategic planning is the planning of same strategies which they are practicing now. Also detachment from reality is also another issue. Sadler (2003) argues that strategic planning is an intellectual process and it damages to the reality of operation. This basically happens because of the lack of involvement for the strategic planning of employees. The next issue is paralysis by analysis. This argues that strategic planning can be over-detailed because of the extensive analysis. Lack of ownership is another problem. Most of strategies are planned by the corporate planning department or by the senior management. Thus, it can be argued that strategic planning does not have a wide spread of ownership within the organisation. The final argument is that strategic planning is dampening of innovation. This mainly happen since strategic planning introduces many strict controls to the organisation and it limits the flexibility of the organisation (Sadler, 2003).

Results (Thai) 1:

การวางแผนเชิงกลยุทธ์เป็นสิ่งสำคัญมากที่จะบรรลุเป้าหมายขององค์กรจะแสดงวิธีการเข้าถึงเป้าหมาย มีบางประเด็นที่เกี่ยวข้องในการวางแผนเชิงกลยุทธ์ และปัญหาเหล่านั้นต้องสำคัญ scrutinized อย่างถูกต้อง และตั้งค่าความสำคัญและเวลา โรงแรมยอดนิยมในบางครั้งการจัดการหน้าลิตเติ้ลบิตยากเลือกปัญหาที่เหมาะสมกับระดับความสำคัญเนื่องจากมีข้อตกลงบางอย่างและความขัดแย้งระหว่างความคิดเห็นของสมาชิกเหล่านั้น ถ้ามี incongruities กี่เกี่ยวกับระดับความสำคัญของปัญหา มันอาจเปลี่ยนได้ทันทีกับวิสัยทัศน์องค์กรแล้วเป้าหมาย แต่ถ้าไม่มีข้อตกลงระหว่างผู้ตัดสินใจ แล้วจะต้องผ่านระดับความสำคัญของปัญหา และระบุตัวเลือกที่สำคัญ มันสามารถเป็นไปได้หลายวิธี และหนึ่งในวิธีที่อธิบายในส่วนต่อไปนี้:•ครั้งแรกของทั้งหมด พนักงานและคณะสามารถสแกนสภาพแวดล้อมภายใน และภายนอกขององค์กร และเลือกบางประเด็นบางอย่างที่มียุทธศาสตร์ และมีผลกระทบต่อองค์กร จะต้องจัดลำดับความสำคัญปัญหารวมทั้งสาเหตุปัญหาเหล่านั้นมีความสำคัญ เป็นสัจจะบวก และลบของปัญหาเหล่านั้นและ ปัญหาเหล่านี้อาจเกี่ยวข้องกับปัญหาอื่น ๆ และโปรแกรม เช่นอะไรจะมีความต้องการในอนาคต ซึ่งจะเป็นลูกค้าในอนาคต ซึ่งพวกเขาจะมีวิธีพวกเขาจะดำเนินการเพื่อบรรลุเป้าหมายของพวกเขา และ พร้อมที่จะทำงานที่หลากหลาย •อีกวิธีหนึ่งคือกลุ่มการวางแผน หรือปรึกษาจะทำงานกับบริษัทสแกนสิ่งแวดล้อม และค้นหาปัญหา และคุณลักษณะความเป็นไปได้ ระยะเวลา และความสำคัญ จะมีบางชุดของประเด็นยุทธศาสตร์ซึ่งจะเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการวางแผนเชิงกลยุทธ์ ชุดแรกจะได้รับความสำคัญมากที่สุดมากกว่าชุดอื่น ๆ คณะกรรมการหรือพนักงานตกแต่งจะทบทวนปัญหาเหล่านั้น และเตรียมการวางแผนเชิงกลยุทธ์ตามปัญหา prioritizing ปัญหาที่สามารถ indentified ในทั้งสองวิธี แต่สำหรับฮาร์โมนีเหมาะสมมีจะ มีข้อตกลงระหว่างผู้ตัดสินใจก็ยากในการเตรียมการวางแผนเชิงกลยุทธ์เหมาะสมนอกจากนี้ Sadler (2003) กำหนดวางแผนกลยุทธ์เป็นรูปแบบของการจัดระบบได้ง่าย ขั้น ตอน กระบวนการพัฒนากลยุทธ์ขององค์กร นี้การวางแผนเชิงกลยุทธ์เกี่ยวข้องกับหลายประเด็น และ Sadler (2003) ได้ระบุว่าห้า (5) หลักปัญหาซึ่งเกี่ยวข้องกับการวางแผนเชิงกลยุทธ์ได้แก่ สับสนกลยุทธ์กับแผนเชิงกลยุทธ์ ปลดจากความเป็นจริง อัมพาต โดยวิเคราะห์ ขาดความเป็นเจ้าของ และสะท้อนได้ดีของนวัตกรรม อาจสับสนกับกลยุทธ์ที่มีอยู่ในขั้นการวางแผนเชิงกลยุทธ์ ผู้จัดการอาจรู้สึกว่า การวางแผนเชิงกลยุทธ์เป็นการวางแผนกลยุทธ์เดียวกันที่พวกเขากำลังฝึกตอนนี้ นอกจากนี้ยัง ปลดจากความเป็นจริงยังเป็นปัญหาอีก Sadler (2003) จนว่า การวางแผนเชิงกลยุทธ์เป็นกระบวนการทางปัญญา และมันเสียหายกับความเป็นจริงของการดำเนินงาน โดยทั่วไปนี้เกิดขึ้นเนื่องจากขาดการมีส่วนร่วมในการวางแผนเชิงกลยุทธ์ของพนักงาน ฉบับต่อไปเป็นอัมพาต โดยวิเคราะห์ จนว่า การวางแผนเชิงกลยุทธ์ได้รายละเอียดมากเกินไปเนื่องจากการวิเคราะห์อย่างละเอียด ขาดความเป็นเจ้าของปัญหาอื่นได้ ส่วนใหญ่กลยุทธ์มีการวางแผน โดยฝ่ายวางแผนองค์กร หรือผู้บริหาร ดังนั้น มันสามารถถูกโต้เถียงว่า การวางแผนเชิงกลยุทธ์ได้เป็นของเจ้าของภายในองค์กรได้ อาร์กิวเมนต์สุดท้ายได้ว่า การวางแผนกลยุทธ์จะสะท้อนได้ดีของนวัตกรรม ซึ่งส่วนใหญ่เกิดขึ้นเนื่องจากการวางแผนเชิงกลยุทธ์แนะนำควบคุมเข้มงวดมากเพื่อองค์กร และมันจำกัดความยืดหยุ่นขององค์กร (Sadler, 2003)

Results (Thai) 2:

การวางแผนเชิงกลยุทธ์เป็นสิ่งสำคัญมากที่จะบรรลุเป้าหมายขององค์กรในขณะที่มันแสดงให้เห็นถึงวิธีการที่จะไปให้ถึงเป้าหมาย มีบางประเด็นที่เกี่ยวข้องในการวางแผนเชิงกลยุทธ์และปัญหาเหล่านั้นจะต้องได้รับการพิจารณาอย่างถูกต้องและการตั้งค่าลำดับความสำคัญในแง่ของความสำคัญและเวลา บางครั้งผู้บริหารระดับสูงต้องเผชิญกับความยากลำบากนิด ๆ หน่อย ๆ ให้เลือกประเด็นที่เหมาะสมเกี่ยวกับการจัดลำดับความสำคัญที่มีข้อตกลงบางอย่างและความขัดแย้งในหมู่ความคิดเห็นของสมาชิกเหล่านั้น หากมี incongruities บางอย่างเกี่ยวกับลำดับความสำคัญและมีปัญหาก็อาจจะไม่สามารถที่จะเปลี่ยนทันทีที่วิสัยทัศน์ขององค์กรแล้วเป้าหมาย แต่ถ้าไม่มีข้อตกลงในหมู่ผู้มีอำนาจตัดสินใจแล้วมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะจัดลำดับความสำคัญ indentify ปัญหาและระบุตัวเลือกที่สำคัญ มันอาจจะเป็นไปได้ในรูปแบบที่แตกต่างกันและบางส่วนของวิธีการที่จะอธิบายในส่วนต่อไปนี้: •แรกของทุกคณะกรรมการและพนักงานสามารถสแกนสภาพแวดล้อมทั้งภายในและภายนอกขององค์กรและเลือกบางประเด็นบางอย่างที่มีกลยุทธ์และมีผลกระทบต่อ องค์กร. พวกเขาจะต้องจัดลำดับความสำคัญปัญหารวมถึงสาเหตุที่ปัญหาเหล่านั้นมีความสำคัญสิ่งที่เป็นผลบวกและลบของปัญหาเหล่านั้นและอื่น ๆ ทุกปัญหาเหล่านี้อาจเกี่ยวข้องกับความหลากหลายของปัญหาและโปรแกรมอื่น ๆ เช่นสิ่งที่จะเป็นความต้องการในอนาคตที่จะเป็นลูกค้าในอนาคตที่พวกเขาจะดำเนินการและวิธีที่พวกเขาจะดำเนินการเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของพวกเขาและพวกเขาจะทำงาน. •อีก วิธีที่มีการวางแผนกลุ่มหรือที่ปรึกษาที่จะทำงานร่วมกับ บริษัท และสแกนสภาพแวดล้อมและหาปัญหาแล้วจัดลำดับความสำคัญของพวกเขาในแง่ของความเป็นไปได้ระยะเวลาและความสำคัญ จะมีชุดบางส่วนของปัญหาเชิงกลยุทธ์ซึ่งจะเป็นส่วนหนึ่งของขั้นตอนการวางแผนเชิงกลยุทธ์ ชุดแรกจะได้รับความสำคัญมากที่สุดกว่าชุดอื่น ๆ คณะกรรมการของคณะกรรมการหรือได้รับการแต่งตั้งเจ้าหน้าที่จะตรวจสอบปัญหาเหล่านั้นและเตรียมความพร้อมการวางแผนเชิงกลยุทธ์ของพวกเขาเป็นไปตามปัญหาจัดลำดับความสำคัญ. ประเด็นที่สามารถ indentified ในรูปแบบที่ทั้งสอง แต่สำหรับความสามัคคีที่เหมาะสมจะมีข้อตกลงในหมู่ผู้มีอำนาจตัดสินใจอย่างอื่นก็เป็นเรื่องที่ยากที่จะเตรียมการวางแผนเชิงกลยุทธ์ที่เหมาะสม . นอกจากนี้แซดเลอร์ (2003) กำหนดวางแผนเชิงกลยุทธ์เป็นรูปแบบของการจัดระบบขั้นตอนโดยขั้นตอนวิธีการในการพัฒนากลยุทธ์ขององค์กร นี้การวางแผนเชิงกลยุทธ์ที่เกี่ยวข้องกับปัญหามากมายและแซดเลอร์ (2003) ได้ระบุห้า (5) ประเด็นสำคัญที่เกี่ยวข้องกับการวางแผนเชิงกลยุทธ์คือกลยุทธ์ทำให้เกิดความสับสนกับแผนกลยุทธ์ออกจากความเป็นจริงเป็นอัมพาตโดยการวิเคราะห์การขาดความเป็นเจ้าของและการรองรับของนวัตกรรม . สามารถมีความสับสนกับกลยุทธ์ที่มีอยู่ในขั้นตอนของการวางแผนเชิงกลยุทธ์ ผู้จัดการอาจจะรู้สึกว่าการวางแผนเชิงกลยุทธ์คือการวางแผนกลยุทธ์เดียวกันที่พวกเขามีการฝึกในขณะนี้ นอกจากนี้ยังมีการปลดจากความเป็นจริงนอกจากนี้ยังมีปัญหาอื่น แซดเลอร์ (2003) ระบุว่าการวางแผนเชิงกลยุทธ์เป็นกระบวนการทางปัญญาและความเสียหายที่เกิดกับความเป็นจริงของการดำเนินการ นี้โดยทั่วไปจะเกิดขึ้นเพราะการขาดการมีส่วนร่วมในการวางแผนเชิงกลยุทธ์ของพนักงาน ปัญหาต่อไปคืออัมพาตโดยการวิเคราะห์ นี้ระบุว่าการวางแผนเชิงกลยุทธ์สามารถมากกว่าเพราะมีรายละเอียดของการวิเคราะห์ที่กว้างขวาง ขาดความเป็นเจ้าของเป็นอีกปัญหาหนึ่ง ส่วนใหญ่มีการวางแผนกลยุทธ์โดยแผนกการวางแผนขององค์กรหรือผู้บริหารระดับสูง ดังนั้นจึงสามารถจะแย้งว่าการวางแผนเชิงกลยุทธ์ไม่ได้แพร่กระจายกว้างของความเป็นเจ้าของภายในองค์กร อาร์กิวเมนต์สุดท้ายคือการวางแผนเชิงกลยุทธ์ที่มีการหน่วงของนวัตกรรม นี้ส่วนใหญ่เกิดขึ้นตั้งแต่การวางแผนเชิงกลยุทธ์แนะนำการควบคุมอย่างเข้มงวดจำนวนมากเพื่อองค์กรและจะ จำกัด ความยืดหยุ่นขององค์กร (แซดเลอร์, 2003)

Results (Thai) 3:

การวางแผนกลยุทธ์เป็นสิ่งสำคัญมากที่จะบรรลุเป้าหมายขององค์กร มันแสดงให้เห็นวิธีที่จะไปถึงเป้าหมาย มีปัญหาบางอย่างที่เกี่ยวข้องในการวางแผนยุทธศาสตร์และประเด็นที่ต้องพิจารณาอย่างถูกต้องและการตั้งค่าลำดับความสำคัญในด้านความสำคัญและเวลาบางครั้งผู้บริหารหน้าเล็กน้อยยากที่จะเลือกปัญหาที่เหมาะสมด้วยการจัดลำดับความสำคัญมีบางข้อตกลงและความขัดแย้งในความคิดเห็นของสมาชิกเหล่านั้น ถ้า มี ไม่กี่ incongruities เกี่ยวกับประเด็นสําคัญ และมันอาจจะเปลี่ยนทันทีเพื่อองค์กรภาพเป้าหมายแต่ถ้าไม่มีข้อตกลงระหว่างผู้ผลิตตัดสินใจแล้วมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะศึกษาลำดับความสำคัญของปัญหา และระบุตัวเลือกที่สำคัญ มันสามารถเป็นไปได้ในรูปแบบที่แตกต่างกันและบางวิธีอธิบายในส่วนต่อไปนี้ :

- ครั้งแรกของทั้งหมดคณะกรรมการและพนักงานสามารถสแกนสภาพแวดล้อมภายในและภายนอกองค์กร และเลือกบางเรื่องบางอย่างซึ่งเป็นยุทธศาสตร์และมีผลกระทบต่อองค์กร พวกเขาจะต้องจัดลำดับความสำคัญปัญหารวมทั้งทำไมปัญหาเหล่านี้เป็นสิ่งสำคัญ อะไรคือผลในเชิงบวกและเชิงลบของปัญหาเหล่านั้นและปัญหาเหล่านี้อาจเกี่ยวข้องกับช่วงกว้างของปัญหาอื่น ๆและโปรแกรมเช่นสิ่งที่จะเป็นแนวโน้มความต้องการของผู้ที่จะเป็นลูกค้าในอนาคตที่พวกเขาจะใช้และวิธีการที่พวกเขาจะใช้เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของพวกเขาและที่พวกเขาจะทำงาน

- อีกวิธีหนึ่งคือการวางแผนกลุ่มหรือที่ปรึกษาจะทำงานกับ บริษัท และสแกนสิ่งแวดล้อม และค้นหาปัญหาและจัดลำดับความสำคัญพวกเขาในแง่ความเป็นไปได้ของเวลาและความสำคัญ จะต้องมีชุดของประเด็นยุทธศาสตร์ ซึ่งจะเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการวางแผนเชิงกลยุทธ์ ชุดแรกจะได้รับมากที่สุดสำคัญกว่าอื่นใดชุดแต่งตั้งคณะกรรมการหรือเจ้าหน้าที่จะตรวจสอบปัญหาเหล่านั้น และเตรียมการวางแผนเชิงกลยุทธ์ของพวกเขาตามการวิเคราะห์ปัญหา
ปัญหาสามารถมากในทั้งสองวิธี แต่สำหรับความสามัคคีที่เหมาะสมจะมีข้อตกลงระหว่างผู้ผลิตตัดสินใจมิฉะนั้นจะเหนียวเพื่อเตรียมการวางแผนเชิงกลยุทธ์ที่เหมาะสม

นอกจากนี้ แซดเลอร์ ( 2003 ) กำหนดเป็นรูปแบบของจัดระบบการวางแผนเชิงกลยุทธ์ ,ขั้นตอน , ขั้นตอนในการวางแผนกลยุทธ์ขององค์กร การวางแผนกลยุทธ์นี้เกี่ยวข้องกับปัญหามากมาย และ แซดเลอร์ ( 2003 ) ได้ระบุห้า ( 5 ) ปัญหาหลักที่เกี่ยวข้องกับการวางแผนเชิงกลยุทธ์ คือ สับสน กลยุทธ์กับการวางแผนเชิงกลยุทธ์ การแยกออกจากความเป็นจริง อัมพาตโดยการวิเคราะห์ ไม่มีความเป็นเจ้าของ และการหน่วงของนวัตกรรม
สามารถมีความสับสนกับกลยุทธ์ที่มีอยู่ในขั้นตอนของการวางแผนเชิงกลยุทธ์ ผู้จัดการอาจจะรู้สึกว่า การวางแผนเชิงกลยุทธ์ คือ การวางแผนกลยุทธ์เดียวกันที่พวกเขาซ้อมกันได้แล้ว ยังไม่สนใจจากความเป็นจริงยังมีปัญหาอื่นอีก แซดเลอร์ ( 2546 ) ระบุว่า การวางแผนเชิงกลยุทธ์ คือ กระบวนการทางปัญญา และมันเสียหายกับความเป็นจริงของการดำเนินงานนี้โดยทั่วไปเกิดขึ้นเนื่องจากการขาดการมีส่วนร่วมในการวางแผนกลยุทธ์ของพนักงาน ปัญหาต่อไปคือ อัมพาตโดยการวิเคราะห์ นี้ระบุว่า การวางแผนเชิงกลยุทธ์สามารถผ่านรายละเอียดเพราะการวิเคราะห์อย่างละเอียด ขาดกรรมสิทธิ์เป็นปัญหาอีก มากที่สุดของกลยุทธ์ที่วางแผนโดยวางแผนองค์กร หรือ แผนก โดยผู้บริหารระดับสูง ดังนั้นมันสามารถจะแย้งว่า การวางแผนเชิงกลยุทธ์ ไม่ได้มีการแพร่กระจายกว้างของความเป็นเจ้าของในองค์กร อาร์กิวเมนต์สุดท้ายคือ การวางแผนเชิงกลยุทธ์ คือ การหน่วงของนวัตกรรม นี้ส่วนใหญ่เกิดขึ้นเนื่องจากการวางแผนเชิงกลยุทธ์แนะนำการควบคุมที่เข้มงวดมากเพื่อองค์กร และขีดจำกัดความยืดหยุ่นขององค์กร ( แซดเลอร์
, 2003 )