Most oxygen scavenging systems are

Most oxygen scavenging systems are based on the oxidation of iron and depend on the incorporation of an oxygen-scavenging component into the package, rather than an active packaging material. Ferrous iron powder is often used as the active agent. It is typically contained in a small high oxygen-permeable sachet to separate it from the food product (see Fig. 4.1). A disadvantage of systems of this type is that the water activity of the product must be high enough for the moisture to trigger the scavenging reaction. The sachet also pose a real risk to consumers as large amounts of iron could be accidentally ingested and there is the danger that it could leak, causing contamination or undesirable changes in the odour and flavour of the packaged product. It is clear that active packaging solutions that do not depend on sachets would be an improvement. There have been attempts to disperse ferrous iron compounds directly into polymer matrices; however, this causes their effectiveness to diminish as the active compound is poorly dispersed or quickly deactivated. The development of new active oxygen scavenging packaging materials with higher levels of efficacy would be of benefit to the food industry. Some oxygen scavenging films have been developed by adding titanium dioxide (TiO2) nanoparticles to different polymers, but since TiO2 acts by a photocatalytic mechanism, its major drawback is the requirement of UV light for activation. Aerobic microorganisms have also been used as oxygen-scavenging ‘active compounds’ in hydroxyethyl cellulose and PVOH active coatings for high humidity foods, but their efficiency is restricted by the hydration conditions and the matrices in which they are entrapped.

Results (Thai) 1:

ระบบ scavenging ออกซิเจนส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับสนิมเหล็ก และขึ้นอยู่กับจดทะเบียนประกอบเป็นออกซิเจน scavenging เป็นบรรจุภัณฑ์ มากกว่าการใช้งานบรรจุภัณฑ์ ผงเหล็กเหล็กมักใช้เป็นตัวแทนใช้งานอยู่ โดยทั่วไปได้มีอยู่ในสูตรสูงออกซิเจน permeable ตัวเล็กแยกจากผลิตภัณฑ์อาหาร (ดู Fig. 4.1) ข้อเสียของระบบชนิดนี้จะให้กิจกรรมน้ำของผลิตภัณฑ์ต้องสูงเพียงพอสำหรับความชื้นจะทำให้เกิดปฏิกิริยา scavenging สูตรยังมีความเสี่ยงจริงให้กับผู้บริโภคเป็นจำนวนมากของเหล็กอาจจะกินโดยไม่ตั้งใจ และมีอันตรายที่มันอาจรั่วไหล การเกิดการเปลี่ยนแปลงปนเปื้อนหรือไม่พึงปรารถนาในกลิ่นและรสชาติของผลิตภัณฑ์ที่บรรจุ เป็นที่ชัดเจนว่า บรรจุโซลูชันที่ขึ้นอยู่กับ sachets จะการปรับปรุง ได้มีความพยายามที่จะกระจายสารเหล็กเหล็กโดยตรงลงในพอลิเมอร์เมทริกซ์ อย่างไรก็ตาม นี้ทำให้ประสิทธิภาพหรี่เป็นสารประกอบใช้กระจายงาน หรือปิดใช้งานได้อย่างรวดเร็ว การพัฒนาของใหม่ใช้ออกซิเจน scavenging บรรจุภัณฑ์ ด้วยประสิทธิภาพระดับสูงจะเป็นประโยชน์กับอุตสาหกรรมอาหาร ฟิล์มบาง scavenging ออกซิเจนได้รับการพัฒนา โดยการเพิ่มการเก็บกักไทเทเนียมไดออกไซด์ (TiO2) โพลิเมอร์ที่แตกต่างกัน แต่เนื่องจาก TiO2 หน้าที่ โดยกลไกกระ คืนเงินสำคัญคือ ความต้องการของแสง UV สำหรับการเรียกใช้ ยังถูกใช้เป็นออกซิเจน scavenging 'งานสาร' hydroxyethyl เซลลูโลสและเคลือบงาน PVOH จุลินทรีย์แอโรบิกสำหรับอาหารความชื้นสูง แต่ประสิทธิภาพของพวกเขาถูกจำกัด โดยเงื่อนไขไล่น้ำและเมทริกซ์ซึ่งจะถูกเก็บกัก

Results (Thai) 2:

ส่วนใหญ่ระบบไล่ออกซิเจนอยู่บนพื้นฐานของการเกิดออกซิเดชันของเหล็กและขึ้นอยู่กับการรวมตัวกันขององค์ประกอบที่จับออกซิเจนเป็นแพคเกจมากกว่าวัสดุบรรจุภัณฑ์ที่ใช้งาน เหล็กผงเหล็กมักจะใช้เป็นตัวแทนงาน มันมีอยู่ทั่วไปในซองออกซิเจนซึมผ่านสูงขนาดเล็กที่จะแยกมันออกมาจากผลิตภัณฑ์อาหาร (ดูรูป. 4.1) ข้อเสียของระบบประเภทนี้คือกิจกรรมทางน้ำของผลิตภัณฑ์ที่จะต้องสูงพอสำหรับความชื้นที่จะเรียกปฏิกิริยาไล่ ซองนอกจากนี้ยังก่อให้เกิดความเสี่ยงที่แท้จริงให้กับผู้บริโภคเป็นจำนวนมากของธาตุเหล็กอาจจะกินโดยบังเอิญและมีอันตรายว่ามันอาจจะรั่วไหลที่ก่อให้เกิดการปนเปื้อนหรือการเปลี่ยนแปลงที่ไม่พึงประสงค์ในกลิ่นและรสชาติของผลิตภัณฑ์ที่บรรจุ เป็นที่ชัดเจนว่าการแก้ปัญหาบรรจุภัณฑ์ที่ใช้งานที่ไม่ขึ้นอยู่กับซองจะมีการปรับปรุง มีความพยายามที่จะแยกย้ายกันไปสารประกอบเหล็กเหล็กโดยตรงในการฝึกอบรมลิเมอร์; อย่างไรก็ตามนี่เป็นสาเหตุที่ทำให้ประสิทธิภาพของพวกเขาจะลดลงเป็นสารประกอบที่ใช้งานจะแยกย้ายกันไปดีหรือปิดการใช้งานได้อย่างรวดเร็ว การพัฒนาไล่ออกซิเจนที่ใช้งานใหม่วัสดุบรรจุภัณฑ์ที่มีระดับที่สูงขึ้นของประสิทธิภาพจะเป็นประโยชน์ให้กับอุตสาหกรรมอาหาร ภาพยนตร์ไล่ออกซิเจนบางคนได้รับการพัฒนาโดยการเพิ่มไทเทเนียมไดออกไซด์ (TiO2) นาโนโพลิเมอร์ที่จะแตกต่างกัน แต่ตั้งแต่ TiO2 โดยทำหน้าที่เป็นกลไกออกไซด์, อุปสรรคสำคัญของมันคือความต้องการของแสงยูวีสำหรับการเปิดใช้ จุลินทรีย์แอโรบิกก็ยังคงถูกนำมาใช้เป็นออกซิเจนไล่ 'สาร' ในเซลลูโลสไฮดรอกซีและ PVOH เคลือบที่ใช้งานสำหรับอาหารที่มีความชื้นสูง แต่ประสิทธิภาพของพวกเขาถูก จำกัด โดยสภาพความชุ่มชื้นและการฝึกอบรมในการที่พวกเขาจะถูกเก็บกัก

Results (Thai) 3:

ออกซิเจนมากที่สุดระบบจะขึ้นอยู่กับการออกซิเดชันของเหล็ก และขึ้นอยู่กับการรวมตัวของออกซิเจนมีการองค์ประกอบในแพคเกจมากกว่าการใช้งานบรรจุภัณฑ์วัสดุ ผงเหล็กเหล็กมักจะใช้เป็นตัวแทนที่ใช้งานอยู่ มันมักจะถูกบรรจุอยู่ในถุงเล็กซึมออกซิเจนสูงแยกจากผลิตภัณฑ์อาหาร ( ดูรูปที่ 4.1 )ข้อเสียของระบบประเภทนี้ คือ น้ำ กิจกรรมของผลิตภัณฑ์จะต้องสูงเพียงพอสำหรับความชุ่มชื้นกระตุ้นการเกิดปฏิกิริยา ถุงเครื่องหอมยังก่อให้เกิดความเสี่ยงที่แท้จริงกับผู้บริโภคเป็นจำนวนมากของเหล็กอาจจะเผลอกลืนกิน และไม่มีอันตราย ที่อาจก่อให้เกิดการรั่วหรือการเปลี่ยนแปลงที่ไม่พึงประสงค์ในกลิ่น และรสของการบรรจุผลิตภัณฑ์มันชัดเจน ที่ใช้งานบรรจุภัณฑ์โซลูชั่นที่ไม่ขึ้นกับซองจะปรับปรุง มีความพยายามที่จะสลายสารประกอบเหล็กโดยตรงลงในพอลิเมอร์เมทริกซ์ อย่างไรก็ตาม นี้จะทำให้ประสิทธิภาพลดลง เช่น สารประกอบที่ใช้งานคืองานแพร่ระบาดได้อย่างรวดเร็วหรือการทำลายการพัฒนาการใช้ออกซิเจนใหม่วัสดุบรรจุภัณฑ์ที่มีระดับที่สูงขึ้นของประสิทธิภาพจะเป็นประโยชน์ให้กับอุตสาหกรรมอาหาร ออกซิเจนการภาพยนตร์ได้ถูกพัฒนาขึ้น โดยการเพิ่มอนุภาคนาโนไทเทเนียมไดออกไซด์ ( TiO2 ) กับพอลิเมอร์ที่แตกต่างกัน แต่เนื่องจาก TiO2 กระทำโดยกลไกรี ข้อบกพร่องของหลักคือความต้องการของแสงยูวีสำหรับการกระตุ้นจุลินทรีย์แอโรบิกยังถูกใช้เป็นสารประกอบออกซิเจนการ ' ใช้งาน ' ใน hydroxyethyl pvoh เซลลูโลสและงานเคลือบอาหาร ความชื้นสูง แต่ประสิทธิภาพของพวกเขาถูก จำกัด โดยใช้เงื่อนไขและเมทริกซ์ ที่พวกเขาเป็นผู้ที่ติดกับ