The linear range for this method is

The linear range for this method is less than the others.
However,
much less molecule forming element (aluminum)
was used in this study.
It should be stated that the fluorine concentration of toothpaste samples were around 30–40 mg L−1 before aspiration
and toothpaste is one of the most fluorine rich samples.
There is no use of extending the linear calibration curve to very high fluorine concentrations.
Therefore,
the linear range
with aluminum mono fluoride is sufficient for almost all the samples for the determination of fluorine.
LOD was somewhat worse than that found by Gleisner et al. [17].

Results (Thai) 1:

ช่วงเส้นสำหรับวิธีนี้มีน้อยกว่าคนอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม โมเลกุลน้อยมากเป็นองค์ประกอบ (อลูมิเนียม) ใช้ในการศึกษานี้ ควรระบุว่า ความเข้มข้นฟลูออรีนอย่างยาสีฟันได้ประมาณ 30 – 40 mg L−1 ก่อนปณิธาน และยาสีฟันเป็นหนึ่งตัวอย่างรวยฟลูออรีนมากที่สุดขยายเส้นโค้งเชิงเส้นเทียบกับความเข้มข้นสูงมากฟลูออรีนใช้ไม่ได้ ดังนั้น ช่วงเชิงเส้น โมโนฟลูออไรด์จะไม่เพียงพอสำหรับตัวอย่างเกือบทั้งหมดสำหรับการกำหนดของฟลูออรีนกับอลูมิเนียมลอดได้ค่อนข้างแย่กว่าที่ค้นพบโดย Gleisner et al. [17]

Results (Thai) 2:

ช่วงเชิงเส้นสำหรับวิธีการนี้จะน้อยกว่าคนอื่น ๆ .
อย่างไรก็ตาม
โมเลกุลมากน้อยสร้างองค์ประกอบ (อลูมิเนียม)
ถูกนำมาใช้ในการศึกษานี้.
มันควรจะระบุว่าความเข้มข้นของฟลูออรีนตัวอย่างยาสีฟันประมาณ 30-40 มก. L-1 ก่อนที่ความทะเยอทะยาน
และยาสีฟันเป็นหนึ่งในตัวอย่างที่อุดมไปด้วยฟลูออรีนที่สุด.
มีใช้ไม่ได้ของการขยายเชิงเส้นโค้งการสอบเทียบความเข้มข้นสูงมากฟลูออรีนเป็น.
ดังนั้น
ช่วงเชิงเส้น
อลูมิเนียมที่มีฟลูออไรขาวดำก็เพียงพอแล้วสำหรับเกือบทุกตัวอย่างสำหรับการกำหนดฟลูออรีน.
LOD ค่อนข้างเลวร้ายยิ่งกว่าที่พบโดย Gleisner et al, [17]

Results (Thai) 3:

ช่วงเชิงเส้นวิธีนี้น้อยกว่าคนอื่น ๆ

แต่น้อยมากเป็นองค์ประกอบโมเลกุล ( อลูมิเนียม )
เป็นเครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้
มันควรจะระบุว่า ฟลูออรีน ความเข้มข้นของตัวอย่างยาสีฟันมีประมาณ 30 – 40 มิลลิกรัมต่อลิตร− 1 ก่อนที่ความปรารถนา
ยาสีฟัน และเป็นหนึ่งใน ที่สุด รวย
( ตัวอย่างไม่มีการใช้ขยายเส้นปรับเทียบเชิงปริมาณฟลูออรีนสูงมาก


เพราะฉะนั้น ช่วงเส้นอลูมิเนียมโมโนฟลูออไรด์เพียงพอสำหรับเกือบทุกตัวอย่าง เพื่อหาปริมาณฟลูออรีน .
แต่ค่อนข้างแย่กว่าที่พบโดย gleisner et al . [ 17 ]