Plop!The figure heavily fell onto t

Plop!

The figure heavily fell onto the ground. His two hands supported the ground while his whole body trembled. He released a hoarse growl from his mouth, yet he was unable to stand up even after a long time. Hence, with his two hands grabbing onto the ground, he crawled forward bit by bit. The place which he had crawled on, was left with shocking stains of blood…

“Yun Che… I will kill you… Even if my body is smashed into pieces… I will still kill you!!!!”

Painful growls, which were filled with resentment, poured out from the corner of his lips. He did not know how many times he had repeated these words, they had long been deeply engraved in his soul, as though they had become his only belief in life.

Results (Thai) 1:

Plopรูปหนักล้มลงบนพื้นดิน สองมือของเขาได้รับการสนับสนุนพื้นดินในขณะที่ร่างกายของเขา trembled เขาออกเป็นดวงแหบจากปากของเขา แต่เขาไม่สามารถยืนขึ้นแม้เป็นเวลานาน ด้วยเหตุนี้ ด้วยสองมือโลภไป เขาตระเวนไปข้างหน้าบิตโดยบิต สถานที่ที่เขาได้ตระเวนบน ซ้ายกับคราบเลือดที่น่าตกใจ..."ยุน Che... ฉันจะฆ่าคุณ... แม้ว่าร่างกายของฉันคือทุบเป็นชิ้น... ฉันจะยังคงฆ่าคุณ!!!"เจ็บปวดหน้ากาก ที่เต็มไป ด้วยความไม่พอใจ เทออกจากมุมของริมฝีปากของเขา เขาไม่รู้กี่ครั้งที่เขามีซ้ำคำเหล่านี้ พวกเขามียาวลึกให้พิมพ์ในจิตวิญญาณของเขา ว่าพวกเขาได้กลายเป็นความเชื่อของเขาเท่านั้นในชีวิต

Results (Thai) 2:

ป๋อม!

ร่างหนักตกลงไปบนพื้นดิน มือทั้งสองข้างของเขาได้รับการสนับสนุนจากพื้นดินในขณะที่ร่างกายของเขาทั้งกลัวจนตัวสั่น เขาปล่อยคำรามเสียงแหบจากปากของเขา แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะยืนขึ้นแม้หลังจากที่เวลานาน ดังนั้นด้วยสองมือของเขาโลภลงบนพื้นดินที่เขาคลานไปข้างหน้าทีละนิด สถานที่ซึ่งเขาได้รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับการถูกทิ้งให้อยู่กับคราบเลือดที่น่าตกใจของ ...

"ยุนเจ๊ ... ฉันจะฆ่าคุณ ... แม้ว่าร่างกายของฉันจะถูกทุบเป็นชิ้น ... ฉันจะยังคงฆ่าคุณ !!!!"

คำรามเจ็บปวดซึ่งเต็มไป ด้วยความไม่พอใจเทออกจากมุมของริมฝีปากของเขา เขาไม่ทราบว่าหลายครั้งที่เขาได้ทำซ้ำคำเหล่านี้พวกเขามานานสลักลึกในจิตวิญญาณของเขาราวกับว่าพวกเขาได้กลายเป็นความเชื่อของเขาเท่านั้นในชีวิต

Results (Thai) 3:

พลั่ก !ร่างหนักล้มลงบนพื้น มือทั้งสองของเขาสนับสนุนพื้นดินในขณะที่ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน เขาคำรามแหบแห้งออกมาจากปากของเขา แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะยืนขึ้นหลังจากที่เวลานาน ดังนั้น ด้วยสองมือของเขาจับลงบนพื้นดิน เขาคลานไปข้างหน้า บิตโดยบิต ที่ซึ่งเขาได้คลานต่อ ยังเหลือคราบเลือดที่น่าตกใจ . . . . . . ." ยุนเช . . . . . . . ฉันจะฆ่าแก . . . . . . . ถึงแม้ร่างกายของฉันจะถูกทุบเป็นชิ้นๆ . . . . . . . ฉันก็จะฆ่าแก ! ! ! ! ! ! ! ! ! ". . เจ็บปวดซึ่งเต็มไปด้วยความแค้น เทออกมาจากมุมปากของเขา เขาไม่รู้กี่ครั้ง เขาย้ำคำเหล่านี้ พวกเขาได้นานถูกฝังลึกในจิตใจของเขา ราวกับว่าพวกเขาได้กลายเป็นความเชื่อของเขาในชีวิต