3.2. Film solubility Water insolubi

3.2. Film solubility
Water insolubility or resistance is a substantial characteristic of edible films for use in food protection, where water activity ishigh, or when the edible film must be in contact with water during processing of the coated food, to avoid the exudation of fresh or frozen products (Gontard et al., 1992). All the prepared films maintained their integrity after incubation in water with gentle motion for 24 h. The control film displayed a low solubility value of about38%, similar to that reported by Jeya Shakila et al. (2012) (∼40%)in composite films from fish gelatin and chitosan. The lower solu-bility of biocomposite films in the present study may result fromthe protein-polysaccharide interactions mainly via hydrogen bonding which plays an important role in film formation as reported by Gómez-Estaca et al. (2010). A significant (p < 0.05) increase in water solubility was observed by adding OEO to the film (Table 1).The higher solubility of oil incorporated-films may be assigned to the re-emerging protein-polysaccharide interactions with this essential oil which weaken the interactions that had stabilized theprotein-polysaccharide network structure (Gómez-Estaca et al.,2010). The presence of essential oil may also limit the interaction ofglycerol with protein matrix which would allow an increase in itsleaching phenomenon (Pires et al., 2013). Likewise, the inclusion of clove essential oil to gelatin–chitosan film matrix increased their solubility in water (Gómez-Estaca et al., 2010).

Results (Thai) 1:

3.2. ฟิล์มละลาย Insolubility น้ำหรือทนนั้นเป็นลักษณะที่พบของกินฟิล์มเพื่อใช้ในการป้องกันอาหาร น้ำที่กิจกรรม ishigh หรือเมื่อต้องอยู่กับน้ำฟิล์มกินในระหว่างการประมวลผลของอาหารที่เคลือบ หลีกเลี่ยง exudation สด หรือแช่แข็งผลิตภัณฑ์ (Gontard et al., 1992) ฟิล์มที่เตรียมไว้ทั้งหมดรักษาสภาพหลังการบ่มในน้ำเคลื่อนไหวอ่อนโยนใน 24 ชม ฟิล์มควบคุมแสดงค่าการละลายต่ำ about38% ที่รายงานโดย Jeya Shakila et al. (2012) (∼40%) ในภาพยนตร์ผสมจากปลาตุ๋นและไคโตซาน ตัวล่าง solu-bility ของ biocomposite ฟิล์มในการศึกษามีผลมาจากการโต้ตอบของ polysaccharide โปรตีนส่วนใหญ่ผ่านไฮโดรเจนยึดซึ่งมีบทบาทสำคัญในการก่อตัวของฟิล์มเป็นรายงานโดย Gómez Estaca et al. (2010) การเพิ่มขึ้น (p < 0.05) อย่างมีนัยสำคัญในการละลายน้ำถูกตรวจสอบ โดยเพิ่ม OEO ฟิล์ม (ตาราง 1)ละลายสูงกว่าของน้ำมันรวมฟิล์มอาจให้ได้เกิดใหม่โปรตีน polysaccharide โต้กับน้ำมันนี้ที่ลดลงที่มีเสถียร theprotein polysaccharide โครงสร้างเครือข่าย (Gómez Estaca et al., 2010) ของน้ำมันอาจยังจำกัด ofglycerol โต้ตอบกับเมทริกซ์โปรตีนซึ่งจะช่วยให้การเพิ่มขึ้นใน itsleaching ปรากฏการณ์ (Pires et al., 2013) ในทำนองเดียวกัน การรวมของน้ำมันหอมระเหยกานพลูกับเมทริกซ์ฟิล์มตุ๋น – ไคโตซานเพิ่มขึ้นการละลายในน้ำ (Gómez Estaca et al., 2010)

Results (Thai) 2:

3.2 ฟิล์มสามารถในการละลาย
ไม่ละลายน้ำหรือความต้านทานเป็นลักษณะสำคัญของภาพยนตร์กินสำหรับใช้ในการป้องกันอาหารที่ ishigh กิจกรรมทางน้ำหรือเมื่อฟิล์มกินได้จะต้องอยู่ในการติดต่อกับน้ำในระหว่างการประมวลผลของอาหารเคลือบเพื่อหลีกเลี่ยงสารคัดหลั่งของสดหรือแช่แข็ง ผลิตภัณฑ์ (Gontard et al., 1992) ทั้งหมดภาพยนตร์ที่เตรียมไว้คงความสมบูรณ์ของพวกเขาหลังจากบ่มเพาะในน้ำที่มีการเคลื่อนไหวที่นุ่มนวลเป็นเวลา 24 ชั่วโมง ฟิล์มควบคุมแสดงค่าการละลายต่ำของ about38% คล้ายกับที่รายงานโดย Jeya Shakila และคณะ (2012) (~40%) ในภาพยนตร์คอมโพสิตจากเจลาตินปลาและไคโตซาน ต่ำ Solu-รับผิดชอบของภาพยนตร์ biocomposite ในการศึกษาครั้งนี้อาจส่งผลให้ fromthe ปฏิสัมพันธ์โปรตีน polysaccharide ส่วนใหญ่ผ่านทางพันธะไฮโดรเจนซึ่งมีบทบาทสำคัญในภาพยนตร์ก่อรายงานโดยGómez-Estaca และคณะ (2010) อย่างมีนัยสำคัญ (p <0.05) การเพิ่มขึ้นของการละลายน้ำถูกพบโดยการเพิ่ม OEO กับฟิล์ม (ตารางที่ 1) ความสามารถในการละลายที่สูงขึ้นของน้ำมันภาพยนตร์จดทะเบียนอาจถูกกำหนดให้เกิดขึ้นใหม่อีกครั้งปฏิสัมพันธ์โปรตีน polysaccharide กับเรื่องนี้น้ำมันหอมระเหยซึ่งมีกำลังอ่อนลง ปฏิสัมพันธ์ที่มีความเสถียรโครงสร้างเครือข่าย theprotein-polysaccharide (Gómez-Estaca et al., 2010) การปรากฏตัวของน้ำมันหอมระเหยอาจ จำกัด การปฏิสัมพันธ์ ofglycerol กับเมทริกซ์โปรตีนซึ่งจะช่วยให้การเพิ่มขึ้นของปรากฏการณ์ itsleaching (Pires et al., 2013) ในทำนองเดียวกันรวมของกานพลูน้ำมันหอมระเหยเพื่อเมทริกซ์ฟิล์มเจลาตินไคโตซานที่เพิ่มขึ้นของพวกเขาสามารถในการละลายในน้ำ (Gómez-Estaca et al., 2010)

Results (Thai) 3:

3.2 . ฟิล์มละลายน้ำหรือมีความต้านทานกรดเมตา
อย่างมากลักษณะของฟิล์มเพื่อใช้ในการคุ้มครองอาหาร ซึ่งมีกิจกรรมทางน้ำ หรือเมื่อแผ่นฟิล์มจะต้องสัมผัสกับน้ำระหว่างการประมวลผลของอาหารเคลือบ เพื่อหลีกเลี่ยง exudation ผลิตภัณฑ์สดหรือแช่แข็ง ( gontard et al . , 1992 )ทั้งหมดเตรียมฟิล์มรักษาความสมบูรณ์ของพวกเขาหลังจากบ่มในน้ำที่อ่อนโยนการเคลื่อนไหวเป็นเวลา 24 ชั่วโมงฟิล์มควบคุมแสดงค่าการละลายต่ำของ about38 % ซึ่งใกล้เคียงกับรายงานโดย jeya shakila et al . ( 2012 ) ( ∼ 40% ) ประกอบภาพยนตร์จากเจลาตินปลา และไคโตซานราคา biocomposite ซูลู bility ของภาพยนตร์ในการศึกษาปฏิสัมพันธ์โปรตีนอาจเป็นผลจากสารส่วนใหญ่ผ่านทางพันธะไฮโดรเจน ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการสร้างภาพยนตร์ รายงานโดย G óแมส estaca et al . ( 2010 ) ทางสถิติ ( P < 0.05 ) การเพิ่มการละลายน้ํา สังเกตได้จากการเพิ่ม oeo กับฟิล์ม ( ตารางที่ 1 )การละลายสูงกว่าน้ำมันรวมภาพยนตร์อาจจะมอบหมายให้ re ใหม่ โพลีแซคคาไรด์ โปรตีนปฏิสัมพันธ์กับน้ำมันที่ลดลงมีปริมาณโพลีแซคคาไรด์มีปฏิสัมพันธ์โครงสร้างเครือข่าย ( G óแมส estaca et al . , 2010 )การปรากฏตัวของน้ำมันหอมระเหยอาจ จำกัด การปฏิสัมพันธ์กับโปรตีน ofglycerol เมทริกซ์ซึ่งจะอนุญาตให้มีการเพิ่ม itsleaching ปรากฏการณ์ ( เปเรซ et al . , 2013 ) อนึ่ง การรวมของน้ำมันกานพลูกับเจลาติน–ฟิล์มไคโตซานเมทริกซ์เพิ่มการละลายของพวกเขาในน้ำ ( กรัมóแมส estaca et al . , 2010 )