The ecosystem concept became a wide

The ecosystem concept became a widely used tool for research after 1945; for
example, it has been adopted by the International Biological Program (Myers and
Shelton, 1980). The approach focuses on energy flows or nutrient transformations.
Biotic activity within an ecosystem can be divided into that of producers, consumers
and decomposers, and efforts to study these may focus on population dynamics and
productivity, predator–prey relations, parasitism and so on. Study of non-biotic aspects
of an ecosystem may focus on estimation of biomass or micrometeorology. In the past
three decades there has been a shift from description of the structure of ecosystems to
a focus on trying to understand function, processes, mechanisms and systems behaviour.
The ecosystem boundary is often adopted as the spatial and temporal limits to an
environmental task, and the ecosystem concept allows the environmental manager to
look at portions of complex nature as an integrated system (Van Dyne, 1969: 78; Holling,
1987). The concept may be applied to cities, agriculture (urban ecosystems and agroecosystems
respectively) and many other situations, although these are not actually true,
discrete units in terms of energy flows or function. An ecosystems approach allows a
holistic view of how complex components work together, and it can enable the incorporation
of human dimensions into assessments of biosphere functioning (Samson
and Knopf, 1996; Vogt et al., 1997). This requires a multidisciplinary or, better, interdisciplinary
teamwork that includes consideration of science and social science issues
(DiCastri and Hadley, 1985; Roe, 1996; Yaffee, 1996). If the ecosystems approach is
pursued with a holistic perspective, that may be interpreted in either a comprehensive
or an integrated manner. The integrated approach does not try to research all ecosystem
components, only those deemed crucial by planners (Barrett, 1994; Bocking, 1994;
Margerum and Born, 1995). A comprehensive approach seeks to research in much
greater depth with wider focus, taking time and costing more, so it may be less
practical for planning and management. It is important that planners and analysts
have a clearly thought-out interpretation of what an ecosystem approach means before
using it. Environmental managers may treat an ecosystem rather like a factory: they
seek to improve and sustain output and reduce costs but, unlike a factory, there are
often several different ‘products’ such as agricultural produce, tourism, water supply
and conservation

Results (Thai) 1:

แนวคิดระบบนิเวศกลายเป็น เครื่องมือที่ใช้สำหรับการวิจัยหลังจากปี 1945 สำหรับตัวอย่าง มันได้ถูกนำมาใช้ โดยโปรแกรมชีวภาพนานาชาติ (ไมเยอร์ และเชลตัน 1980) วิธีการเน้นกระแสพลังงานหรือการแปลงสารอาหารกิจกรรมลร่วมภายในระบบนิเวศสามารถแบ่งได้เป็นของผู้ผลิต ผู้บริโภคและผู้ย่อยสลาย และความพยายามในการศึกษาเหล่านี้อาจเน้นพลศาสตร์ประชากร และผลผลิต ความสัมพันธ์ล่า – เหยื่อ parasitism และอื่น ๆ ศึกษาลักษณะที่ไม่ใช่ไบโอติกของระบบนิเวศอาจมุ่งเน้นในการประเมินของชีวมวลหรือ micrometeorology ในอดีตที่ผ่านมา3 ทศวรรษได้มีการเปลี่ยนแปลงจากลักษณะของโครงสร้างของระบบนิเวศเพื่อเน้นการพยายามเข้าใจพฤติกรรมของฟังก์ชัน กระบวนการ กลไก และระบบการขอบเขตระบบนิเวศจะนำมักจะเป็นการจำกัดพื้นที่ และกาลเวลาเพื่อการงานสิ่งแวดล้อม และแนวคิดระบบนิเวศช่วยให้การจัดการสิ่งแวดล้อมเพื่อดูที่ส่วนของธรรมชาติที่ซับซ้อนเป็นระบบบูรณาการ (Van ดายน์ 1969:78 โฮลลิ่ง1987) . อาจจะใช้แนวคิดการเมือง เกษตร (ระบบนิเวศเมืองและ agroecosystemsตามลำดับ) และ สถานการณ์อื่น ๆ จำนวนมาก แม้ว่าไม่มีจริงจริงหน่วยแยกในแง่ของกระแสพลังงานหรือการทำงาน วิธีการระบบนิเวศช่วยให้การมุมมองแบบองค์รวมของส่วนประกอบทำงานร่วมกันที่ซับซ้อน และมันสามารถเปิดใช้งานการมนุษย์มิติในการประเมินการทำงาน (แซม biosphereและ Knopf, 1996 Vogt et al. 1997) ต้อง เป็นสหสาขาวิชาชีพ หรือ ดี สาขาทีมงานที่มีประกอบการพิจารณาปัญหาวิทยาศาสตร์และสังคมศาสตร์(DiCastri และนายอำเภอ 1985 โร 1996 Yaffee, 1996) ถ้าเป็นวิธีการระบบนิเวศติดตาม ด้วยการมองแบบองค์รวม ที่อาจตีความในครอบคลุมทั้งหรือรวม ผสมผสานวิธีพยายามวิจัยระบบนิเวศทั้งหมดส่วนประกอบ เฉพาะผู้ที่ถือว่าสำคัญ โดยนักวางแผน (บาร์เร็ตต์ 1994 Bocking, 1994Margerum และเกิด 1995) เป็นพยายามวิจัยในมากละเอียด ด้วยโฟกัสที่กว้างขึ้น เวลา และต้นทุนเพิ่มเติม ดังนั้นมันอาจจะน้อยกว่าเหมาะสำหรับการวางแผนและการจัดการ มันเป็นสิ่งสำคัญที่ผู้วางแผนและวิเคราะห์มีการแปลความหมายของวิธีการระบบนิเวศก่อนชัดเจนเยี่ยมใช้มัน ผู้จัดการสิ่งแวดล้อมอาจรักษาระบบนิเวศค่อนข้างเช่นโรงงาน: พวกเขาค้นหาการปรับปรุง และรักษาระดับผลผลิต และลดต้นทุน แต่ ซึ่งแตกต่างจากโรงงาน มีมักหลายอื่น 'ผลิตภัณฑ์' เช่นผลิตผลทางการเกษตร ท่องเที่ยว น้ำประปาและการอนุรักษ์

Results (Thai) 2:

แนวคิดระบบนิเวศกลายเป็นเครื่องมือที่ใช้กันอย่างแพร่หลายสำหรับการวิจัย 1945 หลัง; สำหรับ
ตัวอย่างเช่นมันได้รับการรับรองโดยโปรแกรมทางชีวภาพนานาชาติ (ไมเออร์และ
เชลตัน, 1980) วิธีการที่มุ่งเน้นไปที่กระแสพลังงานหรือการแปลงสารอาหาร.
กิจกรรม Biotic ภายในระบบนิเวศสามารถแบ่งออกเป็นที่ของผู้ผลิตผู้บริโภค
และการย่อยสลายและความพยายามในการศึกษาเหล่านี้อาจมุ่งเน้นไปที่การเปลี่ยนแปลงของประชากรและ
การผลิต, ความสัมพันธ์ที่ล่าเหยื่อเบียนและอื่น ๆ การศึกษาด้านที่ไม่ใช่สิ่งมีชีวิต
ของระบบนิเวศอาจมุ่งเน้นการประมาณค่าของชีวมวลหรือ micrometeorology ในอดีตที่ผ่านมา
สามทศวรรษที่ผ่านมาได้มีการเปลี่ยนจากคำอธิบายของโครงสร้างของระบบนิเวศที่จะ
มุ่งเน้นในการพยายามที่จะเข้าใจการทำงานของกระบวนการกลไกและระบบพฤติกรรม.
เขตแดนระบบนิเวศที่มักจะถูกนำมาใช้เป็นข้อ จำกัด พื้นที่และเวลาไปยัง
งานด้านสิ่งแวดล้อม และแนวคิดระบบนิเวศช่วยให้ผู้จัดการด้านสิ่งแวดล้อมที่จะ
มองไปที่ส่วนของธรรมชาติที่ซับซ้อนเป็นระบบบูรณาการ (Van Dyne 1969: 78; Holling,
1987) แนวคิดที่อาจจะนำไปใช้กับเมืองเกษตรกรรม (ระบบนิเวศเมืองและระบบนิเวศเกษตร
ตามลำดับ) และสถานการณ์อื่น ๆ อีกมากมายแม้ว่าสิ่งเหล่านี้ไม่ได้จริงจริง,
หน่วยเนื่องในแง่ของกระแสพลังงานหรือฟังก์ชั่น วิธีการที่ระบบนิเวศจะช่วยให้
มุมมองแบบองค์รวมของวิธีการที่องค์ประกอบที่ซับซ้อนทำงานร่วมกันและจะสามารถเปิดใช้งานการรวมตัวกัน
ของมิติของมนุษย์เข้าไปในการประเมินผลการทำงาน Biosphere (แซมซั่น
และ Knopf 1996. โฟกท์, et al, 1997) นี้ต้องใช้สหสาขาวิชาชีพหรือดีกว่าสหวิทยาการ
การทำงานเป็นทีมที่มีการพิจารณาประเด็นด้านวิทยาศาสตร์และสังคมศาสตร์
(DiCastri และ Hadley 1985; ไข่ 1996; Yaffee, 1996) หากวิธีการระบบนิเวศจะ
​​ไล่ตามด้วยมุมมองแบบองค์รวมที่อาจตีความได้ทั้งในที่ครอบคลุม
หรือลักษณะบูรณา วิธีการแบบบูรณาการไม่พยายามที่จะวิจัยระบบนิเวศทั้งหมด
ส่วนประกอบเท่านั้นที่ถือว่าสำคัญโดยวางแผน (บาร์เร็ตต์ 1994; Bocking 1994;
Margerum และเกิด 1995) วิธีการที่ครอบคลุมพยายามที่จะวิจัยมากใน
เชิงลึกมากขึ้นด้วยการมุ่งเน้นที่กว้างขึ้นสละเวลาและต้นทุนมากขึ้นดังนั้นมันอาจจะน้อยกว่า
การปฏิบัติสำหรับการวางแผนและการจัดการ มันเป็นสิ่งสำคัญที่นักวางแผนและนักวิเคราะห์
มีการตีความความคิดออกมาอย่างชัดเจนของสิ่งที่วิธีการของระบบนิเวศหมายถึงก่อนที่จะ
ใช้มัน ผู้จัดการสิ่งแวดล้อมอาจรักษาระบบนิเวศค่อนข้างเหมือนโรงงานที่พวกเขา
พยายามที่จะปรับปรุงและรักษาผลผลิตและลดค่าใช้จ่าย แต่แตกต่างจากโรงงานที่มี
มักจะแตกต่างกันหลายผลิตภัณฑ์เช่นผลิตผลทางการเกษตร, การท่องเที่ยว, การจัดหาน้ำ
และการอนุรักษ์