The Phillips curve is used to show

The Phillips curve is used to show the inverse relationship between the percentage rate of unemployment and
the percentage rate of inflation. The Phillips curve originated with the economist A. W. Phillips who first
observed the inverse relationship between the two variables in a study of British inflation and unemployment
between 1861 and 1957. Phillips’s study showed clearly that for Great Britain over this long time period, as
unemployment decreased, inflation increased. A hypothetical Phillips curve is shown below.


Two general theories explain inflation. The first, the demand-pull theory, says that prices increase when demand for goods and services exceeds their supply. The second, the cost-push theory, says that companies create inflation when they raise their prices to cover higher supply prices and maintain profit margins.

Some idea of what that rate of unemployment is could be extremely useful to
economic policymakers. Inflation tends to be slow to respond to those changes in
policy which affect it. The effects of an expansionary monetary policy on inflation,
for example, might not become apparent for some time. Similarly, at times when the
inflation rate is relatively high it is likely to respond only slowly to policies designed
to bring it down. In part because of this characteristic, and because policies aimed
at reducing inflation may have short-term economic costs, it seems to be the
prevalent view that it would be better to avoid increases in inflation altogether.

Results (Thai) 1:

เส้นโค้ง phillips สำหรับใช้แสดงความสัมพันธ์แบบผกผันระหว่างเปอร์เซ็นต์อัตราการว่างงาน และอัตราเปอร์เซ็นต์ของอัตราเงินเฟ้อ เส้นโค้ง phillips สำหรับมากับ A. W. phillips สำหรับนักเศรษฐศาสตร์คนแรกสังเกตความสัมพันธ์ผกผันระหว่างสองตัวแปรในการศึกษาของอังกฤษเงินเฟ้อและการว่างงาน1861 และ 1957 ศึกษาของไขควงชี้ให้เห็นอย่างชัดเจนว่าสำหรับสหราชอาณาจักรระยะนี้นาน เป็นว่างงานลดลง อัตราเงินเฟ้อเพิ่มขึ้น เส้นโค้ง phillips สำหรับสมมุติจะแสดงด้านล่างทฤษฎีทั่วไปที่สองอธิบายถึงอัตราเงินเฟ้อ ครั้งแรก ทฤษฎี demand-pull กล่าวว่า ราคาเพิ่มขึ้นเมื่อความต้องการสินค้าและบริการมากกว่าอุปทานของพวกเขา ที่สอง ทฤษฎีเพิ่มสูง กล่าวว่า บริษัทสร้างเงินเฟ้อจะเพิ่มราคาของพวกเขาครอบคลุมการจัดหาราคาที่สูงขึ้น และรักษากำไรบางอย่างคิดว่าอัตราว่างงานอยู่อาจจะมีประโยชน์มากในการผู้กำหนดนโยบายทางเศรษฐกิจ อัตราเงินเฟ้อมีแนวโน้มที่จะล่าช้าที่จะตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงในนโยบายที่จะส่งผลกระทบต่อ ผลกระทบของนโยบายการเงินการคลังขยายตัวในอัตราเงินเฟ้อตัวอย่าง ไม่อาจชัดเจนบางครั้ง ในทำนองเดียวกัน ในเวลาเมื่อการอัตราเงินเฟ้อจะค่อนข้างสูงก็จะตอบสนองช้าเท่ากับกรมธรรม์ที่ออกแบบมาเพื่อนำมาลง ส่วนหนึ่งเนื่องจากลักษณะนี้ และเนื่อง จากนโยบายมุ่งที่อัตราเงินเฟ้อที่ลดลงอาจมีต้นทุนทางเศรษฐกิจระยะสั้น ดูเหมือนจะเป็นการดูแพร่หลายว่า มันจะดีกว่าเพื่อหลีกเลี่ยงการเพิ่มขึ้นของอัตราเงินเฟ้อทั้งหมด

Results (Thai) 2:

เส้นโค้งฟิลลิปที่ใช้ในการแสดงความสัมพันธ์แบบผกผันระหว่างอัตราร้อยละของการว่างงานและ
อัตราร้อยละของอัตราเงินเฟ้อ เส้นโค้งฟิลลิปเกิดขึ้นกับนักเศรษฐศาสตร์ AW ฟิลลิปเป็นคนแรกที่
สังเกตเห็นความสัมพันธ์แบบผกผันระหว่างสองตัวแปรในการศึกษาของอัตราเงินเฟ้อและการว่างงานของอังกฤษ
ระหว่าง 1861 และปี 1957 ฟิลลิปการศึกษาแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าสำหรับสหราชอาณาจักรในช่วงเวลานี้เป็นเวลานานเช่น
การว่างงานลดลง อัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มขึ้น เส้นโค้งฟิลลิปสมมุติที่แสดงด้านล่าง. สองทฤษฎีทั่วไปอธิบายอัตราเงินเฟ้อ ครั้งแรกทฤษฎีความต้องการดึงกล่าวว่าราคาที่เพิ่มขึ้นเมื่อมีความต้องการสินค้าและบริการเกินกว่าอุปทานของพวกเขา สองทฤษฎีต้นทุนผลักดันกล่าวว่า บริษัท สร้างอัตราเงินเฟ้อเมื่อพวกเขาขึ้นราคาของพวกเขาเพื่อให้ครอบคลุมราคาอุปทานที่สูงขึ้นและรักษาอัตรากำไร. บางคนคิดในสิ่งที่อัตราการว่างงานที่เป็นอาจจะมีประโยชน์มากในการกำหนดนโยบายทางเศรษฐกิจ อัตราเงินเฟ้อมีแนวโน้มที่จะชะลอการตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงของผู้ที่อยู่ในนโยบายที่มีผลต่อมัน ผลกระทบของการดำเนินนโยบายการเงินแบบขยายตัวในอัตราเงินเฟ้อเช่นอาจจะไม่เด่นชัดบางครั้ง ในทำนองเดียวกันในช่วงเวลาที่อัตราเงินเฟ้อที่ค่อนข้างสูงก็มีโอกาสที่จะตอบสนองช้าไปเพียงนโยบายที่ออกแบบมาเพื่อนำมาลง ส่วนหนึ่งเป็นเพราะลักษณะนี้และเนื่องจากนโยบายมุ่งเป้าไปที่การลดอัตราเงินเฟ้ออาจจะมีค่าใช้จ่ายทางเศรษฐกิจในระยะสั้นก็น่าจะเป็นมุมมองที่แพร่หลายว่ามันจะดีกว่าที่จะหลีกเลี่ยงการเพิ่มขึ้นของอัตราเงินเฟ้อโดยสิ้นเชิง