Notably, the effect of lighting col

Notably, the effect of lighting color on the amount of food consumed
was different between men and women. Men consumed
significantly less of the meal when it was served under blue lighting
compared to under yellow and white lighting. However, women
did not show significant differences among the three colors of lighting
in the amount of food consumed. A plausible explanation for
the gender difference in the lighting color-induced meal size may
be related to women’s superiority in detecting, discriminating, identifying,
and remembering odor cues (Doty et al., 1984; Hummel,
Kobal, Gudziol, & Mackay-Sim, 2007; Larsson, Lövdén, & Nilsson,
2003). Again, before beginning to consume the served foods,
orthonasally perceived odors could lead the participants to expect
not only other sensory aspects, such as taste, texture, even acceptability,
of the foods, but also whether or not the foods are safe to
eat. Based on the previous findings that (1) women outperform men
in identifying and discriminating odors (Hummel et al., 2007) and
(2) women are more attentive and dependent on olfactory cues for
their daily decisions (Croy, Buschhüter, Seo, Negoias, & Hummel,
2010; Seo et al., 2011; Seo, Lee, & Cho, 2013), women, in comparison
to men, are expected to more easily identify whether or not
the served meal is safe to eat, regardless of the lighting color under
which is presented. By contrast, because men’s sense of smell is relatively
less sensitive and discriminative compared to women’s sense
of smell, men appear to be more dependent on visual cues, thus
being susceptible to having their visual cue distorted by blue lighting.
Furthermore, it is interesting to note that people’s accuracy in
odor identification is related to their food neophobic level (Demattè
et al., 2013). More specifically, non-neophobic participants were
found to be more accurate in identifying odor cues than neophobic
participants (Demattè et al., 2013). Based on the fact that men
are less accurate in identifying odor cues than women (Doty et al.,
1984; Hummel et al., 2007), men might be more likely to avoid the
foods distorted by blue lighting compared to women. Interestingly,
men were found to be more neophobic than women (Hursti
& Sjödén, 1997; Tuorila, Lähteenmäki, Pohjalainen, & Lotti, 2001),
although this trend has not been consistently observed (Pliner &
Hobden, 1992).

Results (Thai) 1:

ยวด ผลของแสงสีในจำนวนอาหารที่ใช้ไม่แตกต่างกันระหว่างชายและหญิง คนที่ใช้อย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าอาหารเมื่อมันถูกเสิร์ฟภายใต้แสงสีน้ำเงินเปรียบเทียบกับภายใต้ไฟสีเหลือง และสีขาว อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงไม่แสดงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างสามสีของแสงจำนวนอาหารที่ใช้ คำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับความแตกต่างเพศขนาดอาหารที่ทำให้เกิดสีแสงอาจเกี่ยวข้องกับปมของสตรีในการตรวจสอบ เหยียดพวกผิว ระบุและจดจำกลิ่นสัญลักษณ์ (Doty et al., 1984 HummelKobal, Gudziol, & แมคเคย์-Sim, 2007 Larsson, Lövdén, & Nilsson2003) อีกครั้ง ก่อนที่จะเริ่มกินอาหารบริการorthonasally การรับรู้กลิ่นได้นำผู้เข้าร่วมคาดหวังไม่เพียงแต่ทางประสาทสัมผัสด้านอื่น ๆ อาหาร เนื้อ acceptability แม้ของอาหาร หรือไม่อาหารอย่างปลอดภัยกิน ตามผลการวิจัยก่อนหน้านี้ว่า ผู้หญิง (1) มีประสิทธิภาพสูงกว่าผู้ชายในการระบุ และได้รับการจำแนกกลิ่น (Hummel et al., 2007) และ(2) ผู้หญิงจะขึ้นมา และขึ้นอยู่กับคิวสมานสำหรับตัดสินใจประจำวัน (Croy, Buschhüter, Seo, Negoias, & Hummel2010 Seo et al., 2011 Seo, Lee, & ช่อ 2013), ผู้หญิง เปรียบเทียบชาย ต้องระบุได้ง่ายขึ้นหรือไม่อาหารบริการไม่ปลอดภัย ไม่สีไฟใต้ที่นำเสนอ โดยคมชัด เนื่องจากความรู้สึกของผู้ชายกลิ่นจะค่อนข้างไม่สำคัญ และ discriminative เมื่อเทียบกับความรู้สึกของผู้หญิงของกลิ่น ผู้ชายปรากฏจะมากขึ้นอยู่กับภาพสัญลักษณ์ ดังนั้นไวต่อการมีสัญลักษณ์ของภาพผิดเพี้ยน โดยแสงสีน้ำเงินนอกจากนี้ เป็นที่น่าสนใจทราบความถูกต้องของผู้คนในกลิ่นรหัสเกี่ยวข้องกับระดับ neophobic อาหาร (Demattèร้อยเอ็ด al., 2013) อื่น ๆ โดยเฉพาะ ผู้เรียน neophobic ไม่ถูกต้องมีความแม่นยำมากขึ้นในการระบุสัญลักษณ์กลิ่นกว่า neophobicผู้เข้าร่วม (Demattè et al., 2013) ตามในข้อเท็จจริงที่คนได้ถูกต้องน้อยกว่าในการระบุสัญลักษณ์กลิ่นมากกว่าผู้หญิง (Doty et al.,1984 Hummel et al., 2007), ผู้ชายอาจจะมีแนวโน้มที่จะหลีกเลี่ยงการอาหารที่ผิดเพี้ยนจากแสงสีฟ้าเมื่อเทียบกับผู้หญิง เป็นเรื่องน่าสนใจพบคนเป็น neophobic เพิ่มเติมมากกว่าผู้หญิง (Hursti& Sjödén, 1997 Tuorila, Lähteenmäki, Pohjalainen, & Lotti, 2001),แม้ว่าแนวโน้มนี้ไม่ได้รับการตรวจสอบอย่างสม่ำเสมอ (Pliner &Hobden, 1992)

Results (Thai) 2:

โดยเฉพาะอย่างยิ่งผลกระทบของแสงสีกับปริมาณของอาหารที่บริโภค
ที่แตกต่างกันระหว่างชายและหญิง ผู้ชายบริโภค
อย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าการรับประทานอาหารเมื่อได้มีการทำหน้าที่ภายใต้แสงสีฟ้า
เมื่อเทียบกับภายใต้แสงสีเหลืองและสีขาว แต่ผู้หญิง
ไม่ได้แสดงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในสามสีของแสง
ในปริมาณของอาหารที่บริโภค คำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับ
ความแตกต่างทางเพศในขนาดอาหารสีที่ทำให้เกิดแสงอาจ
จะเกี่ยวข้องกับการที่เหนือกว่าของผู้หญิงในการตรวจสอบ, การแบ่งแยก, การระบุ
และการจดจำความหมายกลิ่น (Doty et al, 1984;. ฮัมเมล
Kobal, Gudziol และแม็กซิม 2007; ลาร์สสัน, Lövdénและค๊
2003) อีกครั้งก่อนที่จะเริ่มที่จะบริโภคอาหารที่ให้บริการ,
การรับรู้กลิ่น orthonasally อาจนำผู้เข้าร่วมที่คาดหวัง
ไม่เพียง แต่ด้านประสาทสัมผัสอื่น ๆ เช่นรสชาติเนื้อยอมรับแม้กระทั่ง
ของอาหาร แต่ยังหรือไม่ว่าอาหารที่มีความปลอดภัยที่จะ
กิน จากผลการวิจัยก่อนหน้านี้ที่ (1) ผู้หญิงดีกว่าผู้ชาย
ในการระบุและกลิ่นไม่พึงประสงค์แบ่งแยก (ฮัมเมล et al., 2007) และ
(2) ผู้หญิงมีความใส่ใจมากขึ้นและขึ้นอยู่กับความหมายจมูกสำหรับ
การตัดสินใจในชีวิตประจำวันของพวกเขา (เดอครอย, Buschhüter, SEO, Negoias และฮัมเมล,
2010; Seo, et al, 2011;. Seo ลี & Cho, 2013) และหญิงในการเปรียบเทียบ
กับผู้ชายที่คาดว่าจะได้ง่ายขึ้นระบุหรือไม่ว่า
อาหารที่เสิร์ฟมีความปลอดภัยที่จะกินโดยไม่คำนึงถึง สีแสงภายใต้
ซึ่งเป็นการนำเสนอ ตรงกันข้ามเพราะความรู้สึกของผู้ชายในการดมกลิ่นที่ค่อนข้าง
มีความอ่อนไหวน้อยลงและจำแนกเมื่อเทียบกับความรู้สึกของผู้หญิง
ที่มีกลิ่นเหม็นคนปรากฏจะขึ้นอยู่กับตัวชี้นำภาพมากขึ้นจึง
เป็นความเสี่ยงที่จะมีคิวภาพของพวกเขาบิดเบือนโดยแสงสีฟ้า.
นอกจากนี้ยังเป็นที่น่าสนใจ ทราบว่ามีความถูกต้องของผู้คนใน
การระบุกลิ่นที่เกี่ยวข้องกับอาหารของพวกเขาในระดับ neophobic (Dematte
et al., 2013) โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้เข้าร่วมที่ไม่ neophobic ถูก
พบว่ามีความถูกต้องมากขึ้นในการระบุความหมายกลิ่นกว่า neophobic
เข้าร่วม (Dematte et al., 2013) ขึ้นอยู่กับความจริงที่ว่าผู้ชาย
มีความถูกต้องน้อยลงในการระบุความหมายกลิ่นมากกว่าผู้หญิง (Doty, et al.
1984;. ฮัมเมล et al, 2007), ผู้ชายอาจจะมีแนวโน้มที่จะหลีกเลี่ยง
อาหารที่บิดเบี้ยวโดยแสงสีฟ้าเมื่อเทียบกับผู้หญิง ที่น่าสนใจ
คนถูกพบว่ามี neophobic กว่าผู้หญิง (Hursti
& Sjödén 1997; Tuorila, Lähteenmäki, Pohjalainen และ Lotti, 2001)
แม้ว่าแนวโน้มนี้ยังไม่ได้รับการปฏิบัติอย่างต่อเนื่อง (Pliner &
Hobden, 1992)

Results (Thai) 3:

อย่างไรก็ตาม ผลของแสงสีกับปริมาณของอาหารที่บริโภค
คือความแตกต่างระหว่างผู้ชายและผู้หญิง ผู้ชายใช้
มากน้อยของอาหารเมื่อมันถูกเสิร์ฟภายใต้แสงไฟสีฟ้า
เมื่อเทียบกับใต้สีเหลืองและสีขาวแสง อย่างไรก็ตาม ผู้หญิง
ไม่แสดงความแตกต่างกัน 3 สี ของแสง
ใน ปริมาณอาหารที่บริโภค คำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับ
เพศที่แตกต่างในแสงสีและขนาดอาจจะเกี่ยวข้องกับอาหาร
ความเหนือกว่าของผู้หญิงในการตรวจสอบ ค่าระบุ
และจำกลิ่น ( คิวโดตี้ et al . , 1984 ;
kobal ฮัมเมล gudziol , & Mackay , ซิม , 2007 ; ลาร์สสัน , L ö vd é n , &ค๊
2003 , ) อีกครั้ง ก่อนที่จะเริ่มกินอาหาร
orthonasally รับรู้กลิ่น , จะนำผู้เข้าร่วมคาดหวัง
ไม่เพียงแต่ประสาทสัมผัสด้านอื่น เช่น รสเนื้อ แม้ยอมรับ
, ของอาหาร แต่ยัง หรือไม่อาหารปลอดภัย

กิน ผลจากการศึกษาก่อนหน้านี้ที่ ( 1 ) ผู้หญิงดีกว่าผู้ชาย
ในการระบุและจำแนกกลิ่น ( ฮัมเมล et al . , 2007 ) และ
( 2 ) ผู้หญิงจะใส่ใจมากขึ้น และขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของพวกเขาทุกวันเพื่อรับรู้กลิ่น
( croy buschh ü , เต๋อ , SEO , negoias &
, ฮัมเมล2010 ; โซ et al . , 2011 ; ซอ อี &โช , 2013 ) ผู้หญิงในการเปรียบเทียบ
ผู้ชาย ที่คาดว่าจะมากขึ้นได้อย่างง่ายดายระบุหรือไม่
อาหารปลอดภัยกินบริการ ไม่ว่าแสงสีภายใต้
ที่นำเสนอ ในทางตรงกันข้าม เพราะผู้ชายกลิ่นค่อนข้างน้อยเมื่อเทียบกับความอ่อนไหวและค่า

กลิ่นของผู้หญิงเลย ผู้ชายที่ปรากฏจะขึ้นอยู่กับบนตัวภาพดังนั้น การเสี่ยงที่จะมีคิว
ของภาพบิดเบี้ยวโดยแสงสว่างสีฟ้า
นอกจากนี้ เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่า ความถูกต้องของผู้คนใน
ตัวกลิ่นเกี่ยวข้องกับอาหารของพวกเขา neophobic ระดับ ( dematt .
et al . , 2013 ) มากขึ้นโดยเฉพาะ ไม่ neophobic จำนวน
พบจะถูกต้องมากขึ้นในการระบุกลิ่นคิวกว่า neophobic
ร่วม ( dematt . et al . , 2013 )ขึ้นอยู่กับความจริงที่ว่าผู้ชาย
มีความถูกต้องน้อยกว่าในการระบุกลิ่นคิวมากกว่าผู้หญิง ( โดตี้ et al . ,
1984 ; ฮัมเมล et al . , 2007 ) , ผู้ชายอาจมีแนวโน้มที่จะหลีกเลี่ยง
อาหารบิดเบือนโดยแสงไฟสีฟ้า เมื่อเทียบกับผู้หญิง ทั้งนี้ พบว่ามี neophobic
ผู้ชายมากกว่าผู้หญิง ( hursti
& SJ ö D é n , 1997 ; tuorila ผมและ hteenm และกิ pohjalainen & , ใน , 2001 ) ,
แม้ว่าแนวโน้มนี้ได้ถูกอย่างต่อเนื่องสังเกต ( pliner &
hobden , 1992 )