According to the International stan

According to the International standards, with few variations across different countries, "Generally, standard working hours are up to eight hours per day and up to 40 hours per week. Standard working hours plus overtime must not exceed certain thresholds - namely 10 hours per day and 50 hours per week, respectively". Under some circumstances, standard daily working hours may be extended up to 9 or 10 hours. For example, this can be done to create longer breaks (like statutory holidays or weekends) or mutually agreed reduced working week. There has been a growing concern worldwide to assess the compliance with the core standards delineated for working time (Widner, 2010). Excessive working hours is one of the major occupational stressors for employees (Spector et al., 2004; Trimpop, Kirkcaldy, Athanasou «fe Cooper, 2000). Unlike men, female employees who work more than 55 hours per week have an increased risk of depression and anxiety as compared to those employees who work 35-40 hours (Trimpop et al., 2000)

Results (Thai) 1:

ตามมาตรฐานสากล มีไม่กี่รูปในประเทศต่าง ๆ "โดยทั่วไป ชั่วโมงทำงานมาตรฐานได้ถึง 8 ชั่วโมงต่อวัน และสูงสุด 40 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ชั่วโมงทำงานมาตรฐานบวกค่าล่วงเวลาต้องไม่เกินขีดจำกัดบางอย่าง - คือ 10 ชั่วโมง ต่อวัน และ 50 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ตามลำดับ" ภายใต้สถานการณ์บางอย่าง อาจขยายชั่วโมงการทำงานทุกวันมาตรฐานถึง 9 หรือ 10 ชั่วโมง ตัวอย่าง นี้สามารถทำการสร้างตัวแบ่งอีกต่อไป (เช่นวันหยุดสุดสัปดาห์หรือนักขัตฤกษ์) หรือตกลงร่วมกันลดลงทำงานสัปดาห์ มีความกังวลเพิ่มขึ้นทั่วโลกเพื่อประเมินสอดคล้องกับมาตรฐานหลัก delineated สำหรับเวลาทำงาน (Widner, 2010) ชั่วโมงการทำงานมากเกินไปคือหนึ่งลดอาชีพหลักสำหรับพนักงาน (Spector et al., 2004 Trimpop, Kirkcaldy, Athanasou «เฟคูเปอร์ 2000) ซึ่งแตกต่างจากผู้ชาย พนักงานหญิงที่ทำงานมากกว่า 55 ชั่วโมงต่อสัปดาห์มีความเสี่ยงของภาวะซึมเศร้าและวิตกกังวลเมื่อเทียบกับพนักงานที่ทำงาน 35-40 ชั่วโมง (Trimpop et al., 2000)

Results (Thai) 2:

เป็นไปตามมาตรฐานระหว่างประเทศที่มีรูปแบบไม่กี่ทั่วประเทศที่แตกต่างกัน "โดยทั่วไปชั่วโมงการทำงานมาตรฐานถึงแปดชั่วโมงต่อวันและไม่เกิน 40 ชั่วโมงต่อสัปดาห์มาตรฐานชั่วโมงการทำงานรวมทั้งการทำงานล่วงเวลาต้องไม่เกินเกณฑ์ที่กำหนดไว้ -. คือ 10 ชั่วโมงต่อวัน และ 50 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ตามลำดับ " ภายใต้สถานการณ์บางชั่วโมงการทำงานในชีวิตประจำวันได้มาตรฐานอาจจะขยายได้ถึง 9 หรือ 10 ชั่วโมง ตัวอย่างเช่นนี้สามารถทำได้ในการสร้างแบ่งอีกต่อไป (เช่นวันหยุดตามกฎหมายหรือวันหยุดสุดสัปดาห์) หรือตกลงร่วมกันลดการทำงานสัปดาห์ ได้มีความกังวลเพิ่มขึ้นทั่วโลกเพื่อประเมินการปฏิบัติตามมาตรฐานหลักเบี่ยงสำหรับเวลาในการทำงาน (Widner 2010) ชั่วโมงการทำงานที่มากเกินไปเป็นหนึ่งในความเครียดอาชีพที่สำคัญสำหรับพนักงาน (สเปคเตอร์, et al, 2004;. Trimpop, สมอร์, Athanasou « fe คูเปอร์, 2000) ซึ่งแตกต่างจากคนพนักงานหญิงที่ทำงานมากกว่า 55 ชั่​​วโมงต่อสัปดาห์มีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลเมื่อเทียบกับพนักงานผู้ที่ทำงาน 35-40 ชั่วโมง (Trimpop et al., 2000)

Results (Thai) 3:

ตามมาตรฐานสากล มีไม่กี่รูปแบบข้ามประเทศแตกต่างกัน " โดยทั่วไป เวลาทำงานมาตรฐานมีถึงแปดชั่วโมงต่อวันและได้ถึง 40 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ มาตรฐานชั่วโมงการทำงานล่วงเวลา ซึ่งต้องไม่เกินหนึ่งบวก - คือ 10 ชั่วโมงต่อวัน และ 50 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ตามลำดับ " ภายใต้สถานการณ์บางอย่างเวลามาตรฐานการทำงานทุกวัน อาจจะขยายได้ถึง 9 หรือ 10 ชั่วโมง ตัวอย่างเช่น นี้สามารถทำเพื่อสร้างแบ่งอีกต่อไป ( เป็นวันหยุดนักขัตฤกษ์ หรือวันหยุด ) หรือตกลงกันลดงานสัปดาห์ มีความกังวลการเติบโตทั่วโลกเพื่อประเมินการปฏิบัติตามหลักมาตรฐาน ซึ่งเวลาทำงาน ( วิดเนอร์ , 2010 )ชั่วโมงการทำงานที่มากเกินไปเป็นหนึ่งในสาขาอาชีพบุคคลสำหรับพนักงาน ( สเป็กเตอร์ et al . , 2004 ; trimpop Kirkcaldy , athanasou « Fe , คูเปอร์ , 2000 ) ไม่เหมือนคน พนักงานหญิงที่ทำงานเกิน 55 ชั่วโมงต่อสัปดาห์มีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นของภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลเมื่อเทียบกับบรรดาพนักงานที่ทำงาน 35-40 ชั่วโมง ( trimpop et al . , 2000 )