This statement leads us back to the

This statement leads us back to the beginning of the article and its stated goals. While it might seem that Murakami’s talking monkey renders Mizuki’s lamentable condition absurd, it is the most salient feature of the story for the purposes of this article. Mrs. Sakaki and Mizuki were definitely onto something by finding and speaking to the Shinagawa monkey. Not only is he controlled by uncontrollable urges (159), but he is also a masked character. He hides in the sewers (159), in the dark recesses of the mind. Furthermore, the appearance of the monkey is significant, because it is an animal, as opposed to another human. Animals often serve as a source of comfort, like a teddy we clutch in our arms in the absence of our mother. We humanize animals and ask them to make sense of our emotional experiences, precisely because they have sophisticated sensorial powers and seem, therefore, to be in touch with basic emotions. In addition, their emotions do not seem to be burdened by reason. Animals’ emotions seem to flow naturally from impulses. Thus, the monkey leads Mizuki to a more primitive mental state, where a suppression of emotion due to trauma can no longer occur. Ironically, it is by encountering an animal that she is able to become more human, as to be human is to feel emotions, as primary and primitive those might be.

How might such a conclusion help those who suffer from this condition? The Shinagawa monkey provokes us to ask ourselves whether we might be suffering from an atrophy of the imagination. Mrs. Sakaki knew that Mizuki’s treatment was all about reaching the part of her client’s mind that was still intact, and it was in the unconscious realm where Mizuki’s primary and primitive urges found a talking monkey to care for her. This obviously is neither a universal model nor a perfect method of care. Mrs. Sakaki employs a practice of care and empathy to treat Mizuki’s pseudodementia and crib fatigue, by inviting us to consider sufferers of dementia and psychic numbing as nothing less than human, by practicing an etiquette of warmth and therapies that take us to other realms of imaginative experience. Above all, she inspires us to use another part of our mind to communicate with those who suffer from the ill consequences of trauma. A talking monkey takes over when Namenda and Prozac wear off.

Finally, if we are going to define literature in reference to medical practice, then we might say that the act of reading literature is a therapeutic treatment. It is about changing the reader into a creative creature who imagines talking monkeys. Perhaps more significantly, it is about a transformation of a rational creature into a feeling one who cries over a character’s crib shock and is rocked by the music of language and the images that come to life in the cradle of her mind.

Results (Thai) 1:

คำสั่งนี้นำเรากลับไปที่จุดเริ่มต้นของบทความและระบุเป้าหมาย ในขณะที่มันอาจดูเหมือนการพูดคุยของมุระกะมิที่ ลิงแสดงของ Mizuki lamentable เงื่อนไขไร้สาระ เป็นคุณลักษณะเด่นสุดของเรื่องราวของบทความนี้ ต.นางและ Mizuki ได้แน่นอนไปยังบางสิ่งบางอย่าง โดยการค้นหา และพูดกับลิงชินากาว่า ไม่เพียงเขาควบคุม โดยไม่สามารถควบคุมได้เรียกร้องให้ (159), แต่เขายังเป็นตัวหลอกลวง เขาซ่อนในท่อระบายน้ำ (159), ในซอกชิ้นงานมืดของจิตใจ นอกจากนี้ ลักษณะของลิงเป็นสำคัญ เพราะมันเป็นสัตว์เป็น ตรงข้ามกับบุคคลอื่น สัตว์มักจะเป็นแหล่งที่มาของความสะดวกสบาย เช่นตุ๊กตาเราคลัทช์ในอ้อมแขนของแม่ของเราของเรา เรา humanize สัตว์ และขอให้ทำความเข้าใจในประสบการณ์ทางอารมณ์ แม่นยำ เพราะพวกเขามีอำนาจโดยใช้ประสาทสัมผัสที่ทันสมัย และดูเหมือน ว่า ดังนั้น กับพื้นฐานอารมณ์ นอกจากนี้ อารมณ์ของพวกเขาราวกับจะเป็นภาระ โดยเหตุผล อารมณ์ของสัตว์ที่ดูเหมือนจะ ไหลจากแรงกระตุ้นตามธรรมชาติ ดังนั้น ลิงสู่ Mizuki สภาพจิตดั้งเดิมมากขึ้น ที่ปราบปรามอารมณ์เนื่องจากการบาดเจ็บที่อาจเกิดขึ้นไม่ แดกดัน มันได้พบกับสัตว์ที่เธอสามารถกลายเป็นมนุษย์มากขึ้น เป็นไปได้ที่มนุษย์จะรู้สึกอารมณ์ เป็นหลัก การดั้งเดิมที่อาจจะวิธีดังกล่าวสรุปถึงอาจช่วยผู้ที่ทุกข์ทรมานจากเงื่อนไขนี้ ชินากาว่าลิงกระตุ้นให้เกิดเราจะถามตัวเองว่าเราอาจจะทุกข์ทรมานจากการฝ่อของจินตนาการ ต.นางรู้ว่า รักษาของ Mizuki เรื่องถึงส่วนของจิตใจของลูกค้าของเธอที่ยังคงเหมือนเดิม และในขอบเขตสติที่ของ Mizuki หลัก และดั้งเดิมขอพบลิงพูดคุยดูแลเธอ นี้เห็นได้ชัดว่าเป็นแบบสากลไม่วิธีที่สมบูรณ์แบบของการดูแล นางต.มีการปฏิบัติการดูแลและเอาใจใส่ในการรักษาของ Mizuki pseudodementia และเปลความเมื่อยล้า โดยเชิญเราต้องพิจารณาผู้ประสบภัยของภาวะสมองเสื่อมและกายสิทธิ์ทำให้มึนงงเป็นอะไรที่น้อยกว่ามนุษย์ โดยการฝึกมารยาทอบอุ่นและการรักษาที่นำเราไปสู่อาณาจักรอื่น ๆ ประสบการณ์จินตนาการ ข้างต้นทั้งหมด เธอเป็นแรงบันดาลใจเราจะใช้เป็นส่วนหนึ่งของใจของเราสื่อสารกับผู้ที่ทุกข์ทรมานจากการบาดเจ็บเจ็บป่วย ลิงพูดจะมากกว่าเมื่อ Namenda และ Prozac สวมปิดในที่สุด ถ้าเราจะไปกำหนดเอกสารประกอบการอ้างอิงถึงการแพทย์ แล้วเราอาจพูดว่า การกระทำของการอ่านวรรณกรรมเป็นการบำบัดรักษา เกี่ยวกับการเปลี่ยนการอ่านเป็นสิ่งมีชีวิตที่สร้างสรรค์ที่จินตนาการว่าเขาสาลิงพูดได้ บางทีขึ้นมาก ได้เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของสิ่งมีชีวิตที่มีเหตุผลในความรู้สึกหนึ่งที่ร้องไห้ผ่านตัวอักษรอ่อนช็อก และโยกตามเพลงภาษาและภาพที่มีชีวิตในแหล่งกำเนิดของจิตใจของเธอ

Results (Thai) 2:

คำสั่งนี้จะทำให้เรากลับไปที่จุดเริ่มต้นของบทความและเป้าหมายที่กำหนดไว้ของ ในขณะที่มันอาจดูเหมือนว่า Murakami ลิงพูดทำให้สภาพน่าเศร้าซูกิไร้สาระมันเป็นลักษณะเด่นที่สุดของเรื่องนี้เป็นไปตามวัตถุประสงค์ของบทความนี้ นางคะและซูกิเป็นสิ่งที่แน่นอนบนโดยการค้นหาและการพูดถึงลิง Shinagawa ไม่เพียง แต่เป็นเขาควบคุมโดยเรียกร้องที่ไม่สามารถควบคุม (159) แต่เขาก็ยังเป็นตัวละครที่สวมหน้ากาก เขาซ่อนอยู่ในท่อระบายน้ำ (159) ในหลืบมืดของจิตใจ นอกจากนี้ลักษณะของลิงเป็นสำคัญเพราะมันเป็นสัตว์ที่เมื่อเทียบกับคนอื่น สัตว์มักจะทำหน้าที่เป็นแหล่งที่มาของความสะดวกสบายเหมือนตุ๊กตาที่เราคว้าในอ้อมแขนของเราในกรณีที่ไม่มีแม่ของเรา เรามีเมตตากรุณาสัตว์และขอให้พวกเขาให้ความรู้สึกของประสบการณ์ทางอารมณ์ของเราได้อย่างแม่นยำเพราะพวกเขามีอำนาจให้ความรู้สึกมีความซับซ้อนและดูเหมือนจึงจะติดต่อกับอารมณ์พื้นฐาน นอกจากนี้อารมณ์ของพวกเขาดูเหมือนจะไม่เป็นภาระโดยเหตุผล อารมณ์สัตว์ 'ดูเหมือนจะไหลตามธรรมชาติจากแรงกระตุ้น ดังนั้นลิงนำไปสู่ซูกิกับสภาพจิตดั้งเดิมมากขึ้นที่การปราบปรามของอารมณ์ความรู้สึกเนื่องจากการบาดเจ็บไม่สามารถเกิดขึ้นได้ กระแทกแดกดันมันคือการเผชิญหน้ากับสัตว์ที่เธอสามารถที่จะกลายเป็นมนุษย์มากขึ้นในขณะที่จะเป็นมนุษย์จะรู้สึกอารมณ์เป็นหลักและดั้งเดิมเหล่านั้นอาจจะเป็น. วิธีดังกล่าวช่วยอาจจะสรุปได้ในผู้ที่ทุกข์ทรมานจากสภาพนี้? ลิง Shinagawa กระตุ้นให้เกิดการที่เราจะถามตัวเองว่าเราอาจจะทุกข์ทรมานจากการฝ่อของจินตนาการที่ นางคะรู้ว่าการรักษาซูกิคือทั้งหมดที่เกี่ยวกับการเข้าถึงเป็นส่วนหนึ่งของใจลูกค้าของเธอที่ยังคงเหมือนเดิมและมันก็เป็นในดินแดนที่ไม่ได้สติซูกิเรียกร้องหลักและดั้งเดิมพบลิงพูดคุยกับดูแลเธอ นี้เห็นได้ชัดไม่เป็นรูปแบบสากลหรือวิธีการที่สมบูรณ์แบบของการดูแล นางคะพนักงานปฏิบัติของการดูแลและเอาใจใส่ในการรักษาซูกิ pseudodementia และเปลความเมื่อยล้าด้วยการเชิญชวนให้เราพิจารณาผู้ประสบภัยของภาวะสมองเสื่อมและจิตมึนงงเป็นอะไรน้อยกว่ามนุษย์โดยการฝึกมารยาทของความอบอุ่นและการรักษาที่พาเราไปยังอาณาจักรอื่น ๆ ของ ประสบการณ์ความคิดสร้างสรรค์ เหนือสิ่งอื่นใดเธอเป็นแรงบันดาลใจให้เราสามารถใช้เป็นส่วนหนึ่งของใจของเราอีกครั้งเพื่อให้การติดต่อสื่อสารกับผู้ที่ประสบจากผลกระทบที่ไม่ดีของการบาดเจ็บ ลิงจะใช้เวลามากกว่าการพูดคุยเมื่อ Namenda และ Prozac สวมปิด. สุดท้ายหากเราจะไปกำหนดวรรณกรรมในการอ้างอิงถึงการปฏิบัติทางการแพทย์แล้วเราอาจจะบอกว่าการกระทำของการอ่านวรรณกรรมคือการรักษาการรักษา มันเป็นเรื่องของการเปลี่ยนแปลงผู้อ่านที่เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความคิดสร้างสรรค์ที่นึกลิงพูดคุย บางทีอาจจะมากกว่าอย่างมีนัยสำคัญก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของสิ่งมีชีวิตที่มีเหตุผลเป็นหนึ่งในความรู้สึกที่ร้องไห้มากกว่าตัวละครช็อตและเปลโยกเพลงของภาษาและภาพที่มาในการดำรงชีวิตอยู่ในเปลของจิตใจของเธอ

Results (Thai) 3:

คำสั่งนี้จะทำให้เรากลับไปที่จุดเริ่มต้นของบทความและการระบุเป้าหมาย ในขณะที่มันอาจดูเหมือนว่า มุราคามิ พูดถึงลิง ทำให้มิซึกิน่าเสียใจเงื่อนไขไร้สาระ มันสำคัญที่สุดคุณลักษณะของเรื่องราวสำหรับวัตถุประสงค์ของบทความนี้ คุณนายซาคากิ แถมต้องทำบางอย่างโดยการค้นหาและพูดกับลิงว่า . เขาจะไม่เพียง แต่ควบคุมโดยเรียกร้องให้แก่น ( 159 ) แต่เขายังเป็นโขน ละคร เขาซ่อนอยู่ในท่อระบายน้ำ ( 159 ) ใน recesses มืดของจิตใจ นอกจากนี้ ลักษณะของลิงเป็นเรื่องสำคัญ เพราะมันเป็นสัตว์ ไม่ใช่มนุษย์อื่น สัตว์มักจะทำหน้าที่เป็นแหล่งที่มาของความสะดวกสบาย เหมือนตุ๊กตาที่เราไขว่คว้าในอ้อมแขนของเราในการขาดของแม่เรา เรามนุษย์สัตว์และถามพวกเขาเพื่อให้ความรู้สึกของประสบการณ์ทางอารมณ์ของเรา เพราะพวกเขามีอำนาจต่อความซับซ้อนและดูเหมือน ดังนั้น เพื่อให้สัมผัสกับอารมณ์พื้นฐาน นอกจากนี้ อารมณ์ของพวกเขาไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นภาระด้วยเหตุผล ของสัตว์ อารมณ์ดูเหมือนจะไหลตามธรรมชาติจากแรงกระตุ้น . ดังนั้น ลิงพามิซึกิเพื่อตรวจเพิ่มเติมสภาพจิตที่ปราบปรามอารมณ์เนื่องจากบาดเจ็บจะไม่เกิดขึ้น แดกดันมันได้พบกับสัตว์ที่เธอจะได้เป็นมนุษย์มากขึ้น ในฐานะเป็นมนุษย์ถึงอารมณ์เป็นหลักและดั้งเดิมนั้นอาจเป็นจะเป็นข้อสรุปที่ช่วยให้ผู้ที่ประสบจากสภาพนี้ ลิง ชินากาว่า โจมตีเราถามตัวเองว่า เราอาจจะทุกข์จากการเสื่อมของจินตนาการ คุณนายซาคากิรู้ว่าการรักษาของมิซึกิคือทั้งหมดเกี่ยวกับการเข้าถึงเป็นส่วนหนึ่งของจิตใจของลูกค้าของเธอที่ยังคงเหมือนเดิม และมันอยู่ในจิตใต้สำนึก ดินแดนที่มิซึกิหลักและดั้งเดิมให้เจอลิงพูดคุยเพื่อดูแลเธอ นี้เห็นได้ชัดว่า ทั้งแบบสากลหรือวิธีที่สมบูรณ์แบบของการดูแล คุณนายซาคากิใช้ฝึกการดูแลและเอาใจใส่ในการรักษาของมิซึกิ pseudodementia ล้าเตียงนอนเด็ก เชิญชวนให้เราพิจารณาผู้ป่วยสมองเสื่อมและพลังจิตมึนงงเหมือนไม่มีอะไรน้อยกว่ามนุษย์โดยการฝึกมารยาทของความอบอุ่นและการรักษาที่จะพาพวกเราไปสัมผัสอาณาจักรอื่น ๆของจินตนาการ เหนือสิ่งอื่นใด เธอเป็นแรงบันดาลใจให้เราใช้อีกส่วนหนึ่งของจิตใจของเราเพื่อสื่อสารกับผู้ที่ประสบจากผลกระทบที่ไม่ดีของการบาดเจ็บ เป็นลิงพูดคุยและใช้เวลามากกว่าเมื่อ namenda Prozac สวมปิดสุดท้าย ถ้าเราจะให้นิยามวรรณกรรมในการอ้างอิงถึงการปฏิบัติทางการแพทย์แล้ว เราอาจพูดได้ว่า การกระทำของวรรณกรรม การอ่านคือการรักษาบำบัด มันเกี่ยวกับการเปลี่ยนผู้อ่านในการสร้างสรรค์สิ่งมีชีวิตที่คิดว่าพูดลิง บางทีอาจจะมากขึ้นอย่างมาก มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของสิ่งมีชีวิตที่มีเหตุผลในความรู้สึกใครร้องมากกว่าของตัวเปลตกใจและ rocked โดยเพลงของภาษาและภาพที่เข้ามาใช้ชีวิตในเปลของจิตใจเธอ