We all have heard about the Asean E

We all have heard about the Asean Economic Community many times. Experts from government agencies and the private sector have helped point out the strengths, weaknesses, opportunities and threats in all 10 Asean markets for hundreds of products and industries in endless seminars and research papers. But there is an observation that has been troubling me for quite some time now, but still no one has quite rightly or publicly pointed out this concern. So to write yet another piece on the AEC, I will try to say something that is truly novel on this concern.

After all the energy we have poured into analysing the AEC, the scope of conclusions is rather narrow. The typical recommendations are either you must seize the opportunity by starting to export to Asean countries or you must try to invest in neighbouring countries, whose resources are abundant and cheap.

Even scare tactics have been employed on many stages, telling businesses to fly outside and seek new and exciting opportunities or stay home to grow stale and slowly wither away amid foreign competition. Only some of these in my opinion are true. Most of them are highly debatable.

What I agree with is that the AEC provides a rare business opportunity for those needing extra room to grow, new markets to test products and cheaper resources to enhance their global competitiveness. It also gives local entrepreneurs, especially those in border provinces, a business edge over bigger competitors that are just beginning to understand the needs of customers in neighbouring economies.

But let's face the facts. Not all businesses are ready for such an exciting challenge. Some statistics may paint a picture worth a thousand words here. There are 2.24 million firms in Thailand, and only about 385,000 of them are juristic, that is, properly registered with the Commerce Ministry.

The number of firms engaging in some exporting and importing activities drops to roughly 45,000, or just under 12 per cent of juristic firms and a mere 2 per cent of all firms in Thailand. And the number of firms that actually invest abroad is even more thought provoking. The statistics on these investors are hard to come by, but they probably don't reach 1 per cent of juristic firms.

Of course, there are steps that these domestic firms could take to prepare for dipping their toes in outside markets, but the fact of the matter is that most Thai businesses will remain solely and wholly domestic.

We have three options here. First, let them be. Hopefully, they will not feel the full force of the AEC, nor will they reap any benefits. This option cannot be a true answer, because if only Thailand's big firms and corporations are ready to go abroad, so are other Asean countries' big and powerful corporations. Future competition could be between less efficient domestic SMEs and most efficient multinational Asean firms - an unfair fight in all regards.

The second option is to push them out. This requires the government to equip SMEs with whatever is deemed necessary and just push them out.

However, business decisions are not that easy. Even big and powerful corporations that are actively investing abroad nowadays took many years and many steps to get ready to make the big jump. Even if successful, this policy option will force SMEs to bet on only to pick a few winners. Costs will surely outweigh benefits in this negative-sum game.

The final option is to find a way for local businesses to reap the benefits of the AEC even if they operate locally. To me, this is the most attractive option, however a lot of work will need to be done until we get there, and many have not even started. To achieve this, we must also turn our old notion of the AEC on its head and start thinking anew - how to grasp the benefits of the AEC domestically.

This point has bothered me and some TMB executives for quite some time, so much so that we decided to organise a public seminar to answer it, inviting experts from the public and private sectors. I do have some ideas but unfortunately am far from having a complete answer to share yet. But after the event, things should become clearer and I will take the opportunity next time to share our findings on domestically reaping the benefits of the AEC.

Results (Thai) 1:

เราเคยได้ยินเกี่ยวกับประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนหลายครั้ง ผู้เชี่ยวชาญจากหน่วยงานภาครัฐและภาคเอกชนได้ช่วยชี้ให้เห็นจุดแข็ง จุดอ่อน โอกาส และภัยคุกคามในตลาดอาเซียนทั้งหมด 10 ร้อยผลิตภัณฑ์และอุตสาหกรรมในการสัมมนาที่สิ้นสุดและงานวิจัย มีการเก็บข้อมูลที่ได้รับปัญหาฉันครั้งนี้ค่อนข้างบาง แต่ยัง ไม่ได้เรื่องมาก หรือสาธารณะชี้ให้เห็นความกังวลนี้ ดังนั้น เขียนอีกชิ้นในประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน จะพยายามพูดอะไรบางอย่างที่เป็นนวนิยายในปัญหานี้หลังจากพลังงานทั้งหมดเรามี poured ในวิเคราะห์ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน ขอบเขตของบทสรุปค่อนข้างแคบ คำแนะนำทั่วไปคือ คุณต้องแย่งโอกาส โดยเริ่มส่งออกไปยังประเทศอาเซียน หรือคุณต้องพยายามที่จะลงทุนในประเทศ มีทรัพยากรอุดมสมบูรณ์ และราคาถูกแม้แผลกลยุทธ์ได้ถูกลูกจ้างในหลายขั้นตอน บอกธุรกิจการบินภายนอก และแสวงหาโอกาสใหม่ และน่าตื่นเต้นหรือพักบ้านเก่าเติบโต และเหี่ยวช้าไปท่ามกลางการแข่งขันกับต่างประเทศ เพียงบางส่วนของเหล่านี้ในความคิดของฉันเป็นจริง ส่วนใหญ่จะเป็นที่ถกเถียงอย่างมากสิ่งที่ฉันเห็นด้วยกับเป็นว่า ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนให้โอกาสทางธุรกิจที่หายากสำหรับผู้ที่ต้องการห้องพิเศษเติบโต การตลาดใหม่เพื่อทดสอบผลิตภัณฑ์และทรัพยากรถูกกว่าเพื่อเพิ่มการแข่งขัน ยังช่วยให้ผู้ประกอบการท้องถิ่น โดยเฉพาะในจังหวัดชายแดน ขอบทางธุรกิจเหนือคู่แข่งใหญ่ที่เพิ่งจะเริ่มเข้าใจความต้องการของลูกค้าในประเทศแต่หน้าข้อเท็จจริง ธุรกิจไม่พร้อมสำหรับดังกล่าวมีความท้าทายน่าตื่นเต้น สถิติบางอย่างอาจวาดรูป...พันคำนี่ มีบริษัท 2.24 ล้านในประเทศไทย และเกี่ยวกับ 385,000 ของพวกเขาถูกนิติบุคคล นั่นคือ ลงทะเบียนอย่างถูกต้องกับกระทรวงพาณิชย์จำนวนของบริษัทในบางการส่งออก และนำเข้ากิจกรรมหยดประมาณ 45,000 หรือต่ำกว่าเพียง ร้อยละ 12 ของบริษัทนิติบุคคล และเพียงร้อยละ 2 ของบริษัททั้งหมดในประเทศไทย และหมายเลขของบริษัทที่จะ ลงทุนต่างประเทศจะยิ่งคิดว่า ฟอเร็กซ์ สถิติเหล่านี้นักลงทุนยากมา แต่พวกเขาอาจจะไม่ถึงร้อยละ 1 ของบริษัทนิติบุคคลแน่นอน มีขั้นตอนที่บริษัทในประเทศเหล่านี้สามารถนำไปเตรียมสำหรับจุ่มเท้าของพวกเขาในตลาดภายนอก แต่ความจริงของเรื่องคือ ว่า ธุรกิจไทยส่วนใหญ่จะยังคงอยู่แต่เพียงผู้เดียวภายในประเทศ และทั้งหมดที่นี่เรามีสามตัวเลือก ครั้งแรก ปล่อยให้พวกเขาได้ หวังว่า พวกเขาจะไม่รู้สึกบังคับเต็มของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน หรือจะพวกเขาเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ใด ๆ ตัวเลือกนี้ไม่สามารถเป็นคำตอบที่แท้จริง เพราะถ้าเดียวขนาดใหญ่ในประเทศไทย บริษัทและบริษัทพร้อมที่จะไปต่างประเทศ ดังนั้นองค์กรขนาดใหญ่ และมีประสิทธิภาพของประเทศอาเซียนอื่น ๆ ได้ การแข่งขันในอนาคตอาจเป็นระหว่าง SMEs ภายในประเทศน้อยกว่ามีประสิทธิภาพและมีประสิทธิภาพมากที่สุดชาติอาเซียนบริษัท - การต่อสู้ที่ไม่เป็นธรรมในทั้งหมดตัวเลือกที่สองคือการ ผลักดันออก การที่รัฐบาลจัดให้ SMEs ด้วยอะไรก็ตามจะถือว่าจำเป็น และเพียงผลักดันออกอย่างไรก็ตาม ตัดสินใจทางธุรกิจได้ไม่ว่าง่าย บริษัทยิ่งใหญ่ และทรงพลังที่มีอย่างลงทุนต่างประเทศในปัจจุบันใช้เวลาหลายปีและหลายขั้นตอนจะทำการข้าม แม้ถ้าประสบความสำเร็จ ตัวเลือกนโยบายนี้จะทำให้ SMEs การเดิมพันในเท่านั้นการเลือกผู้ชนะไม่กี่ ต้นทุนก็จะเกินประโยชน์ในเกมนี้ผลรวมลบตัวสุดท้ายคือการ หาวิธีสำหรับให้เก็บเกี่ยวผลประโยชน์ของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนแม้ว่าพวกเขามีเฉพาะธุรกิจท้องถิ่น ฉัน นี้เป็นตัวเลือกที่น่าสนใจที่สุด แต่การทำงานมากจะต้องทำจนกว่าเราได้มี และจำนวนมากไม่ได้เริ่มต้น เพื่อให้บรรลุนี้ เราต้องยังเปิดความคิดของเราเก่าของ AEC หัวของมัน และเริ่มต้นความคิดนั้นใหม่ - การเข้าใจผลประโยชน์ของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนในประเทศจุดนี้มี bothered ฉันและผู้บริหารทหารไทยบางสำหรับค่อนข้างบางเวลา มากเพื่อให้เราตัดสินใจที่จะจัดงานสัมมนาสาธารณะเพื่อตอบ เชิญผู้เชี่ยวชาญจากประชาชนและภาคเอกชน ฉันมีความคิดบางอย่าง แต่ฉันแต่จากคำตอบที่สมบูรณ์เพื่อใช้ร่วมกันยังมี แต่หลังจากเหตุการณ์ สิ่งที่ควรจะชัดเจน และจะพาโอกาสครั้งต่อไปที่เราพบบน reaping ประโยชน์ของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนในประเทศที่ใช้ร่วมกัน

Results (Thai) 2:

เราทุกคนเคยได้ยินเกี่ยวกับจำนวนครั้งที่เศรษฐกิจประชาคมอาเซียน ผู้เชี่ยวชาญจากหน่วยงานภาครัฐและเอกชนได้ช่วยชี้ให้เห็นจุดแข็งจุดอ่อนโอกาสและภัยคุกคามในทุก 10 ตลาดอาเซียนหลายร้อยของผลิตภัณฑ์และอุตสาหกรรมในการสัมมนาไม่มีที่สิ้นสุดและเอกสารงานวิจัย แต่มีข้อสังเกตที่ได้รับหนักใจฉันสำหรับค่อนข้างบางเวลาขณะนี้ แต่ยังไม่มีใครได้ค่อนข้างถูกต้องหรือชี้ให้สาธารณชนออกความกังวลนี้ ดังนั้นจะเขียนยังชิ้น AEC อื่นผมจะพยายามที่จะพูดอะไรบางอย่างที่เป็นนวนิยายอย่างแท้จริงในความกังวลนี้. หลังจากที่พลังงานทั้งหมดที่เราได้เทลงในการวิเคราะห์ AEC ขอบเขตของข้อสรุปที่ค่อนข้างแคบ คำแนะนำทั่วไปมีทั้งคุณต้องคว้าโอกาสที่ดีโดยเริ่มต้นที่จะส่งออกไปยังประเทศอาเซียนหรือคุณต้องพยายามที่จะลงทุนในประเทศเพื่อนบ้านที่มีทรัพยากรที่อุดมสมบูรณ์และราคาถูก. กลยุทธ์แม้ความหวาดกลัวได้รับการว่าจ้างในหลายขั้นตอนบอกธุรกิจที่จะบินไปข้างนอกและ แสวงหาโอกาสใหม่และน่าตื่นเต้นหรืออยู่บ้านจะเติบโตเก่าและสลายไปอย่างช้า ๆ ท่ามกลางการแข่งขันจากต่างประเทศ เพียงบางส่วนของเหล่านี้ในความคิดของฉันเป็นจริง ส่วนใหญ่ของพวกเขาเป็นที่ถกเถียงกันอย่างมาก. สิ่งที่ฉันเห็นด้วยกับการเป็นประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนที่มีโอกาสทางธุรกิจที่หายากสำหรับผู้ที่ต้องห้องพิเศษที่จะเติบโตในตลาดใหม่ในการทดสอบผลิตภัณฑ์และทรัพยากรที่ถูกกว่าเพื่อเพิ่มความสามารถในการแข่งขันระดับโลกของพวกเขา นอกจากนี้ยังให้ผู้ประกอบการในท้องถิ่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่อยู่ในจังหวัดชายแดนขอบธุรกิจเหนือคู่แข่งที่ใหญ่กว่าที่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นที่จะเข้าใจความต้องการของลูกค้าในประเทศเพื่อนบ้าน. แต่ขอหน้าข้อเท็จจริง ไม่ทุกธุรกิจมีความพร้อมสำหรับเช่นท้าทายที่น่าตื่นเต้น สถิติบางอย่างอาจวาดภาพมูลค่าหนึ่งพันคำที่นี่ มี 2240000 บริษัท ในประเทศไทยและมีเพียงประมาณ 385,000 ของพวกเขาเป็นนิติบุคคลที่มีการจดทะเบียนอย่างถูกต้องกับกระทรวงพาณิชย์. จำนวนของ บริษัท มีส่วนร่วมในกิจกรรมบางอย่างการส่งออกและการนำเข้าลดลงไปประมาณ 45,000 หรือเพียงภายใต้ร้อยละ 12 ของ บริษัท นิติบุคคลและมีเพียงร้อยละ 2 ของทุก บริษัท ในประเทศไทย และจำนวน บริษัท ที่ลงทุนในต่างประเทศจริงคือกระตุ้นความคิดได้มากยิ่งขึ้น สถิติเกี่ยวกับนักลงทุนเหล่านี้จะยากที่จะมาด้วย แต่พวกเขาอาจไม่ถึงร้อยละ 1 ของ บริษัท นิติบุคคล. แน่นอนมีขั้นตอนที่ บริษัท ในประเทศเหล่านี้อาจใช้เวลาในการเตรียมความพร้อมสำหรับการจุ่มเท้าของพวกเขาในตลาดนอก แต่ความจริง ของเรื่องคือว่าธุรกิจไทยส่วนใหญ่จะยังคงอยู่ แต่เพียงผู้เดียวและในประเทศในเครือ. เรามีสามตัวเลือกที่นี่ ขั้นแรกให้พวกเขาได้ หวังว่าพวกเขาจะไม่รู้สึกเต็มแรงของ AEC หรือพวกเขาจะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ใด ๆ ตัวเลือกนี้ไม่สามารถเป็นคำตอบจริงเพราะถ้าเพียง บริษัท ขนาดใหญ่ของประเทศไทยและ บริษัท ก็พร้อมที่จะเดินทางไปต่างประเทศเพื่อให้มีประเทศอื่น ๆ ในอาเซียน 'บรรษัทขนาดใหญ่และมีประสิทธิภาพ การแข่งขันในอนาคตอาจจะเป็นระหว่างผู้ประกอบการ SMEs ในประเทศที่มีประสิทธิภาพน้อยลงและมีประสิทธิภาพมากที่สุด บริษัท ข้ามชาติอาเซียน -. การต่อสู้ที่ไม่เป็นธรรมในเรื่องที่เกี่ยวทั้งหมดตัวเลือกที่สองคือการผลักดันให้พวกเขาออก นี้ต้องมีรัฐบาลที่จะให้ผู้ประกอบการ SMEs กับสิ่งที่เห็นว่าจำเป็นและเพียงแค่ผลักดันให้พวกเขาออก. อย่างไรก็ตามการตัดสินใจทางธุรกิจที่ไม่ง่าย แม้ บริษัท ขนาดใหญ่และมีประสิทธิภาพที่มีความกระตือรือร้นในการลงทุนในต่างประเทศในปัจจุบันใช้เวลาหลายปีและหลายขั้นตอนที่จะได้รับพร้อมที่จะทำให้กระโดดใหญ่ แม้ว่าที่ประสบความสำเร็จทางเลือกที่นโยบายนี้จะบังคับให้ผู้ประกอบการ SMEs ที่จะเดิมพันในเท่านั้นที่จะเลือกผู้โชคดีไม่กี่ ค่าใช้จ่ายก็จะเกินดุลประโยชน์ในเกมลบจำนวนนี้. เลือกสุดท้ายคือการหาวิธีสำหรับธุรกิจในท้องถิ่นที่จะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จาก AEC แม้ว่าพวกเขาจะดำเนินการในประเทศ ให้ฉันนี้เป็นตัวเลือกที่น่าสนใจมากที่สุดอย่างไรก็ตามการทำงานมากจะต้องทำจนกว่าเราจะได้รับมีจำนวนมากและยังไม่ได้เริ่ม เพื่อให้บรรลุนี้เรายังต้องเปิดความคิดเก่าของเราของ AEC บนหัวของมันและเริ่มคิดใหม่ -. วิธีที่จะเข้าใจประโยชน์ของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนในประเทศจุดนี้ได้ใส่ใจฉันและบางผู้บริหารธนาคารทหารไทยสำหรับค่อนข้างบางเวลามากเพื่อให้ เราตัดสินใจที่จะจัดให้มีการสัมมนาของประชาชนที่จะตอบได้เชิญผู้เชี่ยวชาญจากภาครัฐและเอกชน ฉันจะมีความคิดบางอย่าง แต่โชคร้ายที่ฉันไกลจากที่มีคำตอบที่สมบูรณ์ที่จะร่วมกันยัง แต่หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสิ่งที่ควรจะเป็นที่ชัดเจนและผมจะใช้โอกาสในครั้งต่อไปที่จะแบ่งปันผลการวิจัยของเราในประเทศเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จาก AEC

Results (Thai) 3:

เราทุกคนมีได้ยินเกี่ยวกับประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนหลายครั้ง ผู้เชี่ยวชาญจากหน่วยงานภาครัฐและภาคเอกชนได้ช่วยชี้จุดอ่อน จุดแข็ง โอกาส และภัยคุกคามในอาเซียนทั้ง 10 ประเทศได้หลายร้อยผลิตภัณฑ์และอุตสาหกรรม ในการสัมมนาที่ไม่มีที่สิ้นสุดและการวิจัยเอกสาร แต่มีข้อสังเกตที่ถูกรบกวนฉันสำหรับค่อนข้างบางเวลาในขณะนี้แต่ก็ยังไม่มีใครได้ค่อนข้างถูกต้องหรือเผยแพร่ต่อสาธารณชน ชี้ปัญหานี้ . เพื่อที่จะเขียน แต่ชิ้นอื่นในประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน ผมพยายามจะพูดบางอย่างที่เป็นนวนิยายในความกังวลนี้

หลังจากพลังงานทั้งหมดที่เราเทลงไปวิเคราะห์ AEC , ขอบเขตของการสรุปแคบมากค่ะข้อเสนอแนะทั่วไปจะให้คุณต้องฉกฉวยโอกาส โดยเริ่มส่งออกไปยังประเทศในกลุ่มอาเซียน หรือ คุณต้องพยายามที่จะลงทุนในประเทศเพื่อนบ้าน ซึ่งมีทรัพยากรอุดมสมบูรณ์และราคาถูก

แม้ทำให้กลยุทธ์มีการจ้างงานในหลายขั้นตอนบอกธุรกิจบินนอก และแสวงหาโอกาสใหม่และน่าตื่นเต้น หรืออยู่บ้านจะเติบโตเก่า และค่อยๆ เหี่ยวแห้งไป ท่ามกลางการแข่งขันที่ต่างประเทศ เพียงบางส่วนของเหล่านี้ในความคิดของฉันเป็นจริง ที่สุดของพวกเขาเป็นที่ถกเถียงกันอย่างมาก

สิ่งที่ผมเห็นด้วยว่าประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนให้เป็นโอกาสทางธุรกิจที่หายากสำหรับผู้ที่ต้องการห้องพิเศษที่เติบโตตลาดใหม่ในการทดสอบผลิตภัณฑ์และทรัพยากรราคาถูก เพื่อเพิ่มความสามารถในการแข่งขันของโลก มันยังช่วยให้ผู้ประกอบการในท้องถิ่น โดยเฉพาะในจังหวัดชายแดนภาคใต้ ขอบธุรกิจมากกว่าคู่แข่งที่เป็นเพียงการเริ่มต้นที่จะเข้าใจความต้องการของลูกค้าในประเทศเพื่อนบ้าน

แต่ก็ต้องเผชิญหน้ากับความจริง ธุรกิจไม่ใช่ทั้งหมดพร้อมสำหรับความท้าทายที่น่าตื่นเต้น .สถิติบางอย่างอาจวาดภาพมูลค่าพันคำที่นี่เลย มี 2.24 ล้านหุ้นในตลาดหลักทรัพย์ และเพียงเกี่ยวกับ 385000 ของพวกเขาเป็นนิติบุคคล คือการจดทะเบียนอย่างถูกต้องกับกระทรวงพาณิชย์

จำนวนของ บริษัท มีส่วนร่วมในการส่งออกและนำเข้ากิจกรรมลดลงไปประมาณ 45 , 000 หรือแค่ 12 เปอร์เซ็นต์ของบริษัทนิติบุคคล และเพียงร้อยละ 2 ของ บริษัท ทั้งหมดใน ประเทศไทยและจำนวนของบริษัทที่ลงทุนต่างประเทศมีมากขึ้นจริง ๆคิดว่ายั่ว . สถิติเกี่ยวกับนักลงทุนเหล่านี้จะยากที่จะมาด้วย แต่พวกเขาอาจจะไม่ถึงร้อยละ 1 ของบริษัทนิติบุคคล

แน่นอน มีขั้นตอนที่ บริษัท ในประเทศเหล่านี้สามารถใช้เพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับจุ่มเท้าของพวกเขาในตลาดภายนอกแต่ข้อเท็จจริงของเรื่องคือ ว่า ธุรกิจไทยส่วนใหญ่จะยังคง แต่เพียงผู้เดียวและทั้งหมดภายในประเทศ

เรามี 3 ทางเลือกที่นี่ แรก ปล่อยพวกเขาไปเถอะ หวังว่าพวกเขาจะไม่รู้สึกถึงแรงเต็มรูปแบบของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน หรือพวกเขาจะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ใด ๆ ตัวเลือกนี้จะไม่สามารถตอบได้จริง เพราะถ้าเป็นเมืองไทยใหญ่ บริษัท และบริษัทก็พร้อมที่จะไปต่างประเทศดังนั้น ประเทศอาเซียนอื่น ๆขนาดใหญ่และองค์กรที่มีประสิทธิภาพ . การแข่งขันในอนาคตอาจจะระหว่าง SMEs ในประเทศที่มีประสิทธิภาพน้อยกว่า และมีประสิทธิภาพมากที่สุด บริษัท ข้ามชาติอาเซียน - การต่อสู้ที่ไม่ยุติธรรมในเรื่อง

ตัวเลือกที่สองคือการ ผลักดันพวกเขาออกไป นี้ต้องมีรัฐบาลเพื่อให้ SMEs ที่ถือว่าจำเป็นและผลักพวกเขาออก

อย่างไรก็ตาม การตัดสินใจทางธุรกิจจะไม่ง่ายแม้แต่ที่ใหญ่ และมีประสิทธิภาพ บริษัทที่ลงทุนอย่างต่างประเทศในปัจจุบันใช้เวลาหลายปีและหลายขั้นตอนที่จะได้รับพร้อมที่จะให้กระโดดใหญ่ ถ้าประสบความสำเร็จ นโยบายนี้จะบังคับให้ลูกค้าเลือกพนันเพียงไม่กี่ที่จะเลือกผู้ชนะ ค่าใช้จ่ายจะเกินดุลประโยชน์ในเกมผลรวมนี้ลบ .

ตัวเลือกสุดท้ายคือการหาวิธีสำหรับธุรกิจในท้องถิ่นที่จะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน แม้ว่าจะใช้งานในประเทศ สำหรับฉัน มันคือตัวเลือกที่น่าสนใจที่สุด แต่มากของงานที่จะต้องทำ จนกว่าเราจะไปถึง และหลายคนยังไม่ได้เริ่มด้วยซ้ำ เพื่อให้บรรลุนี้เราต้องเปลี่ยนความคิดของเราเก่าของ AEC บนหัวของมันและเริ่มคิดกันใหม่ - วิธีที่จะเข้าใจประโยชน์ของ AEC ในประเทศ

จุดนี้ได้รบกวนผมและผู้บริหาร TMB สำหรับค่อนข้างบางเวลา มากดังนั้นเราจึงตัดสินใจที่จะจัดสัมมนาสาธารณะที่จะตอบมัน เชิญผู้เชี่ยวชาญจากภาครัฐ และเอกชนฉันมีความคิดบางอย่าง แต่น่าเสียดายอยู่ไกลจากที่ตอบสมบูรณ์ร่วมกันเลย แต่หลังจากเหตุการณ์ , สิ่งที่จะกลายเป็นที่ชัดเจน และผมจะใช้โอกาสในครั้งต่อไปที่จะแบ่งปันผลการวิจัยของเราในประเทศที่ผลประโยชน์ของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน .