Environmental policy instruments in

Environmental policy instruments in the context of tourism
Tourism, like other economic activities, is a consumer of substantial quantities of materials and energy and a generator of wastes. For example, burnt aircraft fuel has a significant polluting effect on the stratosphere. Tourism activity also tend to be concentrated in specific areas, often over-exploiting scarce resources such as water and creating waste disposal problems and pollution. Accordingly, many tourism activities should be subject to the same environmental policies and instruments that are applied to productive industries. Yet, tourism possesses characteristics which mark it off as different and therefore potentially requiring a different means of dealing with environmental problems.
- First, the generally fragmented nature of tourism supply results in the identification of the source of its environmental effects being more difficult, while periodicity and seasonality give rise to an uneven temporal impact with consequently more intense physical effects (Sutcliffe and Sinclair, 1980)
- Second, that impact tends to be physical in terms of sheer numbers of people (therefore exceeding the capacity of transport modes and tourism resources): a visually intrusive built environment and evidence of tourist (such as car parked in scenic areas); over-use of natural environments leading to degradation; disturbance to wildlife and reduced biodiversity; waste generation.
- Third, perhaps reflecting an implied criticism of mainstream environmental economic, tourism, in common with a number of other activities, has the potential to generate considerable benefits. This aspect tends to be submerged in the economic analysis of policy instruments, which dwells almost exclusively on the social costs of pollution and the direct costs of its mitigation.

With respect to combating detrimental environmental effect concerning tourism’s use of materials and energy, the instruments examined are clearly relevant insofar as the sector consumer substantial quantities of natural resources-based inputs. Current policies are virtually specific to manufacturing, where there are tangible products and consequent chemical effluents or emissions are generated, so that the blanket imposition of emission and product charge, permit and quotas would, prima facie, not appear to be applicable to tourism. This would suggest that taxes and subsidies, deposits and refund and regulation seem to be the most appropriate instruments for dealing with the environmental problems generated by tourism, reflecting its specific characteristic. However, as already suggested earlier, the use of permit and quotas is indeed relevant to the sector. Emission by cruise ships and jet aircraft, referred to in chapter 8 as the currently advocated instruments, as there is no international tourism in 2008, as a result of inflationary rises in fuel prices and a global recession, the long term increase in air travel will continue, particularly in the long-haul market segment, which includes a significant proportion of the growth in ecotourism. Thus the contribution of tourism to global environmental problems may be increasing in relation to that by manufacturing industries, some of which have a wider choice in adopting innovation and less polluting technologies. It is extremely difficult to combat this problem of emission into the atmosphere while there is a reluctance to raise the supply cost to consumers by imposing taxes on aviation and shipping fuel, or more draconian measure such as the imposition of permit or quotas limiting the number of flight or cruise ships. In the short run it is unlikely that the number of flights and cruises would be drastically reduced; aircraft and ship would possibly continue to operate with lower payloads, which is both technically and economically inefficient. The pollution is more likely to be a very long term restructuring of the two sectors by taking aircraft and cruise ships out of commission altogether, as has occurred in the fishing industry. Similarly, the reduction of emission is depend on technological developments, which involve the use of less polluting fuels, for example biological ones, or even a completely new means of propulsion.
Tourism concentration in certain locations suggest that instruments designed to deal with local problems, such as waste. Litter, noise, degradation of physical resources, visual intrusion and cultural and social deterioration are particularly suitable. In a sense the hospitality activity involved in tourism are much the same as those of households but on a larger scale, with some spatial concentration, such as in seaside or skiing resort or certain districts in historic urban areas. In this context, the issue is largely one of material and energy use and waste disposal, requiring instrument aimed at encouraging reduction in the use of package materials or energy saving. User charges to meet the full cost of waste disposal, combined with product charge levied on manufacturers of product used, perhaps related to the amount of packaging, would provide an incentive to cut consumption. Similarly, deposit and refund schemes would encourage recycling, where feasible. Reductions in energy use can be stimulated by capital grants to use more efficient heating and lighting system and to improve insulation. Materials and energy use and waste generation are the aspects of environment issues which have been targeted by firm themselves, as shown by initiatives for which reference were given in chapter 9 in the section on the use of non-renewable and renewable resources. In the longer term, the potential commercial pay-offs, in terms of enhanced competitiveness, were identified in chapter 8 examining the Porter hypothesis, concerning the adoption of new technologies and management systems that confer savings in materials and energy use. The impetus for buttressing such market actions with publicly applied instruments is often local, suggesting the need for administration at the local government level.
It is, However, the physical impact of tourism which is more crucial and intractable. The provision of the needs of tourist threatens to destroy the resource base, particularly where natural and fragile environments are involved.
This pressure is aggravate in certain location, which are subject to the temporal characteristic of their tourism. Some, for instance, possess environments that are often at their most vulnerable in bird and animal breeding seasons, when visitor number are at their highest. In other cases, attempts to reduce number of tourists at weekends or in the high season by encouraging off-peak and off-season tourism are not efficacious; sustained use over the year can be worse for some resources; for instance, hiking can erode paths more severely in wet and/or winter periods.
The problem of concentrations of large numbers of tourists suggests that controls are required in some destination (Wanhill, 1980). One obvious approach to the problem, in addition to the use of the price mechanism, is to use regulatory instrument on both the demand and supply side to restrict visits. Some reference has already been made in chapter 9 to means of restricting access in earlier discussion of problem concerning renewable resources.
With respect to the supply side of tourism, transport operators and hoteliers could receive severance payment to leave in the industry, or they could be compensate to reduce their capacity. The land-use planning system can act on the supply side by restricting the accommodation, facilities and services made available. This, however, would be very difficult to implement for existing destinations since it might involve demolishing a proportion of the built environment.
Although there are some moves in tourism destination that possess much sought after but fragile environments to restrict entry into them (Buckley, 2003a), the use of permits and quotas has not been widely adopted to exercise control over business within them. Example of areas in the world whose environments might benefit from their imposition are Central America, Indonesia, Nepal, the Philippines and Antarctica.
In developed countries in Europe, there are acute pressures in coastal resort in the Mediterranean and winter sports locations in Switzerland and Austria. In the UK, one of the most densely populated countries in the world, the idea of permits and quotas has been mooted for access to the countryside, especially to environmentally sensitive areas subject to congestion at peak periods. The use of permits which restrict entry into the national park in North America and the ‘take’ in hunting or fishing is a case in point. The example of Bermuda is slightly different in that by controlling the amount of hotel accommodation available it restricts the numbers of tourists entering the island. This has had the effect of raising its holiday prices and curtailing demand by lower income tourists and thus making it exclusively the preserve of the wealthier tourist. While the restriction of the numbers of tourists has had a beneficial impact on the island’s human-made and natural environments, it may have had detrimental effects, for instance residents who have been displaced or suffered more limited economic opportunities.
Whether these licence or permits would be tradable might depend on the circumstances. A more firmly market –based method would be to levy taxes on suppliers who exceed set limits, or entry taxes, perhaps at a punitive rate, to control numbers of tourists. Charge and taxes, such as the fairy widespread imposition of departure and entry taxes at airports, are already in operation but not at a level that is likely to deter entry. This form of tax is used as a revenue-raising device but is unlikely to be applied to mitigate the environmental impact of tourism travel by air. There are exceptions; for instance, in Vancouver the exit tax on ai

Results (Thai) 1:

เครื่องมือนโยบายสิ่งแวดล้อมในบริบทของการท่องเที่ยว ท่องเที่ยว เช่นกิจกรรมอื่น ๆ ทางเศรษฐกิจ เป็นผู้บริโภคพบปริมาณของวัสดุ และพลังงานและสร้างของเสีย ตัวอย่าง เครื่องเผาไหม้น้ำมันเชื้อเพลิงมีผล polluting สำคัญใน stratosphere กิจกรรมท่องเที่ยวยังมีแนวโน้มที่จะเข้มข้นในพื้นที่เฉพาะ มักเกิน exploiting ขาดแคลนทรัพยากรเช่นน้ำ และสร้างปัญหาการกำจัดขยะและมลพิษ กิจกรรมท่องเที่ยวต่าง ๆ ตาม ควรเป็นนโยบายสิ่งแวดล้อมเดียวกันและเครื่องมือที่ใช้กับอุตสาหกรรมผลิต ได้ การท่องเที่ยวมีลักษณะที่ทำเครื่องหมายจะปิดเป็นและดังนั้น อาจต้องใช้วิธีการจัดการกับปัญหาสิ่งแวดล้อมอื่น-ครั้งแรก ธรรมชาติอยู่อย่างกระจัดกระจายโดยทั่วไปของผลรหัสของแหล่งที่มาของผลกระทบสิ่งแวดล้อมยากขึ้น ประจำงวดและ seasonality จัดท่องเที่ยวให้เพิ่มขึ้นผลกระทบชั่วคราวไม่สม่ำเสมอมีลักษณะทางกายภาพจึงรุนแรงมากขึ้น (Sutcliffe และนแคลร์ 1980)-สอง ผลกระทบมีแนวโน้มเป็นจริงตัวเลขที่แท้จริงของคน (ดังเกินกำลังการผลิตของทรัพยากรการท่องเที่ยวและการขนส่งโหมด): สร้างรำคาญเห็นสภาพแวดล้อมและหลักฐานของนักท่องเที่ยว (เช่นรถยนต์จอดในพื้นที่สวยงาม), สภาพแวดล้อมธรรมชาติที่นำไปย่อยสลาย ใช้เกิน รบกวนสัตว์ป่าและความหลากหลายทางชีวภาพลดลง เสียรุ่น-สาม สะท้อนการวิจารณ์โดยนัยสำคัญด้านสิ่งแวดล้อมทางเศรษฐกิจ ท่องเที่ยว in common with จำนวนกิจกรรมอื่น ๆ บางทีมีศักยภาพในการสร้างประโยชน์มาก ด้านนี้มีแนวโน้มที่จะถูกน้ำท่วมในการวิเคราะห์ทางเศรษฐกิจของนโยบายเครื่องมือ ซึ่งจดจ่อโดยเฉพาะกับต้นทุนสังคมมลพิษและต้นทุนทางตรงของการบรรเทาสาธารณภัยกับต่อสู้ผลดีผลกระทบสิ่งแวดล้อมเกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวของการใช้วัสดุและพลังงาน เครื่องมือตรวจสอบเกี่ยวข้องอย่างชัดเจน insofar เป็นภาคผู้บริโภคพบปริมาณอินพุตตามธรรมชาติ นโยบายปัจจุบันจะแทบการผลิต ซึ่งมีผลิตภัณฑ์ที่จับต้องได้และเคมี effluents ทอด หรือปล่อยจะถูกสร้างขึ้น เพื่อให้ใช้ครอบคลุมมลพิษ และค่าธรรมเนียมสินค้า ใบอนุญาต และโควต้าจะ prima facie ไม่ปรากฏ เป็นการท่องเที่ยวเท่านั้น นี้จะแนะนำว่า ภาษี และเงินอุดหนุน เงินมัดจำ และคืนเงิน และระเบียบดูเหมือนจะ เป็นเครื่องมือที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการจัดการกับปัญหาสิ่งแวดล้อมที่สร้างขึ้น โดยการท่องเที่ยว การสะท้อนให้เห็นถึงลักษณะเฉพาะของ อย่างไรก็ตาม เป็นแล้วแนะนำ ก่อนหน้า การใช้ใบอนุญาตและโควต้าได้แน่นอนที่เกี่ยวข้องกับภาค มลพิษโดยล่องเรือ และเครื่องบินเจ็ท การอ้างอิงถึงในบทที่ 8 เป็นเครื่องมือในปัจจุบัน advocated ท่องเที่ยวต่างประเทศไม่มีใน 2008 จากเงินเฟ้อที่เพิ่มขึ้นราคาน้ำมันเชื้อเพลิงและภาวะถดถอยทั่วโลก ระยะยาวเพิ่มขึ้นในอากาศ ยังคง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนแบ่งการตลาดข้าม ซึ่งมีสัดส่วนสำคัญของการเติบโตในการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ สัดส่วนของการท่องเที่ยวปัญหาสิ่งแวดล้อมโลกอาจจะเพิ่มเกี่ยวกับที่ โดยอุตสาหกรรมการผลิต บางที่มีทางเลือกกว้าง ในการใช้นวัตกรรม และน้อย กว่า polluting เทคโนโลยี มันเป็นเรื่องยากมากที่จะต่อสู้กับปัญหาของการปล่อยก๊าซสู่ชั้นบรรยากาศในขณะที่มีรายการอาหารจะเพิ่มต้นทุนการจัดหาให้กับผู้บริโภค โดยสถานะภาษีในการบิน และขนส่งน้ำมันเชื้อเพลิง หรือวัดผลมากขึ้นเช่นใช้ใบอนุญาต หรือโควต้าที่จำกัดจำนวนเที่ยวบิน หรือเรือสำราญ ในระยะสั้น ก็ไม่น่าว่า จำนวนเที่ยวบินและล่องเรือจะสามารถช่วยลดการเกิด เครื่องบินและเรือจะอาจยังคงใช้ payloads ล่าง ซึ่งเป็นทั้งทางเทคนิค และประสิทธิภาพไม่ มลพิษที่เป็นแนวโน้มระยะยาวมากจะ ปรับโครงสร้างของทั้งสองภาคด้วยเครื่องบิน และล่องเรือออกของเสริมกัน เกิดขึ้นในอุตสาหกรรมประมง ในทำนองเดียวกัน การลดปล่อยก๊าซจะขึ้นอยู่กับพัฒนาเทคโนโลยี ซึ่งเกี่ยวข้องกับการใช้ของน้อย polluting เชื้อ ตัวอย่างชีวภาพคน หรือแม้แต่วิธีการใหม่ทั้งหมดของการขับเคลื่อน Tourism concentration in certain locations suggest that instruments designed to deal with local problems, such as waste. Litter, noise, degradation of physical resources, visual intrusion and cultural and social deterioration are particularly suitable. In a sense the hospitality activity involved in tourism are much the same as those of households but on a larger scale, with some spatial concentration, such as in seaside or skiing resort or certain districts in historic urban areas. In this context, the issue is largely one of material and energy use and waste disposal, requiring instrument aimed at encouraging reduction in the use of package materials or energy saving. User charges to meet the full cost of waste disposal, combined with product charge levied on manufacturers of product used, perhaps related to the amount of packaging, would provide an incentive to cut consumption. Similarly, deposit and refund schemes would encourage recycling, where feasible. Reductions in energy use can be stimulated by capital grants to use more efficient heating and lighting system and to improve insulation. Materials and energy use and waste generation are the aspects of environment issues which have been targeted by firm themselves, as shown by initiatives for which reference were given in chapter 9 in the section on the use of non-renewable and renewable resources. In the longer term, the potential commercial pay-offs, in terms of enhanced competitiveness, were identified in chapter 8 examining the Porter hypothesis, concerning the adoption of new technologies and management systems that confer savings in materials and energy use. The impetus for buttressing such market actions with publicly applied instruments is often local, suggesting the need for administration at the local government level.ได้ แต่ ผลกระทบทางกายภาพของการท่องเที่ยวที่สำคัญ และ intractable บทบัญญัติของความต้องการของนักท่องเที่ยวข่มขู่ทำลายฐานทรัพยากร โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เปราะบาง และธรรมชาติสภาพแวดล้อมเกี่ยวข้อง ความดันนี้จะซ้ำเติมในบาง ซึ่งจะ มีลักษณะชั่วคราวของนักท่องเที่ยว บางอย่าง เช่น มีสภาพแวดล้อมที่อยู่ในความเสี่ยงมากที่สุดในนกและสัตว์พันธุ์ฤดูกาล เมื่อจำนวนผู้เข้าชมสูงสุดของพวกเขา ในบางกรณี ความพยายามที่จะลดจำนวนนักท่องเที่ยว ในวันหยุดสุดสัปดาห์ หรือช่วงไฮซีซั่นท่องเที่ยวช่วง และระเบิดนิมิตไม่บ็อช ใช้ sustained กว่าปีจะแย่สำหรับบางทรัพยากร เช่น เดินป่าสามารถกัดกร่อนเส้นขึ้นอย่างรุนแรงในรอบฤดูหนาว หรือเปียก ปัญหาของความเข้มข้นของนักท่องเที่ยวจำนวนมากแนะนำว่า ตัวควบคุมจำเป็นในบางปลายทาง (Wanhill, 1980) วิธีหนึ่งชัดเจนปัญหา นอกเหนือจากการใช้กลไกราคา จะใช้เครื่องมือกำกับดูแลทั้งอุปสงค์และอุปทานด้านการจำกัดการเข้าชม อ้างอิงบางอย่างแล้วทำในบทที่ 9 วิธีการจำกัดการเข้าถึงในการสนทนาก่อนหน้านี้ของปัญหาทรัพยากรที่ทดแทน ด้วยความเคารพในด้านอุปทานการท่องเที่ยว ผู้ประกอบการขนส่งและผู้ประกอบการโรงแรมสามารถรับเงินบำเหน็จไปในอุตสาหกรรม หรือไม่สามารถชดเชยการลดกำลังการผลิต ระบบการวางแผนใช้ที่ดินสามารถดำเนินการในด้านการจัดหา โดยการจำกัดสถานที่พัก สิ่งอำนวยความสะดวก และบริการ นี้ อย่างไรก็ตาม จะได้ยากมากที่จะใช้สำหรับปลายทางที่มีอยู่เนื่องจากมันอาจเกี่ยวข้องกับสัดส่วนของสิ่งแวดล้อมสร้าง demolishing แม้ว่ามีบางอย่างเคลื่อนไหวท่องเที่ยวปลายทางที่มีหย่อนมากแต่สภาพแวดล้อมที่เปราะบางในการจำกัดการเข้าออก (Buckley, 2003a), การใช้ใบอนุญาตและโควต้ามีไม่ได้อย่างกว้างขวางนำการควบคุมทางธุรกิจอยู่ใน ตัวอย่างของพื้นที่ในโลกที่มีสภาพแวดล้อมที่อาจได้รับประโยชน์จากการจัดเก็บภาษีอเมริกากลาง อินโดนีเซีย เนปาล ฟิลิปปินส์ และทวีปแอนตาร์กติกา ในประเทศพัฒนาแล้วในยุโรป มีกำลังดันเฉียบพลันรีสอร์ทชายฝั่งทะเลเมดิเตอร์เรเนียนที่และสถานกีฬาฤดูหนาวในประเทศสวิตเซอร์แลนด์และออสเตรีย ใน UK หนึ่งในประเทศที่มีประชากรหนาแน่นที่สุดไปอยู่ในโลก คิดโควต้าและใบอนุญาตมีการ mooted เพื่อให้เข้าถึงชนบท โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับพื้นที่มีความสำคัญต่อสิ่งแวดล้อมต้องแออัดที่รอบสูงสุด การใช้ใบอนุญาตที่จำกัดการเข้าอุทยานแห่งชาติในอเมริกาเหนือ และ 'ใช้' ในการล่าสัตว์หรือตกปลาเป็นกรณีในจุด ตัวอย่างของเบอร์มิวดาจะต่างกันเล็กน้อยในที่ โดยควบคุมจำนวนโรงแรมที่พักว่างมันจำกัดจำนวนนักท่องเที่ยวป้อนเกาะ นี้มีผลเพิ่มราคาฮอลิเดย์ และ curtailing ความต้องการนักรายได้ต่ำจึง ทำให้รักษาเฉพาะของนักท่องเที่ยว wealthier จำกัดจำนวนนักท่องเที่ยวมีการประโยชน์ผลกระทบของเกาะทำมนุษย์ และสภาพแวดล้อมธรรมชาติ มันอาจมีผลกระทบผลดี สำหรับอินสแตนซ์ที่พลัดถิ่น หรือรับความเดือดร้อน มากกว่าจำกัดโอกาสทางเศรษฐกิจ ว่าใบอนุญาตหรือใบอนุญาตเหล่านี้จะ tradable อาจขึ้นอยู่กับสถานการณ์ อื่น ๆ อย่างตลาด – ตามวิธีจะเกณฑ์ภาษีในซัพพลายเออร์ที่เกินวงเงินที่กำหนด หรือรายการ ภาษี บางทีในอัตราโทษ การควบคุมจำนวนนักท่องเที่ยว ค่าธรรมเนียมและภาษี เช่นนางฟ้าอย่างแพร่หลายใช้เดินทางและรายการภาษีที่สนามบิน อยู่ ในการดำเนินการ แต่ ในระดับที่น่าจะเป็นอุปสรรคของรายการไม่ แบบฟอร์มภาษีนี้จะใช้เป็นอุปกรณ์ที่เพิ่มรายได้ แต่ไม่น่าจะใช้เพื่อลดผลกระทบสิ่งแวดล้อมการท่องเที่ยวเดินทาง โดยเครื่องบิน มีข้อยกเว้น ตัวอย่าง ในแวนคูเวอร์ ออกภาษีใน ai

Results (Thai) 2:

เครื่องมือทางนโยบายสิ่งแวดล้อมในบริบทของการท่องเที่ยว
การท่องเที่ยวเช่นกิจกรรมทางเศรษฐกิจอื่น ๆ ที่เป็นผู้บริโภคในปริมาณมากของวัสดุและพลังงานและเครื่องกำเนิดไฟฟ้าของเสีย ยกตัวอย่างเช่นน้ำมันเชื้อเพลิงอากาศยานเผามีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในการก่อให้เกิดมลพิษบรรยากาศ กิจกรรมการท่องเที่ยวนอกจากนี้ยังมีแนวโน้มที่จะกระจุกตัวอยู่ในพื้นที่เฉพาะมักจะมากกว่าการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรที่ขาดแคลนเช่นน้ำและสร้างปัญหาการกำจัดของเสียและมลพิษ ดังนั้นกิจกรรมการท่องเที่ยวจำนวนมากควรจะอยู่กับนโยบายด้านสิ่งแวดล้อมเดียวกันและเครื่องมือที่จะนำไปใช้ในอุตสาหกรรมการผลิต แต่การท่องเที่ยวมีลักษณะที่ทำเครื่องหมายออกเป็นที่แตกต่างกันและดังนั้นจึงอาจต้องใช้วิธีการที่แตกต่างกันในการจัดการกับปัญหาสิ่งแวดล้อม.
- ครั้งแรกโดยทั่วไปลักษณะการแยกส่วนของผลการจัดหาการท่องเที่ยวในการระบุแหล่งที่มาของผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมเป็นเรื่องยากมากขึ้นในขณะที่ ระยะเวลาและฤดูกาลที่เพิ่มขึ้นให้ได้รับผลกระทบชั่วคราวไม่สม่ำเสมอมีผลกระทบทางกายภาพจึงรุนแรงมากขึ้น (ซัทคลีฟและซินแคล 1980)
- ประการที่สองผลกระทบที่มีแนวโน้มที่จะเป็นทางกายภาพในแง่ของตัวเลขที่แท้จริงของคน (จึงเกินความจุของโหมดการขนส่งและทรัพยากรการท่องเที่ยว ): การสร้างสภาพแวดล้อมรบกวนสายตาและหลักฐานของการท่องเที่ยว (เช่นรถที่จอดอยู่ในพื้นที่ที่สวยงาม); มากกว่าการใช้งานของสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติที่นำไปสู่การย่อยสลาย; รบกวนสัตว์ป่าและความหลากหลายทางชีวภาพลดลง เสีย.
- ประการที่สามอาจจะสะท้อนให้เห็นถึงการวิจารณ์โดยนัยของเศรษฐกิจหลักด้านสิ่งแวดล้อม, การท่องเที่ยว, ในการร่วมกันกับจำนวนของกิจกรรมอื่น ๆ ที่มีศักยภาพที่จะก่อให้เกิดประโยชน์มาก ด้านนี้มีแนวโน้มที่จะจมอยู่ใต้น้ำในการวิเคราะห์ทางเศรษฐกิจของเครื่องมือทางนโยบายที่อาศัยอยู่เกือบเฉพาะในค่าใช้จ่ายทางสังคมของมลพิษและค่าใช้จ่ายโดยตรงของการบรรเทาผลกระทบของมัน. ส่วนที่เกี่ยวกับการต่อสู้กับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมที่เป็นอันตรายเกี่ยวกับการใช้การท่องเที่ยวของวัสดุและพลังงานเครื่องมือการตรวจสอบ เห็นได้ชัดว่าเกี่ยวข้องตราบเท่าที่ปริมาณมากของผู้บริโภคของภาคธรรมชาติปัจจัยการผลิตทรัพยากรที่ใช้ นโยบายปัจจุบันเป็นจริงเฉพาะเพื่อการผลิตที่มีผลิตภัณฑ์ที่มีตัวตนและสิ่งปฏิกูลที่เกิดขึ้นหรือสารเคมีที่ปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อให้การจัดเก็บภาษีการปล่อยผ้าห่มและค่าใช้จ่ายของผลิตภัณฑ์ที่อนุญาตให้มีและโควต้าจะ, เบื้องต้น, ไม่ปรากฏที่จะใช้บังคับกับการท่องเที่ยว นี้จะชี้ให้เห็นว่าภาษีและเงินอุดหนุนเงินฝากและเงินคืนและกฎระเบียบดูเหมือนจะเป็นเครื่องมือที่เหมาะสมที่สุดในการจัดการกับปัญหาสิ่งแวดล้อมที่เกิดจากการท่องเที่ยวสะท้อนให้เห็นถึงลักษณะเฉพาะของตน อย่างไรก็ตามในขณะที่แนะนำแล้วก่อนหน้านี้การใช้ใบอนุญาตและโควต้าเป็นจริงที่เกี่ยวข้องกับภาค โดยการปล่อยเรือล่องเรือและเครื่องบินเจ็ตที่กล่าวถึงในบทที่ 8 เป็นเครื่องมือสนับสนุนในขณะนี้เป็นไม่มีการท่องเที่ยวระหว่างประเทศในปี 2008 เป็นผลมาจากอัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มขึ้นของราคาน้ำมันเชื้อเพลิงและภาวะถดถอยทั่วโลกที่เพิ่มขึ้นในระยะยาวในการเดินทางทางอากาศจะ อย่างต่อเนื่องโดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนตลาดระยะไกลซึ่งรวมถึงสัดส่วนที่สำคัญของการเติบโตในการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ดังนั้นผลงานของการท่องเที่ยวในการแก้ไขปัญหาสิ่งแวดล้อมของโลกอาจจะเพิ่มขึ้นในความสัมพันธ์กับที่อุตสาหกรรมการผลิตบางส่วนที่มีทางเลือกที่กว้างขึ้นในการนำนวัตกรรมและเทคโนโลยีที่ก่อให้เกิดมลพิษน้อย มันเป็นเรื่องยากมากที่จะต่อสู้กับปัญหาการปล่อยสู่ชั้นบรรยากาศนี้ในขณะที่มีความไม่เต็มใจที่จะเพิ่มค่าใช้จ่ายในการจัดหาให้กับผู้บริโภคโดยการจัดเก็บภาษีภาษีน้ำมันเชื้อเพลิงการบินและการจัดส่งสินค้าหรือมาตรการเข้มงวดมากขึ้นเช่นการจัดเก็บภาษีของใบอนุญาตหรือโควต้า จำกัด จำนวนของ เที่ยวบินหรือเรือล่องเรือ ในระยะสั้นก็ไม่น่าที่จำนวนเที่ยวบินและการล่องเรือจะลดลงอย่างเห็นได้ชัด; เครื่องบินและเรืออาจจะยังคงดำเนินงานมีน้ำหนักบรรทุกที่ต่ำกว่าซึ่งเป็นทั้งในทางเทคนิคและไม่มีประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ มลพิษมีแนวโน้มที่จะได้รับการปรับโครงสร้างระยะยาวมากของทั้งสองภาคโดยการใช้เครื่องบินและเรือล่องเรือออกจากคณะกรรมการทั้งหมดตามที่ได้เกิดขึ้นในอุตสาหกรรมการประมง ในทำนองเดียวกันการลดการปล่อยขึ้นอยู่กับการพัฒนาเทคโนโลยีที่เกี่ยวข้องกับการใช้เชื้อเพลิงมลพิษน้อยเช่นคนทางชีวภาพหรือแม้กระทั่งวิธีการใหม่ที่สมบูรณ์ของเครื่องยนต์. ความเข้มข้นของการท่องเที่ยวในสถานที่บางอย่างที่ชี้ให้เห็นว่าเครื่องมือที่ออกแบบมาเพื่อจัดการกับปัญหาในท้องถิ่น ดังกล่าวเป็นของเสีย ครอกเสียงการเสื่อมสภาพของทรัพยากรทางกายภาพ, การบุกรุกภาพและวัฒนธรรมและการเสื่อมสภาพทางสังคมที่มีความเหมาะสมโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในความหมายกิจกรรมการบริการที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวมากเช่นเดียวกับผู้ประกอบการ แต่ในระดับขนาดใหญ่ที่มีความเข้มข้นเชิงพื้นที่บางส่วนเช่นในรีสอร์ทริมทะเลหรือเล่นสกีหรือบางเขตในพื้นที่เขตเมืองประวัติศาสตร์ ในบริบทนี้ปัญหาก็คือส่วนใหญ่คนหนึ่งของวัสดุและการใช้พลังงานและการกำจัดของเสียที่ใช้ต้องมุ่งเป้าไปที่การส่งเสริมให้ลดการใช้วัสดุหรือแพคเกจประหยัดพลังงาน ค่าใช้จ่ายของผู้ใช้เพื่อให้ตรงกับค่าใช้จ่ายทั้งหมดของการกำจัดของเสียรวมกับค่าใช้จ่ายที่เรียกเก็บจากสินค้าที่ผลิตของผลิตภัณฑ์ที่ใช้อาจจะเกี่ยวข้องกับปริมาณของบรรจุภัณฑ์ที่จะให้แรงจูงใจที่จะลดการใช้ ในทำนองเดียวกันการฝากเงินและรูปแบบการคืนเงินจะสนับสนุนให้การรีไซเคิลที่เป็นไปได้ การลดการใช้พลังงานสามารถกระตุ้นโดยเงินทุนเงินทุนที่จะใช้ความร้อนที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นและระบบไฟส่องสว่างและเพื่อปรับปรุงฉนวนกันความร้อน วัสดุและการใช้พลังงานและการสร้างขยะมีลักษณะของปัญหาสิ่งแวดล้อมที่ได้รับการกำหนดเป้าหมายโดย บริษัท ตัวเองที่แสดงโดยความคิดริเริ่มที่ได้รับการอ้างอิงในบทที่ 9 ในส่วนที่เกี่ยวกับการใช้ทรัพยากรที่ไม่หมุนเวียนและพลังงานทดแทน ในระยะยาวที่มีศักยภาพในเชิงพาณิชย์จ่ายแข่งขันในแง่ของความสามารถในการแข่งขันที่เพิ่มขึ้นถูกระบุในบทที่ 8 การตรวจสอบสมมติฐานพอร์เตอร์ที่เกี่ยวข้องกับการนำเทคโนโลยีใหม่และระบบการจัดการที่นำมาซึ่งเงินฝากออมทรัพย์ในด้านวัสดุและการใช้พลังงาน แรงผลักดันให้ตลาดยันการกระทำดังกล่าวด้วยเครื่องมือนำไปใช้ต่อสาธารณชนเป็นท้องถิ่นมักจะบอกความจำเป็นในการบริหารงานในระดับรัฐบาลท้องถิ่น. มันเป็นอย่างไรก็ตามผลกระทบทางกายภาพของการท่องเที่ยวซึ่งเป็นสิ่งสำคัญมากขึ้นและยาก การให้ความต้องการของการท่องเที่ยวที่ขู่ว่าจะทำลายฐานทรัพยากรโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่สภาพแวดล้อมทางธรรมชาติและเปราะบางที่มีส่วนเกี่ยวข้อง. ความดันนี้จะทำให้รุนแรงขึ้นในสถานที่บางอย่างที่อาจมีการลักษณะชั่วคราวของการท่องเที่ยวของพวกเขา บางตัวอย่างเช่นมีสภาพแวดล้อมที่มีมักจะเปราะบางที่สุดของพวกเขาในฤดูกาลเพาะพันธุ์นกและสัตว์เมื่อจำนวนผู้เข้าชมที่มีความสูงที่สุดของพวกเขา ในกรณีอื่น ๆ พยายามที่จะลดจำนวนของนักท่องเที่ยววันหยุดสุดสัปดาห์หรือในฤดูกาลที่สูงโดยการสนับสนุนจากยอดการท่องเที่ยวและปิดฤดูกาลไม่ได้มีประสิทธิภาพ; การใช้งานอย่างต่อเนื่องในช่วงปีที่อาจจะเลวร้ายยิ่งสำหรับทรัพยากรบางอย่าง; เช่นการเดินป่าเส้นทางสามารถกัดเซาะอย่างรุนแรงมากขึ้นในช่วงเวลาที่เปียกและ / หรือฤดูหนาว. ปัญหาที่เกิดจากความเข้มข้นของจำนวนมากของนักท่องเที่ยวที่แสดงให้เห็นว่าการควบคุมจะต้องจากสถานที่บาง (Wanhill, 1980) วิธีการหนึ่งที่เห็นได้ชัดในการแก้ไขปัญหาที่นอกเหนือไปจากการใช้งานของกลไกราคาคือการใช้เครื่องมือที่ใช้ในการกำกับดูแลทั้งด้านอุปสงค์และอุปทานในการ จำกัด การเข้าชม อ้างอิงบางส่วนได้ถูกสร้างขึ้นมาในบทที่ 9 ที่จะใช้วิธีการ จำกัด การเข้าถึงในการอภิปรายก่อนหน้านี้ของปัญหาที่เกี่ยวข้องกับทรัพยากรหมุนเวียน. เกี่ยวกับด้านอุปทานของการท่องเที่ยวผู้ประกอบการขนส่งและการโรงแรมตากอากาศจะได้รับเงินชดเชยที่จะออกในอุตสาหกรรมหรือพวกเขาอาจจะ ชดเชยที่จะลดกำลังการผลิตของพวกเขา ระบบการวางแผนการใช้ที่ดินที่สามารถทำหน้าที่ในด้านอุปทานโดยการ จำกัด ที่พัก, สิ่งอำนวยความสะดวกและบริการที่มีอยู่ นี้ แต่จะเป็นเรื่องยากมากที่จะใช้สำหรับสถานที่ท่องเที่ยวที่มีอยู่เพราะมันอาจเกี่ยวข้องกับการรื้อถอนสัดส่วนของการสร้างสภาพแวดล้อม. แม้ว่าจะมีการเคลื่อนไหวบางอย่างในแหล่งท่องเที่ยวที่มีขอมากหลังจาก แต่สภาพแวดล้อมที่เปราะบางในการ จำกัด การเข้าสู่พวกเขา (บัคลี่ย์, 2003a ) ใช้ใบอนุญาตและโควต้าไม่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางในการควบคุมธุรกิจภายในพวกเขา ตัวอย่างของพื้นที่ในโลกที่มีสภาพแวดล้อมที่อาจได้รับประโยชน์จากการจัดเก็บภาษีของพวกเขาอยู่อเมริกากลาง, อินโดนีเซีย, เนปาล, ฟิลิปปินส์และทวีปแอนตาร์กติกา. ในประเทศที่พัฒนาแล้วในยุโรปมีแรงกดดันเฉียบพลันในรีสอร์ทชายฝั่งในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและสถานที่เล่นกีฬาฤดูหนาวในวิตเซอร์แลนด์และออสเตรีย . ในสหราชอาณาจักรเป็นหนึ่งในประเทศที่มีประชากรหนาแน่นที่สุดในโลกที่ความคิดของใบอนุญาตและโควต้าที่ได้รับการ mooted สำหรับการเข้าถึงชนบทโดยเฉพาะอย่างยิ่งไปยังพื้นที่ที่มีความสำคัญต่อสิ่งแวดล้อมภายใต้ความแออัดในช่วงเวลาสูงสุด การใช้งานของใบอนุญาตที่ จำกัด การเข้าสู่อุทยานแห่งชาติในทวีปอเมริกาเหนือและ 'ใช้เวลาในการล่าสัตว์หรือตกปลาเป็นกรณีในจุด ตัวอย่างของเบอร์มิวดาเป็นเพียงเล็กน้อยที่แตกต่างกันในการที่โดยการควบคุมปริมาณของที่พักในโรงแรมที่มีอยู่จะ จำกัด จำนวนนักท่องเที่ยวที่เข้ามาเกาะ นี้มีผลกระทบจากการเพิ่มราคาวันหยุดและตัดทอนความต้องการของนักท่องเที่ยวที่ต่ำกว่ารายได้และจึงทำให้เฉพาะรักษาของการท่องเที่ยวที่ร่ำรวย ในขณะที่ข้อ จำกัด ของตัวเลขของนักท่องเที่ยวที่มีผลกระทบที่เป็นประโยชน์บนเกาะของสภาพแวดล้อมที่มนุษย์สร้างขึ้นและธรรมชาติก็อาจจะมีผลกระทบที่เป็นอันตรายสำหรับผู้อยู่อาศัยเช่นที่ได้รับการย้ายหรือได้รับความเดือดร้อนโอกาสทางเศรษฐกิจที่ จำกัด มากขึ้น. ไม่ว่าจะเป็นใบอนุญาตเหล่านี้หรือใบอนุญาตจะ สามารถซื้อขายอาจจะขึ้นอยู่กับสถานการณ์ มากขึ้นอย่างมั่นคงในตลาดวิธีชั่นจะจัดเก็บภาษีในซัพพลายเออร์ที่เกินขีด จำกัด ที่กำหนดหรือภาษีรายการอาจจะในอัตราที่ลงโทษในการควบคุมจำนวนนักท่องเที่ยว ค่าใช้จ่ายและภาษีเช่นนางฟ้าจัดเก็บภาษีอย่างแพร่หลายของภาษีการเดินทางและรายการที่สนามบินที่มีอยู่แล้วในการดำเนินงาน แต่ไม่อยู่ในระดับที่มีแนวโน้มที่จะยับยั้งการเข้า รูปแบบของภาษีนี้ถูกนำมาใช้เป็นอุปกรณ์การเพิ่มรายได้ แต่ไม่น่าจะถูกนำมาใช้เพื่อลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของการเดินทางท่องเที่ยวโดยเครื่องบิน มีข้อยกเว้น; ตัวอย่างเช่นในแวนคูเวอร์ภาษีออกในไอ

Results (Thai) 3:

นโยบายสิ่งแวดล้อมที่ใช้ในบริบทของการท่องเที่ยวการท่องเที่ยว
เช่นกิจกรรมทางเศรษฐกิจอื่น ๆคือ ผู้บริโภคของปริมาณที่สําคัญของวัสดุและพลังงานและสร้างของเสีย ตัวอย่างเช่น การเผาเชื้อเพลิงอากาศยานมีความสําคัญต่อมลพิษยัง . กิจกรรมการท่องเที่ยวมีแนวโน้มจะเข้มข้นในพื้นที่เฉพาะมักจะมาตักตวงทรัพยากรหายาก เช่น น้ำ และการสร้างปัญหาขยะและมลพิษ ดังนั้น กิจกรรมท่องเที่ยวมากมาย ควรอยู่ภายใต้สิ่งแวดล้อมเดียวกันและนโยบาย เครื่องมือ ที่ใช้ในอุตสาหกรรมผลิต ยังการท่องเที่ยวมีลักษณะที่แตกต่างกันและเครื่องหมายปิดจึงอาจต้องแตกต่างกัน หมายถึง การจัดการกับปัญหาสิ่งแวดล้อม
- แรก ลักษณะโดยทั่วไปการแยกส่วนของการท่องเที่ยวจัดหาผลในแหล่งที่มาของผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อม ได้ยากขึ้นและในขณะที่อย่างฤดูกาลที่ก่อให้เกิดผลกระทบชั่วคราวไม่เท่ากันด้วยจึงรุนแรงมากขึ้น ( และผลกระทบทางกายภาพ ซัตคลิฟฟ์ ซินแคลร์ , 1980 )
- สอง ผลกระทบที่ มีแนวโน้มที่จะ กายภาพในแง่ของตัวเลขที่แท้จริงของคน ( ซึ่งเกินความจุของโหมดการขนส่งและทรัพยากรการท่องเที่ยว )เป็นการรบกวนสายตาสร้างสภาพแวดล้อมและหลักฐานของนักท่องเที่ยว เช่น รถที่จอดในพื้นที่ที่งดงาม ) ; ใช้ของสภาพแวดล้อมธรรมชาติที่นำไปสู่การสลายตัว ; รบกวนสัตว์ป่า และลดของเสียทางชีวภาพ ; .
- สาม อาจจะสะท้อนให้เห็นถึงการวิจารณ์โดยนัยของหลักเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อม การท่องเที่ยว ร่วมกัน ด้วยหมายเลขของกิจกรรมอื่น ๆมีศักยภาพที่จะสร้างประโยชน์มาก ลักษณะนี้มีแนวโน้มที่จะจมลงในการวิเคราะห์ทางเศรษฐกิจของเครื่องมือนโยบายที่อาศัยเกือบเฉพาะในต้นทุนทางสังคมของมลพิษและค่าใช้จ่ายโดยตรงของการผ่อนคลาย

ด้วยความเคารพที่จะต่อสู้กับผลกระทบด้านการท่องเที่ยวต่อเกี่ยวกับการใช้วัสดุและพลังงานเครื่องมือตรวจสอบที่ชัดเจนที่เกี่ยวข้องตราบเท่าที่ภาคบริโภคปริมาณที่สําคัญของทรัพยากรธรรมชาติที่ใช้ปัจจัยการผลิต นโยบายปัจจุบันมีเฉพาะความจริงกับการผลิต ซึ่งมีผลิตภัณฑ์ที่จับต้องได้ และน้ำเสียจากสารเคมีหรือก๊าซที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อให้ครอบคลุมการจัดเก็บภาษีการปล่อยและผลิตภัณฑ์ดูแล อนุญาตและโควต้าในตอนพบครั้งแรก , ,อาจจะใช้กับการท่องเที่ยว นี้บ่งบอกว่าภาษีและเงินอุดหนุน เงินฝาก และเงินและระเบียบที่ดูเหมือนจะเป็นเครื่องมือที่เหมาะสมที่สุดในการจัดการกับปัญหาสิ่งแวดล้อมที่เกิดจากการท่องเที่ยว ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงลักษณะเฉพาะของมัน อย่างไรก็ตาม ดังที่ได้แนะนำก่อนหน้านี้ การอนุญาตและโควต้าแน่นอนที่เกี่ยวข้องกับภาค