In 2007, Gemma Sheridan and 2 frien

In 2007, Gemma Sheridan and 2 friends set out on a voyage that was to take them from their home town of Liverpool, across the Atlantic to the Panama Canal and then onwards to the beautiful island of Hawaii.
The first stage of the voyage went without incident. However, after passing through the Panama Canal and into the Pacific, things started to take a turn for the worse.
There was a huge storm that took out the boats electronics and washed her 2 friends overboard and seriously damaged her boat. Without any electronics and with a damaged boat, Gemma drifted for 17 days until she was hit by another major storm. During the storm, Gemma was knocked unconscious and the rest is history.
Gemma awoke on a beach, surrounded by wreckage from her boat.
Here is a short account of some of the things she endured:
Within the first hour I had a major panic attack. It was a disturbing feeling, being alone, isolated, so far from home without a hope.
I had been on water rations for the last 2 weeks, so finding water was the first priority. There where no pools of fresh water, so I had to rig up a contraption that drew the water away from the rock and it provided for one drop every 40 seconds. That was my water source, so it was coconuts until it rained. Not a great start.
The amount of energy everything took was massively beyond what I expected. And it was mentally taxing.
For the first 2 weeks I stayed in a mock shelter i made from debris that washed ashore. I needed to find real shelter, I found a large tree that looked perfect. I nibbled away at the bark of a tree with a giant clam shell for 11 days just to build a shelter. It might have been bomb-proof and waterproof in the end and it’s probably still standing but if I’d had a machete, just that one tool, I would have been able to build it in a few hours.
It was four weeks before I managed to light a fire – you have no idea how happy that made me.
There were eight feral goats on the island, four adults and four kids. I saw them on day one and they seemed to taunt me by coming so close I could almost touch them.
I made a bow and arrow, but this just went twang and fell on the floor. And my spear wasn’t sharp enough.
So, when the hunting tools didn’t work, I spent seven days building a coral-type trap with spikes on it and everything. I thought “Yes. This’ll do it”. It didn’t.
One day I was walking round the island looking for crabs and saw what I thought was driftwood caught up in the bottom of this tree. Then it bleated.
This goat had been eating the leaves, got its horns caught and panicked. It was a massive thing, about 45 or 50 kilos and it was meat, so I tried squeezing its windpipe but that wouldn’t do it and then I had to bash it on the head with a clam shell.
It took about 15 minutes to kill it and was quite gruesome. It showed me how far I was from being able to hunt because even though it was trapped it still took me quarter of an hour.
Fast forward a few years and everything had changed:
The physical side was tough but ultimately fine. I did a series of exercises on the beach every day – press-ups, chin-ups on a tree branch, squats with boulders on my shoulders and shuttle runs of about 300 metres.
I had managed to get to a stage when I was getting stronger.
The difficulty was elsewhere. My mind was lonely and it was begining to dawn on me that I may never be saved. Usually if you’re on a desert island and you start talking to yourself it is an indication that things are going wrong.
I had a sign on the beach that was about 10 feet high, but it had sat there all this time and nothing came of it. So I decided to go all out, I spent the next few weeks clearing space and finding materials to build a huge sign in the sand on the beach.

Results (Thai) 1:

ในปี 2007, Gemma เชอและเพื่อน 2 ไว้ออกเดินทางที่ใช้จากของบ้านเมืองของลิเวอร์พูล ข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกไปคลองปานามา แล้วเป็นต้นไปการสวยงามเกาะของฮาวาย
ระยะแรกของการเดินทางไป โดยไม่มีปัญหา อย่างไรก็ตาม หลังจากผ่าน ผ่านคลองปานามา และ ในแปซิฟิก สิ่งที่เริ่มต้นจะเปิดสำหรับเลว
มีพายุขนาดใหญ่ที่ใช้หาเรืออิเล็กทรอนิกส์ และล้าง 2 เพื่อนถูกโยนลงทะเลเสียหายเรือของเธออย่างจริงจัง มีอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ใด ๆ และไม่ มีเรือเสีย Gemma ลอย 17 วันจนกระทั่งเธอถูกตี โดยพายุใหญ่อีก ระหว่างมีพายุ Gemma มีโบว์ลิ่งสติ และส่วนเหลือได้ประวัติ
Gemma ตื่นขึ้นมาบนชายหาด ล้อมรอบ ด้วยปรักหักพังจากเรือของเธอ
นี่คือบัญชีสั้นของบางสิ่งเธอทน:
ภายในชั่วโมงแรก ผมตระหนกสำคัญ มันเป็นการรบกวนความรู้สึก คนเดียว แยกต่างหาก ห่างไกลจากบ้านโดยไม่หวังการ
ผมเคยบนน้ำได้ 2 สัปดาห์ล่าสุด เพื่อค้นหาน้ำเป็นอันดับแรก มีไม่สระน้ำ ดังนั้นผมจะ rig ค่า contraption ที่ดึงน้ำจากร็อค และมันให้หล่นหนึ่งทุกวินาที ที่เป็นแหล่งน้ำของฉัน ดังนั้นมันเป็นมะพร้าวจนกระทั่งฝนตก ไม่มีดีเริ่มต้น
จำนวนพลังงานที่ทุกอย่างเอาอย่างหนาแน่นนอกเหนือจากสิ่งที่ฉันต้องการ และมันถูกใจ taxing.
สำหรับสัปดาห์ 2 แรกแขกในพักอาศัยจำลองทำจากเศษซากที่ตาย ฉันจำเป็นต้องหลบจริง พบต้นไม้ขนาดใหญ่ที่ดูสมบูรณ์แบบ ผม nibbled ไปที่เปลือกของต้นไม้ที่มีเปลือกหอยมือเสือยักษ์วัน 11 เพียงเพื่อสร้างพักอาศัย มันจะมีระเบิด และในสุด และมันอาจจะยังยืน แต่ถ้าฉันจะมี machete เพียงมือที่หนึ่ง ฉันจะได้รับสามารถสร้างกี่ชั่วโมง
มันเป็นเวลาสี่สัปดาห์ก่อนฉันจัดการไฟ – คุณมีความคิดว่าความสุขที่ทำ me.
มีแพะ feral แปดเกาะ ผู้ใหญ่ 4 และเด็ก 4 ผมเห็นพวกเขาในวันหนึ่ง และพวกเขาดูเหมือนแซวผมตามมาปิดดังนั้นฉันเกือบจะสามารถสัมผัสได้ด้วย
ทำธนูและลูกศร แต่เพียงพอ twang และตกชั้น และหอกของฉันไม่คมพอ
ดังนั้น เมื่อเครื่องมือล่าสัตว์ไม่ได้ ผมใช้เวลา 7 วันสร้างกับดักชนิดปะการัง มี spikes บนมันและทุกอย่าง ฉันคิดว่า "ใช่ นี้จะทำได้" มันไม่
วันหนึ่งฉันเดินรอบเกาะหาปู และเห็นสิ่งที่ฉันคิดว่า ถูก driftwood หางด้านล่างของต้นไม้นี้ แล้วก็ bleated.
แพะนี้ก็ถูกกินใบไม้ มีแตรที่จับ และพอ มันเป็นสิ่งยิ่งใหญ่ เกี่ยวกับ 45 หรือ 50 กิโลกรัมและมีเนื้อ ดังนั้นฉันพยายาม squeezing หลอดลม แต่ที่จะไม่ทำแล้ว ผมจะทุบตีที่หัวมีเปลือกหอย
จะใช้เวลาประมาณ 15 นาทีเพื่อฆ่า และถูกสยดสยองมาก ก็พบว่าผมอยู่ไกลผมไม่สามารถหาได้เนื่องจากถึงแม้ว่าจะติดอยู่ ก็ยังเอาฉันไตรมาสของชั่วโมงการ
กรอกี่ปี และทุกอย่างมีการเปลี่ยนแปลง:
ด้านทางกายภาพดีที่สุด แต่ยาก ค่ะชุดออกกำลังกายบนชายหาดทุกวัน – press-ups, chin-ups ในสาขา กายกับหินบนไหล่ของฉันและรถที่ทำงานของประมาณ 300 เมตร
ฉันได้จัดการสู่ขั้นเมื่อผมได้เดินทางแข็งแกร่ง.
ยากในอื่น ๆ ใจของฉันไม่เหงา และได้เริ่มรุ่งกับฉันที่ฉันจะไม่ถูกบันทึก โดยปกติแล้วถ้าคุณอยู่บนเกาะทะเลทราย และเริ่มพูดคุยกับตัวเอง เป็นข้อบ่งชี้ว่า สิ่งที่จะไม่ถูกต้อง.
ผมเครื่องบนชายหาดที่ประมาณ 10 ฟุตสูง แต่มันได้นั่งเวลานี้ และอะไรที่มาของมัน ดังนั้น ฉันตัดสินใจไปออกทั้งหมด ผมใช้เวลาไม่กี่สัปดาห์ล้างพื้นที่ และค้นหาวัสดุเพื่อสร้างเครื่องขนาดใหญ่ในทรายบนชายหาด

Results (Thai) 3:

บริษัท เจมม่า เชอริแดนและ 2 เพื่อนตั้งค่าออกในการเดินทางที่พาพวกเขาจากบ้านเกิดของพวกเขา ลิเวอร์พูล ข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกไปยังคลองปานามาและอีกเกาะที่สวยงามของเกาะฮาวาย
ขั้นตอนแรกของการเดินทางไปโดยไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม หลังจากผ่านคลองปานามาและในแปซิฟิก ทุกอย่างเริ่มดูแย่
เกิดพายุใหญ่ที่เอาเรืออิเล็กทรอนิกส์ และล้างเพื่อน 2 เธอเกินไป จริงจัง และทำลายเรือของเธอ ไม่มีอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์และกับความเสียหายของเรือ เจมม่าลอย 17 วัน จนกระทั่งเธอถูกตีโดยอีกสาขา พายุ ในระหว่างพายุ เจมม่าก็ล้มหมดสติ และส่วนที่เหลือเป็นประวัติศาสตร์ .
เจมม่าตื่นขึ้นบนชายหาด รายล้อมไปด้วยซากปรักหักพังจาก
เรือของเธอนี่คือบัญชีสั้นของบางสิ่งที่เธอต้องทน :
ภายในชั่วโมงแรกที่ฉันได้ตื่นตระหนกที่สําคัญ มันเป็นความรู้สึกที่ก่อกวนการอยู่คนเดียว โดดเดี่ยว ห่างไกลจากบ้านโดยไม่หวัง .
ผมได้รับน้ำ อาหาร ตลอด 2 สัปดาห์ ดังนั้น การหาน้ำเป็นอันดับแรก มีแอ่งน้ำที่ไม่บริสุทธิ์ดังนั้นฉันต้องผูกไว้เป็นเครื่องมือที่ดึงน้ำจากหิน และให้หยดทุก 40 วินาที ที่เป็นแหล่งน้ำ , ดังนั้นมันมะพร้าวจนฝนตก ไม่ได้เริ่มต้นที่ดี .
ปริมาณของพลังงานที่เอาทุกอย่างเป็นอย่างหนาแน่นเกินกว่าที่ข้าคาดไว้ และมันใจเดินทางโดยรถแท็กซี่ .
สำหรับ 2 สัปดาห์แรกผมอยู่ในหลุมหลบภัยเยาะเย้ยผมที่ทำจากเศษซากที่พัดขึ้นฝั่งฉันต้องการที่จะหาที่พักพิงจริง ผมพบว่า ต้นไม้ใหญ่ที่ดูสมบูรณ์แบบ หนูแทะไป ที่เปลือกของต้นไม้ที่มีเปลือกหอยยักษ์ 11 วัน เพื่อสร้างที่พัก มันอาจจะถูกระเบิดหลักฐานและกันน้ำได้ในที่สุด และมันอาจจะยังอยู่ แต่ถ้าผมมีมีด แค่เครื่องมือหนึ่ง ผมก็สามารถที่จะสร้างมันได้ในไม่กี่ชั่วโมง
มันเป็นสี่สัปดาห์ก่อนที่ฉันจัดการเพื่อจุดไฟ และคุณมีความคิดวิธีการมีความสุขที่ทำให้ฉัน .
มี 8 แพะเชื่องบนเกาะสี่ผู้ใหญ่และเด็กสี่คน ผมเห็นพวกเขาในวันหนึ่ง และพวกเขาดูเหมือนจะเยาะเย้ยฉันมาใกล้มากจนสัมผัสพวกเขา .
ผมทำคันธนูและลูกศร แต่นี้เพิ่งเปลี่ยนสำเนียง และล้มลงบนพื้น และหอกของฉันไม่คมพอ .
ดังนั้นเมื่อล่าสัตว์เครื่องมือไม่ทำงาน ผมใช้เวลาเจ็ดวันสร้างกับดักชนิดปะการังที่มีหนามแหลมบนมันและทุกอย่าง ฉันคิดว่า " ครับ นี้จะทำมัน " มันไม่ได้
วันนึงผมเดินรอบเกาะ หาปู และเห็นสิ่งที่ฉันคิดว่าเป็นขอนไม้จมอยู่ใต้ต้นไม้ต้นนี้ แล้วมัน bleated .
แพะได้กินใบได้ เขาของมันจับและตกใจมันเป็นเรื่องใหญ่ ประมาณ 45 หรือ 50 กิโลกรัม และมันเป็นเนื้อ ดังนั้นฉันพยายามบีบหลอดลมของมัน แต่ที่ไม่ทำแล้วฉันจะต้องทุบตีมันบนหัวด้วยหอยเชลล์
ใช้เวลาประมาณ 15 นาที เพื่อฆ่า และมันค่อนข้างน่ากลัว มันบอกฉันว่าฉันสามารถล่า เพราะแม้ว่ามันจะติดมันก็เอาฉัน
ไตรมาสของชั่วโมงข้างหน้าอย่างรวดเร็วไม่กี่ปีทุกอย่างเปลี่ยนไป :
ด้านกายภาพได้ยาก แต่ในที่สุดก็ได้ ผมทำชุดของการออกกำลังกายบนชายหาดทุกวัน–กด ups คางขึ้นบนต้นไม้ , squats กับก้อนหินบนไหล่ และรับส่งวิ่งประมาณ 300 เมตร .
ผมมีการจัดการที่จะได้รับขั้นตอน เมื่อผมได้รับแข็งแกร่ง .
ยากอยู่ที่อื่นในความคิดผม คือ เหงา และมันเป็นจุดเริ่มต้นที่จะรุ่งอรุณของวันที่ฉันอาจจะไม่รอด โดยปกติถ้าคุณกำลังบนเกาะทะเลทรายและคุณเริ่มพูดกับตัวเองมันเป็นข้อบ่งชี้ว่าสิ่งที่จะไปผิด .
ฉันเซ็นบนชายหาดที่ประมาณ 10 ฟุตสูง แต่มันก็นั่งอยู่ตรงนั้นตลอด และไม่มีอะไรออกมาจากมัน ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจที่จะไปทั้งหมดออกผมใช้เวลาไม่กี่สัปดาห์ถัดไปล้างพื้นที่และหาวัตถุดิบในการสร้างป้ายขนาดใหญ่ในทรายบนชายหาด .