Objective: To investigate the influ

Objective: To investigate the influence of non-thermal plasma treatment on the penetration
of a model dental adhesive into the demineralized dentine.
Methods: Prepared dentine surfaces were conditioned with Scotchbond Universal etchant for
15 s and sectioned equally perpendicular to the etched surfaces. The separated halves were
randomly selected for treatment with an argon plasma brush (input current 6 mA, treatment
time 30 s) or gentle argon air blowing (treatment time 30 s, as control). The plasma-treated
specimens and control specimens were applied withamodel adhesive containing 2,2-bis[4-(2-
hydroxy-3-methacryloxypropoxy) phenyl]-propane (BisGMA) and 2-hydroxyethyl methacrylate
(HEMA) (mass ratio of 30/70), gently air-dried for 5 s, and light-cured for 20 s. Crosssectional
specimens were characterized using micro-Raman spectral mapping across the
dentine, adhesive/dentine interface, and adhesive layer at 1-mm spatial resolution. SEM was
also employed to examine the adhesive/dentine interfacial morphology.
Results: The micro-Raman result disclosed that plasma treatment significantly improved
the penetration of the adhesive, evidenced by the apparently higher content of the adhesive
at the adhesive/dentine interface as compared to the control. Specifically, the improvement
of the adhesive penetration using plasma technique was achieved by dramatically enhancing
the penetration of hydrophilic monomer (HEMA), while maintaining the penetration of
hydrophobic monomer (BisGMA). Morphological observation at the adhesive/dentine interface
using SEM also confirmed the improved adhesive penetration. The results further
suggested that plasma treatment could benefit polymerization of the adhesive, especially in
the interface region.
Conclusion: The significant role of the non-thermal plasma brush in improving the adhesive
penetration into demineralized dentine has been demonstrated. The results obtained may
offer a better prospect of using plasma in dental restoration to optimize adhesion between
tooth substrate and restorative materials.

Results (Thai) 2:

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาผลของการรักษาพลาสม่าไม่ใช่ความร้อนในการเจาะที่
. ของรูปแบบกาวทันตกรรมเข้าไปในเนื้อฟันปราศจากแร่ธาตุ
วิธีการ: พื้นผิวเนื้อฟันที่เตรียมไว้ถูกปรับอากาศพร้อม Scotchbond สากล etchant สำหรับ
15 และแบ่งเท่า ๆ กันตั้งฉากกับพื้นผิวสลัก ครึ่งแยกถูก
สุ่มเลือกสำหรับการรักษาด้วยแปรงอาร์กอนพลาสม่า (input ปัจจุบัน 6 mA การรักษา
เวลา 30 วินาที) หรืออาร์กอนอ่อนโยนเป่าลม (เวลาในการรักษา 30 วินาทีในขณะที่การควบคุม) พลาสม่าได้รับการรักษา
ตัวอย่างและตัวอย่างการควบคุมถูกนำไปใช้ withamodel กาวที่มี 2,2-Bis [4- (2-
ไฮดรอกซี-3-methacryloxypropoxy) phenyl] -propane (BisGMA) และทาคริเลต 2 hydroxyethyl
(HEMA) (อัตราส่วนมวลของ 30 / 70) เบา ๆ อากาศแห้งเป็นเวลา 5 วินาทีและแสงหาย 20 s Crosssectional
ตัวอย่างมีลักษณะการใช้ไมโครรามันทำแผนที่สเปกตรัมทั่ว
ฟันอินเตอร์เฟซกาว / เนื้อฟันและชั้นกาวที่ความละเอียดเชิงพื้นที่ 1 มิลลิเมตร SEM ถูก
นอกจากนี้ยังใช้ในการตรวจสอบกาว / เนื้อฟันสัณฐาน interfacial.
ผล: ผลไมโครรามันเปิดเผยว่าการรักษาพลาสม่าที่ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ
การรุกของกาวหลักฐานโดยเนื้อหาที่เห็นได้ชัดที่สูงขึ้นของกาว
ที่อินเตอร์เฟซกาว / เนื้อฟันเมื่อเทียบกับ การควบคุม. โดยเฉพาะการปรับปรุง
เทคนิคพลาสม่าเจาะกาวใช้ก็ประสบความสำเร็จอย่างมากโดยการเสริมสร้าง
การรุกของโมโนเมอร์ที่ชอบน้ำ (HEMA) ขณะที่ยังคงรุกของ
โมโนเมอร์ไม่ชอบน้ำ (BisGMA) สังเกตทางสัณฐานวิทยาที่อินเตอร์เฟซกาว / เนื้อฟัน
โดยใช้ SEM ยังยืนยันการเจาะกาวที่ดีขึ้น ผลต่อการ
ชี้ให้เห็นว่าการรักษาพลาสม่าจะได้ประโยชน์พอลิเมอของกาวโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน
ภูมิภาคอินเตอร์เฟซ.
สรุป: บทบาทที่สำคัญของการแปรงพลาสม่าไม่ใช่ความร้อนในการปรับปรุงกาว
เจาะเข้าไปในเนื้อฟันปราศจากแร่ธาตุได้รับการพิสูจน์ ผลที่ได้รับอาจจะ
มีโอกาสที่ดีขึ้นของการใช้พลาสม่าในการบูรณะทันตกรรมเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการยึดเกาะระหว่าง
พื้นผิวฟันและวัสดุบูรณะ