for access to the countryside, espe

for access to the countryside, especially to environmentally sensitive areas subject to congestion at peak periods. The use of permits which restrict entry into the national park in North America and the ‘take’ in hunting or fishing is a case in point. The example of Bermuda is slightly different in that by controlling the amount of hotel accommodation available it restricts the numbers of tourists entering the island. This has had the effect of raising its holiday prices and curtailing demand by lower income tourists and thus making it exclusively the preserve of the wealthier tourist. While the restriction of the numbers of tourists has had a beneficial impact on the island’s human-made and natural environments, it may have had detrimental effects, for instance residents who have been displaced or suffered more limited economic opportunities.
Whether these licence or permits would be tradable might depend on the circumstances. A more firmly market –based method would be to levy taxes on suppliers who exceed set limits, or entry taxes, perhaps at a punitive rate, to control numbers of tourists. Charge and taxes, such as the fairy widespread imposition of departure and entry taxes at airports, are already in operation but not at a level that is likely to deter entry. This form of tax is used as a revenue-raising device but is unlikely to be applied to mitigate the environmental impact of tourism travel by air. There are exceptions; for instance, in Vancouver the exit tax on air passenger is specifically state as being for the improvement of the airport and the environment adjacent to it.
The problem with physical or financial means of controlling numbers is that inefficiency and inequity are likely to result. Economies of scale in providing travel, accommodation, facilities and services may be lost on the supply side, while if increase cost are generated and passed on to tourists, or a direct charge made on them, those in lower-income groups may be priced of the market. Moreover, those working in tourism sectors in host communities may be disadvantaged if the level of activity is reduced. There are also other factors which may create significant costs, for example the administration of the instruments or simply whether they are cost-effective. Other issues raised are their compatibility with environmental and regulatory objectives, their acceptability and what kind of incentive they offer to tourists and firms to find their own solutions, which, on the one hand, might circumvent the restrict but, on the other, obviate the need for publicly applied instruments. Rather than attempt to restrict numbers, and alternative approach, which might resolve the problem of overcrowding in existing destinations, would be to levy user charges and allocate the revenue raised to institute environmental protection or reparation. This strategy is not favoured by many environmental economists for it suggest attempting to cure the affliction as opposed to preventing it from occurring
Thus, reducing the use of material and energy and the generation of waste, and controlling numbers of tourists, can involve the application of virtually all the policy instruments examined and evaluated. Current policy thinking has not advanced so far as to perceive the operation of service activities in the same light as manufacturing activity. Consequently it has not considered the full range of instruments as being applicable as indicated here. Given the potential and actual detrimental effects of tourism, the time is approaching when restricts on its development and operation almost certainly have to be more severe.
To this point, the evaluation of policy instruments in the tourism context has echoed that given in the literature of emphasizing the environmental costs of economic activity. However, the many possible beneficial effects of tourism mean that the instruments presently proposed might counteract such effect. The general consensus in economics is that beneficial externalities should be enhanced, the instruments being to compensate or subsidize those making such provision whether or not they are in the private or public sector. Prime examples, already given, are the occupiers or owners of listed heritage building or sites, who incur additional costs to conserve them. Both grants for capital cost and subsidies for recurrent expenditure are seen as the principal instruments. However, many tourism resources are natural and open access environmental so that property right do not exist or cannot be exercised. With respect unique resources of global significance, such as Antarctica, the oceans, rare flora and fauna, whose importance transcends national boundaries, the possibilities of allotting grants or subsidies are, at the very least, problematic. It is necessary to establish international bodies and agreements to oversee and manage such resources. This means instituting international regulations and administrative structures; there is little evidence of such a holistic approach, as demonstrated in the case studies examined in chapter 9.
Past experience with conventions on whaling and fishing give rise to pessimism that agreements can be made binding and adequate funding made available for enhancement and/or policing of resources, although the position in Antarctica gives cause for a greater degree of optimism. There is a strong case for, and indeed likelihood of, the introduction of some kind of ownership structure, and thus of property rights being enforced through international law. These kinds of issues go beyond mere implementation of policies and instruments, which are applied at a specific and operational level. Overall, it would be appear that policy instruments advocated in environmental economics are equally relevant to service activities such as tourism. However, their application needs to be assessed within the wider context of the global environment and strategic policy-making if the instruments are to be effective in both a restrictive and positive way.

Results (Thai) 1:

สำหรับการเข้าถึงชนบท โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับพื้นที่มีความสำคัญต่อสิ่งแวดล้อมต้องแออัดที่รอบสูงสุด การใช้ใบอนุญาตที่จำกัดการเข้าอุทยานแห่งชาติในอเมริกาเหนือ และ 'ใช้' ในการล่าสัตว์หรือตกปลาเป็นกรณีในจุด ตัวอย่างของเบอร์มิวดาจะต่างกันเล็กน้อยในที่ โดยควบคุมจำนวนโรงแรมที่พักว่างมันจำกัดจำนวนนักท่องเที่ยวป้อนเกาะ นี้มีผลเพิ่มราคาฮอลิเดย์ และ curtailing ความต้องการนักรายได้ต่ำจึง ทำให้รักษาเฉพาะของนักท่องเที่ยว wealthier จำกัดจำนวนนักท่องเที่ยวมีการประโยชน์ผลกระทบของเกาะทำมนุษย์ และสภาพแวดล้อมธรรมชาติ มันอาจมีผลกระทบผลดี สำหรับอินสแตนซ์ที่พลัดถิ่น หรือรับความเดือดร้อน มากกว่าจำกัดโอกาสทางเศรษฐกิจ ว่าใบอนุญาตหรือใบอนุญาตเหล่านี้จะ tradable อาจขึ้นอยู่กับสถานการณ์ อื่น ๆ อย่างตลาด – ตามวิธีจะเกณฑ์ภาษีในซัพพลายเออร์ที่เกินวงเงินที่กำหนด หรือรายการ ภาษี บางทีในอัตราโทษ การควบคุมจำนวนนักท่องเที่ยว ค่าธรรมเนียมและภาษี เช่นนางฟ้าอย่างแพร่หลายใช้เดินทางและรายการภาษีที่สนามบิน อยู่ ในการดำเนินการ แต่ ในระดับที่น่าจะเป็นอุปสรรคของรายการไม่ แบบฟอร์มภาษีนี้จะใช้เป็นอุปกรณ์ที่เพิ่มรายได้ แต่ไม่น่าจะใช้เพื่อลดผลกระทบสิ่งแวดล้อมการท่องเที่ยวเดินทาง โดยเครื่องบิน มีข้อยกเว้น ตัวอย่าง ในแวนคูเวอร์ ภาษีออกบนอากาศโดยสารเป็นรัฐโดยเฉพาะเป็นการปรับปรุงสนามบินและสิ่งแวดล้อมประชิดมัน ปัญหา ด้วยวิธีการทางกายภาพ หรือทางการเงินของการควบคุมหมายเลขคือ inefficiency และ inequity น่าจะทำ เศรษฐกิจของขนาดในให้อาจหลงเดินทาง ที่พัก สิ่งอำนวยความสะดวก และบริการในด้านการจัดหา ในขณะที่ ถ้าเพิ่มทุนสร้าง และได้ผ่านการท่องเที่ยว ค่าธรรมเนียมโดยตรงที่ทำกับพวกเขา ผู้ที่อยู่ในกลุ่มรายได้ต่ำกว่าอาจมีราคาของตลาด นอกจากนี้ ผู้ทำงานในภาคการท่องเที่ยวในชุมชนโฮสต์ได้ด้อยถ้าลดระดับของกิจกรรม นอกจากนี้ยังมีปัจจัยอื่น ๆ ที่อาจสร้างต้นทุนอย่างมีนัยสำคัญ ตัวอย่างการจัดการในเครื่องมือหรือเพียงแค่ว่าจะคุ้มค่า ปัญหาอื่น ๆ ขึ้นอยู่ความเข้ากันได้กับวัตถุประสงค์ข้อบังคับ และสิ่งแวดล้อม acceptability ของพวกเขา และอะไรจูงใจพวกเขาให้นักท่องเที่ยวและบริษัทหาโซลูชั่นของตนเอง ที่ คง อาจหลีกเลี่ยงข้อจำกัด แต่,, obviate ต้องการเครื่องมือที่ใช้ทั่วไป แทนที่พยายามจำกัดหมายเลข และวิธีอื่น ซึ่งอาจแก้ไขปัญหาของ overcrowding ในสถานที่ท่องเที่ยวที่มีอยู่ จะเกณฑ์ค่าผู้ใช้ และจัดสรรรายได้ยกสถาบันป้องกันสิ่งแวดล้อมหรือพื้น กลยุทธ์นี้จะไม่โปรดปรานนักเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อมหลายสำหรับแนะนำพยายามรักษาเนตรจำกัดป้องกันไม่ให้เกิดขึ้น ดังนั้น ลดการใช้วัสดุ และพลังงานและการสร้างของเสีย และการควบคุมจำนวนนักท่องเที่ยว สามารถเกี่ยวข้องกับแอพลิเคชันของแทบทุกนโยบายเครื่องมือตรวจสอบ และประเมิน คิดนโยบายปัจจุบันมีไม่ขั้นสูงจนเป็นสังเกตการดำเนินงานของกิจกรรมการบริการในแสงเดียวกันเป็นกิจกรรมการผลิต ดังนั้น มันไม่ได้พิจารณาเครื่องมือเป็นการใช้ตามที่ระบุที่นี่จึง ให้ศักยภาพ และผลกระทบผลดีจริงท่องเที่ยว เวลาจะใกล้เวลาจำกัดในการพัฒนา และดำเนินการได้เกือบแน่นอนจะรุนแรงมากขึ้น จุดนี้ การประเมินเครื่องมือนโยบายในบริบทการท่องเที่ยวได้ได้พูดย้ำให้วรรณคดีของเน้นต้นทุนสิ่งแวดล้อมของกิจกรรมทางเศรษฐกิจ อย่างไรก็ตาม มากได้ประโยชน์ผลกระทบของการท่องเที่ยวหมายถึง เครื่องมือที่ปัจจุบันมีการนำเสนออาจถอนผลดังกล่าว มติทั่วไปเศรษฐศาสตร์ได้ว่า externalities เป็นประโยชน์ควรจะเพิ่ม เครื่องมือการชดเชย หรือเป็นผู้ทำให้บทบัญญัติดังกล่าวไม่ว่าจะในภาคสาธารณะ หรือส่วนตัวหรือไม่ ตัวอย่างนายก ให้ เป็นผู้ครอบครองหรือเจ้าของอาคารแสดงหรือเว็บไซต์ ที่ใช้จ่ายเพื่ออนุรักษ์ไว้ ทั้งทุนสำหรับต้นทุนเงินทุนและเงินอุดหนุนสำหรับรายจ่ายที่เกิดซ้ำถูกมองว่าเป็นเครื่องมือหลัก อย่างไรก็ตาม ทรัพยากรท่องเที่ยวมากธรรมชาติ และเปิดการเข้าถึงสิ่งแวดล้อมเพื่อให้เหมาะสมไม่มีอยู่ หรือไม่สามารถใช้ ด้วยความเคารพทรัพยากรเฉพาะของสำคัญระดับโลก ทวีปแอนตาร์กติกา มหาสมุทร พืชหายาก และสัตว์ ป่า ความสำคัญกับขอบเขตแห่งชาติ โอกาสของการจัดสรรเงินช่วยเหลือหรือเงินอุดหนุนได้ น้อยมาก ปัญหา จำเป็นต้องสร้างองค์กรระหว่างประเทศและข้อตกลงในการดูแล และจัดการทรัพยากรดังกล่าว หมายถึง จัดระบบการแสวงข้อบังคับระหว่างประเทศและโครงสร้างบริหาร มีหลักฐานเพียงเล็กน้อยเช่นเป็นแบบองค์รวมวิธี ดังที่แสดงในกรณีศึกษาในบทที่ 9 ประสบการณ์ที่ผ่านมาพร้อม whaling และประมงให้เพิ่มขึ้นเป็น pessimism ว่า สามารถทำข้อตกลงผูกและทุนพอทำพร้อมใช้งานสำหรับการปรับปรุงและ/หรือมากกว่าการรักษาทรัพยากร แม้ว่าตำแหน่งในแอนตาร์กติกาให้สาเหตุการมองในแง่ดีในระดับที่มากขึ้น มีตัวเคสแข็งแรง และแน่นอนโอกาส การแนะนำบางรูปแบบ ของโครงสร้างความเป็นเจ้าของ และดังนั้นสิทธิการบังคับใช้ทางกฎหมายระหว่างประเทศ ปัญหาต่าง ๆ เหล่านี้ไปไกลกว่าเพียงนำนโยบายและเครื่องมือ ซึ่งใช้ในระดับที่เฉพาะเจาะจง และการดำเนินงาน โดยรวม มันจะปรากฏเครื่องมือนโยบาย advocated ในเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อมเท่าที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมการบริการเช่นการท่องเที่ยว อย่างไรก็ตาม ผู้ต้องการสามารถประเมินในบริบทกว้างขึ้นของสภาพแวดล้อมทั่วโลกและกลยุทธ์ policy-making ถ้าเครื่องมือจะมีผลทั้งบวก และเข้มงวดแบบ

Results (Thai) 2:

สำหรับการเข้าถึงชนบทโดยเฉพาะอย่างยิ่งไปยังพื้นที่ที่มีความสำคัญต่อสิ่งแวดล้อมภายใต้ความแออัดในช่วงเวลาสูงสุด การใช้งานของใบอนุญาตที่ จำกัด การเข้าสู่อุทยานแห่งชาติในทวีปอเมริกาเหนือและ 'ใช้เวลาในการล่าสัตว์หรือตกปลาเป็นกรณีในจุด ตัวอย่างของเบอร์มิวดาเป็นเพียงเล็กน้อยที่แตกต่างกันในการที่โดยการควบคุมปริมาณของที่พักในโรงแรมที่มีอยู่จะ จำกัด จำนวนนักท่องเที่ยวที่เข้ามาเกาะ นี้มีผลกระทบจากการเพิ่มราคาวันหยุดและตัดทอนความต้องการของนักท่องเที่ยวที่ต่ำกว่ารายได้และจึงทำให้เฉพาะรักษาของการท่องเที่ยวที่ร่ำรวย ในขณะที่ข้อ จำกัด ของตัวเลขของนักท่องเที่ยวที่มีผลกระทบที่เป็นประโยชน์บนเกาะของสภาพแวดล้อมที่มนุษย์สร้างขึ้นและธรรมชาติก็อาจจะมีผลกระทบที่เป็นอันตรายสำหรับผู้อยู่อาศัยเช่นที่ได้รับการย้ายหรือได้รับความเดือดร้อนโอกาสทางเศรษฐกิจที่ จำกัด มากขึ้น.
ไม่ว่าจะเป็นใบอนุญาตเหล่านี้หรือใบอนุญาตจะ สามารถซื้อขายอาจจะขึ้นอยู่กับสถานการณ์ มากขึ้นอย่างมั่นคงในตลาดวิธีชั่นจะจัดเก็บภาษีในซัพพลายเออร์ที่เกินขีด จำกัด ที่กำหนดหรือภาษีรายการอาจจะในอัตราที่ลงโทษในการควบคุมจำนวนนักท่องเที่ยว ค่าใช้จ่ายและภาษีเช่นนางฟ้าจัดเก็บภาษีอย่างแพร่หลายของภาษีการเดินทางและรายการที่สนามบินที่มีอยู่แล้วในการดำเนินงาน แต่ไม่อยู่ในระดับที่มีแนวโน้มที่จะยับยั้งการเข้า รูปแบบของภาษีนี้ถูกนำมาใช้เป็นอุปกรณ์การเพิ่มรายได้ แต่ไม่น่าจะถูกนำมาใช้เพื่อลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของการเดินทางท่องเที่ยวโดยเครื่องบิน มีข้อยกเว้น; ตัวอย่างเช่นในแวนคูเวอร์ภาษีทางออกผู้โดยสารทางอากาศโดยเฉพาะมีการระบุว่าเป็นในการปรับปรุงสนามบินและสภาพแวดล้อมที่อยู่ติดกับมัน.
ปัญหาด้วยวิธีการทางกายภาพหรือทางการเงินของตัวเลขการควบคุมคือการขาดประสิทธิภาพและความไม่เสมอภาคมีแนวโน้มที่จะส่งผลให้เกิด การประหยัดจากขนาดในการให้บริการการเดินทาง, ที่พัก, สิ่งอำนวยความสะดวกและการบริการที่อาจจะหายไปในด้านอุปทานในขณะที่ถ้าค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นจะถูกสร้างและส่งต่อให้กับนักท่องเที่ยวหรือค่าใช้จ่ายโดยตรงในวันที่พวกเขาผู้ที่อยู่ในกลุ่มที่มีรายได้ต่ำอาจจะมีราคาของ ตลาด นอกจากนี้ผู้ที่ทำงานในภาคการท่องเที่ยวในชุมชนอาจจะเสียเปรียบถ้าระดับของกิจกรรมจะลดลง นอกจากนี้ยังมีปัจจัยอื่น ๆ ที่อาจก่อให้เกิดค่าใช้จ่ายอย่างมีนัยสำคัญเช่นการบริหารงานของตราสารหรือไม่ว่าจะเป็นค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพ เรื่องอื่น ๆ ที่มีการทำงานร่วมกันยกของพวกเขาด้วยวัตถุประสงค์ด้านสิ่งแวดล้อมและการกำกับดูแลการยอมรับของพวกเขาและสิ่งที่ชนิดของพวกเขามีแรงจูงใจให้กับนักท่องเที่ยวและ บริษัท ที่จะหาทางแก้ไขปัญหาของตัวเองซึ่งในมือข้างหนึ่งอาจหลีกเลี่ยง จำกัด แต่ที่อื่น ๆ ลบล้าง ความจำเป็นในการใช้เครื่องมือที่เปิดเผยต่อสาธารณชน แทนที่จะพยายามที่จะ จำกัด การตัวเลขและวิธีทางเลือกซึ่งอาจจะแก้ไขปัญหาที่เกิดจากความแออัดยัดเยียดในสถานที่ที่มีอยู่จะเรียกเก็บค่าใช้จ่ายของผู้ใช้และจัดสรรรายได้ที่เกิดขึ้นที่จะจัดตั้งการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมหรือซ่อมแซม กลยุทธ์นี้จะไม่ได้รับการสนับสนุนจากนักเศรษฐศาสตร์หลายด้านสิ่งแวดล้อมสำหรับมันแสดงให้เห็นความพยายามที่จะรักษาความทุกข์ยากเมื่อเทียบกับการป้องกันไม่ให้มันเกิดขึ้น
ดังนั้นการลดการใช้วัสดุและพลังงานและการสร้างของเสียและการควบคุมจำนวนนักท่องเที่ยวสามารถเกี่ยวข้องกับการประยุกต์ใช้ แทบทุกเครื่องมือทางนโยบายการตรวจสอบและประเมินผล คิดนโยบายปัจจุบันยังไม่สูงเท่าที่จะรับรู้การดำเนินงานของกิจกรรมด้านการบริการในที่มีแสงเช่นเดียวกับกิจกรรมการผลิต เพราะฉะนั้นมันก็ยังไม่ได้รับการพิจารณาอย่างเต็มรูปแบบของเครื่องมือเป็นบังคับตามที่ระบุไว้ที่นี่ ได้รับผลกระทบที่เป็นอันตรายที่อาจเกิดขึ้นและที่เกิดขึ้นจริงของการท่องเที่ยวครั้งเมื่ออยู่ใกล้ จำกัด เกี่ยวกับการพัฒนาและการดำเนินงานที่เกือบจะแน่นอนจะต้องมีความรุนแรงมากขึ้น.
ถึงจุดนี้การประเมินผลของเครื่องมือทางนโยบายในบริบทการท่องเที่ยวที่มีการสะท้อนที่ได้รับในวรรณคดี เน้นการใช้จ่ายด้านสิ่งแวดล้อมของกิจกรรมทางเศรษฐกิจ อย่างไรก็ตามผลประโยชน์จำนวนมากที่เป็นไปได้ของการท่องเที่ยวหมายความว่าเครื่องมือที่นำเสนอในปัจจุบันอาจจะรับมือกับผลกระทบดังกล่าว มติทั่วไปในทางเศรษฐศาสตร์ก็คือผลกระทบภายนอกที่เป็นประโยชน์ควรได้รับการปรับปรุงเครื่องมือที่จะชดเชยเป็นเงินอุดหนุนหรือผู้ที่ทำให้บทบัญญัติดังกล่าวหรือไม่ว่าพวกเขาอยู่ในภาคเอกชนหรือภาครัฐ ตัวอย่างที่สำคัญที่ได้รับอยู่แล้วเป็นผู้ครอบครองหรือเจ้าของอาคารมรดกจดทะเบียนเว็บไซต์ที่ต้องเสียค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมเพื่อการอนุรักษ์พวกเขา ทั้งทุนสำหรับค่าใช้จ่ายเงินทุนและเงินอุดหนุนสำหรับค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นอีกจะถูกมองว่าเป็นเครื่องมือที่สำคัญ แต่ทรัพยากรการท่องเที่ยวจำนวนมากมีการเข้าถึงธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมเพื่อให้เปิดสถานที่ให้บริการที่ถูกต้องไม่อยู่หรือไม่สามารถใช้สิทธิ ด้วยความเคารพทรัพยากรที่เป็นเอกลักษณ์ของความสำคัญระดับโลกเช่นทวีปแอนตาร์กติกามหาสมุทรพืชและสัตว์หายากที่มีความสำคัญเขตแดนเป็นไปได้ของการจัดสรรเงินอุดหนุนหรือเงินอุดหนุนเป็นอย่างน้อยมากที่มีปัญหา มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะสร้างองค์กรระหว่างประเทศและข้อตกลงในการกำกับดูแลและการบริหารจัดการทรัพยากรดังกล่าว ซึ่งหมายความว่าการจัดตั้งกฎระเบียบระหว่างประเทศและโครงสร้างการบริหาร มีหลักฐานเพียงเล็กน้อยเช่นแนวทางแบบองค์รวมที่แสดงให้เห็นในการศึกษากรณีการตรวจสอบในบทที่ 9.
ประสบการณ์ที่ผ่านมามีการประชุมเกี่ยวกับการล่าวาฬและการประมงก่อให้เกิดความหวังว่าข้อตกลงที่สามารถทำผลผูกพันและเงินทุนที่เพียงพอทำให้พร้อมสำหรับการเพิ่มประสิทธิภาพและ / หรือการรักษา ทรัพยากรแม้ว่าตำแหน่งในทวีปแอนตาร์กติกาให้สาเหตุสำหรับระดับสูงของการมองในแง่ดี มีกรณีที่แข็งแกร่งสำหรับการและแน่นอนโอกาสในการเป็นเบื้องต้นของชนิดของโครงสร้างความเป็นเจ้าของบางส่วนและทำให้สิทธิในทรัพย์สินการบังคับใช้กฎหมายต่างประเทศผ่าน ชนิดเหล่านี้ของปัญหาที่นอกเหนือไปจากการดำเนินงานเพียงของนโยบายและเครื่องมือที่จะนำไปใช้ในระดับที่เฉพาะเจาะจงและการดำเนินงาน โดยรวมก็จะปรากฏว่าเครื่องมือทางนโยบายที่สนับสนุนในทางเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อมได้อย่างเท่าเทียมกันที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมด้านการบริการเช่นการท่องเที่ยว แต่โปรแกรมของพวกเขาต้องการที่จะได้รับการประเมินในบริบทที่กว้างขึ้นของสภาพแวดล้อมของโลกและการกำหนดนโยบายเชิงกลยุทธ์ถ้าตราสารที่มีให้มีประสิทธิภาพทั้งในทางบวกและเข้มงวด

Results (Thai) 3:

สำหรับการเข้าถึงชนบท โดยเฉพาะอย่างยิ่งพื้นที่อ่อนไหวต่อสิ่งแวดล้อมเรื่องความแออัดในช่วงเวลาสูงสุด ใช้ของใบอนุญาตที่ จำกัด เข้าเป็นอุทยานแห่งชาติในทวีปอเมริกาเหนือ และ ' ' ในการล่าสัตว์หรือตกปลาเป็นกรณีในจุดตัวอย่างของเบอร์มิวดาแตกต่างกันเล็กน้อยในที่ โดยการควบคุมปริมาณของโรงแรมสถานที่ตั้งของเป็นการจำกัดจำนวนนักท่องเที่ยวเข้าเกาะ ได้รับผลกระทบจากการเพิ่มราคาและลดความต้องการวันหยุดโดยรายได้นักท่องเที่ยวและทำให้เฉพาะรักษาของซึ่งนักท่องเที่ยวในขณะที่การ จำกัด จำนวนของนักท่องเที่ยวได้รับผลกระทบที่เป็นประโยชน์บนเกาะของมนุษย์และสภาพแวดล้อมตามธรรมชาติ มันอาจจะมีผลอันตราย สำหรับประชาชนที่ได้รับความเดือดร้อน เช่น ย้าย หรือ โอกาสทางเศรษฐกิจ จำกัด มากขึ้น .
ไม่ว่าเหล่านี้ใบอนุญาตหรือใบอนุญาตจะซื้อขายอาจจะขึ้นอยู่กับสถานการณ์ตลาดแน่นมากขึ้นและตามวิธีการที่จะจัดเก็บภาษีในซัพพลายเออร์ที่เกินกำหนดขอบเขต หรือ รายการภาษี บางทีในอัตราโทษ เพื่อควบคุมตัวเลขของนักท่องเที่ยว ค่าธรรมเนียมและภาษี เช่น นางฟ้าฉาวจัดเก็บการเดินทางและรายการภาษีที่สนามบิน ได้งานแต่ไม่ได้อยู่ในระดับที่อาจขัดขวางรายการแบบฟอร์มภาษีถูกใช้เป็นรายได้เพิ่มอุปกรณ์แต่ไม่น่าที่จะนำมาใช้เพื่อลดผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อม การท่องเที่ยว เดินทางโดยเครื่องบิน มีข้อยกเว้น เช่น แวนคูเวอร์ออกภาษีผู้โดยสารอากาศเป็นรัฐโดยเฉพาะอย่างยิ่งการพัฒนาสนามบิน และสภาพแวดล้อมที่อยู่ติดกันนั้น
ปัญหาด้วยวิธีทางกายภาพหรือการเงินควบคุมตัวเลขที่ไม่มีประสิทธิภาพ และก่อให้เกิดความมักผล การประหยัดต่อขนาดในการให้การเดินทาง , ที่พัก , สิ่งอำนวยความสะดวกและการบริการที่อาจจะสูญหายไปในด้านอุปทาน ขณะที่หากต้นทุนเพิ่มขึ้น และส่งให้กับนักท่องเที่ยว หรือตรงชาร์จต่อ ในกลุ่มรายได้ต่ำอาจจะมีราคาของตลาดนอกจากนี้ ผู้ทำงานในภาคการท่องเที่ยวในชุมชนเป็นเจ้าภาพอาจเสียเปรียบ ถ้าระดับกิจกรรมจะลดลง นอกจากนี้ยังมีปัจจัยอื่น ๆ ซึ่งอาจก่อให้เกิดค่าใช้จ่ายที่สำคัญ เช่น การบริหารงานของเครื่องมือ หรือเพียงแค่ว่าพวกเขาจะคุ้มค่า อื่น ๆปัญหาที่เกิดขึ้นมีความเข้ากันได้กับวัตถุประสงค์ด้านสิ่งแวดล้อมและกฎระเบียบข้อบังคับของการยอมรับและชนิดของแรงจูงใจที่พวกเขาเสนอให้กับ บริษัท ท่องเที่ยวและหาวิธีแก้ไขปัญหาของตนเอง ซึ่งในแง่หนึ่งอาจหลีกเลี่ยง จำกัด แต่ในอื่น ๆป้องกันต้องสาธารณะ ใช้เครื่องมือ แทนที่จะพยายามที่จะ จำกัด จำนวนและวิธีการทางเลือกซึ่งอาจแก้ไขปัญหาความแออัดในสถานที่เดิม