The second issue was whether Google

The second issue was whether Google Inc was a publisher according to common law principles. The judge remarked that there was yet to be a definitive decision establishing how web publishers fit into the traditional framework. He referred to Davison v Habeeb, 3 in which H.H. Judge Parkes QC found that there was an arguable case that Google was a publisher and liable post-notification. He suggested that the position “may well be fact sensitive”, pointing to the differences in law in the position in law of ISPs in Godfrey v Demon Internet 4 and of Google Inc in Metropolitan International Schools Ltd v Design Technica Corp. 5
On the question of whether Google Inc could be liable after notification, and on its policy that it will not remove the offending material as a matter of practicality and principle, the judge referred to the fact that the Blogger.com platform contains more than a half a trillion words, with a quarter of a million new ones added every minute. He held that accepting responsibility to notify the offending bloggers did not necessarily change Google's status, as he remarked:
“The fact that an entity in Google Inc's position may have been notified of a complaint does not immediately convert its status or role into that of a publisher.”6
The technical ability to take material down does not make it an “author or authoriser” of that material. The lack of any requirement to take a positive step in enabling continuing access to the material is crucial:
“The situation would thus be closely analogous to that described in Bunt v Tilley 7 and thus in striving to achieve consistency in the court's decision making, I would rule that Google Inc is not liable at common law as a publisher. It would accordingly have no reason to rely upon a defence.”8

Results (Thai) 1:

ปัญหาที่สองคือ ว่า Google Inc เป็นผู้เผยแพร่ตามหลักกฎหมายทั่วไป ผู้พิพากษากล่าวว่า มีแต่เป็น การตัดสินใจทั่วไปที่กำหนดว่าผู้เผยแพร่ที่เว็บพอดีกับกรอบโบราณ เขาอ้างถึง Davison v Habeeb, 3 ซึ่งผู้พิพากษา H.H. คส์ QC พบว่า มีกรณีเป็น arguable ว่า Google คือ ผู้เผยแพร่และแจ้งเตือนหลังรับผิดชอบ เขาแนะนำว่า ตำแหน่ง "อาจจะดีจริงที่สำคัญ" ชี้ถึงความแตกต่างในการกฎหมายในตำแหน่งในกฎหมาย ของ Isp ใน Godfrey v 4 ปีศาจอินเทอร์เน็ต และ Google Inc ในนครอินเตอร์ เนชั่นแนลโรงเรียน v ออก Technica corp. 5คำถามที่ว่า Google Inc ไม่สามารถรับผิดชอบหลังจากการแจ้งเตือน และมีนโยบายว่า จะไม่จะเอาวัสดุค่าเป็นเรื่องของการปฏิบัติจริงและหลัก ผู้พิพากษาอ้างในความเป็นจริงว่า แพลตฟอร์ม Blogger.com ประกอบด้วยมากกว่าเป็นครึ่งเป็นคำลเลียน กับสี่ล้านใหม่เพิ่มทุกนาที เขาถือว่า ยอมรับความรับผิดชอบแจ้งให้บล็อกเกอร์รุกรานได้ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงสถานะของ Google ตามเขากล่าว:"ความจริงที่ว่า เอนทิตีในตำแหน่ง Google Inc อาจรับแจ้งเรื่องร้องเรียนไม่ทันทีแปลงสถานะหรือบทบาทของเป็นผู้เผยแพร่ที่"6ความสามารถในทางเทคนิคจะวัสดุลงไม่ทำให้ "ผู้เขียนหรือ authoriser" ของวัสดุนั้น การขาดความก้าวในการเปิดใช้งานต่อเนื่องถึงวัสดุบวกเป็นสิ่งสำคัญ:"สถานการณ์ดังนั้นจะคล้ายคลึงกับที่อธิบายไว้ในวี Bunt Tilley 7 อย่างใกล้ชิด และดังนั้น ในความมุ่งมั่น เพื่อให้บรรลุความสอดคล้องในการตัดสินใจของศาลทำ ฉันจะกฎว่า Google Inc ไม่ชอบกฎหมายทั่วไปเป็นผู้เผยแพร่ มันจะตามมีเหตุผลไม่มีการป้องกันตัว"8

Results (Thai) 2:

ประเด็นที่สองก็คือว่า Google Inc เป็นผู้จัดพิมพ์ตามหลักการกฎหมายทั่วไป ผู้พิพากษาตั้งข้อสังเกตว่ามียังไม่ได้ตัดสินใจขั้นสุดท้ายการสร้างวิธีการเผยแพร่เว็บพอดีกับกรอบแบบดั้งเดิม เขาพูดถึงเดวิสันวี Habeeb 3 ซึ่ง HH ปาร์กส์ผู้พิพากษาโรงงานพบว่ามีกรณีที่พิสูจน์ได้ว่า Google เป็นผู้จัดพิมพ์และโพสต์แจ้งเตือนระวาง เขาบอกว่าในฐานะที่ "อาจจะดีจริงที่สำคัญ" ชี้ไปที่ความแตกต่างในกฎหมายอยู่ในตำแหน่งในพระราชบัญญัติของผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตในอินเทอร์เน็ตก็อดฟรีย์วีปีศาจ 4 และ Google Inc ในปริมณฑลโรงเรียนนานาชาติ จำกัด วีออกแบบ Technica คอร์ป 5
กับคำถาม ว่า Google Inc อาจจะต้องรับผิดหลังจากการแจ้งเตือนและนโยบายที่จะไม่เอาวัสดุที่กระทำผิดเป็นเรื่องของการปฏิบัติจริงและหลักการผู้พิพากษาที่อ้างถึงความจริงที่ว่าแพลตฟอร์ม Blogger.com มีมากกว่าครึ่งล้านล้านคำ กับสี่ของหนึ่งล้านคนใหม่ที่เพิ่มเข้ามาทุกนาที เขาถือได้ว่าเป็นความรับผิดชอบที่จะแจ้งให้นักเขียนบล็อกที่กระทำผิดไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนสถานะของ Google ในขณะที่เขาตั้งข้อสังเกต:
"ความจริงที่ว่ากิจการในตำแหน่งของ Google Inc อาจได้รับแจ้งการร้องเรียนไม่ได้ทันทีแปลงสถานะหรือบทบาทเป็นที่ของ สำนักพิมพ์. "6
ความสามารถทางเทคนิคที่จะใช้วัสดุที่ลดลงไม่ได้ทำให้มัน "ผู้เขียนหรือ authoriser" ของวัสดุที่ ขาดความต้องการที่จะใช้ขั้นตอนในเชิงบวกในการเปิดใช้งานการเข้าถึงอย่างต่อเนื่องกับวัสดุใด ๆ ที่เป็นสิ่งสำคัญ:
"สถานการณ์จึงจะมีความคล้ายคลึงกันอย่างใกล้ชิดกับที่อธิบายไว้ในแรงโวทิลลีย์ 7 และดังนั้นในความมุ่งมั่นที่จะบรรลุความมั่นคงในการตัดสินใจของศาลผม จะปกครองว่า Google Inc จะไม่รับผิดชอบต่อกฎหมายทั่วไปที่เป็นผู้เผยแพร่ มันตามจะมีเหตุผลที่จะขึ้นอยู่กับการป้องกันไม่. "8

Results (Thai) 3:

2 เรื่อง คือว่า Google Inc เป็นผู้เผยแพร่ตามหลักกฎหมายทั่วไป ผู้พิพากษากล่าวว่ามี แต่จะตัดสินใจอย่างไรที่สร้างเว็บเผยแพร่อยู่ในกรอบเดิมๆ เขาเรียกัน V habeeb 3 ซึ่งในวันที่ตัดสินโรว QC พบว่ามีกรณีพิสูจน์ได้ว่า Google เป็นผู้เผยแพร่และรับผิดชอบหลังการแจ้งเตือนเขาชี้ให้เห็นว่าตำแหน่ง " อาจจะจริงที่ละเอียดอ่อน " ชี้ในความแตกต่างของกฎหมายในตำแหน่งในกฎหมายของ isp ในก็อดฟรีย์วีปีศาจอินเทอร์เน็ต 4 และโรงเรียนนานาชาติ กรุงเทพมหานคร ของ Google Inc การออกแบบทางเทคนิคคอร์ปจำกัดวี 5
เมื่อถามว่า Google Inc อาจต้องรับผิดหลังจากการแจ้งเตือนและนโยบายที่จะไม่ลบวัตถุรุกรานเป็นเรื่องของการปฏิบัติจริงและหลักการตัดสินอ้างถึงความจริงที่ว่า blogger.com แพลตฟอร์มมีมากกว่าครึ่งล้านคำ กับ สี่ล้านใหม่เพิ่มทุก 1 นาที เขากล่าวว่า ยอมรับความรับผิดชอบที่จะแจ้งการกระทำผิดของ Google บล็อกได้ไม่จําเป็นต้องเปลี่ยนสถานะเขาตั้งข้อสังเกต :
" ความจริงที่ว่าองค์กรในตำแหน่งของ Google Inc อาจได้รับแจ้งการร้องเรียนไม่ได้ทันทีแปลงของสถานะหรือบทบาทในที่สำนักพิมพ์ " 6
ความสามารถทางเทคนิคที่จะใช้วัสดุลง ไม่ได้ทำให้มันเป็น " ผู้เขียน หรือ authoriser " ของวัสดุ ไม่มีความต้องการใด ๆที่จะใช้ขั้นตอนในเชิงบวกในการช่วยการเข้าถึงวัสดุที่สำคัญ :
" สถานการณ์อย่างใกล้ชิดจึงจะคล้ายคลึงกับที่อธิบายไว้ใน บัน ทิลลี่ย์ 7 V ดังนั้นในการดิ้นรนเพื่อให้บรรลุความสอดคล้องกันในศาลในการตัดสินใจ ผมจะปกครองว่า Google Inc จะไม่รับผิดชอบที่กฎหมายเป็นผู้จัดพิมพ์ มันจะดังนั้นไม่มีเหตุผลที่จะพึ่งพาการป้องกัน . " 8