Non-monetary instruments: regulatio

Non-monetary instruments: regulation and standards
As with both permits and quotas, regulation and standard, often referred to as command and control, are of interest in economics because of the effect they have on consumer price and production costs and therefore markets. They have also been widely applied in many countries with respect to air emissions, effluent discharges and noise, so that it is possible to assess the effectiveness of regulation in achieving environmental goals. In economic term the monetary assessment of the cost of standard and targets in comparison with the benefits of achieving a reduction in pollution and/or an environment improvement can be considered at two levels. The attainment of maximum economic efficiency requires that regulation should be judged by whether net social benefits are maximized. At a lower level it can be appraised on a cost-effective basis, the criterion being that benefits should exceed costs for given environmental objective. Hartwic and Olewiler (1998) have published an accessible review of regulatory instruments and Perman et al. (2003) provide a comprehensive and quantitative exposition.
The appeal of regulation is that it may obviate the need to estimate the required level of, for example, pollution or resource use, its certainty in attaining specified targets, its transparency, its acceptance by the main sectors of society, especially industry, its relative simplicity in monitoring and enforcing compliance and the placing of responsibility for meeting identified standards on those causing problems. On the other hand, in most countries there is no coherent regulatory strategy. Most policies have been introduced to deal with particular problems. Promotion of national, let alone international, standards and regulation is still in its infancy. For example, the environmental mediums of air, water and land have been considered individually and it is only recently that a more integrated approach has been advocated to reach an agreed standard, for example parts per million of pollutants. These standards tend to be technologically based, with the cost of the investment required to meet them taken into account. For instance, the EU has adopted what is termed the best practicable environmental option (BPEO). Other suggested approaches are best practical means (BPM), best available technology (BTA) and best available technology not involving excessive cost (BATNIEC). Nevertheless, with increasingly rigorous standards and consumer pressure to effect environmental improvements, the burden on producers is likely to increase, with cost consequences which may be passed on in the form of higher product prices. Moreover, greater inflexibility may be introduced the more aggregative the regulation, so that variations in local and industry level conditions are not reflected. It is possible that the effectiveness of regulation may diminish over time because those subject to it will influence the body responsible for administering it. This occurs because both parties need to confer to implement regulations. An analogous example is the procurement of planning permission by property developers, which has been termed ‘rent seeking’ (Evans, 1982),Particularly when there are opportunities for mutual benefits to both parties, for example ‘planning gain’, whereby the community secures, say, leisure facilities within an allowed development.
These observations point up the necessity of there being an effective institutional structure institutional structure involving central and local government and NGOs to administer, monitor (as in the operation of non-transferable licences on pollution levels) and enforce the regulation instruments. This is underlined by the fact that in practice there are multiple environmental objectives, embracing economic efficiency, health and safety, equity, technical feasibility, sustainability and political objective to meet national and international policies. The benchmark for institutional action is the existence of uncertainty, very often arising from a lack of information on the source, level and impact of environmental problem. Regulation practice proceeds by the adoption of such principles as the polluter pays (if identified), safe minimum standard (SMS), embodying approaches like BPEO and BATNIEC given in the previous paragraph, and the precautionary principle that endeavours to satisfy the multiple objective identified above.
Basically, the institutional role can be effective by working towards the internalization of the externalities of inequity, use of open access resources (public goods cases), pollution and environmental degradation, by facilitating the defining of property right so that the legal system can determine responsibility for mitigation of environmental problems. The role can also be performed by simply banning the use of inputs or production of output that give rise to hazardous wastes, land-use zoning through the planning system to separate more industrial activity and transport system generating pollution from residential locations, and the dissemination of information and education. Moreover, regulation can work in conjunction with priced instrument; for example through non-compliance charge for exceeding landfill quotas or failing to recycle waste. Financial redistributions can be made to environmental schemes, such as revenues from mineral extraction regulation and compensation to those who suffer from preventable action. For example, the pollution of potable water supplies by the utility company responsible for its delivery in a state fit for human consumption can be legally forced to make compensation payments to those adversely affected by for instance, suspension of supply to deal with the problem.

Results (Thai) 1:

เครื่องมือที่ไม่ใช่เงิน: ข้อบังคับและมาตรฐาน เป็นทั้งใบอนุญาตโควตา กฎระเบียบ และ มาตรฐาน มักเรียกว่าคำสั่งและการควบคุม มีน่าสนใจในเศรษฐศาสตร์ผล มีราคาผู้บริโภค และต้นทุนการผลิต และตลาดดังนั้น ได้ยังอย่างกว้างขวางที่ใช้ในหลายประเทศเกี่ยวกับอากาศปล่อย ปล่อยน้ำทิ้ง และ เสียง เพื่อให้สามารถประเมินประสิทธิภาพของข้อบังคับในการบรรลุเป้าหมายด้านสิ่งแวดล้อม ในระยะเศรษฐกิจ สามารถพิจารณาการประเมินทางการเงินของต้นทุนมาตรฐานและเป้าหมายเมื่อเปรียบเทียบกับประโยชน์ของการบรรลุเป้าหมายการลดมลพิษและ/หรือการปรับปรุงสภาพแวดล้อมที่สองระดับ โดยมีประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจสูงสุดต้องว่า ระเบียบควรตัดสินว่าผลประโยชน์สุทธิที่สังคมได้ขยายใหญ่สุด ในระดับต่ำกว่า มันสามารถเป็น appraised ตามคุ้มค่า เงื่อนไขก็คือผลประโยชน์ควรเกินต้นทุนสำหรับกำหนดวัตถุประสงค์ด้านสิ่งแวดล้อม Hartwic และ Olewiler (1998) ได้ประกาศการทบทวนเข้ากำกับดูแลเครื่องมือ และปาร์แมนและ al. (2003) ให้นิทรรศการที่ครอบคลุม และเชิงปริมาณ อุทธรณ์ของระเบียบคือ ว่า มันอาจ obviate ต้องประเมินระดับที่ต้องการ เช่น มลพิษหรือทรัพยากรที่ใช้ ความแน่นอนในการบรรลุเป้าหมายระบุ ความโปร่งใส การยอมรับโดยหลักภาคสังคม โดยเฉพาะอย่างยิ่งอุตสาหกรรม ความเรียบง่ายแบบสัมพัทธ์ในการตรวจสอบ และปฏิบัติตามกฎระเบียบและการรับผิดชอบมาตรฐานระบุการประชุมที่ก่อให้เกิดปัญหาในการบังคับใช้ บนมืออื่น ๆ ประเทศส่วนใหญ่ มีคือไม่มี coherent กำกับดูแลกลยุทธ์ นโยบายส่วนใหญ่ได้รับการแนะนำในการจัดการกับปัญหาโดยเฉพาะ โปรโมชั่นของชาติ นับ ประสานานาชาติ มาตรฐานและกฎระเบียบยังเป็นของตราสินค้า ตัวอย่าง mediums สิ่งแวดล้อมของอากาศ น้ำ และที่ดินได้รับการพิจารณาแต่ละ และมันเป็นเพียงเมื่อเร็ว ๆ นี้ที่มีการ advocated วิธีเพิ่มเติมรวมถึงการตกลงมาตรฐาน ชิ้นส่วนตัวอย่างต่อล้านของสารมลพิษ มาตรฐานเหล่านี้มักจะเป็นเทคโนโลยีพื้นฐาน การลงทุนที่ต้องการให้พิจารณา ตัวอย่าง EU ได้นำอะไรเรียกว่าดีที่สุด practicable สิ่งแวดล้อมตัว (BPEO) วิธีอื่น ๆ แนะนำมีส่วนปฏิบัติวิธี (BPM), ส่วนว่างเทคโนโลยี (BTA) และส่วนมีเทคโนโลยีไม่เกี่ยวข้องกับต้นทุนมากเกินไป (BATNIEC) อย่างไรก็ตาม ด้วยมาตรฐานที่เข้มงวดมากขึ้นและผู้บริโภคกดดันให้ผลการปรับปรุงสิ่งแวดล้อม ภาระของผู้ผลิตมีแนวโน้มเพิ่มขึ้น มีผลกระทบต้นทุนซึ่งอาจผ่านในรูปของราคาสินค้าที่สูงขึ้น ยิ่งไปกว่านั้น ความแข็งมากขึ้นอาจนำ aggregative ขึ้นระเบียบ นั้นในท้องถิ่นและอุตสาหกรรมระดับเงื่อนไขจะไม่ส่งผลได้ เป็นไปได้ว่า ประสิทธิผลของการควบคุมอาจหรี่เวลาเนื่องจากผู้นั้นอาจจะมีผลกระทบร่างกายชอบดูแลมัน นี้เกิดขึ้นเนื่องจากทั้งสองฝ่ายต้องประสาทการใช้กฎระเบียบ ตัวอย่างคู่เป็นจัดซื้อของสิทธิ์วางแผนโดยนักพัฒนาคุณสมบัติ ซึ่งได้ถูกเรียกว่า 'เช่าหา' (อีวานส์ 1982), โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีโอกาสเพื่อประโยชน์ร่วมกันทั้งสองฝ่าย เช่น 'วางแผนกำไร' โดยชุมชนยึด พูด สิ่งอำนวยความสะดวกภายในพัฒนาการอนุญาต จุดสังเกตเหล่านี้ขึ้นเป็นโครงสร้างสถาบันมีประสิทธิภาพสถาบันโครงสร้างเกี่ยวข้องกับรัฐบาลกลาง และท้องถิ่นและองค์กรพัฒนาเอกชนในการจัดการ ตรวจสอบ (ในการดำเนินงานของใบอนุญาตไม่สามารถโอนในระดับมลพิษ) และเครื่องมือควบคุมการบังคับใช้มีความจำเป็น นี่เป็นขีดเส้นใต้ความจริงที่ว่า ในทางปฏิบัติ มีหลายสิ่งแวดล้อมวัตถุประสงค์ ไพบูลย์ประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ สุขภาพ และความปลอดภัย หุ้น ความเป็นไปได้ทางเทคนิค ความยั่งยืน และวัตถุประสงค์ทางการเมืองเพื่อตอบสนองนโยบายของชาติ และนานาชาติ เกณฑ์ในการดำเนินการของสถาบันคือ การดำรงอยู่ของความไม่แน่นอน บ่อยเกิดจากการขาดข้อมูลเกี่ยวกับแหล่งที่มา ระดับ และผลกระทบของปัญหาสิ่งแวดล้อม ระเบียบปฏิบัติดำเนินตามมาตรการหลักดังกล่าวเป็น polluter ที่จ่าย (ถ้ามีระบุ), ปลอดภัยต่ำมาตรฐาน (SMS), ชงแนวทางเช่น BPEO และ BATNIEC ในย่อหน้าก่อนหน้านี้ และหลักการบริษัทฯ ที่ endeavours เพื่อตอบสนองวัตถุประสงค์หลายที่ระบุข้างต้น พื้น บทบาทสถาบันได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยการทำงานต่อ internalization externalities ของ inequity เปิดเข้าถึงทรัพยากร (กรณีสินค้าสาธารณะ), มลภาวะ และสิ่งแวดล้อมย่อย สลาย โดยอำนวยความสะดวกในการกำหนดคุณสมบัติที่เหมาะสมเพื่อให้ระบบกฎหมายสามารถกำหนดความรับผิดชอบในการลดปัญหาสิ่งแวดล้อม บทบาทยังสามารถทำได้ โดยเพียงแค่ห้ามใช้ปัจจัยการผลิตหรือการผลิตของผลผลิตที่เพิ่มขึ้นให้เสียอันตราย ใช้ที่ดินโซนผ่านการแยกอุตสาหกรรมเพิ่มเติมกิจกรรมและการขนส่งระบบการสร้างมลพิษจากสถานอยู่อาศัย และเผยแพร่ข้อมูลและการศึกษา นอกจากนี้ ระเบียบสามารถทำงานร่วมกับเครื่องมือราคา ตัวอย่างโดยใช้ค่าธรรมเนียมปฏิบัติไม่เกินโควต้าการฝังกลบหรือเสียการรีไซเคิลขยะ เผยเงินสามารถทำให้แผนงานสิ่งแวดล้อม เช่นรายได้จากการสกัดแร่บังคับและค่าตอบแทนให้กับผู้ที่ทุกข์ทรมานจากการกระทำ preventable ตัวอย่าง มลภาวะของน้ำเครื่องใช้ที่ใช้โดยบริษัทยูทิลิตี้รับผิดชอบสำหรับการจัดส่งของในพอรัฐสำหรับมนุษย์บริโภคสามารถตามกฎหมายบังคับให้ทำการชำระเงินค่าตอบแทนที่ส่งผลกระทบ โดยระงับเช่น การจัดหาการจัดการกับปัญหา

Results (Thai) 2:

เครื่องมือที่ไม่เป็นตัวเงิน: ระเบียบและมาตรฐาน
เช่นเดียวกับใบอนุญาตและโควต้าทั้งกฎระเบียบและมาตรฐานมักจะเรียกว่าคำสั่งและการควบคุมเป็นที่สนใจในสาขาเศรษฐศาสตร์เพราะผลของพวกเขาได้ในราคาที่ผู้บริโภคและค่าใช้จ่ายในการผลิตและการตลาดจึง พวกเขายังถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายในหลายประเทศที่เกี่ยวกับมลพิษทางอากาศ, การปล่อยน้ำทิ้งและเสียงเพื่อที่จะเป็นไปได้ที่จะประเมินประสิทธิผลของการควบคุมในการบรรลุเป้าหมายด้านสิ่งแวดล้อม ในระยะทางเศรษฐกิจการเงินของการประเมินค่าใช้จ่ายของมาตรฐานและเป้าหมายในการเปรียบเทียบกับผลประโยชน์ของการบรรลุในการลดมลพิษและ / หรือการปรับปรุงสภาพแวดล้อมที่ได้รับการพิจารณาในสองระดับ ความสำเร็จของประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจสูงสุดต้องมีกฎระเบียบที่ควรได้รับการตัดสินโดยไม่ว่าจะเป็นผลประโยชน์ทางสังคมสุทธิสูงสุด ในระดับที่ต่ำกว่าที่จะสามารถประเมินบนพื้นฐานที่มีประสิทธิภาพในเกณฑ์เป็นประโยชน์ที่ควรเกินค่าใช้จ่ายสำหรับวัตถุประสงค์ด้านสิ่งแวดล้อมที่กำหนด Hartwic และ Olewiler (1998) มีการเผยแพร่การตรวจสอบการเข้าถึงของเครื่องมือการกำกับดูแลและ Perman et al, (2003) จัดให้มีการแสดงออกที่ครอบคลุมและเชิงปริมาณ.
อุทธรณ์ของการควบคุมก็คือว่ามันอาจขจัดความจำเป็นในการประเมินระดับที่จำเป็นของตัวอย่างเช่นมลพิษหรือการใช้ทรัพยากรของความเชื่อมั่นในการบรรลุเป้าหมายที่กำหนดความโปร่งใสของการยอมรับจาก ภาคหลักของสังคมอุตสาหกรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งความเรียบง่ายในการตรวจสอบและการบังคับใช้การปฏิบัติตามและการวางความรับผิดชอบในการประชุมระบุมาตรฐานในการก่อให้เกิดปัญหาเหล่านั้น ในทางกลับกันในประเทศส่วนใหญ่ไม่มีกลยุทธ์การกำกับดูแลที่สอดคล้องกัน นโยบายส่วนใหญ่ได้รับการแนะนำให้รู้จักที่จะจัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง โปรโมชั่นของชาติให้อยู่คนเดียวระหว่างประเทศมาตรฐานและกฎระเบียบที่ยังอยู่ในวัยเด็กของตน ตัวอย่างเช่นสื่อสิ่งแวดล้อมของอากาศน้ำและที่ดินได้รับการพิจารณาเป็นรายบุคคลและมันเป็นเพียงเมื่อเร็ว ๆ นี้ว่าเป็นวิธีการแบบบูรณาการมากขึ้นได้รับการสนับสนุนในการเข้าถึงมาตรฐานที่ตกลงกันไว้สำหรับชิ้นส่วนต่อล้านตัวอย่างของสารมลพิษ มาตรฐานเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะเป็นไปตามเทคโนโลยีที่มีต้นทุนของการลงทุนที่จำเป็นในการตอบสนองพวกเขานำมาพิจารณา ยกตัวอย่างเช่นสหภาพยุโรปได้นำสิ่งที่เรียกว่าเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในทางปฏิบัติด้านสิ่งแวดล้อม (BPEO) แนะนำวิธีการอื่น ๆ ที่มีวิธีการปฏิบัติที่ดีที่สุด (BPM) เทคโนโลยีที่ดีที่สุด (BTA) และเทคโนโลยีที่ดีที่สุดที่ไม่เกี่ยวข้องกับค่าใช้จ่ายที่มากเกินไป (BATNIEC) แต่มีมาตรฐานที่เข้มงวดมากขึ้นของผู้บริโภคและความดันที่จะทำให้เกิดการปรับปรุงสิ่งแวดล้อมภาระในการผลิตมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นมีผลกระทบค่าใช้จ่ายที่อาจถูกส่งผ่านไปในรูปแบบของราคาผลิตภัณฑ์ที่สูงขึ้น นอกจากนี้ยังมีความแข็งมากขึ้นอาจจะถูกนำมาใช้มากขึ้น aggregative กฎระเบียบเพื่อให้การเปลี่ยนแปลงในท้องถิ่นและเงื่อนไขในระดับอุตสาหกรรมที่ไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึง เป็นไปได้ว่าประสิทธิผลของการควบคุมอาจลดลงเมื่อเวลาผ่านไปเพราะมันขึ้นอยู่กับผู้ที่จะมีผลต่อร่างกายของผู้รับผิดชอบในการบริหารจัดการมัน นี้เกิดขึ้นเนื่องจากทั้งสองฝ่ายต้องหารือในการดำเนินการตามกฎระเบียบ ตัวอย่างที่คล้ายคลึงคือการจัดซื้อการอนุญาตการวางแผนโดยนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ซึ่งได้รับการเรียกว่าการแสวงหาค่าเช่า (อีแวนส์, 1982) โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีโอกาสเพื่อประโยชน์ร่วมกันของทั้งสองฝ่ายเช่น 'การวางแผนกำไร' โดยยึดชุมชน พูด, สิ่งอำนวยความสะดวกภายในการพัฒนาได้รับอนุญาต.
ข้อสังเกตเหล่านี้ชี้ถึงความจำเป็นของการมีโครงสร้างที่มีประสิทธิภาพโครงสร้างสถาบันที่เกี่ยวข้องกับรัฐบาลกลางและท้องถิ่นและองค์กรพัฒนาเอกชนในการจัดการตรวจสอบ (ในขณะที่การดำเนินงานของใบอนุญาตไม่สามารถโอนได้ในระดับมลพิษ) และการบังคับใช้การควบคุมตราสาร นี้จะขีดเส้นใต้ด้วยความจริงที่ว่าในทางปฏิบัติมีวัตถุประสงค์ด้านสิ่งแวดล้อมหลายกอดประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจสุขภาพและความปลอดภัยส่วนความเป็นไปได้ทางเทคนิคการพัฒนาอย่างยั่งยืนและวัตถุประสงค์ทางการเมืองที่จะสอดคล้องกับนโยบายระดับชาติและนานาชาติ มาตรฐานสำหรับการดำเนินการของสถาบันคือการดำรงอยู่ของความไม่แน่นอนมากมักจะเกิดจากการขาดข้อมูลเกี่ยวกับแหล่งที่มาของระดับและผลกระทบของปัญหาสิ่งแวดล้อม เงินที่ได้จากการปฏิบัติระเบียบยอมรับของหลักการเช่นผู้ก่อมลพิษเป็นผู้จ่าย (ถ้าระบุ) ขั้นต่ำปลอดภัยมาตรฐาน (SMS) เชิงวิธีการเช่น BPEO และ BATNIEC ที่กำหนดในวรรคก่อนและหลักการป้องกันไว้ก่อนที่ความพยายามที่จะตอบสนองวัตถุประสงค์หลายระบุไว้ข้างต้น .
โดยทั่วไปบทบาทสถาบันได้อย่างมีประสิทธิภาพด้วยการทำงานที่มีต่อ internalization ภายนอกของความไม่เสมอภาคของการใช้ทรัพยากรการเข้าถึงเปิด (กรณีสินค้าสาธารณะ) มลพิษและความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อมโดยการอำนวยความสะดวกในการกำหนดสถานที่ให้บริการที่เหมาะสมเพื่อให้ระบบสามารถตรวจสอบทางกฎหมาย ความรับผิดชอบในการบรรเทาผลกระทบของปัญหาสิ่งแวดล้อม บทบาทยังสามารถดำเนินการได้โดยใช้เพียงการห้ามการใช้ปัจจัยการผลิตหรือการผลิตของการส่งออกที่ก่อให้เกิดของเสียอันตราย, การใช้ที่ดินการแบ่งเขตผ่านระบบการวางแผนที่จะแยกกิจกรรมทางอุตสาหกรรมมากขึ้นและระบบขนส่งที่ก่อให้เกิดมลพิษจากสถานที่ที่อยู่อาศัยและการเผยแพร่ ข้อมูลและการศึกษา นอกจากนี้กฎระเบียบที่สามารถทำงานร่วมกับเครื่องมือราคา; เช่นผ่านค่าใช้จ่ายการไม่ปฏิบัติตามโควต้าเกินฝังกลบหรือความล้มเหลวในการรีไซเคิลขยะ redistributions ทางการเงินสามารถทำแผนสิ่งแวดล้อมเช่นรายได้จากการควบคุมการสกัดแร่และการชดเชยให้กับผู้ที่ต้องทนทุกข์ทรมานจากการกระทำที่ป้องกันได้ ตัวอย่างเช่นมลพิษของแหล่งน้ำดื่มโดย บริษัท ยูทิลิตี้ที่รับผิดชอบในการจัดส่งในสภาพเหมาะสำหรับมนุษย์บริโภคสามารถบังคับตามกฎหมายที่จะทำให้การชำระเงินค่าชดเชยให้กับผู้ที่รับผลกระทบจากตัวอย่างเช่นการหยุดชะงักของอุปทานที่จะจัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้น

Results (Thai) 3:

ที่ไม่ใช่การเงินเครื่องมือ : ระเบียบและมาตรฐาน
เป็นทั้งอนุญาตและโควต้า ระเบียบและมาตรฐาน มักเรียกว่า การควบคุมบังคับบัญชา มีความสนใจในทางเศรษฐศาสตร์ เพราะผลกระทบที่พวกเขาได้ในราคาต้นทุนของการผลิตและการตลาด ดังนั้น พวกเขายังถูกใช้กันอย่างแพร่หลายในหลายประเทศที่มีการปล่อยน้ำทิ้ง และการระบาย อากาศ เสียงดังนั้นมันเป็นไปได้ที่จะประเมินประสิทธิผลของการควบคุมในการบรรลุเป้าหมายด้านสิ่งแวดล้อม ในแง่เศรษฐกิจและการเงินของต้นทุนมาตรฐานและเป้าหมายในการเปรียบเทียบกับประโยชน์ของการลดมลพิษและ / หรือสภาพแวดล้อมการปรับปรุงสามารถพิจารณาใน 2 ระดับความสำเร็จของประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจสูงสุดต้องการให้ระเบียบควรจะตัดสินว่าสังคมประโยชน์สุทธิจะขยายใหญ่สุด ที่ระดับล่างสามารถประเมินบนพื้นฐานที่มีเกณฑ์เป็นประโยชน์ควรเกินต้นทุนเพื่อให้วัตถุประสงค์ด้านสิ่งแวดล้อม และ hartwic olewiler ( 1998 ) ได้ตีพิมพ์ทบทวนกฎระเบียบและการเข้าถึงของเครื่องมือมั่นคงถาวร et al .( 2003 ) ให้ครอบคลุมและปริมาณการแสดงออก .
อุทธรณ์ของระเบียบคือว่ามันอาจจะป้องกันต้องประเมินในระดับที่ต้องการได้ ตัวอย่างเช่น ใช้มลพิษหรือทรัพยากรของความแน่นอนในการบรรลุเป้าหมายที่กำหนดความโปร่งใสของการยอมรับโดยหน่วยงานหลักของสังคม โดยเฉพาะอุตสาหกรรมความเรียบง่ายของญาติในการตรวจสอบการปฏิบัติตามและการบังคับใช้และการวางความรับผิดชอบสำหรับการประชุมระบุมาตรฐานนั้นก่อให้เกิดปัญหา บนมืออื่น ๆ , ในประเทศส่วนใหญ่ไม่มีการติดต่อกัน ด้านกลยุทธ์ นโยบายส่วนใหญ่ได้รับการแนะนำในการจัดการกับปัญหาที่เฉพาะเจาะจง โปรโมชั่นของชาติให้คนเดียวนานาชาติมาตรฐานและระเบียบยังอยู่ในวัยทารก ตัวอย่างเช่น สื่อ สิ่งแวดล้อม อากาศ น้ำ และดินมีการพิจารณาเป็นรายบุคคลและมันเป็นเพียงเมื่อเร็ว ๆนี้ที่เป็นแบบบูรณาการมากขึ้นวิธีการได้รับการสนับสนุนถึงตกลงมาตรฐาน ตัวอย่างเช่นส่วนต่อล้านของมลพิษ มาตรฐานเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะมีการใช้กับต้นทุนของการลงทุนที่ต้องเจอพวกเขาเข้าบัญชี เช่น สหภาพยุโรปได้ประกาศใช้เป็นสิ่งที่เรียกว่าดีที่สุด ส่วนสิ่งแวดล้อมตัวเลือก ( บีพีอีโอ ) อื่น ๆแนะนำวิธีปฏิบัติที่ดีที่สุด ( BPM ) หมายถึง เทคโนโลยีที่ดีที่สุดที่มีอยู่ ( BTA ) และดีที่สุดของเทคโนโลยีไม่ได้เกี่ยวข้องกับค่าใช้จ่ายที่มากเกินไป ( batniec ) อย่างไรก็ตาม