Stability (some prefer to use ‘cons

Stability (some prefer to use ‘constancy’) is often invoked by those interested in
establishing whether conditions will remain steady or will return via a predictable path
to something similar to the initial steady state after disturbance. It is widely held that
ecosystem stability is related to biological diversity: the greater the variety of organisms
there is, the less likely there is to be change in biomass production, although
population fluctuations of various species may still occur (Tilman, 1996). However, it
is quite possible that a change in some parameter could have an effect on all organisms.
Thus, diversity may help ensure stability, but does not guarantee it. An ecosystem
may not have become stabilised when disturbed: it may be close to a starting point, or
it could be undergoing cyclic, more or less constant or erratic change. An ecosystem
may return to stability after several disturbances but fail to return after a subsequent
upset for various reasons (Holling, 1973). Some ecosystems are in constant non-equilibrium
or frequent flux, rather than in a stable state at or near carrying capacity. Return
to a pre-disturbance state is therefore uncertain.
Resilience is displayed by many things; for example: organisms, ecosystems,
communities, regions, individuals, societies, institutions, and nations. Resilience may
be defined in many ways:
● The ability to return to maintain a steady-state ecosystem.
● The facilitation of adaptive behaviour.
● The speed of recovery of a disturbed ecosystem.
● The number of times a recovery may occur if disturbance is repeated.
The concept of resilience has been applied by human ecologists: some societies
absorb or resist social change and continue with traditional skills and land uses or
develop satisfactory new ones; other societies fail, and their resource use and livelihood
strategies degenerate. In humans, resilience and vulnerability are not fixed or predetermined;
they vary as a consequence of environmental factors, institutions, attitudes,
innovation and so on. In particular, poverty can make people more vulnerable and less
resilient.
Referring to sensitivity and resilience, Blaikie and Brookfield (1987: 11) suggested
a simple classification of land, which may be modified to apply to ecosystems in general:
1 Ecosystems of low sensitivity and high resilience – These suffer degradation only
under conditions of poor management or natural catastrophe. Generally these are
the best ecosystems to stretch to improve production of food or other commodities.
2 Ecosystems of high sensitivity and high resilience – These suffer degradation easily
but respond well to management and rehabilitation efforts.
3 Ecosystems of low sensitivity and low resilience – These initially resist degradation
but, once a threshold is passed, it is difficult for any management and restoration

Results (Thai) 2:

เสถียรภาพ (บางคนชอบที่จะใช้ 'ความมั่นคง') มักจะถูกเรียกใช้โดยผู้ที่สนใจใน
การสร้างเงื่อนไขว่าจะยังคงอยู่นิ่งหรือจะกลับมาผ่านเส้นทางที่คาดเดาได้
บางสิ่งบางอย่างที่คล้ายกับความมั่นคงของรัฐเริ่มต้นหลังจากที่รบกวน จะจัดขึ้นอย่างกว้างขวางว่า
เสถียรภาพของระบบนิเวศมีความเกี่ยวข้องกับความหลากหลายทางชีวภาพ: ความหลากหลายมากขึ้นของสิ่งมีชีวิต
ที่มีโอกาสน้อยกว่าที่มีการเปลี่ยนแปลงในการผลิตชีวมวลแม้ว่า
ความผันผวนของประชากรของสายพันธุ์ต่าง ๆ อาจจะยังคงเกิดขึ้น (Tilman, 1996) แต่ก็
ค่อนข้างเป็นไปได้ว่าการเปลี่ยนแปลงในพารามิเตอร์บางคนอาจมีผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิตทั้งหมด.
ดังนั้นความหลากหลายอาจจะช่วยให้มั่นใจเสถียรภาพ แต่ไม่รับประกันความมัน ระบบนิเวศที่
อาจจะไม่ได้กลายเป็นความเสถียรเมื่อถูกรบกวน: มันอาจจะใกล้เคียงกับจุดเริ่มต้นหรือ
มันอาจจะอยู่ระหว่างวงจรการเปลี่ยนแปลงมากขึ้นหรือน้อยลงอย่างต่อเนื่องหรือไม่แน่ไม่นอน ระบบนิเวศที่
อาจจะกลับมามีเสถียรภาพหลังจากที่หลายรบกวน แต่ล้มเหลวที่จะกลับมาหลังจากที่ต่อมาเป็น
อารมณ์เสียด้วยเหตุผลต่างๆ (Holling, 1973) ระบบนิเวศบางคนมีความคงที่ไม่สมดุล
หรือฟลักซ์บ่อยมากกว่าอยู่ในสภาพคงที่หรือใกล้ขีดความสามารถ ย้อนกลับ
ไปยังรัฐก่อนรบกวนดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่ไม่แน่นอน.
กลับคืนสู่ปกติจะปรากฏขึ้นโดยหลายสิ่งหลายอย่าง; ตัวอย่างเช่น: สิ่งมีชีวิตระบบนิเวศ
ชุมชนภูมิภาคบุคคลสังคมสถาบันและประเทศ การกลับคืนสู่ปกติอาจ
จะกำหนดไว้ในหลายวิธี:
●ความสามารถในการที่จะกลับไปรักษาระบบนิเวศที่มั่นคงของรัฐ.
●อำนวยความสะดวกของพฤติกรรมการปรับตัว.
●ความเร็วของการฟื้นตัวของระบบนิเวศรบกวน.
●จำนวนครั้งที่การกู้คืนที่อาจเกิดขึ้นหากรบกวนคือ . ซ้ำ
แนวคิดของความยืดหยุ่นได้ถูกนำมาใช้โดยนักนิเวศวิทยามนุษย์บางสังคม
ดูดซับหรือต่อต้านการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและยังคงมีทักษะแบบดั้งเดิมและการใช้ประโยชน์ที่ดินหรือ
พัฒนาบริการใหม่ที่น่าพอใจ; สังคมอื่น ๆ ล้มเหลวและการใช้ทรัพยากรและการดำรงชีวิตของพวกเขา
กลยุทธ์เสื่อม ในมนุษย์ความยืดหยุ่นและความเปราะบางจะไม่คงที่หรือที่กำหนดไว้;
พวกเขาแตกต่างเป็นผลมาจากปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมสถาบันทัศนคติเป็น
นวัตกรรมและอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งความยากจนสามารถทำให้คนมีความเสี่ยงและไม่
ยืดหยุ่น.
หมายถึงความไวและความยืดหยุ่น, Blaikie และ Brookfield (1987: 11) ปัญหา
การจัดหมวดหมู่ที่เรียบง่ายของที่ดินซึ่งอาจจะมีการปรับเปลี่ยนเพื่อให้นำไปใช้กับระบบนิเวศโดยทั่วไป:
1 ระบบนิเวศของความไวต่ำ และความยืดหยุ่นสูง - เหล่านี้ประสบความอัปยศเพียง
ภายใต้เงื่อนไขของการจัดการที่ไม่ดีหรือภัยพิบัติทางธรรมชาติ โดยทั่วไปเหล่านี้เป็น
ระบบนิเวศที่ดีที่สุดที่จะยืดเพื่อปรับปรุงการผลิตอาหารหรือสินค้าโภคภัณฑ์อื่น ๆ .
2 ระบบนิเวศของความไวสูงและความยืดหยุ่นสูง - เหล่านี้ประสบความอัปยศอย่างง่ายดาย
แต่ตอบสนองดีต่อการจัดการและการฟื้นฟูสมรรถภาพความพยายาม.
3 ระบบนิเวศของความไวต่ำและความยืดหยุ่นต่ำ - เหล่านี้ในตอนแรก ต่อต้านการเสื่อมสภาพ
แต่เมื่อเกณฑ์ที่จะผ่านมันเป็นเรื่องยากสำหรับการจัดการและฟื้นฟูใด ๆ

Results (Thai) 3:

ความมั่นคง ( บางคนชอบที่จะใช้ ' ขานรับ ' ) มักถูกเรียกโดยผู้สนใจการจัดตั้ง ไม่ว่าเงื่อนไขจะยังคงมั่นคง หรือจะกลับทางเส้นทางแบบฉบับให้สิ่งที่คล้ายกับสภาวะเริ่มต้นหลังจากความวุ่นวาย มันเป็นอย่างกว้างขวางว่าเสถียรภาพของระบบนิเวศที่เกี่ยวข้องกับความหลากหลายทางชีวภาพมากขึ้น ความหลากหลายของสิ่งมีชีวิตมี อาจน้อยกว่าจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงในการผลิตชีวมวล ถึงแม้ว่าประชากรของสปีชีส์ต่างๆก็ยังอาจเกิดขึ้น ( Tilman , 1996 ) อย่างไรก็ตามค่อนข้างเป็นไปได้ที่การเปลี่ยนแปลงในบางพารามิเตอร์ที่อาจจะมีผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิตในทั้งหมด .ดังนั้น ความหลากหลาย อาจช่วยให้มั่นใจเสถียรภาพ แต่ไม่รับประกัน ระบบนิเวศจะไม่กลายเป็นเสถียรเมื่อถูกรบกวน : มันอาจจะอยู่ใกล้กับจุด หรือมันอาจจะได้รับแรงมากหรือน้อยกว่าคงที่หรือควบคุมไม่ได้เปลี่ยน ระบบนิเวศอาจจะกลับสู่เสถียรภาพหลังจากหลายข่าว แต่ล้มเหลวในการส่งคืนหลังตามมาโมโหด้วยเหตุผลต่างๆ ( วิเคราะห์ , 1973 ) คงที่ไม่สมดุลระบบนิเวศในบางหรือฟลักซ์บ่อยมากกว่าในสถานะที่มั่นคง หรือใกล้แบกความจุ กลับกับสภาพความวุ่นวายก่อนจึงไม่แน่นอนความยืดหยุ่นจะแสดงโดยหลายอย่างตัวอย่างเช่น สิ่งมีชีวิต ระบบนิเวศภาค , บุคคล , สังคม , สถาบัน , และประเทศ ความยืดหยุ่นและทนทาน อาจถูกกำหนดในหลายวิธี :●ความสามารถในการกลับไปรักษาภายใต้ระบบ●การอํานวยความสะดวกของพฤติกรรมการปรับตัว●ความเร็วของการฟื้นตัวของรบกวนระบบนิเวศ●จำนวนครั้งที่กู้คืนอาจเกิดขึ้นถ้ารบกวนจะซ้ำแนวคิดของความยืดหยุ่นได้ถูกใช้โดยมนุษย์ ecologists : บางสังคมดูดซับหรือต่อต้านการเปลี่ยนแปลงสังคมและต่อด้วยทักษะแบบดั้งเดิมและการใช้ประโยชน์ที่ดิน หรือพัฒนาน่าพอใจใหม่ ; สังคมอื่น ๆล้มเหลว และการใช้ทรัพยากรของพวกเขาและอาชีพกลยุทธ์ทราม ในมนุษย์ , ความยืดหยุ่นและช่องโหว่ไม่คงที่ หรือกำหนด ;พวกเขาแตกต่างกันเป็นผลมาจากปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม , ทัศนคติ , สถาบันนวัตกรรมและ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความยากจนทำให้คนเสี่ยงมาก และน้อยกว่ายืดหยุ่นหมายถึงความไวและความยืดหยุ่นและเบลคี่ Brookfield ( 2530 : 11 ) แนะนำการจำแนกอย่างง่ายของที่ดินซึ่งอาจถูกดัดแปลงเพื่อใช้กับระบบนิเวศในทั่วไป :1 ระบบนิเวศของความไวต่ำและความยืดหยุ่นสูงและประสบการเหล่านี้เท่านั้นภายใต้เงื่อนไขของการจัดการที่ไม่ดี หรือภัยพิบัติธรรมชาติ โดยทั่วไปเหล่านี้ระบบนิเวศที่ดีที่สุดที่จะยืดเพื่อปรับปรุงการผลิตอาหารหรือสินค้าอื่น ๆ2 ระบบนิเวศของความไวสูงและความยืดหยุ่นสูงและประสบการเหล่านี้ได้อย่างง่ายดายแต่ตอบสนองดีต่อการจัดการและความพยายามในการฟื้นฟูร่างกาย3 ระบบนิเวศของความไวต่ำและความยืดหยุ่นต่ำ–เหล่านี้เริ่มต้านทานการย่อยสลายแต่เมื่อเกณฑ์ผ่าน มันเป็นเรื่องยากในการจัดการและฟื้นฟูใด ๆ