Stevioside is usually determined in

Stevioside is usually determined in S. rebaudiana by hot water leaching or supercritical fluid extraction (SFE) followed by liquid-chromatographic analysis of the extract ( Pól et al., 2007). SFE employing CO2 as a medium for extraction is faster than the previous method. It benefits from the physico-chemical properties of supercritical CO2, which possesses a higher diffusivity and lower viscosity than conventional liquid solvents. However, pure CO2 does not have sufficient solvation power for polar stevioside and therefore a polar co-solvent must be added. Investigated co-solvents were methanol, water, ethanol and mixtures of these solvents ( Abou-Arab et al., 2010, Choi et al., 2002, Pasquel et al., 2000, Pól et al., 2007 and Yoda et al., 2003).

Several methods are known for determining the quantitative content of glycosides in plant material (e.g. gas chromatography or infrared spectroscopy). However, the simplest and most reliable method is HPLC, which has been used to determine the composition of S. rebaudiana growing in various geographical areas ( Kovylyaeva et al., 2007). Among the multiple glycosides, several complex glucosides have been determined in plants and cereals using high-performance liquid chromatography (HPLC), mass spectrometry (MS), nuclear magnetic resonance (NMR) or gas chromatography (GC) ( Bernal et al., 2011). The determination of stevioside, rebaudioside A and steviol was carefully pursued through different methods as indicated in the scientific literature, including enzymatic hydrolysis and chemical detection, GC, overpressure TLC, densitometry, HPLC and capillary electrophoresis ( Gardana et al., 2010). HPLC technology and a near infrared (NIR) spectroscopy model was established to directly measure the stevioside glycosides (rebaudioside A and stevioside) content in the leaves of S. rebaudiana Bertoni. This model can be applied directly to measure the content of rebaudioside A and stevioside in the leaves of S. rebaudiana Bertoni, and resolved the problem of high cost and complex operation in using the current chemical laboratory methods ( Yu, Xu, & Shi, 2011).

A qualitative LC-TOF method was also proposed to evaluate steviol glycosides (Pól, Hohnová, et al., 2007) together with a validated HPTLC procedure with densitometric detection (Jaitak, Gupta, Kaul, & Ahuja, 2008) and a NIRS procedure for the quantification of steviol glycosides (Hearn & Subedi, 2009). Recently, a semi-quantitative determination of steviol glycosides was also performed by desorption electrospray ionisation mass spectrometry (Jackson et al., 2009). As for steviol quantification, Minne, Compernolle, Topped, and Geuns (2004) validated an RP-LC method with fluorometric detection after derivatisation by a coumarin by-product.

Results (Thai) 1:

มักจะมีกำหนด Stevioside ในการ rebaudiana S. โดยละลายน้ำร้อนหรือการสกัดของเหลว supercritical (SFE) ที่ตาม ด้วยของเหลว chromatographic วิเคราะห์สารสกัด (Pól et al., 2007) ใช้ CO2 เป็นสื่อสำหรับสกัด SFE จะเร็วกว่าวิธีการก่อนหน้านี้ ได้รับประโยชน์จากคุณสมบัติทางเคมีและฟิสิกส์ของ supercritical CO2 ที่ครบถ้วน diffusivity ที่สูงและความหนืดต่ำกว่าหรือสารทำละลายของเหลวทั่วไป อย่างไรก็ตาม CO2 บริสุทธิ์มี solvation กำลังไฟที่เพียงพอสำหรับ stevioside โพลาร์ และดังนั้นจึง ต้องเพิ่มตัวทำละลายร่วมที่ขั้วโลก สอบสวนหรือสารทำละลายร่วมมีเมทานอล น้ำ เอทานอล และส่วนผสมของเหล่านี้หรือสารทำละลาย (al. et Abou อาหรับ 2010, Choi et al., 2002, Pasquel และ al., 2000, Pól et al., 2007 และโยดาและ al., 2003)วิธีการต่าง ๆ ทราบว่าในการกำหนดเนื้อหาเชิงปริมาณของ glycosides ในวัสดุโรงงาน (เช่น chromatography ก๊าซหรือกอินฟราเรด) อย่างไรก็ตาม วิธีการที่ง่ายที่สุด และเชื่อถือได้มากที่สุดเป็น HPLC ซึ่งถูกใช้เพื่อกำหนดองค์ประกอบของ S. rebaudiana เติบโตในพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ต่าง ๆ (Kovylyaeva et al., 2007) ระหว่าง glycosides หลาย glucosides ซับซ้อนหลายได้ถูกกำหนดในพืชและธัญพืชที่ใช้ประสิทธิภาพสูงของเหลว chromatography (HPLC), โตรเมทรี (MS), การสั่นพ้องแม่เหล็กนิวเคลียร์ (NMR) หรือแก๊ส chromatography (GC) (Bernal et al., 2011) อย่างระมัดระวังถูกติดตามกำหนดการ stevioside, rebaudioside A และ steviol ผ่านวิธีการต่าง ๆ ตามที่ระบุในเอกสารข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ รวมทั้งไฮโตรไลซ์เอนไซม์ในระบบตรวจสอบสารเคมี GC, overpressure TLC, densitometry, HPLC และเส้นเลือดฝอย electrophoresis (Gardana et al., 2010) เทคโนโลยี HPLC และใกล้อินฟราเรด (NIR) กแบบก่อตรงวัด stevioside glycosides (rebaudioside A และ stevioside) เนื้อหาของ S. rebaudiana Bertoni ใบไม้ รุ่นนี้สามารถใช้โดยตรงกับวัดเนื้อหา rebaudioside A และในใบของ S. rebaudiana Bertoni stevioside และแก้ไขปัญหาต้นทุนสูงและดำเนินการที่ซับซ้อนในการใช้วิธีของห้องปฏิบัติการเคมีปัจจุบัน (Yu สี และ ชิ 2011)ยังได้เสนอวิธีการ LC TOF เชิงคุณภาพประเมิน steviol glycosides (Pól, Hohnová และ al., 2007) ร่วมกับกระบวนงาน HPTLC ตรวจ ด้วยการตรวจหา densitometric (Jaitak กุปตา Kaul และ Ahuja, 2008) และคุณภาพขั้นตอนการนับของ glycosides steviol (Hearn & Subedi, 2009) เมื่อเร็ว ๆ นี้ การกำหนดเชิงกึ่งปริมาณของ steviol glycosides ยังดำเนินการ โดย desorption วิธีพ่นละอองไฟฟ้า ionisation โตรเมทรี (Jackson et al., 2009) สำหรับนับ steviol, Minne, Compernolle, Topped และ Geuns (2004) ตรวจวิธีการ RP LC กับ fluorometric การตรวจสอบหลังจาก derivatisation โดยสินค้าพลอย coumarin

Results (Thai) 2:

สตีวิโอไซถูกกำหนดมักจะอยู่ในเอส rebaudiana โดยการชะล้างน้ำร้อนหรือน้ำสกัด supercritical (SFE) ตามด้วยการวิเคราะห์สารของเหลวของสารสกัด (Pol et al., 2007) SFE จ้าง CO2 เป็นสื่อกลางในการสกัดจะเร็วกว่าวิธีการก่อนหน้านี้ มันได้รับประโยชน์จากคุณสมบัติทางกายภาพและทางเคมีของ CO2 supercritical ซึ่งมีคุณสมบัติที่สูงขึ้นและแพร่กระจายความหนืดต่ำกว่าตัวทำละลายเป็นของเหลวธรรมดา แต่ CO2 บริสุทธิ์ไม่ได้มีอำนาจเพียงพอ solvation สำหรับสตีวิโอไซขั้วโลกและดังนั้นขั้วโลกร่วมตัวทำละลายจะต้องเพิ่ม ตรวจสอบตัวทำละลายร่วมเป็นเมทานอล, น้ำ, เอทานอลและสารผสมของตัวทำละลายเหล่านี้ (Abou อาหรับ et al., 2010, Choi et al., 2002 Pasquel et al., 2000 Pol et al., 2007 และ Yoda, et al , 2003). หลายวิธีเป็นที่รู้จักกันสำหรับการกำหนดเนื้อหาเชิงปริมาณของไกลโคไซด์ในวัสดุปลูก (เช่นแก๊ส chromatography หรืออินฟราเรด) แต่วิธีที่ง่ายและเชื่อถือได้มากที่สุดคือ HPLC ซึ่งได้รับการใช้ในการกำหนดองค์ประกอบของเอส rebaudiana ที่เพิ่มขึ้นในพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ต่างๆ (Kovylyaeva et al., 2007) ท่ามกลางไกลโคไซด์หลาย glucosides ซับซ้อนหลายคนได้รับการพิจารณาในพืชและธัญพืชโดยใช้ที่มีประสิทธิภาพสูงของเหลว chromatography (HPLC) มวลสาร (MS) แม่เหล็กนิวเคลียร์ (NMR) หรือแก๊ส chromatography (GC) (Bernal et al., 2011 ) ความมุ่งมั่นของสตีวิโอไซ Rebaudioside A และ steviol ที่ได้รับการดำเนินการอย่างระมัดระวังด้วยวิธีการที่แตกต่างกันตามที่ระบุไว้ในวรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์รวมทั้งการย่อยของเอนไซม์และการตรวจสอบทางเคมี, GC, แรงดันเกินเอาใจใส่ densitometry, HPLC และอิเล็กฝอย (Gardana et al., 2010) เทคโนโลยี HPLC และใกล้อินฟราเรด (NIR) รุ่นสเปกโทรสโกได้รับการจัดตั้งขึ้นเพื่อวัดโดยตรงไกลโคไซด์สตีวิโอไซ (Rebaudioside A และสตีวิโอไซ) เนื้อหาในใบของเอส rebaudiana Bertoni รุ่นนี้สามารถนำมาใช้โดยตรงในการวัดเนื้อหาของ Rebaudioside A และสตีวิโอไซในใบของเอส rebaudiana Bertoni และการแก้ไขปัญหาที่เกิดจากค่าใช้จ่ายสูงและการดำเนินงานที่ซับซ้อนในการใช้วิธีการตรวจทางห้องปฏิบัติการทางเคมีในปัจจุบัน (ยูซูและชิ 2011 ). วิธี LC-TOF เชิงคุณภาพยังเสนอการประเมินไกลโคไซด์สตีวิออ (Pol, Hohnová, et al., 2007) ร่วมกับการตรวจสอบขั้นตอนการ HPTLC มีการตรวจสอบ densitometric (Jaitak, แคนด์ Kaul และ Ahuja 2008) และ NIRS ขั้นตอนในการหาปริมาณของไกลโคไซด์สตีวิออ (ที่เฮิร์นและ Subedi 2009) เมื่อเร็ว ๆ นี้ความมุ่งมั่นกึ่งเชิงปริมาณของไกลโคไซด์ steviol ก็ยังดำเนินการโดยคาย electrospray Ionisation มวลสาร (แจ็คสัน et al., 2009) สำหรับปริมาณ steviol, Minne, Compernolle, ราดและ Geuns (2004) การตรวจสอบวิธีการ RP-LC มีการตรวจสอบฟลูออโรหลังจาก derivatisation โดย coumarin ผลพลอยได้

Results (Thai) 3:

สตีวิโอไซด์มักจะกำหนดว่าในสหรัฐอเมริกา โดยน้ำอุ่นละลายหรือ supercritical fluid การสกัด ( เทคโนโลยี ) ตามด้วยการวิเคราะห์ทางโครมาโตกราฟีของเหลวของสารสกัด ( P ó l et al . , 2007 ) เทคโนโลยีการใช้ CO2 เป็นสื่อกลางสำหรับการสกัดเร็วกว่าวิธีการเดิม ได้รับประโยชน์จากคุณสมบัติทางกายภาพและเคมีของ supercritical CO2 ,ซึ่งมีคุณสมบัติสูงกว่าการแพร่ความหนืดต่ำกว่าสารละลายเหลวปกติ อย่างไรก็ตาม คาร์บอนไดออกไซด์บริสุทธิ์ไม่มีพลังงานโซลเวชันเพียงพอสำหรับขั้วของสตีวิโอไซด์และดังนั้นตัวทำละลาย Co ขั้วโลกต้องเพิ่ม สอบสวน Co ตัวทำละลายเมทานอล , น้ำ , เอทานอล และส่วนผสมของตัวทำละลายเหล่านี้ ( Abou อาหรับ et al . , 2010 , Choi et al . , 2002 pasquel et al . , 2000 , p ó l et al . ,2007 และโยดา et al . , 2003 ) .

วิธีการที่เป็นที่รู้จักกันสำหรับการกำหนดเนื้อหาเชิงปริมาณของไกลโคไซด์ในวัสดุปลูก เช่น แก๊สโครมาโตกราฟีหรืออินฟราเรดสเปกโทรสโกปี ) อย่างไรก็ตาม วิธีที่ง่ายที่สุดและเชื่อถือได้มากที่สุดคือ HPLC ซึ่งถูกใช้เพื่อกำหนดองค์ประกอบของสหรัฐอเมริกาว่าปลูกในพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ต่างๆ ( kovylyaeva et al . , 2007 )ในบรรดาหลายไซด์หลายคอมเพล็กซ์กลูโคไซด์ได้ถูกกำหนดในพืชและธัญพืชโดยใช้วิธีโครมาโทกราฟีของเหลวสมรรถนะสูง ( HPLC ) , แมสสเปกโตรเมทรี ( MS ) , แม่เหล็กนิวเคลียร์ ( NMR ) หรือก๊าซโครมาโทกราฟี ( GC ) ( นาล et al . , 2011 ) ความมุ่งมั่นของสตีวิโอไซด์ ,รีบาวดิโ ซด์และสตีวิออลรอบคอบติดตามผ่านวิธีการต่าง ๆ ตามที่ระบุในวรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์ ได้แก่ เอนไซม์ และตรวจสารเคมี , GC , TLC และ HPLC densitometry overpressure , , capillary electrophoresis ( gardana et al . , 2010 )เทคโนโลยี HPLC และอินฟราเรดใกล้ ( NIR ) สเปกโทรสโกปีแบบก่อตั้งขึ้นโดยวัดไกลโคไซด์ ( stevioside รีบาวดิโ ซด์และสตีวิโอไซด์ ) เนื้อหาในใบของสหรัฐอเมริกาว่าเบอร์โต . รุ่นนี้สามารถใช้โดยตรงเพื่อวัดเนื้อหารีบาวดิโ ซด์และหญ้าหวานในใบของสหรัฐอเมริกาว่าเบอร์โตและการแก้ไขปัญหาของค่าใช้จ่ายสูงและความซับซ้อนในการดำเนินงานการใช้ห้องปฏิบัติการทางเคมีวิธีการในปัจจุบัน ( ยู ซู & Shi , 2011 ) .

วิธี lc-tof เชิงคุณภาพยังเสนอให้ประเมินสารไกลโคไซด์ ( P ó L . kgm hohnov et al . , 2007 ) ร่วมกับการตรวจสอบ hptlc ขั้นตอน densitometric การตรวจจับ ( jaitak Gupta , คอล& ahuja , , ,2008 ) และ nirs ขั้นตอนสำหรับปริมาณของสตีวิโอไซด์ ( เฮิร์น& subedi , 2009 ) เมื่อเร็วๆ นี้ กึ่งปริมาณ การวิเคราะห์สารไกลโคไซด์โดยวิธีพ่นละอองไฟฟ้ายังสามารถ ionisation Mass Spectrometry ( Jackson et al . , 2009 ) สำหรับสารปริมาณ minne compernolle ราด , , , ,geuns ( 2004 ) และตรวจสอบการ rp-lc ด้วยวิธี fluorometric ตรวจจับหลังจาก derivatisation โดย coumarin กาก