International success EditAlmost a

International success Edit
Almost a decade after the sports injury, Ozawa won the first prize at the International Competition of Orchestra Conductors in Besançon, France.[3] His success in France led to an invitation by Charles Münch, then the music director of the Boston Symphony Orchestra, to attend the Berkshire Music Center (now the Tanglewood Music Center) where he studied with Munch and Pierre Monteux.[4] In 1960, shortly after his arrival, Ozawa won the Koussevitzky Prize for outstanding student conductor, Tanglewood's highest honor. Receiving a scholarship to study conducting with famous Austrian conductor Herbert von Karajan, Ozawa moved to West Berlin. Under the tutelage of von Karajan, Ozawa caught the attention of prominent conductor Leonard Bernstein. Bernstein then appointed him as assistant conductor of the New York Philharmonic where he served during the 1961/62 and 1964/65 seasons.[3] While with the New York Philharmonic, he made his first professional concert appearance with the San Francisco Symphony in 1962.[5]

In December 1962 Ozawa was involved in a controversy with the prestigious Japanese NHK Symphony Orchestra when certain players, unhappy with his style and personality, refused to play under him. Ozawa went on to conduct the rival Japan Philharmonic Orchestra instead.[6] From 1964 until 1968, Ozawa served as the first music director of the Ravinia Festival, the summer home of the Chicago Symphony Orchestra. In 1969 he served as the festival's principal conductor.

He was music director of the Toronto Symphony Orchestra from 1965 to 1969 and of the San Francisco Symphony from 1970 to 1977. In 1972, he led the San Francisco Symphony in its first commercial recordings in a decade, recording music inspired by William Shakespeare's Romeo and Juliet. In 1973, he took the San Francisco orchestra on a European tour, which included a Paris concert that was broadcast via satellite in stereo to San Francisco station KKHI. He left San Francisco after a dispute with a players committee over granting tenure to two young musicians Ozawa had selected. From 1977 to 1979, he was the resident conductor for the Singapore Philharmonic Orchestra. He returned to San Francisco as a guest conductor, including a 1978 concert featuring music from Tchaikovsky's ballet Swan Lake.

Results (Thai) 2:

ประเทศประสบความสำเร็จแก้ไขเกือบทศวรรษที่ผ่านมาหลังจากที่ได้รับบาดเจ็บกีฬาซาวาได้รับรางวัลรางวัลชนะเลิศในการแข่งขันระหว่างประเทศของตัวนำออร์เคสตราในเบอซองซ, ฝรั่งเศส. [3] ความสำเร็จของเขาในประเทศฝรั่งเศสนำไปสู่การเชิญโดยชาร์ลส์Münchแล้วผู้อำนวยการเพลงของบอสตัน ซิมโฟนีออร์เคสตราที่จะเข้าร่วม Berkshire ศูนย์ดนตรี (ตอนนี้ Tanglewood Music Center) ที่เขาศึกษากับเคี้ยวและปิแอร์ Monteux. [4] ในปี 1960 ไม่นานหลังจากที่เขามาถึงซาวาได้รับรางวัล Koussevitzky รางวัลสำหรับตัวนำนักเรียนดีเด่น, เกียรติสูงสุด Tanglewood ของ
ที่ได้รับทุนการศึกษาการดำเนินการกับตัวนำออสเตรียที่มีชื่อเสียงเฮอร์เบิร์ฟอน Karajan ที่ซาวาย้ายไปเบอร์ลินตะวันตก ภายใต้การปกครองของฟอน Karajan ที่ซาวาที่จับความสนใจของตัวนำที่โดดเด่นเลียวนาร์ดสเตน สเตนแล้วได้รับการแต่งตั้งให้เขาเป็นผู้ช่วยของนิวยอร์กดนตรีซึ่งเขาทำหน้าที่ในช่วง 1961-1962 และ 1964-1965 ฤดูกาล. [3] ในขณะที่นิวยอร์กดนตรีเขาทำคอนเสิร์ตอาชีพครั้งแรกกับซานฟรานซิซิมโฟนีในปี 1962 . [5] ในธันวาคม 1962 โอซาวาผู้ที่เกี่ยวข้องในความขัดแย้งกับที่มีชื่อเสียงของญี่ปุ่น NHK ซิมโฟนีออร์เคสเมื่อผู้เล่นบางอย่างไม่มีความสุขที่มีสไตล์และบุคลิกของเขาปฏิเสธที่จะเล่นภายใต้เขา ซาวาไปในการดำเนินการที่คู่แข่งญี่ปุ่น Philharmonic Orchestra แทน. [6] จาก 1964 จนถึงปี 1968 ซาวาทำหน้าที่เป็นผู้อำนวยการเพลงแรกของ Ravinia เทศกาลฤดูร้อนที่บ้านของชิคาโกซิมโฟนีออร์เคส ในปี 1969 เขาทำหน้าที่เป็นตัวนำหลักของเทศกาล. เขาเป็นผู้อำนวยการเพลงของโตรอนโตซิมโฟนีออร์เคส 1965-1969 และซิมโฟนีซานฟรานซิสจาก 1970 ถึง 1977 ในปี 1972 เขานำซิมโฟนีซานฟรานซิสในการบันทึกในเชิงพาณิชย์เป็นครั้งแรกใน ทศวรรษที่ผ่านมาบันทึกเพลงแรงบันดาลใจจากโรมิโอวิลเลียมเช็คสเปียร์และจูเลียต ในปี 1973 เขาเอาวงดนตรีในซานฟรานทัวร์ยุโรปซึ่งรวมถึงคอนเสิร์ตที่ปารีสถูกถ่ายทอดผ่านดาวเทียมในระบบสเตอริโอไปยังสถานีซานฟรานซิ KKHI เขาออกจากซานฟรานซิหลังจากที่ความขัดแย้งกับคณะกรรมการผู้เล่นมากกว่าให้ดำรงตำแหน่งสองนักดนตรีหนุ่มซาวาได้เลือก จาก 1977-1979 เขาเป็นตัวนำถิ่นที่อยู่สำหรับสิงคโปร์ Philharmonic Orchestra เขากลับไปที่ซานฟรานซิเป็นตัวนำของผู้เข้าพักรวมทั้ง 1978 คอนเสิร์ตเพลงจากบัลเล่ต์ของไชคอฟสกีสวอนเลค

Results (Thai) 3:

ความสำเร็จนานาชาติแก้ไข
เกือบทศวรรษหลังจากกีฬาบาดเจ็บ โอซาวา ได้รับรางวัลชนะเลิศในการแข่งขันคอนดักเตอร์วงออเคสตร้าในเบอซ็องซง , นานาชาติฝรั่งเศส . [ 3 ] ความสำเร็จของเขาในฝรั่งเศสทำให้คำเชิญโดย Charles M ü nch จากนั้นผู้อำนวยการเพลงของบอสตันซิมโฟนี ออเครสตร้าความสำเร็จนานาชาติแก้ไข
เกือบทศวรรษหลังจากกีฬาบาดเจ็บ โอซาวา ได้รับรางวัลชนะเลิศในการแข่งขันคอนดักเตอร์วงออเคสตร้าในเบอซ็องซง , นานาชาติฝรั่งเศส . [ 3 ] ความสำเร็จของเขาในฝรั่งเศสทำให้คำเชิญโดย Charles M ü nch จากนั้นผู้อำนวยการเพลงของบอสตันซิมโฟนี ออเครสตร้าความสำเร็จนานาชาติแก้ไข
เกือบทศวรรษหลังจากกีฬาบาดเจ็บ โอซาวา ได้รับรางวัลชนะเลิศในการแข่งขันคอนดักเตอร์วงออเคสตร้าในเบอซ็องซง , นานาชาติฝรั่งเศส . [ 3 ] ความสำเร็จของเขาในฝรั่งเศสทำให้คำเชิญโดย Charles M ü nch จากนั้นผู้อำนวยการเพลงของบอสตันซิมโฟนี ออเครสตร้าความสำเร็จนานาชาติแก้ไข
เกือบทศวรรษหลังจากกีฬาบาดเจ็บ โอซาวา ได้รับรางวัลชนะเลิศในการแข่งขันคอนดักเตอร์วงออเคสตร้าในเบอซ็องซง , นานาชาติฝรั่งเศส . [ 3 ] ความสำเร็จของเขาในฝรั่งเศสทำให้คำเชิญโดย Charles M ü nch จากนั้นผู้อำนวยการเพลงของบอสตันซิมโฟนี ออเครสตร้าความสำเร็จนานาชาติแก้ไข
เกือบทศวรรษหลังจากกีฬาบาดเจ็บ โอซาวา ได้รับรางวัลชนะเลิศในการแข่งขันคอนดักเตอร์วงออเคสตร้าในเบอซ็องซง , นานาชาติฝรั่งเศส . [ 3 ] ความสำเร็จของเขาในฝรั่งเศสทำให้คำเชิญโดย Charles M ü nch จากนั้นผู้อำนวยการเพลงของบอสตันซิมโฟนี ออเครสตร้าความสำเร็จนานาชาติแก้ไข
เกือบทศวรรษหลังจากกีฬาบาดเจ็บ โอซาวา ได้รับรางวัลชนะเลิศในการแข่งขันคอนดักเตอร์วงออเคสตร้าในเบอซ็องซง , นานาชาติฝรั่งเศส . [ 3 ] ความสำเร็จของเขาในฝรั่งเศสทำให้คำเชิญโดย Charles M ü nch จากนั้นผู้อำนวยการเพลงของบอสตันซิมโฟนี ออเครสตร้าความสำเร็จนานาชาติแก้ไข
เกือบทศวรรษหลังจากกีฬาบาดเจ็บ โอซาวา ได้รับรางวัลชนะเลิศในการแข่งขันคอนดักเตอร์วงออเคสตร้าในเบอซ็องซง , นานาชาติฝรั่งเศส . [ 3 ] ความสำเร็จของเขาในฝรั่งเศสทำให้คำเชิญโดย Charles M ü nch จากนั้นผู้อำนวยการเพลงของบอสตันซิมโฟนี ออเครสตร้า