Ah, the fine blue sky depresses me

Ah, the fine blue sky depresses me again today.
I feel like being overwhelmed by garbage.
I just fret myself and it irritates me again today.
Please go away, Please don't kill me anymore.
Ah, the puberty impulse is speeding up.
The world doesn't care about me anyway.
I am tired of pretending I'm a good boy.
It's over now. The less representing "me".

I remember it when I close my eyes.
The head on asphalt. The spreading red.
Manualed TVs will be slowly
filled with my name.

Love and kindness are foreplay of betrayal.
That's why I don't want to be loved by anyone.
I try to be invisible and unwanted stuff.
Then I may feel much calmer than now.

The depressingly fine afternoon
Red sirens and dull adults
I get legal restraints on both my wrists.
It spreads coldly.
When I listen carefully,
then I hear the young screaming of pain. The cutting ballade
Classmates behind mosaics tell the cameras
"Did he do it? It's unbelievable."

I have healed by hurting somebody,
Surrounded by hooting I head to a new stage.
Cherry blossoms can be slightly seen between monotone car's windows.
The spring has bloomed all over town.
To myself in 13 years later, am I smiling naturally?
I may find something and will be able to change by then,
I am still alive with facing up to the crime.
The depressingly fine blue sky cannot be seen from my prison.

The jail-term is 13 years and one year and four months from parole

Results (Thai) 1:

อา ท้องฟ้าสีฟ้าดีหดหู่ฉันอีกวันนี้ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจมโดยขยะฉันเพียงแค่ต้องกังวลตัวเอง และมันระคายเคืองฉันอีกครั้งวันนี้ไปโปรด โปรดอย่าฆ่าฉันอีกต่อไปอา แรงกระตุ้นวัยแรกรุ่นจะเร่งขึ้นโลกไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับฉันอยู่ดีฉันเหนื่อยกับการแอบอ้างว่า ผมเป็นเด็กดีได้มากกว่าตอนนี้ น้อยแทน "ฉัน"ผมจำได้เมื่อฉันหลับตาหัวบนยางมะตอย สีแดงแพร่Manualed ทีวีจะช้าเต็มไป ด้วยชื่อของฉันรักและเมตตาจะเล่นหน้าของการทรยศจึงไม่ต้องการเป็นที่รักของทุกคนฉันพยายามที่จะเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น และที่ไม่พึงประสงค์จากนั้น ผมอาจรู้สึกสงบมากกว่าตอนช่วงบ่ายดี depressinglyไซเรนสีแดงและผู้ใหญ่ที่หมองคล้ำฉันได้รับกฎหมายที่รัดข้อมือทั้งสองของฉันกระจายได้จ้างงานเมื่อผมฟังอย่างระมัดระวังแล้ว ฉันได้ยินเสียงหนุ่มร้องของความเจ็บปวด Ballade ตัดเพื่อนร่วมชั้นหลังโมเสกบอกกล้อง"เขาทำมัน ก็ไม่น่าเชื่อ"ผมหายได้ โดยการทำร้ายใครสักคนล้อมรอบ ด้วย hooting ฉันไปขั้นหนึ่งซากุระสามารถมองเห็นเล็กน้อยระหว่างหน้าต่างของรถทางเดียวฤดูใบไม้ผลิได้เฟื่องฟูทั่วเมืองกับตัวเองใน 13 ปี,:ฉันยิ้มธรรมชาติฉันอาจพบบางสิ่งบางอย่าง และจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงนั้นฉันยังมีชีวิตอยู่กับหงายกับอาชญากรรมไม่สามารถเห็นท้องฟ้าสีฟ้าดี depressingly จากคุกของฉันเป็นคำคุก 13 ปีและหนึ่งปี กับสี่เดือนจากทัณฑ์บน

Results (Thai) 2:

ah, ท้องฟ้าสีฟ้าปรับ depresses ฉันอีกครั้งในวันนี้.
ฉันรู้สึกเหมือนถูกครอบงำโดยขยะ.
ฉันเพียงแค่หงุดหงิดตัวเองและมันระคายเคืองฉันอีกครั้งในวันนี้.
กรุณาไปออกไปกรุณาอย่าฆ่าฉันอีกต่อไป.
อาอิมพัลวัยแรกรุ่นที่มีการเร่งขึ้น .
โลกไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับฉันอยู่แล้ว.
ผมเหนื่อยทำท่าฉันเป็นเด็กดี.
มันมากกว่าตอนนี้ น้อยกว่าที่เป็นตัวแทนของ "ฉัน".

ผมจำได้ว่ามันเมื่อฉันหลับตา.
หัวยางมะตอย สีแดงแพร่กระจาย.
Manualed ทีวีจะช้า
ที่เต็มไปด้วยชื่อของฉัน.

รักและความเมตตาที่มีการเล่นหน้าของการหักหลัง.
นั่นเป็นเหตุผลที่ผมไม่ต้องการที่จะเป็นที่รักของทุกคน.
ฉันพยายามที่จะสิ่งที่มองไม่เห็นและไม่พึงประสงค์.
จากนั้นผมอาจจะรู้สึกสงบมาก กว่าตอนนี้.

ช่วงบ่ายหงอยปรับ
ไซเรนสีแดงและผู้ใหญ่ที่น่าเบื่อ
ที่ฉันได้รับหมอนรองตามกฎหมายทั้งบนข้อมือของฉัน.
มันจะกระจายอย่างเฉยเมย.
เมื่อฉันฟังอย่าง
นั้นผมก็ได้ยินเสียงกรีดร้องหนุ่มของอาการปวด ตัด Ballade
เพื่อนร่วมชั้นที่อยู่เบื้องหลังโมเสคบอกกล้อง
"เขาทำมันได้หรือไม่มันไม่น่าเชื่อ."

ฉันได้รับการเยียวยาโดยการทำร้ายใครสักคน
ล้อมรอบด้วย hooting ฉันมุ่งหน้าไปยังเวทีใหม่.
ดอกซากุระสามารถมองเห็นได้เล็กน้อยระหว่างหน้าต่างรถเสียงเดียวของ.
ฤดูใบไม้ผลิมี ดอกทั่วเมือง.
กับตัวเองใน 13 ปีต่อมาฉันยิ้มตามธรรมชาติ?
ฉันอาจพบบางสิ่งบางอย่างและจะสามารถที่จะเปลี่ยนด้วยแล้ว
ฉันยังมีชีวิตอยู่กับเผชิญกับอาชญากรรม.
ท้องฟ้าสีฟ้าหงอยปรับไม่สามารถเห็นได้จาก คุกฉัน.

ระยะคุกเป็น 13 ปีและหนึ่งปีและสี่เดือนนับจากการรอลงอาญา

Results (Thai) 3:

อ้า ท้องฟ้าสีครามได้กดดันฉันอีกครั้งในวันนี้ผมรู้สึกเหมือนถูกครอบงำด้วยขยะฉันแค่หงุดหงิดตัวเอง และมันทำให้ฉันรำคาญอีกแล้ววันนี้กรุณาไปให้พ้น ได้โปรด อย่าฆ่าฉันอีกแล้วอ้า วัยแรกรุ่นแรงกระตุ้นเร่งความเร็วขึ้นโลกไม่สนใจผมอยู่ดีฉันเหนื่อยกับการแกล้งผมเป็นเด็กดีมันจบลงแล้ว น้อย เป็นตัวแทนของ " ฉัน "ผมจำได้ว่าเมื่อฉันหลับตาหัวบนยางมะตอย การแพร่กระจายเป็นสีแดงmanualed ทีวีจะช้าเต็มไป ด้วยชื่อของฉันความรักและความเมตตา มีการเล้าโลมของการทรยศนั่นเป็นเหตุผลที่ฉันไม่ต้องการที่จะได้รับความรักจากใครฉันพยายามจะมองไม่เห็นและไม่พึงประสงค์ของฉันอาจจะรู้สึกดีขึ้นกว่าตอนนี้ช่วงบ่ายอย่างผิดหวังก็ได้ไซเรนสีแดงทึบ และผู้ใหญ่ผมได้เสพทางกฎหมายในข้อมือทั้งสองข้างของฉันมันแพร่กระจายไปอย่างเย็นชาเมื่อฉันฟังให้ดีนะฉันได้ยินเสียงเด็กร้องด้วยความเจ็บปวด ตัดบาลาดเพื่อนร่วมชั้นหลังโมเสดบอกกล้อง" เขาทำมัน ? มันเหลือเชื่อจริงๆ "ฉันได้รับการรักษาด้วยการทำร้ายคนอื่นล้อมรอบด้วยร้องฉันมุ่งหน้าไปยังเวทีใหม่ดอกซากุระจะเล็กน้อยเห็นระหว่างหน้าต่างรูปรถฤดูใบไม้ผลิบานทั่วเมืองตัวเองใน 13 ปีต่อมา ฉันยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติ ?ฉันอาจจะพบบางสิ่งบางอย่างและจะสามารถเปลี่ยนได้ฉันยังมีชีวิตอยู่กับเผชิญหน้ากับอาชญากรรมการปรับอย่างผิดหวังไม่ได้ ฟ้าเห็นจากคุกของฉันการจำคุก 13 ปีและหนึ่งปี 4 เดือนจากทัณฑ์บน