Sherlock Holmes was busy with other

Sherlock Holmes was busy with other cases for the
next three weeks. There were no new murders in
Whitechapel, but people were frightened and angry
with the police, who were no nearer to finding the
killer than before.
My own life was happy enough. I visited my dear
Mary Morstan, and kept this visit a secret from Holmes
- something which made me feel unusually clever!
One day Holmes and I had just finished breakfast
together.
He was standing by the window, when suddenly he
gave a cry. 'What is it, Holmes?' I asked. 'What's the
matter?'
He turned towards me. His face was white and the
look in his eyes was terrible.
'May I have an hour of your time, Watson?' he asked
in a low voice.
'Of course, but .. .'
'Then get your hat and coat.'
He ran out of the house. I followed him quickly and
the next two hours passed in a wild chase all over
London. We jumped into a cab, out of it again and
onto a train, ran down narrow streets and in and out
of a big hotel. Finally we came to rest in the peace
of a London park.
'You are a true friend, Watson,' Holmes said at last.
'You came with me without a question. Did you
realize that someone was following us?'
'I thought so. But who?' 'Can you not guess?' 'No.'
'He calls himself Jack the Ripper.'
'Holmes!' For a moment I found it difficult to speak.
Then I asked, 'Did you see him through the window?
Where was he?'
'In the empty house opposite ours. He was watching
our rooms, Watson. He knows that I am looking for
him. We must be very careful. He is one of the most
dangerous criminals in Europe.'
'But who is he?' I cried.
'Have you ever heard of Professor Moriarty?'
'Never.'
'That is the strangest and most terrible thing about
him.' Holmes laughed angrily. 'He is everywhere, but
nobody knows him. Like his crimes, he is fantastic.'
I listened in silence as Holmes told me about Moriarty.
'He is an extraordinarily intelligent man. At the age of
twenty-one he was a professor of mathematics. For

Results (Thai) 1:

เชอร์ล็อกโฮล์มส์ไม่ว่างกับกรณีอื่น ๆ สำหรับการสามสัปดาห์ถัดไป มีฆาตกรรมไม่ใหม่ในไวท์ แต่คนที่กลัว และโกรธกับตำรวจ ใครเคยไม่เอื้อมไปหานักฆ่าก่อนชีวิตของตัวเองมีความสุขพอ ผมเข้าเยี่ยมชมรักของฉันMary Morstan และเก็บความลับนี้ไปจากโฮล์มส์-สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกผิดปกติฉลาดวันหนึ่งโฮล์มส์และได้เสร็จสิ้นเพียงแค่อาหารเช้าร่วมกันเขายืนหน้าต่าง เมื่อจู่ ๆ เขาทำให้ร้องไห้ ' มันคืออะไร โฮล์มส์?' ถาม ' อะไรมีการเรื่อง?'เขาเปิดต่อผม ใบหน้าของเขาเป็นสีขาวและในดวงตาของเขามองหาอาหารอร่อย'อาจได้ชั่วโมงของเวลาของคุณ Watson' เขาถามเสียงต่ำ' แน่นอน แต่... .''แล้วได้รับหมวกและเสื้อโค้ตของคุณ'เขาวิ่งออกจากบ้าน ผมทำตามเขาอย่างรวดเร็ว และถัดไปสองชั่วโมงผ่านไปในการไล่ล่าป่าทั่วลอนดอน เรากระโดดเข้าไปในห้องโดยสาร จากมันอีกครั้ง และบนรถไฟ วิ่ง ลงถนนแคบ และเข้าและออกความสะดวกในการ สุดท้าย เรามาพักผ่อนในความสงบของสวนลอนดอนโฮล์มส์ 'คุณจะเป็นเพื่อนแท้ Watson กล่าวว่า ในที่สุด' คุณมากับฉันโดยไม่คำถามนี้ คุณรู้ว่า มีคนตามเรา?'' ฉันคิดว่า นั้น แต่ใคร?' 'คุณสามารถไม่เดา' 'เลข''เขาเรียกตัวเองแจ็คเดอะริปเปอร์''โฮล์มส์' ช่วง พบมันยากที่จะพูดแล้วผมถาม, ' คุณไม่ดูเขาผ่านหน้าต่างที่ไหนเขา?'' ในบ้านว่างตรงข้ามกับเรา เขาดูห้องพักของเรา Watson เขารู้ว่า ฉันมองหาเขา เราต้องระวังมากขึ้น เขาเป็นหนึ่งในสุดอาชญากรที่อันตรายในยุโรป.''แต่เขาเป็นใคร' ฉันร้องไห้'คุณเคยเคยได้ยินอาจารย์ในมุมไบ''ไม่'' นั่นคือสิ่งที่แปลกประหลาด และน่ากลัวที่สุดเกี่ยวกับเขา ' โฮล์มส์หัวเราะด้วยความโกรธ ' เขาเป็นทุกที่ แต่ไม่มีใครรู้จักเขา เช่นก่ออาชญากรรมของเขา เขาเป็นที่ยอดเยี่ยม.'ผมฟังในความเงียบเป็นโฮล์มส์บอกฉันเกี่ยวกับในมุมไบ' เขาจะเป็นคนฉลาดเป็นพิเศษ เมื่ออายุได้เขาเอ็ดถูกอาจารย์ของคณิตศาสตร์ สำหรับ

Results (Thai) 2:

Sherlock Holmes กำลังยุ่งกับกรณีอื่น ๆ สำหรับ
สามสัปดาห์ข้างหน้า ไม่มีการฆาตกรรมใหม่ใน
Whitechapel แต่คนกลัวและโกรธ
กับตำรวจที่อยู่ใกล้ไม่มีการหา
ฆาตกรกว่าก่อน.
ชีวิตของฉันเองก็มีความสุขมากพอ ผมเข้าเยี่ยมชมที่รักของฉัน
แมรี่ Morstan และเก็บไว้นี้เยี่ยมชมความลับจากโฮล์มส์
- สิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกฉลาดผิดปกติ!
วันหนึ่งโฮล์มส์และฉันเพิ่งเสร็จสิ้นการรับประทานอาหารเช้า
ร่วมกัน.
เขากำลังยืนอยู่ริมหน้าต่างเมื่อจู่ ๆ เขา
ให้ร้องไห้ 'มันคืออะไรโฮล์มส์' ฉันถาม. 'ข้อที่
ว่า? "
เขาหันมาทางผม ใบหน้าของเขาเป็นสีขาวและ
มองในสายตาของเขาเป็นที่น่ากลัว.
"ผมอาจจะมีชั่วโมงของเวลาของคุณวัตสัน? เขาถาม
เสียงต่ำ.
'แน่นอน แต่ .. .'
'จากนั้นได้รับหมวกและเสื้อโค้ทของคุณ.'
เขาวิ่งออกจากบ้าน ผมทำตามเขาได้อย่างรวดเร็วและ
ถัดไปสองชั่วโมงผ่านในการไล่ล่าในป่าทั่ว
ลอนดอน เรากระโดดลงไปในรถแท็กซี่ออกมาจากมันอีกครั้งและ
ลงบนรถไฟวิ่งลงถนนแคบและในและนอก
ของโรงแรมขนาดใหญ่ สุดท้ายเรามาพักผ่อนในความสงบ
ของสวนสาธารณะในกรุงลอนดอน.
'คุณเป็นเพื่อนแท้ของวัตสัน' โฮล์มส์กล่าวว่าที่ผ่านมา.
'คุณมาพร้อมกับฉันโดยไม่มีคำถาม คุณ
รู้ว่ามีคนมาต่อไปนี้เรา? '
' ผมคิดว่าดังนั้น แต่ใคร?' 'คุณไม่สามารถคาดเดา? ครั้ง '
' เขาเรียกตัวเองว่าแจ็คเดอะริปเปอร์. '
' โฮล์มส์ ' สำหรับช่วงเวลาที่ผมพบว่ามันยากที่จะพูด.
แล้วฉันถามว่า 'คุณไม่เห็นเขาผ่านหน้าต่าง?
ที่ไหนเขา?'
'ในของเราตรงข้ามบ้านที่ว่างเปล่า เขาถูกเฝ้าดู
ห้องพักของเราวัตสัน เขารู้ดีว่าฉันกำลังมองหา
เขา เราจะต้องระมัดระวังมาก เขาเป็นหนึ่งในที่สุด
อาชญากรอันตรายในยุโรป. '
' แต่เขาเป็นใคร? ฉันร้องไห้.
'คุณเคยได้ยินของศาสตราจารย์อริอาร์ตี้'
'ไม่.'
'นั่นคือสิ่งที่แปลกประหลาดและน่ากลัวมากที่สุดเกี่ยวกับ
เขา. โฮล์มส์หัวเราะด้วยความโกรธ 'เขาเป็นทุกที่ แต่
ไม่มีใครรู้ว่าเขา เช่นเดียวกับการก่ออาชญากรรมของเขาเขาเป็นที่ยอดเยี่ยม.
ผมฟังในความเงียบเป็นโฮล์มส์บอกฉันเกี่ยวกับโมริอาร์.
'เขาเป็นคนฉลาดเป็นพิเศษ เมื่ออายุ
ยี่สิบเอ็ดเขาเป็นอาจารย์ของคณิตศาสตร์ สำหรับ

Results (Thai) 3:

เชอร์ล็อค โฮล์มส์ ยุ่งกับกรณีอื่น ๆ สำหรับอีกสามสัปดาห์ ไม่มีคดีใหม่ในไวท์ชาเพล แต่คนที่ตกใจและโกรธกับตำรวจที่ไม่ใกล้การหานักฆ่ามากกว่าก่อนชีวิตก็มีความสุขแล้ว ฉันไปที่รักแมรี่ morstan และเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับจาก โฮล์ม เยี่ยมชม- อะไรที่ทำให้ผมรู้สึกฉลาดผิดปกติ !วันหนึ่ง โฮมส์ และผมเพิ่งเสร็จจากอาหารเช้าด้วยกันเขายืนอยู่ริมหน้าต่าง เมื่อจู่ ๆ เขาร้อง” มันคืออะไร โฮล์มส์ ' ? ผมถาม . . . อะไรอะไร ? 'เขาหันมาทางฉัน ใบหน้าของเขาขาวและมองในสายตาของเขาแย่มาก' ผมมีชั่วโมงของเวลาของคุณ , วัตสัน ? เขาถามว่าในเสียงต่ำ" แน่นอน แต่ . . . . . . . ' ' และ' แล้วรับหมวกและเสื้อของคุณ .เขาวิ่งออกไปจากบ้าน ฉันตามเขาไปอย่างรวดเร็ว และอีกสองชั่วโมงผ่านไปในการไล่ล่าในป่าทั่วลอนดอน เรากระโดดขึ้นรถแท็กซี่ ออกมาอีกบนรถไฟที่วิ่งลงถนนแคบและในและนอกของโรงแรมใหญ่ ในที่สุดเราก็มาถึงส่วนที่เหลือในสันติภาพของลอนดอน Parkคุณมีเพื่อนแท้ วัตสัน " โฮล์มส์กล่าวในที่สุดคุณมากับผมโดยไม่ถาม คุณทราบว่า มีบางคนตามพวกเรามา ?' ฉันคิดว่าดังนั้น แต่ใคร ? ' ' คุณไม่คิดว่า ? ' ' . .เขาเรียกตัวเองว่า แจ็ค เดอะ ริปเปอร์”' ' โฮล์มส์ ! ตอนนี้ผมพบว่าเป็นเรื่องยากที่จะพูดแล้วผมถามว่า " คุณเห็นเขาผ่านทางหน้าต่างเขาไปไหน ?' บ้านว่างตรงข้ามกับเรา เขาดูห้องพักของเรา วัตสัน เขารู้ว่าผมกำลังมองหาเขา เราต้องระวังให้มาก เขาเป็นหนึ่งในมากที่สุดอาชญากรที่เป็นอันตรายในยุโรป”แต่เขาคือใคร ? ฉันร้องไห้' คุณเคยได้ยินของศาสตราจารย์มอริอาตี้ ?' ' ไม่เคยเลย' ที่แปลกประหลาดและน่ากลัวที่สุดเกี่ยวกับเขา ' ' โฮล์มส์หัวเราะอย่างโกรธเกรี้ยว แต่เขาอยู่ทุกหนทุกแห่งไม่มีใครรู้จักเขา เช่น อาชญากรรมของเขา เขาเป็นยอดฉันเชื่อในความเงียบขณะที่โฮล์มส์บอกฉันเกี่ยวกับ โมริอาร์ตี้" เขาเป็นคนฉลาดเป็นพิเศษ ที่อายุของซึ่งเขาเป็นอาจารย์ของคณิตศาสตร์ สำหรับ