The general rule is that contracts

The general rule is that contracts can be made informally; most contracts can be formed orally, and in some cases, no oral or written communication at all is needed.
Thus, an informal exchange of promises can still be as binding and legally valid as a written contract.
There are statutory exceptions to this rule.
For example, most contracts for the sale or disposition of an interest in land must "made in writing": Law of Property (Miscellaneous Provisions) Act 1989.

Results (Thai) 1:

กฎทั่วไปคือ ว่า จะทำสัญญาอย่าง สัญญาส่วนใหญ่สามารถจัดเนื้อหา และในบางกรณี ไม่พูด หรือเขียนสื่อสารที่จำเป็น ดังนั้น การแลกเปลี่ยนเป็นของสัญญายังคงได้ผลผูกพันเป็น และถูกต้องตามกฎหมายเป็นสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษร มีข้อยกเว้นกฎนี้ตามกฎหมายตัวอย่าง สัญญามากที่สุดสำหรับการขายหรือการโอนการครอบครองของความสนใจในดินแดนต้อง "ทำเป็นหนังสือ": พระราชบัญญัติกฎหมายทรัพย์สิน (บทเบ็ดเตล็ด) 1989

Results (Thai) 2:

กฎทั่วไปเป็นสัญญาที่สามารถทำกันเอง; สัญญาส่วนใหญ่สามารถเกิดขึ้นปากเปล่าและในบางกรณีไม่มีการสื่อสารด้วยวาจาหรือลายลักษณ์อักษรที่ทุกคนเป็นสิ่งจำเป็น.
ดังนั้นการแลกเปลี่ยนทางการของสัญญายังคงสามารถเป็นผูกพันและถูกต้องตามกฎหมายเป็นสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษร.
มีข้อยกเว้นตามกฎหมายกฎนี้
ตัวอย่างเช่นสัญญามากที่สุดสำหรับการขายหรือจำหน่ายไปซึ่งความสนใจในที่ดินต้อง "ทำในการเขียน": กฎหมายทรัพย์สิน (ประมาณการเบ็ดเตล็ด) พระราชบัญญัติ 1989

Results (Thai) 3:

กฎทั่วไปคือสัญญาที่สามารถทำกันเอง ; สัญญามากที่สุดที่สามารถเกิดขึ้นได้ด้วยปากเปล่า และในบางกรณี ไม่มีปาก หรือการสื่อสารที่เป็นลายลักษณ์อักษรที่เป็นสิ่งจำเป็น
ดังนั้นการแลกเปลี่ยนนอกสัญญา ยังสามารถเป็น และถูกต้องกฎหมายเป็นลายลักษณ์อักษรในสัญญา
มีบัญญัติข้อยกเว้นกฎนี้ .
ตัวอย่างเช่นสัญญามากที่สุดสำหรับการขายหรือการจัดการของความสนใจในที่ดินจะต้องทำในการเขียน " : กฎหมายลักษณะทรัพย์สิน ( เบ็ดเตล็ดอาหาร ) ทำหน้าที่ 1989