the use value can be greater than t

the use value can be greater than this price for all but the marginal consumer, on the assumption of a downward sloping demand curve from left to right as there are many purchasers who are willing to pay a price above that which prevails in the market. This is known as consumers’ surplus which yields an aggregate use value above the price paid by individual consumers and the quantity each purchases. In practice, the concept of consumer’ surplus is rarely invoked for priced goods to ascertain total user value, but it is of interest because it forms the theoretical foundation of valuation methods to establish the willing to pay for non-priced goods.
Although environmental benefits are often unmeasured and un-priced, the true value of many collective consumption or public goods can be considered as being much greater because they are unique so that if they are over-used an irreversible trend may be initialted which lead to their destruction as indicated in chapter 9. Moreover as unique resources they cannot be reproduced. This often imparts a non-use or passive value in addition to the use benefits. Thus they have a value that transcends their exchange and use value, i.e. respectively, any price paid and the consumers’ surplus. In the context of environmental and collective consumption goods a number of non-use benefits or values have been identified which should be added to the use values to yield what is known as total economic value (TEV)
With respect to static benefits, which are generated at one point in time and arise from existing resources, such as heritage sites and public spaces, in effect from the stock of resource in their present state, it is possible to perceive the natural and human-made environment as possessing total economic value consisting of use value and non-use value.
Use value
Use value can be both direct and indirect. For human-made resource traded in the market, such as occupation of an historic building, whether purchased or rented, use value would represent the direct exchange value, which may include consumer ’surplus as indicated in the first paragraph of 10.2.1. The appearance of the historic building almost certainly also confers social benefits giving pleasure to the local community and tourist very likely enhancing their quality of life. These social benefits constitute indirect value. Likewise natural resources not traded in the market, for example a lake river or amenity open space, would confer similar benefits on residents and visitors as an un-priced positive externality of wider socio-cultural benefit. This social value does not necessarily arise from their utility in the market, as with most human-made resources possess indirect value irrespective of that which is instrumental. These should be identified and their value estimated under a different category of use; this is examined in the next section.
Non-use value
Economist suggest that in addition to use value whether direct or indirect, there are two other forms of value: option and existence or intrinsic. Here there is some confusion, as in the economics literature option value has been considered by some as relating to potential demand should people’s circumstances change , for instance a higher level of income or the increased leisure time that would enable them actually to use resources that hitherto they were prevented from gaining access to. However, other commentators on total use value perceive option value as relating to a desire by the current generation to ensure that resources are passed on to future generation; this view is examine below.
Existence or intrinsic value is that which suggests resource, particularly natural ones, such as other living organisms and the physical environment, for example forests, mountains and wetlands, which are not necessarily of instrumental value to humans, have a right to exist. There is also an

Results (Thai) 1:

ค่าใช้ได้มากกว่าราคาแต่กำไรผู้บริโภค บนสมมติฐานของการลงลาดเส้นอุปสงค์จากซ้ายไปขวาเนื่องจากมีผู้ซื้อหลายคนยินดีที่จะจ่ายราคาสูงกว่าที่ซึ่งแสดงในตลาด นี้จะเรียกว่าส่วนเกินผู้บริโภคค่าใช้รวมด้านบนราคาที่ชำระ โดยผู้บริโภคแต่ละราย และปริมาณแต่ละซื้อ ในทางปฏิบัติ แนวคิดของผู้บริโภค ' ไม่ค่อยมีเรียกส่วนเกินราคาสินค้าเพื่อตรวจค่าผู้ใช้ทั้งหมด แต่ก็น่าสนใจแบบรากฐานทฤษฎีของวิธีการประเมินค่าการสร้างยินดีที่จะจ่ายสำหรับสินค้าที่ราคาไม่ แม้ว่าประโยชน์ด้านสิ่งแวดล้อมมัก unmeasured และราคายังไม่ได้ สามารถพิจารณาค่าจริงของปริมาณรวมที่มากหรือสินค้าสาธารณะเป็นยิ่ง เพราะพวกเขาไม่ซ้ำกันนั้นถ้าจะใช้เกิน มีแนวโน้มให้อาจ initialted ซึ่งนำไปสู่การทำลายของพวกเขาตามที่ระบุในบทที่ 9 นอกจากนี้ยังเป็นทรัพยากรเฉพาะที่พวกเขาไม่สามารถทำซ้ำ นี้มักจะพื้นมีกลิ่นไม่ใช้ หรือแฝงค่านอกจากใช้ประโยชน์ ดังนั้น จะมีค่าที่กับค่าของอัตราแลกเปลี่ยนและใช้ เช่นตามลำดับ ราคาใด ๆ และส่วนเกินของผู้บริโภค ในบริบทของสิ่งแวดล้อม และรวมการใช้สินค้า จำนวนค่าหรือผลประโยชน์ไม่ใช้ได้รับการระบุซึ่งควรจะเพิ่มค่าใช้ให้เป็นที่รู้จักเป็นมูลค่าทางเศรษฐกิจรวม (TEV) เกี่ยวกับประโยชน์คง ซึ่งสร้างขึ้นที่จุดหนึ่งในเวลา และเกิดขึ้นจากทรัพยากรที่มีอยู่ เช่นมรดกและพื้นที่สาธารณะ ผลจากสต็อกของทรัพยากรในสถานะปัจจุบันของพวกเขา มันได้สังเกตสภาพแวดล้อมธรรมชาติ และมนุษย์กลายเป็นมีมูลค่าเศรษฐกิจรวมที่ประกอบด้วยค่าใช้และไม่ใช้ค่าใช้ค่า ค่าใช้ได้ทั้งทางตรง และทางอ้อม ทรัพยากรมนุษย์ทำการซื้อขายในตลาด เช่นอาชีพของอาคารประวัติศาสตร์ ไม่ว่าซื้อ หรือ เช่า ใช้ค่าจะแสดงค่าอัตราแลกเปลี่ยนโดยตรง ซึ่งอาจรวมถึงผู้บริโภค ' ส่วนเกินตามที่กำหนดในย่อหน้าแรกของ 10.2.1 ลักษณะที่ปรากฏในประวัติศาสตร์สร้างเกือบแน่นอนยัง confers ประโยชน์ที่ส่งความสุขให้กับชุมชนท้องถิ่นและนักท่องเที่ยวมากมีแนวโน้มเพิ่มระดับคุณภาพชีวิตของสังคม ประโยชน์ทางสังคมเหล่านี้เป็นค่าทางอ้อม ในทำนองเดียวกันทรัพยากรธรรมชาติไม่ซื้อขายในตลาด เช่นแม่น้ำทะเลสาบ หรือพื้นที่สิ่งอำนวยความสะดวก จะประสาทผลประโยชน์คล้ายคนและผู้เยี่ยมชมเป็นที่ราคาไม่บวกผลกระทบภายนอกกว้างกว่ารวิประโยชน์ ค่านี้สังคมไม่จำเป็นต้องเกิดขึ้นจากยูทิลิตี้ของพวกเขาในตลาด ตาม ด้วยทรัพยากรบุคคลที่ทำส่วนใหญ่มีค่าไม่ที่ทางอ้อมซึ่งเป็นเครื่องมือ เหล่านี้ควรมีระบุ และประเมินค่าของพวกเขาภายใต้ประเภทอื่นใช้ นี้จะตรวจสอบในส่วนถัดไปไม่ใช้ค่า นักเศรษฐศาสตร์แนะนำว่า นอกจากนี้การใช้ค่าไม่ว่าทางตรง หรือทางอ้อม มีแบบฟอร์มสองค่า: เลือกและดำรงอยู่ หรือ intrinsic ที่นี่มีเป็นบางสับสน ในตัววรรณกรรมเศรษฐศาสตร์ ค่าได้รับการพิจารณา โดยบางส่วนเกี่ยวข้องกับความเป็นไปได้ควรสถานการณ์ของคนเปลี่ยน แปลง เช่นระดับรายได้สูงขึ้น หรือเวลาพักผ่อนเพิ่มขึ้นที่จะใช้จริงในการใช้ทรัพยากรมาจนบัดนั้นได้ถูกทำให้สามารถเข้าถึง อย่างไรก็ตาม แสดงอื่น ๆ ใช้รวมค่าสังเกตค่าตัวเลือกเป็นเกี่ยวข้องกับความต้องการโดยรุ่นปัจจุบันเพื่อให้แน่ใจว่า ทรัพยากรจะถูกส่งผ่านในการสร้างอนาคต มุมมองนี้เป็นการตรวจสอบด้านล่าง ค่า intrinsic หรือดำรงอยู่เป็นที่ซึ่งแนะนำทรัพยากร ธรรมชาติโดยเฉพาะอย่างยิ่งคน ชีวิตอื่น ๆ และทางกายภาพสิ่งแวดล้อม เช่นป่าไม้ ภูเขา และพื้นที่ชุ่ม น้ำ ซึ่งไม่จำเป็นต้องค่าบรรเลงกับมนุษย์ มีสิทธิที่จะอยู่ นอกจากนี้ยังมีการ

Results (Thai) 2:

ค่าใช้สามารถจะสูงกว่าราคาสำหรับทุกคน แต่ผู้บริโภคส่วนเพิ่มนี้บนสมมติฐานของเส้นอุปสงค์ลาดลงจากซ้ายไปขวาตามที่มีผู้ซื้อจำนวนมากที่มีความเต็มใจที่จะจ่ายราคาเกินกว่าที่กฎหมายหรือสัญญาในตลาด นี้เป็นที่รู้จักในฐานะผู้บริโภคส่วนเกินที่ทำให้ค่าการใช้งานโดยรวมสูงกว่าราคาที่จ่ายโดยผู้บริโภคแต่ละรายและปริมาณการซื้อสินค้าแต่ละ ในทางปฏิบัติแนวคิดของผู้บริโภคส่วนเกินจะเรียกไม่ค่อยสำหรับสินค้าราคาเพื่อยืนยันค่าใช้ทั้งหมด แต่ก็เป็นที่น่าสนใจเพราะมันเป็นพื้นฐานทางทฤษฎีวิธีการประเมินมูลค่าที่จะสร้างความเต็มใจที่จะจ่ายสำหรับสินค้าที่ไม่ใช่ราคา.
แม้ว่าผลประโยชน์ด้านสิ่งแวดล้อม มักจะไม่สามารถวัดได้และยกเลิกราคามูลค่าที่แท้จริงของการบริโภครวมจำนวนมากหรือสินค้าสาธารณะได้รับการพิจารณาว่าเป็นมากขึ้นเพราะพวกเขาจะไม่ซ้ำกันเพื่อที่ว่าถ้าพวกเขามีมากกว่าที่ใช้แนวโน้มกลับไม่ได้อาจจะ initialted ที่นำไปสู่การทำลายล้างของพวกเขาตามที่ระบุไว้ ในบทที่ 9 นอกจากนี้ยังมีทรัพยากรที่ไม่ซ้ำกันที่พวกเขาไม่สามารถทำซ้ำ นี้มักจะมีภูมิต้านทานไม่ใช้หรือค่าเรื่อย ๆ นอกเหนือไปจากการใช้ประโยชน์ ดังนั้นพวกเขามีค่าที่ฟันฝ่าแลกเปลี่ยนและใช้ค่าของพวกเขาคือตามลำดับราคาที่จ่ายให้และส่วนเกินของผู้บริโภค ในบริบทของการบริโภคสินค้าสิ่งแวดล้อมและส่วนรวมจำนวนของผลประโยชน์ที่ไม่ได้ใช้งานหรือค่าที่ได้รับการระบุที่ควรจะเพิ่มค่าใช้เพื่อให้สิ่งที่เรียกว่ามูลค่าทางเศรษฐกิจรวม (TEV)
เกี่ยวกับผลประโยชน์แบบคงที่ซึ่งจะถูกสร้างขึ้น เมื่อถึงจุดหนึ่งในเวลาและเกิดขึ้นจากทรัพยากรที่มีอยู่เช่นแหล่งมรดกและพื้นที่สาธารณะในผลจากสต็อกของทรัพยากรในปัจจุบันของพวกเขาก็เป็นไปได้ที่จะรับรู้สภาพแวดล้อมทางธรรมชาติและที่มนุษย์สร้างขึ้นเป็นที่มีมูลค่าทางเศรษฐกิจโดยรวมซึ่งประกอบด้วย ใช้ค่าและความคุ้มค่าไม่ใช้.
ใช้ค่า
ค่าใช้สามารถเป็นได้ทั้งโดยตรงและโดยอ้อม สำหรับทรัพยากรมนุษย์ทำการซื้อขายในตลาดเช่นการประกอบอาชีพของอาคารเก่าไม่ว่าจะซื้อหรือเช่าค่าใช้จะเป็นตัวแทนของค่าแลกเปลี่ยนโดยตรงซึ่งอาจรวมถึงผู้บริโภคส่วนเกินตามที่ระบุไว้ในวรรคแรกของ 10.2.1 ลักษณะของอาคารเก่าแก่ที่เกือบจะแน่นอนยังฟาโรห์ผลประโยชน์ทางสังคมให้ความสุขให้กับชุมชนท้องถิ่นและการท่องเที่ยวที่มีโอกาสมากการพัฒนาคุณภาพชีวิตของพวกเขา ผลประโยชน์ทางสังคมเหล่านี้เป็นค่าทางอ้อม ในทำนองเดียวกันทรัพยากรธรรมชาติไม่มีการซื้อขายในตลาดเช่นแม่น้ำทะเลสาบหรือสิ่งอำนวยความสะดวกพื้นที่เปิดโล่งจะมอบสิทธิประโยชน์ที่คล้ายกันในผู้อยู่อาศัยและผู้เข้าชมเป็นบวกภายนอกยกเลิกราคาของผลประโยชน์ทางสังคมวัฒนธรรมที่กว้างขึ้น ค่านิยมทางสังคมนี้ไม่จำเป็นต้องเกิดขึ้นจากสาธารณูปโภคของพวกเขาในตลาดเช่นเดียวกับทรัพยากรมนุษย์ทำมากที่สุดมีค่าทางอ้อมโดยไม่คำนึงถึงสิ่งที่เป็นเครื่องมือ เหล่านี้ควรจะมีการระบุและประมาณค่าของพวกเขาภายใต้หมวดหมู่ที่แตกต่างกันในการใช้; นี้คือการตรวจสอบในส่วนถัดไป.
มูลค่าไม่ใช้
นักเศรษฐศาสตร์ชี้ให้เห็นว่านอกเหนือจากการใช้ค่าไม่ว่าจะโดยตรงหรือโดยอ้อมมีสองรูปแบบอื่น ๆ ของค่า: ตัวเลือกและการดำรงอยู่หรือที่แท้จริง ที่นี่มีความสับสนในขณะที่ค่าตัวเลือกวรรณกรรมเศรษฐศาสตร์ได้รับการพิจารณาโดยบางส่วนเป็นที่เกี่ยวข้องกับความต้องการที่อาจเกิดสถานการณ์ที่ผู้คนควรเปลี่ยนเช่นระดับที่สูงขึ้นของรายได้หรือการใช้เวลาว่างที่เพิ่มขึ้นที่จะช่วยให้พวกเขาจริงที่จะใช้ทรัพยากรที่จนบัดนี้ พวกเขาได้รับการป้องกันจากการเข้าถึง แต่การแสดงความเห็นอื่น ๆ เกี่ยวกับค่าใช้รวมรับรู้ค่าตัวเลือกที่เป็นที่เกี่ยวข้องกับความปรารถนาโดยรุ่นปัจจุบันเพื่อให้แน่ใจว่าทรัพยากรจะถูกส่งผ่านไปยังรุ่นในอนาคต มุมมองนี้คือการตรวจสอบด้านล่าง.
การดำรงอยู่หรือมูลค่าที่แท้จริงคือสิ่งที่แสดงให้เห็นทรัพยากรธรรมชาติโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนเช่นสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ และสภาพแวดล้อมทางกายภาพสำหรับป่าเช่นภูเขาและพื้นที่ชุ่มน้ำซึ่งไม่จำเป็นต้องมีค่ามีประโยชน์ต่อมนุษย์มี สิทธิที่จะอยู่ นอกจากนี้ยังมี

Results (Thai) 3:

มูลค่าการใช้ประโยชน์ได้มากกว่า ราคานี้สำหรับทุกคน แต่ผู้บริโภคที่ขอบบนสมมติฐานของอุปสงค์โค้งลาดลงจากซ้ายไปขวา เนื่องจากมีผู้ซื้อจำนวนมากที่ยินดีที่จะจ่ายในราคาที่เกินกว่าที่ prevails ในตลาดนี้เป็นที่รู้จักกันเป็นส่วนเกินของผู้บริโภคซึ่งทำให้ค่าใช้รวมสูงกว่าราคาที่จ่ายโดยผู้บริโภคแต่ละบุคคลและปริมาณการซื้อ ในทางปฏิบัติแนวคิดของส่วนเกินผู้บริโภคไม่ค่อยร้องขอ สำหรับราคาค่าสินค้า เพื่อให้ผู้ใช้ทั้งหมดแต่มันก็น่าสนใจ เพราะมันเป็นรูปแบบพื้นฐานทางทฤษฎีของวิธีการประเมินมูลค่าสร้างเต็มใจที่จะจ่ายสำหรับสินค้าราคาไม่ .
ถึงแม้ว่าผลประโยชน์ด้านสิ่งแวดล้อมมักจะ unmeasured องค์การสหประชาชาติและราคามูลค่าที่แท้จริงของหลายกลุ่มการบริโภค หรือสินค้าสาธารณะถือได้ว่าเป็นมากขึ้นเพราะพวกเขาจะไม่ซ้ำกันดังนั้นหากพวกเขาเป็นมากกว่าใช้เป็นแนวโน้มกลับไม่ได้ อาจจะ initialted ซึ่งนำไปสู่การทำลายของพวกเขาตามที่ระบุไว้ในบทที่ 9 โดยเฉพาะทรัพยากรที่พวกเขาไม่สามารถทำซ้ำ . นี้มักจะให้ไม่ใช้หรือค่าเรื่อยๆในการใช้ประโยชน์ดังนั้นพวกเขามีค่าที่ transcends ของตรา และใช้ค่าใด ๆเช่น ตามราคาที่จ่ายและส่วนเกินของผู้บริโภค ในบริบทของสิ่งแวดล้อมและแนวทางการบริโภคสินค้าจำนวนไม่ใช้ประโยชน์หรือคุณค่าได้รับการระบุซึ่งควรเพิ่มการใช้ค่าผลผลิต สิ่งที่เรียกว่ามูลค่าทางเศรษฐศาสตร์ ( tev )
ด้วยความเคารพเพื่อประโยชน์ไฟฟ้าสถิตซึ่งถูกสร้างขึ้นที่จุดหนึ่งในเวลาและเกิดขึ้นจากทรัพยากรที่มีอยู่ เช่น มรดกทางวัฒนธรรม และพื้นที่สาธารณะ ผลจากหุ้นของทรัพยากรในสถานะปัจจุบันของพวกเขา มันเป็นไปได้ที่จะเข้าใจธรรมชาติและมนุษย์ ทำให้สิ่งแวดล้อมโดยรวมมีมูลค่าทางเศรษฐกิจ ประกอบด้วย ค่าใช้ค่าใช้และไม่ใช้ค่าใช้ค่า
.
ได้ทั้งทางตรง และทางอ้อมสำหรับทรัพยากรมนุษย์ ทำให้การซื้อขายในตลาด เช่น อาชีพ ของการสร้างประวัติศาสตร์ ไม่ว่าซื้อ หรือเช่า ค่าใช้จะแสดงให้เห็นถึงคุณค่าของการแลกเปลี่ยนโดยตรง ซึ่งอาจรวมถึงเงินส่วนเกินของผู้บริโภคตามที่ระบุในย่อหน้าแรกให้ .ลักษณะของอาคารเก่าแก่เกือบแน่นอนยัง confers ประโยชน์สังคมให้ความสุขกับชุมชนท้องถิ่นและนักท่องเที่ยวมาก เพิ่มคุณภาพชีวิต ผลประโยชน์ทางสังคมเหล่านี้ถือเป็นมูลค่าทางอ้อม อนึ่ง ทรัพยากรธรรมชาติ ไม่ใช่การซื้อขายในตลาด เช่น ทะเลสาบ แม่น้ำ หรือ เพื่อความสวยงาม เปิดพื้นที่จะให้ประโยชน์ที่คล้ายคลึงกับผู้อยู่อาศัยและผู้เข้าชมเป็นและราคาบวกปัจจัยภายนอกของผลประโยชน์ทางสังคมที่กว้างขึ้น คุณค่าทางสังคมนี้ไม่จำเป็นต้องเกิดขึ้นจากยูทิลิตี้ของพวกเขาในตลาด ด้วยส่วนใหญ่ของมนุษย์ทำให้ทรัพยากรมีมูลค่าทางอ้อมไม่ซึ่งเป็นเครื่องมือ เหล่านี้จะถูกระบุและค่าประมาณการภายใต้หมวดหมู่ต่าง ๆ ของ ใช้นี้คือการตรวจสอบในส่วนถัดไป ใช้ค่า

ไม่ใช่นักเศรษฐศาสตร์แนะนำว่านอกจากจะใช้ค่าไม่ว่าทางตรง หรือ ทางอ้อม มีอยู่สองรูปแบบอื่น ๆของตัวเลือกและการดำรงอยู่หรือมูลค่าที่แท้จริง ที่นี่มีความสับสนบางอย่าง เช่น เศรษฐศาสตร์วรรณกรรมทางเลือกที่คุ้มค่า ได้รับการพิจารณาโดยบางส่วนที่เกี่ยวข้องกับความต้องการที่มีศักยภาพควรคน สถานการณ์เปลี่ยนไปตัวอย่างระดับที่สูงขึ้นของรายได้หรือเพิ่มเวลาพักผ่อน ซึ่งจะช่วยให้พวกเขาจริงจะใช้ทรัพยากรที่ก่อนนี้พวกเขาถูกขัดขวางจากการเข้าถึง . อย่างไรก็ตาม นักวิจารณ์อื่น ๆมูลค่ารวมรับรู้ค่าใช้ตัวเลือกที่เกี่ยวข้องกับความปรารถนา โดยรุ่นปัจจุบันเพื่อให้แน่ใจว่าทรัพยากรจะถูกส่งผ่านไปยังรุ่นอนาคต มุมมองนี้จะตรวจสอบด้านล่าง .
การดำรงอยู่หรือมูลค่าที่แท้จริงคือ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าทรัพยากร โดยเฉพาะอย่างยิ่งธรรมชาติตัวอื่นเช่นสิ่งมีชีวิตและสภาพแวดล้อมทางกายภาพ เช่น ป่า ภูเขา และพื้นที่ชุ่มน้ำซึ่งเป็นค่าเครื่องมือให้มนุษย์มีสิทธิที่จะอยู่ มียัง