prohibition of women in the science

prohibition of women in the sciences was the status quo, not just in psychology. Although two women were elected as members of the APA in 1893 (the organizations' second meeting ever), it wasn't until 1915 and 1918 that the American Medical Association and the American Bar Association admitted female members, respectively (Schultz & Schultz, 1992).

Three factors are identified as inhibiting the contributions of women during the early days of psychology. First, graduate programs were not very accessible to women. Women faced discrimination in their application to graduate school, and once admitted, sometimes had difficulty obtaining their rightfully earned degree. Second, there was a general discrimination held against women at the turn of the century. It was believed that women had innate deficits that hindered academic performance, and believing this, male graduate school professors did not want to "waste" educational opportunities on women. It was also believed that the rigors of graduate school were too much for a frail woman's physique. Third, even if a woman persevered through graduate school (gained admission, completed degree requirements, graduated), job availability for women was poor. Locked out of male-controlled faculty positions at universities, women often turned to more applied areas, such as clinical, counseling, and school psychology. Some of the most successful woemen from the early days of psychology include Margaret Floy Washburn, Christine Ladd-Franklin, Bluma Zeigarnik, Mary Whiton Calkins, and Karen Horney.

Results (Thai) 1:

ข้อห้ามในผู้หญิงในวิทยาศาสตร์แก้ไขสถานะเดิม ไม่เพียงแต่ในด้านจิตวิทยา แม้ว่าผู้หญิงสองคนได้รับเลือกเป็นสมาชิกของป้าที่สักการะ (องค์กรสองประชุมเคย), มันไม่ได้จนถึง 1915 และ 1918 ที่สมาคมการแพทย์อเมริกัน และอเมริกันเนติบัณฑิตยสภาเข้าสมาชิกหญิง ตามลำดับ (ข้อและข้อ 1992) ปัจจัยสามประการระบุไว้เป็นการยับยั้งผลงานของผู้หญิงในช่วงแรก ๆ ของจิตวิทยา โปรแกรมแรก บัณฑิตเข้ากับผู้หญิงไม่ได้ ผู้หญิงต้องเผชิญกับการเลือกปฏิบัติในการประยุกต์การศึกษา โรงเรียน และเมื่อเข้ารับการรักษา บางครั้งมีความยากลำบากในการขอรับปริญญาได้อย่างถูกต้อง ที่สอง เป็นการเลือกปฏิบัติทั่วไปจัดต่อสตรีที่หันของศตวรรษ ก็เชื่อว่า ผู้หญิงมีการขาดดุลโดยธรรมชาติที่ขัดขวางผลการเรียน และความเชื่อนี้ อาจารย์บัณฑิตชายไม่ต้องการ "เสีย" โอกาสทางการศึกษาในผู้หญิง ก็ยังเชื่อว่า ความโหดร้ายของบัณฑิตมีมากเกินไปสำหรับร่างกายของผู้หญิงอ่อนแอ ที่สาม แม้ว่าผู้หญิงสานผ่านบัณฑิตวิทยาลัย (รับชม เสร็จสิ้นการศึกษา จบศึกษา), งานว่างสำหรับผู้หญิงได้ไม่ดี ล็อคออกจากตำแหน่งควบคุมชายคณะในมหาวิทยาลัย ผู้หญิงที่มักจะหันไปใช้พื้นที่ เช่นจิตวิทยาคลินิก ให้คำปรึกษา และโรงเรียนมากขึ้น บาง woemen ประสบความสำเร็จจากวันแรกของจิตวิทยามีมาร์กาเร็ต Floy Washburn คริสติน Ladd-Franklin, Bluma Zeigarnik, Mary Whiton Calkins และ บ้านกะเหรี่ยง

Results (Thai) 2:

ข้อห้ามของผู้หญิงในวิทยาศาสตร์เป็นสภาพที่ไม่เพียง แต่ในด้านจิตวิทยา แม้ว่าผู้หญิงสองคนได้รับการเลือกตั้งเป็นสมาชิกของ APA ในปี 1893 (ประชุมครั้งที่สองขององค์กรที่เคย) มันไม่ได้จนกว่า 1915 และ 1918 ที่สมาคมการแพทย์อเมริกันและอเมริกันเนติบัณฑิตยอมรับสมาชิกหญิงตามลำดับ (ชูลท์ซและชูลทซ์ 1992 ). สามปัจจัยที่ถูกระบุว่าเป็นยับยั้งการมีส่วนร่วมของผู้หญิงในช่วงวันแรกของจิตวิทยา ครั้งแรกที่บัณฑิตไม่สามารถเข้าถึงได้มากให้กับผู้หญิง ผู้หญิงต้องเผชิญกับการเลือกปฏิบัติในการประยุกต์ใช้ของพวกเขาจะจบการศึกษาโรงเรียนและเมื่อเข้ารับการรักษาบางครั้งมีความยากลำบากได้รับปริญญาได้รับชอบธรรมของพวกเขา ประการที่สองมีการเลือกปฏิบัติโดยทั่วไปจัดขึ้นกับผู้หญิงที่หันของศตวรรษที่ ก็เชื่อว่าผู้หญิงมีการขาดดุลโดยธรรมชาติที่ขัดขวางการปฏิบัติงานวิชาการและเชื่อนี้อาจารย์บัณฑิตชายไม่ต้องการที่จะ "เสีย" โอกาสทางการศึกษากับผู้หญิง มันก็ยังเชื่อว่าความโหดร้ายของบัณฑิตมีมากเกินไปสำหรับร่างกายผู้หญิงที่อ่อนแอของ ประการที่สามแม้ว่าผู้หญิงคนหนึ่งที่มีความพยายามผ่านบัณฑิต (ได้รับการเข้าศึกษาความต้องการการศึกษาระดับปริญญาเสร็จจบการศึกษา), ตำแหน่งงานว่างสำหรับผู้หญิงที่เป็นคนยากจน ล็อคออกจากชายที่ควบคุมตำแหน่งอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยที่ผู้หญิงมักจะหันไปมากขึ้นพื้นที่ประยุกต์เช่นคลินิกให้คำปรึกษาและโรงเรียนจิตวิทยา บางส่วนของ woemen ประสบความสำเร็จสูงสุดจากวันแรกของจิตวิทยารวมถึงมาร์กาเร็ต Floy Washburn, คริสตินแลดด์แฟรงคลิน, Bluma Zeigarnik แมรี่ Whiton Calkins และกะเหรี่ยง Horney

Results (Thai) 3:

ข้อห้ามของหญิงในวิทยาศาสตร์ คือ สถานะที่เป็นอยู่ ไม่ใช่แค่ในเรื่องของจิตวิทยา แม้ว่าผู้หญิง 2 คน ได้รับเลือกให้เป็นสมาชิกของ EPA ใน 1893 ( องค์กรการประชุมที่สองเคย ) , มันไม่ได้จนกว่า 2458 และ 1918 ที่สมาคมการแพทย์อเมริกันและสมาคมบาร์อเมริกันยอมรับสมาชิกหญิง ตามลำดับ ( Schultz & Schultz , 1992 )สามปัจจัยที่จะ ระบุว่าเป็นการบริจาคของผู้หญิงในระหว่างวันแรกของจิตวิทยา แรก , บัณฑิตศึกษาไม่ได้มากเข้าถึงผู้หญิง ผู้หญิงต้องเผชิญกับการเลือกปฏิบัติในการจบการศึกษา และเมื่อยอมรับ บางครั้งมีปัญหาและต้องการของพวกเขาต้องได้รับปริญญา อย่างที่สอง มีการเลือกปฏิบัติต่อสตรีทั่วไปที่จัดขึ้นที่หันของศตวรรษที่ ก็เชื่อว่าผู้หญิงมีแหล่งเกิดที่ขัดขวางการปฏิบัติงานด้านวิชาการ และความเชื่อนี้ อาจารย์บัณฑิตวิทยาลัย ชาย ไม่ต้อง " เสีย " โอกาสทางการศึกษาในผู้หญิง นอกจากนี้ยังเชื่อว่า rigors ของบัณฑิตวิทยาลัย มันมากเกินไปสำหรับร่างกายที่อ่อนแอของหญิง สาม ถ้าผู้หญิง persevered ผ่านบัณฑิตวิทยาลัย ( เข้าเรียนครบความต้องการ ระดับจบการศึกษา ) ว่างงานสำหรับผู้หญิงไม่ดี ล็อคออกจากชายควบคุมคณะตำแหน่งในมหาวิทยาลัย ผู้หญิงมักจะหันไปใช้พื้นที่เพิ่มเติม เช่น คลินิก ให้คำปรึกษา และจิตวิทยาโรงเรียน บางส่วนของความสำเร็จมากที่สุด woemen จากวันแรกของจิตวิทยารวม มาร์กาเร็ต floy วอชเบิร์น คริสติน แลด แฟรงคลิน bluma zeigarnik แมรี่ whiton แคลคินส์ และ คาเรน ลักษณ์ .