Sri Ponna (Kannada: ಶ್ರೀ ಪೊನ್ನ) (c.

Sri Ponna (Kannada: ಶ್ರೀ ಪೊನ್ನ) (c. 950) was a Kannada poet in the court of Rashtrakuta Dynasty king Krishna III (939–968 CE). The emperor honoured Ponna with the title "emperor among poets" (Kavichakravarthi) for his domination of the Kannada literary circles of the time, and the title "imperial poet of two languages" (Ubhayakavi Chakravarti) for his command over Sanskrit as well.[1][2][3] Ponna is often considered one among the "three gems of Kannada literature" (Ratnatraya, lit meaning "three gems"; Adikavi Pampa and Ranna being the other two) for ushering it in full panoply.[2][4][5] According to the scholar R. Narasimhacharya, Ponna is known to have claimed superiority over all the poets of the time.[1] According to scholars Nilakanta Shastri and E.P. Rice, Ponna belonged to Vengi, in modern Andhra Pradesh, but later migrated to Manyakheta (in modern Gulbarga district, Karnataka), the Rashtrakuta capital, after his conversion to the Jainism.[2][4]


His most famous extant works in Kannada are Shantipurana, written in champu style (mixed prose-verse classical composition style inherited from Sanskrit), Bhuvanaika-Ramabhyudaya, a eulogical writing, and Jinaksharamale, a Jain Purana and an acrostic poem written in praise of noted Jain saints and Tirthankars (Jainas) in 39 chapters (kandas).[3][6][7]Ramakatha, a writing based on the Hindu epic Ramayana, of which only a few stanzas are available is also assigned to Ponna.[8] Historians Kamath and Shastri are not certain whether his extinct classic, Gatapratiagata, is in Kannada or Sanskrit. However, according to the professor L.S. Sheshagiri Rao of the Sahitya Akademi, the writing is in Kannada and belongs to the genre of "literary exercise".[2][5][9]
Shantipurana is an important Jain purana, and a eulogy of the 16th Jain Tirthankara and emperor, Shantinatha. It was written to commomorate the attainment of nirvana ("salvation") of a Jain guru called Jainachandra Deva. The writing comprises twelve sections (ashwasas) of which nine sections focus on Shantinatha's eleven previous births, and the remaining three sections give biographical details of the protagonist. In this writing, Ponna borrowed significantly from previous works of the Sanskrit poet Kalidasa though he does rise to great heights in his narration justifying his claim to scholarship (Vidwat Kavi). Ponna also seems to have used as a source, a narrative poem written by a Kannada poet called Asaga, whose works are now extinct. Ponna's claim that his work is superior to that of Asaga gives us information that the latter must have been considered an important poet of that era.[3][6][10]
Scholars were divided about Ponna's protagonist in Bhuvanaika-Ramabhyudaya. The scholar D.L. Narasimhachar had opined that Ponna had eulogised Shankaraganda, a vassal king under emperor Krishna III. This opinion was based on the fact that Shankaraganda held the honorific Bhuvanaikarama. However, modern Kannada poet Govinda Pai argued in his 1936 article, Ponnana Bhuvanaikaramanu yaru ("Who was Ponna's Bhuvanaikarama"?), that king Shankaraganda being a Jain by faith could not have been the central figure in a secular writing and that emperor Krishna III also held the same title. Later, D.L. Narasimhachar himself confirmed the validity of Govinda Pai's findings.[11]

Results (Kannada) 1:

ಶ್ರೀ ಪೊನ್ನ (ಕನ್ನಡ: ಶ್ರೀ ಪೊನ್ನ) (. ಸಿ 950) ರಾಷ್ಟ್ರಕೂಟ ರಾಜಮನೆತನ ರಾಜ ಕೃಷ್ಣಾ III (939-968 CE) ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಕವಿ. ಚಕ್ರವರ್ತಿ ಸಮಯ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ವಲಯಗಳಿಗೆ ತನ್ನ ಡಾಮಿನೇಷನ್ ಶೀರ್ಷಿಕೆ "ಕವಿಗಳ ನಡುವೆ ಚಕ್ರವರ್ತಿ" ಜೊತೆ ಪೊನ್ನ ಗೌರವಿಸಲಾಯಿತು (Kavichakravarthi), ಮತ್ತು ಆ ಬಿರುದಾಂಕಿತ ಹಾಗೂ ಸಂಸ್ಕೃತ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ಆಜ್ಞೆಯನ್ನು "ಇಂಪೀರಿಯಲ್ ಎರಡು ಭಾಷೆಗಳ ಕವಿ" (Ubhayakavi ಚಕ್ರವರ್ತಿ). [ 1] [2] [3] ಪೊನ್ನ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ "ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಮೂರು ರತ್ನಗಳು" ನಡುವೆ ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ (Ratnatraya, "ಮೂರು ರತ್ನಗಳು" ಎಂಬ ಅರ್ಥವನ್ನು ಬಂಡಿ; ಆದಿಕವಿ ಪಂಪ ಮತ್ತು ರನ್ನ ಉಳಿದೆರಡು). ಪೂರ್ಣ ಸಂಪೂರ್ಣ ರಕ್ಷಾ ಕವಚ ಇದು ಗಳನ್ನು [2 ] [4] [5] ವಿದ್ವಾಂಸ ಆರ್ Narasimhacharya ಪ್ರಕಾರ, ಪೊನ್ನ ಸಮಯ ಎಲ್ಲಾ ಕವಿಗಳು ಮೇಲೆ ಹಕ್ಕು ಮೇಲುಗೈ ಹೊಂದಿರುತ್ತದೆ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. [1] ವಿದ್ವಾಂಸರು ನೀಲಕಂಠ ಶಾಸ್ತ್ರಿ ಮತ್ತು EP ರೈಸ್ ಪ್ರಕಾರ, ಪೊನ್ನ ಆಧುನಿಕ ಆಂಧ್ರದಲ್ಲಿ, ವೆಂಗಿ ಸೇರಿದ್ದ ಪ್ರದೇಶ, ಆದರೆ ನಂತರ ಜೈನ್ ಧರ್ಮ ತನ್ನ ಪರಿವರ್ತನೆ ನಂತರ ಮಾನ್ಯಕೇತದಿಂದ (ಆಧುನಿಕ ಗುಲ್ಬರ್ಗ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಕರ್ನಾಟಕ), ರಾಷ್ಟ್ರಕೂಟ ರಾಜಧಾನಿ ಸ್ಥಳಾಂತರಗೊಂಡರು. [2] [4] ಅವರ ಹೆಚ್ಚು ಜನಪ್ರಿಯ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಲಭ್ಯವಿರುವ ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ಚಂಪು ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ ಬರೆದ Shantipurana ಇವೆ (ಮಿಶ್ರ ಗದ್ಯ -verse ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಸಂಯೋಜನೆಗಳಲ್ಲಿ ಶೈಲಿ ಸಂಸ್ಕೃತ ಆನುವಂಶಿಕವಾಗಿ), Bhuvanaika-Ramabhyudaya, ಒಂದು eulogical ಬರಹ ಮತ್ತು Jinaksharamale, ಜೈನ ಪುರಾಣ ಮತ್ತು 39 ಅಧ್ಯಾಯಗಳು (ಕಾಂಡಗಳಿಂದ ಗಮನಿಸಿದರು ಜೈನ್ ಸಂತರು ಮತ್ತು ತೀರ್ಥಂಕರ (Jainas) ಹೊಗಳಿ ಬರೆದ ಒಂದು acrostic ಕವಿತೆ). [3] [6] [7] Ramakatha, ಕೆಲವೇ ಪ್ಯಾರಾಗಳನ್ನು ಲಭ್ಯವಿದೆ ಪೊನ್ನ ನಿಗದಿಪಡಿಸಲಾಗಿದೆ ಅದರಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ ಮಹಾಕಾವ್ಯ ರಾಮಾಯಣದ ಆಧರಿಸಿ ಬರವಣಿಗೆ. [8] ಇತಿಹಾಸಕಾರರು ಕಾಮತ್ ಹಾಗೂ ಶಾಸ್ತ್ರಿ ಅವರ ನಿರ್ನಾಮವಾದ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ, Gatapratiagata ಎಂಬುದನ್ನು, ಆಗಿದೆ ಖಚಿತ ಕನ್ನಡ ಅಥವಾ ಸಂಸ್ಕೃತ. ಆದರೆ, ಪ್ರೊಫೆಸರ್ ಸಾಹಿತ್ಯ ಅಕಾಡೆಮಿ ಎಲ್ಎಸ್ ಶೇಷಗಿರಿ ರಾವ್ ಪ್ರಕಾರ, ಬರವಣಿಗೆ ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು "ಸಾಹಿತ್ಯ ವ್ಯಾಯಾಮ" ಪ್ರಕಾರದ ಸೇರುತ್ತದೆ. [2] [5] [9] Shantipurana ಪ್ರಮುಖ ಜೈನ್ ಪುರಾಣ, ಹಾಗೂ ಒಂದು ಲೇಖನ ಹೊಂದಿದೆ 16 ಜೈನ್ ತೀರ್ಥಂಕರ ಮತ್ತು ಚಕ್ರವರ್ತಿ, Shantinatha. ಇದು Jainachandra ದೇವ ಎಂಬ ಜೈನ್ ಗುರುವಿನ ನಿರ್ವಾಣದ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಪಡೆಯುವ ( "ಮೋಕ್ಷ") commomorate ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಬರವಣಿಗೆ ಹನ್ನೆರಡು ವಿಭಾಗಗಳು (ashwasas) ಒಂಬತ್ತು ವಿಭಾಗಗಳು Shantinatha ಹನ್ನೊಂದು ಹಿಂದಿನ ಜನಿಸಿದವರು ಗಮನ ಒಳಗೊಂಡಿದೆ, ಮತ್ತು ಉಳಿದ ಮೂರು ವಿಭಾಗಗಳನ್ನು ನಾಯಕ ಜೀವನಚರಿತ್ರೆಯ ವಿಸ್ತೃತ ನೀಡಿ. ಈ ಬರಹದ ಪೊನ್ನ ತನ್ನ ನಿರೂಪಣೆ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ತನ್ನ ಹಕ್ಕು (Vidwat ಕವಿ) ಸಮರ್ಥಿಸುವಲ್ಲಿ ಮಹಾನ್ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಏರಲು ಆದರೂ ಗಮನಾರ್ಹವಾಗಿ ಸಂಸ್ಕೃತ ಕವಿ ಕಾಳಿದಾಸನ ಹಿಂದಿನ ಕೃತಿಗಳು ಎರವಲು. ಪೊನ್ನ ಸಹ ಒಂದು ಮೂಲ, ಇವರ ಕೃತಿಗಳು ಈಗ ನಾಶಗೊಂಡಿವೆ Asaga ಎಂಬ ಕನ್ನಡ ಕವಿ ಬರೆದ ನಿರೂಪಣೆ ಪದ್ಯ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ ತೋರುತ್ತದೆ. ತನ್ನ ಕೆಲಸ Asaga ಎಂದು ಉನ್ನತವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಪೊನ್ನ ಹಕ್ಕು ನಂತರದ ಆ ಯುಗದ ಪ್ರಮುಖ ಕವಿ ಪರಿಗಣಿಸಿದ್ದಾರೆ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ ಮಾಡಬೇಕು ಎಂದು ನಮಗೆ ಮಾಹಿತಿ ನೀಡುತ್ತದೆ. [3] [6] [10] ವಿದ್ವಾಂಸರು Bhuvanaika-Ramabhyudaya ರಲ್ಲಿ ಪೊನ್ನ ನಾಯಕ ಬಗ್ಗೆ ವಿಭಜಿಸಲಾಯಿತು. ವಿದ್ವಾಂಸ ಡಿಎಲ್ ನರಸಿಂಹಾಚಾರ್ ಪೊನ್ನ Shankaraganda, ಚಕ್ರಾಧಿಪತಿ ಕೃಷ್ಣ III ನೇತೃತ್ವದ ಸಾಮಂತ ರಾಜ eulogized ಎಂದು ನಿರೀಕ್ಷಿಸೋಣ ಎಂದು. ಈ ಅಭಿಪ್ರಾಯ Shankaraganda ಗೌರವಸೂಚಕ Bhuvanaikarama ನಡೆದ ಸತ್ಯವನ್ನು ಆಧರಿಸಿತ್ತು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಆಧುನಿಕ ಕನ್ನಡ ಕವಿ ಗೋವಿಂದ ಪೈ ಅವರ 1936 ಲೇಖನ, Ponnana Bhuvanaikaramanu yaru ( "ಯಾರು ಪೊನ್ನ ನ Bhuvanaikarama"?), ಆ ರಾಜ Shankaraganda ವಾದಿಸಿದರು ನಂಬಿಕೆ ಮೂಲಕ ಜೈನ ಜಾತ್ಯತೀತ ಬರವಣಿಗೆ ಕೇಂದ್ರ ವ್ಯಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಚಕ್ರವರ್ತಿ ಕೃಷ್ಣಾ III ಎಂದು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ ಅದೇ ಪಟ್ಟವನ್ನು. ನಂತರ, ಡಿಎಲ್ ನರಸಿಂಹಾಚಾರ್ ಸ್ವತಃ ಗೋವಿಂದ ಪೈ ಅವರ ಪ್ರಯೋಗಗಳ ಸಾಕ್ಷ್ಯವು ದೃಢಪಡಿಸಿದರು. [11]