Albert Einstein is famous for many

Albert Einstein is famous for many things, not least his theories of relativity. The first, the special theory of relativity, was the one that began the physicist's reputation for tearing apart the classical worldview that had come before. Special relativity, a way of relating the motion of objects in the universe, led scientists to re-evaluate their assumptions about things as fundamental as time and space. And it led to important revelations about the relationship between energy and matter.
Special relativity was published by Einstein in 1905, in a paper titled "On the Electrodynamics of Moving Bodies". He came to it after picking on a conflict he noticed between the equations for electricity and magnetism, which the physicist James Clerk Maxwell had recently developed, and Isaac Newton's more established laws of motion.
Light, according to Maxwell, was a vibration in the electromagnetic field and it travelled at a constant speed in a vacuum. More than 100 years earlier, Newton had set down his laws of motion and, together with ideas from Galileo Galilei, these showed how the speed of an object would differ depend on who was measuring it and how they were moving relative to the object. A ball you are holding will seem still to you, even when you're in a moving car. But that ball will seem to be moving to anyone standing on the pavement.
But there was a problem in applying Newton's laws of motion to light. In Maxwell's equations, the speed of electromagnetic waves is a constant defined by the properties of the material through which the waves move. There is nothing in there that allows the speed of these waves to be different for different people depending on how they were moving relative to each other. Which is bizarre, if you think about it.
Imagine someone sitting in a stationary train, throwing a ball from where he's sitting to the opposite wall, a few metres further down the train from him. You, standing on the station platform, measure the speed of the ball at the same value as the person on the train.
Now the train starts to move (in the direction of the ball), and you again measure the speed of the ball. You would rightly calculate it as higher – the initial speed (ie, when the train was at rest) plus the forward speed of the train. On the train, meanwhile, the game-player will notice nothing different. Your two values for the speed of the ball will be different; both correct for your frames of reference.
Replace the ball with light and this calculation goes awry. If the person on the train were shining a light at the opposite wall and measured the speed of the particles of light (photons), you and the passenger would both find that the photons had the same speed at all times. In all cases, the speed of the photons would stay at just under 300,000 kilometres per second, as Maxwell's equations say they should.

Einstein took this idea – the invariance of the speed of light – as one of his two postulates for the special theory of relativity. The other postulate was that the laws of physics are the same wherever you are, whether on an plane or standing on a country road. But to keep the speed of light constant at all times and for all observers, in special relativity, space and time become stretchy and variable. Time is not absolute, for example. A moving clock ticks more slowly than a stationary one. Travel at the speed of light and, theoretically, the clock would stop altogether.
How much the time dilates can be calculated by the two equations above. On the right, Δt is the time interval between two events as measured by the person they affect. (In our example above, this would be the person in the train.) On the left, Δt' is the time interval between the same two events but measured by an outside observer in a separate frame of reference (the person on the platform). These two times are related by the Lorentz factor (γ), which in this example is a term that takes into account the velocity (v) of the train relative to the station platform, which is "at rest". In this expression, c is a constant equal to the speed of light in a vacuum.
The length of moving objects also shrink in the direction in which they move. Get to the speed of light (not really possible, but imagine if you could for a moment) and the object's length would shrink to zero.
The contracted length of a moving object relative to a stationary one can be calculated by dividing the proper length by the Lorentz factor – if it were possible for an object to reach the speed of light its length would shrink to zero.
It is important to note that if you were the person moving faster and faster, you would not notice anything: time would tick normally for you and you would not be squashed in length. But anyone watching you from the celestial station platform would be able to measure the differences, as calculated from the Lorentz factor. However, for everyday objects and everyday speeds, the Lorentz factor will be close to 1 – it is only at speeds close to that of light that the relativistic effects need serious attention.
Another feature that emerges from special relativity is that, as something speeds up, its mass increases compared with its mass at rest, with the mass of the moving object determined by multiplying its rest mass by the Lorentz factor. This increase in relativistic mass makes every extra unit of energy you put into speeding up the object less effective at making it actually move faster.
As the speed of the object increases and starts to reach appreciable fractions of the speed of light (c), the portion of energy going into making the object more massive gets bigger and bigger.

Results (Thai) 1:

Albert Einstein มีชื่อเสียงในหลายสิ่งหลายอย่างไม่น้อยทฤษฎีของเขาสัมพัทธภาพ ครั้งแรกที่ทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษของการเป็นหนึ่งที่เริ่มมีชื่อเสียงนักฟิสิกส์สำหรับการฉีกขาดออกจากกันมุมมองคลาสสิกที่ได้มาก่อนที่จะ สัมพัทธภาพพิเศษ, วิธีการที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวของวัตถุในจักรวาล,ทำให้นักวิทยาศาสตร์ประเมินอีกครั้งสมมติฐานของพวกเขาเกี่ยวกับสิ่งที่เป็นพื้นฐานเป็นเวลาและพื้นที่ และจะนำไปสู่​​การเปิดเผยที่สำคัญเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างพลังงานและเรื่อง.
สัมพัทธภาพพิเศษได้รับการตีพิมพ์โดย Einstein ในปี 1905 ในบทความที่ชื่อ "ในไฟฟ้ากระแสของร่างกายย้าย"เขามาถึงหลังจากการเลือกในความขัดแย้งเขาสังเกตเห็นระหว่างสมการสำหรับการผลิตไฟฟ้าและแม่เหล็กซึ่งเสมียน james ฟิสิกส์แมกซ์เวลได้พัฒนาเร็ว ๆ นี้และไอแซคนิวตันมากขึ้นที่จัดตั้งขึ้นตามกฎหมายของการเคลื่อนไหว.
แสงตามที่แมกซ์เวลได้รับการสั่นสะเทือนใน สนามแม่เหล็กไฟฟ้าและมันเดินทางด้วยความเร็วคงที่ในสูญญากาศ กว่า 100 ปีก่อนหน้านี้นิวตันได้ตั้งค่าลงกฎหมายของการเคลื่อนที่และร่วมกับความคิดจาก galileo galilei เหล่านี้แสดงให้เห็นว่าความเร็วของวัตถุจะแตกต่างกันขึ้นอยู่กับผู้ที่ได้รับการวัดมันและวิธีการที่พวกเขาถูกย้ายไปเทียบกับวัตถุ ลูกคุณเป็นดูเหมือนจะยังคงอยู่กับคุณแม้เมื่อคุณอยู่ในรถที่เคลื่อนที่ แต่ลูกที่จะดูเหมือนจะย้ายไปยังทุกคนที่ยืนอยู่บนทางเท้า.
แต่มีปัญหาในการใช้กฎหมายของนิวตันการเคลื่อนไหวของแสง ในสมการแมกซ์เวลของความเร็วของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าเป็นค่าคงที่ที่กำหนดโดยคุณสมบัติของวัสดุที่ผ่านการคลื่นย้าย มีอะไรอยู่ในนั้นที่ช่วยให้ความเร็วของคลื่นเหล่านี้จะแตกต่างกันสำหรับคนที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับว่าพวกเขาจะถูกย้ายเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ ซึ่งเป็นที่แปลกประหลาดถ้าคุณคิดเกี่ยวกับมัน.
คิดว่ามีคนนั่งอยู่ในรถไฟนิ่งขว้างลูกบอลจากที่เขานั่งอยู่ที่ผนังตรงข้ามไม่กี่เมตรต่อไปลงรถไฟจากเขา คุณยืนอยู่บนชานชาลาสถานีวัดความเร็วของลูกบอลที่ค่าเดียวกันเป็นคนบนรถไฟ.
ตอนนี้รถไฟจะเริ่มต้นที่จะย้าย (ในทิศทางของลูก) และคุณอีกครั้งวัดความเร็วของลูก .คุณจะต้องคำนวณว่ามันเป็นที่สูง - ความเร็วในการเริ่มต้น (เช่นเมื่อรถไฟที่ส่วนที่เหลือ) บวกกับความเร็วไปข้างหน้าของขบวนรถไฟ บนรถไฟขณะที่เกมที่ผู้เล่นจะสังเกตเห็นอะไรที่แตกต่างกัน ค่าสองของคุณสำหรับความเร็วของลูกบอลจะแตกต่างกันทั้งสองที่ถูกต้องสำหรับกรอบของการอ้างอิง
แทนที่ลูกด้วยแสงและการคำนวณนี้ไปเป๋.ถ้าคนบนรถไฟที่ถูกส่องแสงไฟที่ผนังตรงข้ามและวัดความเร็วของอนุภาคของแสง (โฟตอน) คุณและผู้โดยสารทั้งสองจะพบว่าโฟตอนมีความเร็วเท่ากันตลอดเวลา ในทุกกรณีที่ความเร็วของโฟตอนจะอยู่ที่เพียงภายใต้ 300,000 กิโลเมตรต่อวินาทีในขณะที่สมการแมกซ์เวลกล่าวว่าพวกเขาควรจะ.

Einstein เอาความคิดนี้ - ไม่แปรเปลี่ยนของความเร็วของแสง - เป็นหนึ่งในสองของสมมุติฐานของเขาสำหรับทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษของ สมมุติอื่น ๆ ก็คือว่ากฎหมายของฟิสิกส์จะเหมือนกันทุกที่ที่คุณเป็นไม่ว่าจะเป็นบนเครื่องบินหรือยืนอยู่บนถนนในชนบท แต่เพื่อให้ความเร็วของแสงคงที่ตลอดเวลาและผู้สังเกตการณ์ทั้งหมดในทฤษฎีสัมพัทธพิเศษพื้นที่และเวลากลายเป็นยืดและตัวแปร เวลาไม่แน่นอนเช่น นาฬิกาย้ายเห็บช้ากว่าหนึ่งหยุดนิ่ง การเดินทางที่ความเร็วของแสงและทฤษฎี, นาฬิกาจะหยุดทั้งหมด.
เท่าใด dilates เวลาสามารถคำนวณได้โดยทั้งสองสมการข้างต้น ด้านขวาΔtเป็นช่วงเวลาระหว่างสองเหตุการณ์ที่วัดจากคนที่พวกเขาส่งผลกระทบต่อ(ในตัวอย่างของเราข้างต้นนี้จะเป็นคนที่อยู่ในรถไฟ.) ด้านซ้ายΔt 'เป็นช่วงเวลาระหว่างสองเหตุการณ์เดียวกัน แต่วัดจากการสังเกตการณ์นอกในกรอบที่แยกจากกันของการอ้างอิง (คนบนแพลตฟอร์ม) . ทั้งสองครั้งมีความเกี่ยวข้องโดยปัจจัย Lorentz (γ)ซึ่งในตัวอย่างนี้เป็นคำที่คำนึงถึงความเร็ว (v) รถไฟเทียบกับชานชาลาสถานีซึ่งเป็น "ที่เหลือ" ในการแสดงออกนี้คเป็นค่าคงที่เท่ากับความเร็วของแสงในสูญญากาศ.
ความยาวของวัตถุที่เคลื่อนที่ยังหดตัวในทิศทางที่พวกเขาย้าย ได้รับกับความเร็วของแสง (ไม่ได้จริงๆแต่คิดว่าคุณสามารถทำได้ในขณะนี้) และระยะเวลาของวัตถุจะหดตัวลงไปอยู่ที่ศูนย์
ระยะเวลาในสัญญาของการเคลื่อนย้ายวัตถุที่เกี่ยวข้องกับการหยุดนิ่งหนึ่งสามารถคำนวณได้โดยการหารยาวที่เหมาะสมตามปัจจัย Lorentz -. ถ้ามันเป็นไปได้สำหรับ วัตถุที่จะไปถึงความเร็วของแสงความยาวของมันจะหดตัวลงไปอยู่ที่ศูนย์.
มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องทราบว่าถ้าคุณเป็นคนที่จะย้ายได้เร็วขึ้นและเร็วขึ้นคุณจะไม่สังเกตเห็นอะไรเวลาจะติ๊กตามปกติสำหรับคุณและคุณจะไม่ถูกแบนยาว แต่ทุกคนที่เฝ้าดูคุณจากชานชาลาสถานีท้องฟ้าจะสามารถที่จะวัดความแตกต่างที่คำนวณจากปัจจัยที่อเรนซ์ แต่สำหรับชีวิตประจำวันและความเร็วในชีวิตประจำวันปัจจัย Lorentz จะใกล้เคียงกับ 1 - มันเป็นเพียงที่ความเร็วใกล้เคียงกับแสงที่กระทบความสัมพันธ์ต้องให้ความสนใจอย่างจริงจัง
คุณลักษณะที่โผล่ออกมาจากทฤษฎีสัมพัทธพิเศษอีกอย่างก็คือว่าเป็นสิ่งที่เพิ่มความเร็วในการเพิ่มมวลของมันเมื่อเทียบกับมวลของมัน. ที่เหลือมีมวลของการเคลื่อนย้ายวัตถุที่กำหนดโดยการคูณมวลส่วนที่เหลือโดยปัจจัย Lorentzการเพิ่มขึ้นของมวลความสัมพันธ์นี้ทำให้ทุกหน่วยพิเศษของพลังงานที่คุณใส่ลงไปในการเร่งขึ้นของวัตถุที่มีประสิทธิภาพน้อยที่จะทำให้มันเป็นจริงไปได้เร็วขึ้น.
เป็นความเร็วของการเพิ่มวัตถุและเริ่มต้นที่จะไปถึงเศษส่วนเห็นของความเร็วของแสง (c), ส่วนของพลังงานที่จะเข้าสู่การทำวัตถุขนาดใหญ่มากขึ้นได้รับใหญ่และขนาดใหญ่.

Results (Thai) 2:

อัลเบิร์ตไอน์สไตน์มีชื่อเสียงหลายอย่าง ไม่น้อยทฤษฎีสัมพัทธภาพของเขา ครั้งแรก สัมพันธ์ของพิเศษทฤษฎี เป็นเริ่มของ physicist ชื่อเสียงฉีกขาดออกจากกันโลกทัศน์ของคลาสสิกที่มีมาก่อน ทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษ วิธีการเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของวัตถุในจักรวาล นำนักวิทยาศาสตร์ประเมินสมมติฐานของพวกเขาเกี่ยวกับสิ่งที่เป็นพื้นฐานเป็นเวลาและพื้นที่อีกครั้ง และจะนำไปเปิดเผยที่สำคัญเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างพลังงานและสสาร
ทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษถูกเผยแพร่ โดยไอน์สพ.ศ. 2448 สมัย ในเอกสารชื่อ "ใน the Electrodynamics ของย้ายศพ" เขามากับหลังบนความขัดแย้งที่เขาสังเกตเห็นระหว่างสมการกระแสไฟฟ้าและแม่เหล็ก ซึ่งล่าสุดได้พัฒนา physicist เจมส์เคลิร์กแมกซ์เวลล์ และไอแซกนิวตันมากก่อตั้งกฎหมายของเคลื่อนไหว
ไฟ ตามแมกซ์เวลล์ ถูกสั่นสะเทือนในฟิลด์แม่เหล็กไฟฟ้า และจะเดินทางไปที่ความเร็วคงที่ในสุญญากาศ กว่า 100 ปีก่อนหน้านี้ นิวตันได้มีการลงของกฎหมายของการเคลื่อนไหว และ พร้อมความคิดจากกาลิเลโอ Galilei เหล่านี้แสดงว่าความเร็วของวัตถุจะแตกต่างกันขึ้นกับผู้ถูกวัดและว่าพวกเขากำลังเคลื่อนไหวสัมพันธ์กับวัตถุ ลูกคุณจะถือจะดูเหมือนยังกับคุณ แม้ว่าคุณอยู่ในรถเคลื่อน แต่ลูกนั้นจะดูเหมือนเคลื่อนไหวให้ทุกคนยืนอยู่ในช่วงการ
แต่มีปัญหาในการใช้กฎของนิวตันการเคลื่อนแสง ในสมการของแมกซ์เวลล์ ความเร็วของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้ามีค่าคงที่กำหนด โดยคุณสมบัติของวัสดุซึ่งย้ายคลื่น มีสิ่งใดมีที่ให้ความเร็วของคลื่นเหล่านี้จะแตกต่างกันสำหรับแต่ละคนขึ้นอยู่กับว่าพวกย้ายซึ่งกันและกัน ซึ่งเป็นที่แปลกประหลาด ถ้าคุณคิดว่า เกี่ยวกับการใช้งาน
จินตนาการคนนั่งในรถเครื่องเขียน โยนลูกบอลจากการที่เขานั่งกับผนังตรงกันข้าม ไม่กี่เมตรไปลงรถไฟจากเขา คุณ ยืนบนแพลตฟอร์มสถานี วัดความเร็วของลูกบอลที่ค่าเดียวกันกับบุคคลบนรถไฟ
ตอนนี้รถไฟเริ่มต้น (ในทิศทางของลูกบอล), และคุณวัดความเร็วของลูกอีกด้วย จะเรื่องได้คำนวณเป็นสูง – ต้นเร็ว (ie เมื่อรถไฟที่เหลือ) บวกความเร็วไปข้างหน้าของรถไฟ บนรถไฟ ในขณะเดียวกัน เล่นเกมจะสังเกตเห็นอะไรที่แตกต่างกัน ค่าของสองสำหรับความเร็วของลูกบอลจะแตกต่างกัน ทั้งในกรอบของการอ้างอิงของคุณถูกต้อง
แทนลูก ด้วยแสง และการคำนวณนี้ไปผิด ถ้าคนบนรถไฟได้ส่องแสงที่ผนังตรงข้าม และวัดความเร็วของอนุภาคแสง (photons), คุณ และผู้โดยสารต้องทั้งหาว่า photons ที่มีความเร็วเท่ากันตลอด เวลา ในทุกกรณี ความเร็วของ photons จะอยู่ที่ราว 300000 กิโลเมตรต่อวินาที ตามสมการของแมกซ์เวลล์กล่าวว่าพวกเขาควร

ไอน์สเอาความคิดนี้ – invariance ความเร็ว ของแสง– เป็น postulates เขาสองสำหรับพิเศษทฤษฎีของทฤษฎีสัมพัทธภาพ Postulate ถูกกฎหมายของฟิสิกส์เหมือนกัน ทุกที่ที่คุณอยู่ ว่า บนเครื่องบินหรือยืนบนถนนประเทศ แต่ เพื่อให้ความเร็วของแสงคงตลอดเวลา และผู้สังเกต การณ์ทั้งหมด ในทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษ พื้นที่และเวลากลายเป็นถ่าง และตัวแปร เวลาไม่แน่นอน ตัวอย่าง นาฬิกาเคลื่อน ticks ช้ามากกว่าเครื่องเขียน การเดินทางที่ความเร็วของแสง และ ตามหลักวิชา นาฬิกาจะหยุดกันได้
dilates เวลาเท่าใดสามารถคำนวณได้ โดยสมการสองข้างได้ ทางขวา Δt มีช่วงเวลาระหว่างสองเหตุการณ์ซึ่งประเมิน โดยบุคคลที่จะมีผลต่อ (ของเราตัวอย่างข้างต้น นี้จะเป็นคนในรถไฟ) ใน Δt ซ้าย เป็นช่วงเวลาระหว่างสองเหตุการณ์เดียวกันแต่วัด โดยการแหล่งภายนอกในแยกแนวคนบนแพลตฟอร์ม) นี่ครั้งที่สองจะเกี่ยวข้อง โดยตัวคูณลอเรนซ์ (γ), ซึ่งในตัวอย่างนี้เป็นคำที่คำนึงถึงความเร็ว (v) ของรถไฟสัมพันธ์กับแพลตฟอร์มสถานี ซึ่งเป็น "ที่เหลือ" ในนิพจน์นี้ c ไม่เท่ากับค่าคงความเร็วของแสงในสุญญากาศเป็นการ
ยังหดความยาวของวัตถุที่เคลื่อนไหวในทิศทางที่จะย้าย รับความเร็วของแสง (ไม่จริงได้ แต่ลองนึกภาพถ้าไม่อึด) และความยาวของวัตถุจะหดไปศูนย์
สัญญาความยาวของวัตถุเคลื่อนไหวกับเขียนหนึ่งสามารถคำนวณ โดยการหารความยาวที่เหมาะสมโดยตัวคูณลอเรนซ์ – ถ้าเป็นไปได้สำหรับวัตถุการเข้าถึงความเร็วของแสงความยาวจะหดเป็นศูนย์
จะต้องหมายเหตุว่า ถ้าคุณเป็นคนที่เคลื่อนย้ายได้เร็วขึ้น และเร็วขึ้น คุณจะไม่สังเกตอะไร: เวลาจะขีดปกติสำหรับคุณ และคุณจะไม่สามารถ squashed ยาว แต่ทุกคนดูคุณจากแพลตฟอร์มสถานีฑูตจะสามารถวัดความแตกต่าง เป็นคำนวณจากตัวคูณลอเรนซ์ อย่างไรก็ตาม สำหรับทุกวัตถุและความเร็วในชีวิตประจำวัน ตัวคูณลอเรนซ์จะใกล้ 1 – มันเป็นที่ความเร็วกับที่ไฟที่ relativistic ผลได้อย่างจริงจังสนใจ
ว่าคุณลักษณะอื่นที่จากทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษ เป็นสิ่งที่เร็วขึ้น เพิ่มขึ้นของมวลเปรียบเทียบกับของมวลที่เหลือ กับมวลของวัตถุเคลื่อนที่กำหนดคูณของมวล โดยลอเรนซ์ปัจจัย ทุกหน่วยเสริมพลังงานที่คุณใส่เป็นการเร่งวัตถุน้อยกว่ามีประสิทธิภาพที่ทำได้จริงไปได้เร็วขึ้นทำให้เพิ่มขึ้นในมวล relativistic.
เป็นความเร็วของวัตถุเพิ่มขึ้น และเริ่มเห็นเศษส่วนของความเร็วแสง (c), ส่วนของพลังงานที่ไปทำให้วัตถุได้รับยิ่งใหญ่ใหญ่ และขนาดใหญ่ถึง

Results (Thai) 3:

อัลเบิร์ตไอน์สไตน์เป็นที่โด่งดังสำหรับสิ่งต่างๆมากมายไม่น้อยกว่าทฤษฎีของเขาความเข้าใจ เป็นครั้งแรกที่ทางทฤษฎีพิเศษของความเข้าใจเป็นหนึ่งที่เริ่มมีชื่อเสียงในด้านของนักฟิสิกส์สำหรับฉีกขาดออกจากกันจริงๆในแบบคลาสสิกที่มีมาก่อน พิเศษความเข้าใจทางที่ของเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของวัตถุอยู่ในจักรวาลไฟ LED นักวิทยาศาสตร์อีกครั้งเพื่อประเมินสมมุติฐานของตนเกี่ยวกับสิ่งที่สำคัญเป็นพื้นที่ว่างและเวลา และนำไปสู่การเปิดเผยตัวตนที่สำคัญเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเรื่องและประหยัดพลังงาน. Einstein
พิเศษได้รับการตีพิมพ์โดยไอน์สไตน์ในปี 1905 ในเอกสารที่มีชื่อว่า"ในกระบวนทัศน์ของร่างกายเคลื่อนไหว”เขาก็มาถึงหลังจากนั้นก็มาเก็บในความขัดแย้งที่เขาสังเกตเห็นระหว่างหรือทฤษฎีที่เป็นแม่เหล็กและไฟฟ้าที่เจมส์เสมียน Maxwell นักฟิสิกส์ได้พัฒนาขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้และอิสอัคกฎหมายมากขึ้นแล้วของนิวตันของการเคลื่อนไหว.
แสงตาม Maxwell เป็นการสั่นสะเทือนในฟิลด์คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าและได้เดินทางไปที่ความเร็วให้คงที่ในเครื่องดูดฝุ่นได้ มากกว่า 100 ปีก่อนหน้านิวตันได้ตั้งค่าลงตามกฎหมายของเขาในการเคลื่อนไหวและร่วมกันมีความคิดจาก Galileo Galilei เหล่านี้แสดงให้เห็นว่าความเร็วของวัตถุที่จะแตกต่างกันขึ้นอยู่กับผู้ที่เป็นการวัดและวิธีที่พวกมันเคลื่อนไหวเมื่อเทียบกับออบเจกต์ที่ ลูกที่คุณมีอยู่จะดูเหมือนยังให้คุณได้เมื่อคุณอยู่ในรถเคลื่อนที่ แต่ลูกที่จะดูเหมือนจะเป็นการย้ายไปยังใครยืนอยู่บนทางเท้า.
แต่มีปัญหาในการใช้กฎหมายของนิวตันของการเคลื่อนไหวเป็นเบาๆ ในยุคของโลกความเร็วของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าจะคงที่ซึ่งกำหนดโดยคุณสมบัติของวัสดุที่ผ่านซึ่งคลื่นที่ย้าย ไม่มีอะไรอยู่ในที่มีช่วยให้ความเร็วของคลื่นจะแตกต่างกันไปในแต่ละคนทั้งนี้ขึ้นอยู่กับว่าพวกเขาได้รับการย้ายมีความสัมพันธ์กัน ซึ่งเป็นอันน่ามหัศจรรย์ใจเหล่านี้หากคุณคิดว่าเกี่ยวกับเรื่องนี้.
จินตนาการถึงใครบางคนที่นั่งในขบวนรถไฟที่ยืนอยู่กับที่โยนบอลจากที่ซึ่งเขานั่งอยู่บนผนังด้านตรงข้ามเพียงไม่กี่เมตรที่เพิ่มเติมลงรถไฟที่เดินทางมาจากเขา คุณยืนอยู่บนแพลตฟอร์มที่สถานีวัดความเร็วของลูกที่ค่าเดียวกันกับที่เป็นบุคคลที่บนรถไฟ.
รถไฟจะเริ่มย้าย(ในทิศทางของลูก)และคุณอีกครั้งวัดความเร็วของลูกคุณจะคำนวณเป็นความเร็วที่สูงกว่า - เริ่มต้นความเร็ว( IE เมื่อรถไฟอยู่ที่ที่พัก)รวมถึงส่งต่อของรถไฟที่ถูกต้อง บนรถไฟในขณะที่เล่นเกมผู้เล่นจะต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้าไม่มีอะไรแตกต่างกัน ทั้งสองค่าของคุณสำหรับความเร็วของลูกจะแตกต่างกันไปทั้งที่ถูกต้องสำหรับเฟรมของคุณในการใช้อ้างอิง.
ใส่ลูกที่พร้อมด้วยแสงไฟและการคำนวณนี้คืนหากบุคคลที่อยู่บนรถไฟส่องแสงไฟที่ผนังด้านตรงข้ามและวัดความเร็วของ อนุภาค ที่ของแสง(โฟตอน)คุณและคนโดยสารจะพบว่าโฟตอนที่มีความเร็วที่เท่ากับที่ทุกครั้ง ในทุกกรณีความเร็วของโฟตอนที่จะเข้าพักในระยะเวลาเดินทางเพียงตาม 300 , 000 กิโลเมตรต่อวินาทีและของโลกกล่าวว่าพวกเขาควรจะ.

ไอน์สไตน์จึงใช้ความคิดนี้ - - invariance ของความเร็วของแสง - เป็นหนึ่งในสอง postulates ของเขาสำหรับทฤษฎีพิเศษของความเข้าใจ สิ่งที่ถือเป็นหลักอื่นๆที่อยู่ที่ว่ากฎหมายของระบบฟิสิกส์มีเหมือนกับที่คุณจะอยู่ที่ไหนไม่ว่าจะอยู่บนเครื่องบินหรือยืนอยู่บนถนนชนบท แต่ในการทำให้ความเร็วของแสงคงที่ในทุกครั้งและสำหรับบรรดานักสังเกตการณ์ทั้งหมดในความเข้าใจแบบพิเศษพื้นที่ว่างและเวลากลายเป็นยืดขยายได้เพื่อความกระชับพอดีและปรับเปลี่ยน ไม่ว่าในกรณีใดๆเป็นเวลาไม่ได้สำหรับตัวอย่างเช่น การเคลื่อนไหวที่หน้าปัดนาฬิกาช้ากว่ามากกว่าหนึ่งที่ยืนอยู่กับที่ การเดินทางที่ความเร็วของแสงและในทางทฤษฎีนาฬิกาที่จะได้ยุติลงอย่างสิ้นเชิง.
เท่าไหร่ dilates เวลาที่จะได้รับการคำนวณโดยสองหรือทฤษฎีที่สูงกว่า. อยู่ทางด้านขวาΔ T เป็นช่วงเวลาระหว่างสองเหตุการณ์ตามที่วัดได้โดยผู้ที่จะส่งผลกระทบต่อ(ในตัวอย่างของเรามากกว่านี้คงเป็นคนที่อยู่ในขบวนรถไฟ)อยู่ทางด้านซ้ายΔ T 'คือช่วงเวลาระหว่างสองเหตุการณ์เดียวกันนี้แต่ได้รับการประเมินโดยผู้สังเกตการณ์ทางด้านนอกที่ตั้งอยู่ในเฟรมที่แยกออกมาต่างหากจากการอ้างอิง(บุคคลที่บนแพลตฟอร์มที่) สองครั้งแล้วที่เกี่ยวข้องโดย lorentz (γ)ซึ่งในตัวอย่างนี้คือคำที่จะเข้าสู่บัญชีอัตราความเร็ว( V )ของรถไฟเมื่อเทียบกับแพลตฟอร์มจากสถานีซึ่งเป็น"ในส่วนที่เหลือ" ในการแสดงออกทางความคิดเห็นนี้เป็นคงที่เท่ากับความเร็วของแสงในเครื่องดูดฝุ่น.ความยาว
ที่วัตถุที่เคลื่อนไหวยังลดลงโดยอยู่ในทิศทางที่เลื่อน ได้รับความเร็วของแสง(ไม่ได้จริงๆที่เป็นไปได้แต่ก็คิดว่าหากคุณไม่สามารถสำหรับช่วงเวลา)และวัตถุของความยาวจะหดแคบลงเป็นศูนย์.
ตามสัญญาความยาวของการย้ายออบเจกต์เมื่อเทียบกับที่หยุดนิ่งอยู่กับที่เป็นหนึ่งจะสามารถได้รับการคำนวณโดยแบ่งความยาวที่เหมาะสมโดย lorentz ปัจจัย - หากเป็นไปได้สำหรับวัตถุเพื่อเข้าถึงยังที่ความเร็วของแสงความยาวจะหดแคบลงเป็นศูนย์.
เป็นเรื่องสำคัญที่จะต้องบันทึกไว้ด้วยว่าหากคุณเป็นคนที่เคลื่อนไหวได้เร็วขึ้นและได้เร็วขึ้นคุณจะไม่เห็นอะไรเวลาจะถูกตามปกติสำหรับคุณและคุณจะไม่ได้เป็นโชเฟอร์ในความยาว แต่คนรับชมคุณจากแพลตฟอร์มยังเยรูซาเลมที่จะสามารถวัดความแตกต่างที่คำนวณได้จากปัจจัย lorentz ได้ แต่ถึงอย่างไรก็ตามสำหรับวัตถุในชีวิตประจำวันและความเร็วทุกวันปัจจัย lorentz จะอยู่ใกล้กับ 1 - มันเป็นเพียงที่ความเร็วอยู่ใกล้กับไฟที่ว่าผลกระทบที่มัน,จะต้องให้ความสนใจอย่างจริงจัง.
โดดเด่นไปด้วยอีกอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นจากความเข้าใจพิเศษว่าบางสิ่งบางอย่างความเร็วในการส่งข้อมูลสูงสุดจะเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับจำนวนมากของพื้นที่พร้อมด้วยมวลชนของตนในส่วนที่เหลือพร้อมด้วยของอ๊อบเจคต์ที่เคลื่อนที่ได้พิจารณาจากการคูณจำนวนมากส่วนที่เหลือของโรงแรมโดยปัจจัย lorentz ได้นี้เพิ่มมากขึ้นในจำนวนมากมัน,จะทำให้ทุกหน่วยพิเศษของการใช้พลังงานคุณใส่เข้าไปในความเร็วขึ้นนั้นไม่มีผลในการทำให้มันได้เคลื่อนไปเร็วขึ้น.
เป็นที่ความเร็วของวัตถุนั้นจะเพิ่มขึ้นและจะเริ่มเตรียมออกซิเจนเข้าถึงเพียงเศษเสี้ยววินาทีที่ความเร็วของแสง( C ),ที่ส่วนของการใช้พลังงานลงไปสู่การทำให้วัตถุนั้นมีขนาดใหญ่มากมีขนาดใหญ่ขึ้นและมีขนาดใหญ่กว่า.