5.4 Contribution and Future Researc

5.4 Contribution and Future Research While previous studies have proposed models to articulate the relationship between people and the place in which people live (like those reviewed in section 1.3 Chapter 1: relational geographic framework to integrate theory and practice in ecosystem management (D. R. Williams & Patterson, 1996), three-pole model for mapping the meaning of place (Gustafson, 2001), and the meaning-mediated model for integrating environmental factors with sense of place (Stedman, 2003)), the framework presented in this chapter represents the relationship by way of a systematic comprehension of two deep and abstract notions: the meaning of water and sense of place in the context of human development. Within the context of local communities, it foregrounds a local reciprocal relationship between these notions: sense of place can evoke or ignore meaning of water, and vice versa, and be consistent with the interaction between people, physical settings, and water as a part of place. This relationship corresponds to livelihood and economic well-being reliant on the ecological condition of water and place which together connect with society, culture, and politics. The other prominent features of this framework are vulnerabilities and leadership, the former influencing the loss of sense of place and meaning of water, and the latter having potential to recover this loss and construct social unity in the protection of water and place. They reveal, respectively, critical processes of problematic phenomena and alternative solutions in local communities due to the dynamic nature of relationships. This new understanding provides a holistic and systematic perspective which may be essential in an academic discourse to articulate the relationship between people and place including water. Policy makers or environmental managers may also apply this model to suggest an alternative policy or plan natural resources management in local communities, thereby developing the competencies of leadership in local communities.
However, this framework is context-oriented. It can be applied in other similar contexts to those where it was derived, or where people rely on water and forest; contexts in which interaction between people, water, and place has been changed by internal and external forces; and where leadership predominates. In addition, the systematic research process applied during the course of this work, being constrained by a three-year time frame, did not allow this practical framework to be more generalised. Further research requires a systematic research process which leads to theoretical saturation. I suggest focusing on the verification of this framework using a similar methodology to that employed here, but the areas for study must provide different settings, phenomena, or circumstances where people interact differently with water and place, and where such a focus might produce tangible and beneficial outcomes. These settings could be in rural remote or indigenous communities in which social cohesion and a belief system predominate, where socioeconomic status is low, where infrastructure and development are limited, where
168
water and natural resources are problematic, where leadership is weak, where access to external organisations is difficult, and where political issues or conflicts are critical. An urban setting to be considered could have economic growth and development predominating where a socio-cultural base and leadership are weak, where acceptable governance and management predominate, and where livelihoods are dependent upon modernisation and capitalism.

Results (Thai) 1:

5.4 สนับสนุนและวิจัยอนาคตขณะศึกษาก่อนหน้านี้ได้เสนอโมเดลไปประกบความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและสถานที่ที่ท่านอาศัยอยู่ (ชอบที่ทานในส่วนบทที่ 1.3 1: เชิงภูมิศาสตร์กรอบการบูรณาการทฤษฎีและปฏิบัติในการจัดการระบบนิเวศ (วิลเลียมส์ R. D. & ต 1996), รูปสามขั้วสำหรับการแมปความหมายของสถานที่ (Gustafson, 2001), และรูปแบบมีความหมายสำหรับการบูรณาการปัจจัยสิ่งแวดล้อมกับความรู้สึกของสถานที่ (Stedman , 2003)), กรอบการนำเสนอในบทนี้แสดงความสัมพันธ์ โดยความเข้าใจอย่างเป็นระบบของความลึก และบทคัดย่อที่สอง: ความหมายและความรู้สึกของสถานที่ในบริบทของการพัฒนามนุษย์ ในบริบทของชุมชนท้องถิ่น มันระยะความสัมพันธ์ซึ่งกันและกันภายในระหว่างความคิดเหล่านี้: ความรู้สึกของสถานสามารถประสาน หรือละเว้นหมายถึงน้ำ และในทางกลับกัน และสอดคล้องกับการโต้ตอบระหว่างบุคคล ตั้งกายภาพ และน้ำเป็นส่วนหนึ่งของสถานที่ได้ ความสัมพันธ์นี้สอดคล้องกับและเศรษฐกิจพึ่งพาสภาพระบบนิเวศของน้ำและสถานที่ซึ่งเชื่อมต่อกัน ด้วยสังคม วัฒนธรรม การเมือง คุณสมบัติโดดเด่นอื่น ๆ ของกรอบนี้มีช่องโหว่เป็นผู้นำ อดีตมีอิทธิพลต่อการสูญเสียของสถานที่ และความหมายของน้ำ และหลังมีศักยภาพในการกู้คืนขาดทุนนี้ และสร้างความสามัคคีสังคมในการป้องกันน้ำ และวาง พวกเขาเปิดเผย ตามลำดับ กระบวนการที่สำคัญของปรากฏการณ์ที่เป็นปัญหาและโซลูชันทางเลือกในชุมชนท้องถิ่นเนื่องจากลักษณะของความสัมพันธ์แบบไดนามิก ความเข้าใจนี้ใหม่ให้มุมมองแบบองค์รวม และเป็นระบบซึ่งอาจเป็นสิ่งจำเป็นในการศึกษาวาทกรรมไปประกบความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและสถานที่รวมทั้งน้ำ ผู้จัดการสิ่งแวดล้อมหรือผู้กำหนดนโยบายอาจใช้รุ่นนี้แนะนำเป็นทางเลือกนโยบายหรือแผนทรัพยากรธรรมชาติจัดการจึงพัฒนาความสามารถของผู้นำชุมชน ชุมชนอย่างไรก็ตาม กรอบนี้เป็นเชิงบริบท มันสามารถใช้ในบริบทอื่น ๆ คล้ายกับผู้ได้มา หรือคนอาศัยน้ำและป่า บริบทในการโต้ตอบระหว่างคน น้ำ และมีการเปลี่ยนแปลง โดยกองกำลังภายใน และภายนอก และที่นำ predominates นอกจากนี้ กระบวนการวิจัยอย่างเป็นระบบที่ใช้ในช่วงงานนี้ ถูกจำกัด ด้วยกรอบเวลา 3 ปี ไม่อนุญาตให้กรอบนี้ปฏิบัติการมี generalised มาก การวิจัยต้องใช้กระบวนการวิจัยอย่างเป็นระบบซึ่งนำไปสู่ทฤษฎีความอิ่มตัว แนะนำเน้นการตรวจสอบของกรอบนี้ใช้วิธีการคล้ายกับที่ทำงานที่นี่ แต่พื้นที่สำหรับการศึกษาต้องให้การตั้งค่าต่าง ๆ ปรากฏการณ์ หรือกรณีผู้คนโต้ตอบต่างน้ำและสถานที่ และความสำคัญอาจสร้างผลลัพธ์ที่เป็นรูปธรรม และเป็นประโยชน์ การตั้งค่าเหล่านี้อาจเป็นในระยะไกล หรือพื้นเมืองชนบทที่สามัคคีสังคมและระบบความเชื่อมีอิทธิพลเหนือ socioeconomic สถานะที่ต่ำ ซึ่งโครงสร้างพื้นฐานและพัฒนาจำกัด ที่168น้ำและทรัพยากรธรรมชาติมีปัญหา ผู้อ่อนแอ ถึงองค์กรภายนอกเป็นเรื่องยาก และปัญหาทางการเมืองหรือความขัดแย้งมีความสำคัญ เมืองจะถือว่าการตั้งค่าอาจมีการเติบโตทางเศรษฐกิจและการพัฒนา predominating ที่ฐานสังคมวัฒนธรรมและความเป็นผู้นำจะอ่อนแอ ที่กำกับดูแลยอมรับและจัดการครอบงำ และอยู่คือและทุนนิยมวิถีชีวิต

Results (Thai) 2:

5.4 เงินสมทบและการวิจัยในอนาคตขณะที่การศึกษาก่อนหน้านี้ได้นำเสนอรูปแบบที่จะเป็นปล้องความสัมพันธ์ระหว่างผู้คนและสถานที่ที่ผู้คนอาศัยอยู่ (เช่นเดียวกับที่การตรวจสอบในส่วน 1.3 บทที่ 1: กรอบทางภูมิศาสตร์เชิงสัมพันธ์เพื่อบูรณาการทฤษฎีและการปฏิบัติในการบริหารจัดการระบบนิเวศ (DR วิลเลียมส์และแพตเตอร์สัน , 1996) รูปแบบสามเสาสำหรับการทำแผนที่ความหมายของสถานที่ (กุสตาฟ, 2001) และรูปแบบความหมายสื่อกลางสำหรับการบูรณาการปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมกับความรู้สึกของสถานที่ (สเตดแมน, 2003)) กรอบที่นำเสนอในบทนี้แสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ โดยวิธีการของความเข้าใจระบบของทั้งสองความคิดลึกและบทคัดย่อ: ความหมายของน้ำและความรู้สึกของสถานที่ในบริบทของการพัฒนามนุษย์ ในบริบทของชุมชนท้องถิ่นก็ foregrounds ความสัมพันธ์ซึ่งกันและกันในท้องถิ่นระหว่างความคิดเหล่านี้: ความรู้สึกที่สามารถทำให้เกิดหรือละเว้นความหมายของน้ำและในทางกลับกันและให้สอดคล้องกับการทำงานร่วมกันระหว่างคนการตั้งค่าทางกายภาพและทางน้ำเป็นส่วนหนึ่งของ สถานที่. ความสัมพันธ์นี้จะสอดคล้องกับการดำรงชีวิตและความเป็นอยู่พึ่งพาสภาพระบบนิเวศของน้ำและสถานที่ซึ่งร่วมกันเชื่อมต่อกับสังคมเศรษฐกิจวัฒนธรรมและการเมือง คุณสมบัติที่โดดเด่นอื่น ๆ ของกรอบนี้มีช่องโหว่และความเป็นผู้นำในอดีตที่มีอิทธิพลต่อการสูญเสียของความรู้สึกของสถานที่และความหมายของน้ำและมีศักยภาพในการกู้คืนหลังการสูญเสียนี้และสร้างความสามัคคีในสังคมในการป้องกันน้ำและสถานที่ พวกเขาเปิดเผยตามลำดับกระบวนการที่สำคัญของปรากฏการณ์ที่มีปัญหาและการแก้ปัญหาทางเลือกในชุมชนท้องถิ่นเนื่องจากลักษณะของความสัมพันธ์ นี้ความเข้าใจใหม่ให้มุมมองแบบองค์รวมและเป็นระบบซึ่งอาจจะเป็นสิ่งสำคัญในวาทกรรมทางวิชาการที่จะเป็นปล้องความสัมพันธ์ระหว่างผู้คนและสถานที่รวมทั้งน้ำ ผู้กำหนดนโยบายหรือผู้จัดการด้านสิ่งแวดล้อมนอกจากนี้ยังอาจใช้รูปแบบนี้จะขอแนะนำทางเลือกนโยบายหรือวางแผนการจัดการทรัพยากรธรรมชาติในชุมชนท้องถิ่นจึงช่วยพัฒนาความสามารถในการเป็นผู้นำในชุมชนท้องถิ่น.
อย่างไรก็ตามกรอบนี้เป็นบริบทที่มุ่งเน้น มันสามารถนำมาประยุกต์ใช้ในบริบทอื่น ๆ ที่คล้ายกับผู้ที่ได้รับมาหรือที่ผู้คนต้องพึ่งพาน้ำและป่าไม้; บริบทที่มีปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้คน, น้ำ, และสถานที่ที่มีการเปลี่ยนแปลงโดยกองกำลังทั้งภายในและภายนอก และสถานที่ที่เป็นผู้นำทุกข์ยาก นอกจากนี้กระบวนการวิจัยอย่างเป็นระบบที่ใช้ในช่วงของงานนี้ถูก จำกัด โดยกรอบเวลาสามปีไม่อนุญาตให้กรอบการปฏิบัตินี้จะมีมากขึ้นทั่วไป นอกจากนี้การวิจัยต้องใช้กระบวนการวิจัยอย่างเป็นระบบซึ่งนำไปสู่ความอิ่มตัวของทฤษฎี ผมขอแนะนำให้มุ่งเน้นไปที่การตรวจสอบของกรอบนี้ใช้วิธีการคล้ายกับว่าการจ้างงานที่นี่ แต่พื้นที่การศึกษาต้องจัดให้มีการตั้งค่าที่แตกต่างกันปรากฏการณ์หรือสถานการณ์ที่ผู้คนมีปฏิสัมพันธ์ที่แตกต่างกันด้วยน้ำและสถานที่และสถานที่ดังกล่าวมุ่งเน้นอาจผลิตมีตัวตนและ ผลประโยชน์ ตั้งค่าเหล่านี้อาจจะอยู่ในที่ห่างไกลในชนบทหรือชุมชนท้องถิ่นซึ่งในการทำงานร่วมกันทางสังคมและระบบความเชื่อครอบงำที่สถานะทางสังคมและเศรษฐกิจอยู่ในระดับต่ำที่โครงสร้างพื้นฐานและการพัฒนาจะถูก จำกัด ที่
168
น้ำและทรัพยากรธรรมชาติมีปัญหาที่เป็นผู้นำที่อ่อนแอซึ่งการเข้าถึง องค์กรภายนอกเป็นเรื่องยากและที่มีปัญหาหรือความขัดแย้งทางการเมืองที่มีความสำคัญ เมืองตั้งได้รับการพิจารณาจะมีการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและการพัฒนาประกอบกันที่ทางสังคมวัฒนธรรมและความเป็นผู้นำฐานอ่อนแอที่กำกับดูแลได้รับการยอมรับและการจัดการครอบงำวิถีชีวิตและสถานที่ที่จะขึ้นอยู่กับความทันสมัยและทุนนิยม

Results (Thai) 3:

5.4 สนับสนุนการวิจัยในอนาคต และในขณะที่การศึกษาก่อนหน้านี้ได้เสนอรูปแบบให้ชัดเจน ด้านความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและสถานที่ที่ผู้คนมีชีวิตอยู่ ( เหมือนที่ดูในส่วน 1.3 บทที่ 1 : ความสัมพันธ์ทางภูมิศาสตร์และบูรณาการทฤษฎีและแนวปฏิบัติในการจัดการระบบนิเวศ ( D . Williams & แพตเตอร์สัน , 1996 ) , สามเสารูปแบบแผนที่ความหมายของสถานที่ ( กุสตาฟ , 2001 ) และความหมาย ( รูปแบบบูรณาการปัจจัยสิ่งแวดล้อมกับความรู้สึกของสถานที่ ( สเต็ดแมน , 2003 ) ) กรอบที่นำเสนอในบทนี้แสดงถึงความสัมพันธ์ โดยวิธีการของความเข้าใจระบบของทั้งสองลึกและนามธรรมความคิด : ความหมายของน้ำและความรู้สึกของสถานที่ในบริบทของการพัฒนามนุษย์ ภายในบริบทของชุมชนท้องถิ่น มัน foregrounds ท้องถิ่นซึ่งกันและกัน ความสัมพันธ์ระหว่างความคิดเหล่านี้ : ความรู้สึกของสถานที่จะสร้าง หรือ ไม่สนใจ ความหมายของน้ำ , และในทางกลับกัน และให้สอดคล้องกับการปฏิสัมพันธ์ระหว่างบุคคลทางกายภาพ , การตั้งค่า , และน้ำเป็นส่วนหนึ่งของสถานที่ ความสัมพันธ์นี้สอดคล้องกับวิถีชีวิตความเป็นอยู่ และเศรษฐกิจพึ่งพาระบบนิเวศน้ำและสภาพของสถานที่ซึ่งกัน เชื่อม ต่อ กับ สังคม วัฒนธรรม และการเมือง โดดเด่นที่คุณสมบัติอื่น ๆของกรอบนี้มีช่องโหว่และภาวะผู้นำ อดีตที่มีผลต่อการสูญเสียความรู้สึกของสถานที่และความหมายของน้ำ , และหลัง มีศักยภาพที่จะกู้คืนการสูญเสียนี้ และสร้างความสามัคคีในสังคม การป้องกันน้ำ และสถานที่ พวกเขาเปิดเผย ตามลำดับ การกระบวนการของปรากฏการณ์ที่มีปัญหาและแนวทางการแก้ไข ในชุมชนท้องถิ่น เนื่องจากลักษณะแบบไดนามิกของความสัมพันธ์ ความเข้าใจใหม่นี้จะให้มุมมองแบบองค์รวม และเป็นระบบ ซึ่งอาจจะสรุปในวาทกรรมทางวิชาการเพื่อบอกความสัมพันธ์ระหว่างคนและสถานที่ ได้แก่ น้ำ ผู้กำหนดนโยบายหรือจัดการสิ่งแวดล้อม ยังอาจใช้รุ่นนี้แนะนำเป็นทางเลือก หรือแผนนโยบายการจัดการทรัพยากรธรรมชาติในชุมชนท้องถิ่น เพื่อพัฒนาสมรรถนะของผู้นำในชุมชนท้องถิ่นอย่างไรก็ตาม กรอบนี้เป็นบริบทที่มุ่งเน้น มันสามารถใช้ในบริบทที่คล้ายกันอื่น ๆ ผู้ที่ได้มา หรือที่คนพึ่งพาน้ำ และป่า ; บริบทที่ปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้คน ผืนน้ำ และสถานที่มีการเปลี่ยนแปลงจากภายในและภายนอกบังคับ ; และที่ผู้นำนํา นอกจากนี้ กระบวนการวิจัยเชิงประยุกต์ในระหว่างหลักสูตรของงานนี้ ถูกกำหนดโดยกรอบเวลา 3 ปี ไม่อนุญาตให้กรอบการปฏิบัตินี้จะสรุปเพิ่มเติม การวิจัยต้องระบบกระบวนการวิจัยซึ่งนำไปสู่ทฤษฎี ความอิ่มตัว ผมแนะนำให้เน้นการตรวจสอบกรอบนี้โดยใช้วิธีการคล้ายกับที่ใช้ที่นี่ แต่พื้นที่สำหรับการศึกษาจะต้องมีการตั้งค่าที่แตกต่างกันของปรากฏการณ์หรือสถานการณ์ที่คนโต้ตอบที่แตกต่างกันกับน้ำและสถานที่และที่ดังกล่าวมุ่งเน้นผลิตอาจจับต้องได้และเป็นประโยชน์ต่อผลลัพธ์ การตั้งค่าเหล่านี้สามารถอยู่ในชุมชนหรือท้องถิ่นในชนบทห่างไกลซึ่งสามัคคี สังคมและระบบการศึกษาสถานภาพเศรษฐกิจและสังคม ความเชื่อ ที่น้อย ซึ่งโครงสร้างพื้นฐานและการพัฒนา จำกัด ที่168น้ำและทรัพยากรธรรมชาติเป็นปัญหาที่ผู้นำอ่อนแอ ซึ่งการเข้าถึงองค์กรภายนอกได้ยาก และประเด็นการเมืองหรือความขัดแย้งมีความสําคัญ บรรยากาศในเมือง ถือว่ามีการเติบโตทางเศรษฐกิจและการพัฒนา predominating ที่ฐานทางสังคม วัฒนธรรม และผู้นำที่อ่อนแอ ซึ่งการบริหารและการจัดการการศึกษาที่เป็นที่ยอมรับ และความเป็นอยู่จะขึ้นอยู่กับความทันสมัยและทุนนิยม