Maynard E. Rafuse Managing Director, Bennecon Limited, Process Analysis and
Stock Management Consultants, London, UK
Working capital management: an urgent need to
refocus
[ 59 ]
Creditor management is essentially a
Darwinian situation, the survival of the
fittest. Large companies enforce their terms
with smaller companies, who in turn enforce
their terms with those smaller yet.
The apparent intention of many UK
companies is to defer payment as long as
possible, often well beyond the agreed
arrangements. Most purchase agreements
will incorporate a single monthly payment,
normally “end-month following”, but often
into the second month following or later yet.
Actual payment frequently goes well beyond
the agreed terms.
This article proposes that improvement of
working capital by delaying payment to creditors
is an inefficient and ultimately damaging
practice, both to its practitioners and to
the economy as a whole. Stock reduction
strategies, drawing on some of the techniques
of “lean production” are far more effective,
and the article proposes that those seeking
concentrated working capital reduction
strategies should focus on stock reduction.
A report issued in 1994 by the Forum for
Private Business (FPB), a UK small-business
trade association, states that on average its
respondents’ debtor accounts were paid more
than 50 days beyond the agreed due date[1,2].
The absolute data are shown in Table I.
The report indicates that SMEs had average
gross debtors of at least £40 billion outstanding.
This total was reduced by £20 billion
when the SMEs’ creditors were netted off,
leaving a net balance of £20 billion to fund.
This net balance was the amount owed to
SMEs by non-SMEs and, coincidentally,
equated almost exactly with the SMEs’
overdue debtor level.
Netting overdue debtors and creditors
leaves a net SME overdue balance of £10 billion.
Again, this is the overdue balance owed
to SMEs by non-SMEs, essentially by large
companies with more than £5 million turnover.
(The netting process should eliminate
all intra-SME transactions.)
To summarize this rather convoluted set of
data, SMEs are effectively providing £20 billion
of net funding to their larger customers.
Half of this arises from net late payment of
the SMEs’ debtor accounts. The small supplier
often has little redress in this situation,
believing strenuous collection effort could
jeopardize his volume.
The total interest incurred by small businesses
to fund £10 billion of late payments by
larger companies will be about £1.5-£2.0 billion
per annum. The SME cost to fund the
total net debtor balance of £20 billion will be
£3-£4 billion per annum. (These estimates are
based on average business cycle SME borrowing
rates of 15-20 per cent.) These are very
large sums indeed. Most of this interest cost
will, of course, be offset by interest savings in
the larger companies, which is small consolation
to the SMEs.
However, the annual system oncost would
be £300-£500 million, based on a typical SME
financing penality of 3-5 per cent.
What system-wide financial or operating
benefits could conceivably arise from this
situation? Somehow smaller companies
must pass on their increased borrowing
(and administrative) costs, although they
frequently seem to perish in the attempt.
Working capital starvation is generally credited
as a major cause if not the major cause
of small business failure in the UK.
However, these interest and administrative
penalties cannot usually be quantified precisely
by the SMEs’ larger customers. They
are subsumed in the complex web of data
developed during price negotiations. As a
result, these oncosts can often be simply
ignored, apparently on the principle that if a
phenomenon is not readily apparent in the
numbers, it does not exist. However, it is
evident that there are significant penalties
arising from this situation. Ultimately these
penalties must enter the product cost stream.
Results (
Thai) 3:
[Copy]Copied!
เมย์นาร์ด เช่น rafuse กรรมการผู้จัดการ bennecon จำกัด การวิเคราะห์กระบวนการและการจัดการหุ้นที่ปรึกษา , ลอนดอน , UK
บริหารเงินทุนหมุนเวียน : ด่วนต้องการ
[ ]
59 ไม่มีเจ้าหนี้การจัดการเป็นหลัก
ของดาร์วินสถานการณ์ความอยู่รอดของ fittest
. บริษัทขนาดใหญ่และบังคับใช้ข้อตกลง
กับ บริษัท ขนาดเล็กที่จะบังคับใช้ข้อตกลงกับเล็ก
ยัง .เจตนาที่ชัดเจนของ บริษัท UK
มากจะยืดเวลาชำระเงินตราบใดที่
เป็นไปได้ มักดีเกินที่ตกลง
การจัดเรียง ส่วนใหญ่สัญญาซื้อจะรวมการชำระเงินรายเดือนเดียว
ปกติ , " สิ้นสุดเดือนต่อไป " แต่มักจะ
เข้าสู่เดือนที่สองต่อไปนี้หรือในภายหลังเลย .
การชําระเงินจริง มักไปได้ดีเกินที่ตกลง
.
บทความนี้เสนอการปรับปรุง
เงินทุนหมุนเวียน โดยเลื่อนการจ่ายให้เจ้าหนี้
เป็นไม่ได้ผล และเกิดความเสียหายในที่สุด
ฝึกทั้งการประกอบและ
เศรษฐกิจทั้งหมด กลยุทธ์การลด
หุ้น , การวาดภาพบนบางส่วนของเทคนิค
" การผลิต " ยันอยู่ไกลมีประสิทธิภาพมากขึ้น
และบทความนำเสนอที่ผู้แสวงหา
เข้มข้นทำงานกลยุทธ์การลดทุน ควรเน้นการลด
Stockรายงานที่ออกในปี 1994 โดยฟอรั่มสำหรับ
ธุรกิจเอกชน ( fpb ) , UK ธุรกิจ
ขนาดเล็กการค้าสมาคมระบุว่า ค่าเฉลี่ยของผู้ตอบลูกหนี้บัญชี
จ่ายมากขึ้นกว่า 50 วันเกินตกลง เนื่องจากวันที่ [ 1 , 2 ] .
ข้อมูลที่แน่นอนจะแสดงในตารางที่ I .
รายงานบ่งชี้ว่า
รวมของลูกหนี้ SMEs เฉลี่ยอย่างน้อยที่สุด 40 พันล้านที่โดดเด่น .
ทั้งหมดนี้ลดลงกว่า 20 พันล้าน
เมื่อโดยเจ้าหนี้มีตาข่ายปิด
ออกจากยอดสุทธิของกว่า 20 พันล้านกองทุน .
สมดุลสุทธินี้ยอดเงินที่เป็นหนี้
SMEs ด้วยไม่ใช่ SMEs และบังเอิญ
equated เกือบตรงกับ SMEs '
ด้านหลังลูกหนี้ค้างชำระลูกหนี้ระดับค้างชำระและหนี้ค้างชำระสินเชื่อ
ใบสุทธิ ความสมดุลของรัฐบาล 10 พันล้าน .
อีก นี้เป็นยอดที่เป็นหนี้ที่ค้างชำระเพื่อ SMEs ด้วยไม่ใช่
โดย SMEs เป็นหลักใหญ่
Being translated, please wait..