When the time for his examination d

When the time for his examination drew near Malcolm Malcolmson made up his mind to go somewhere to read by himself. He feared the attractions of the seaside, and also he feared completely rural isolation, for of old he knew its charms, and so he determined to find some unpretentious little town where there would be nothing to distract him. He refrained from asking suggestions from any of his friends, for he argued that each would recommend some place of which he had knowledge, and where he had already acquaintances. As Malcolmson wished to avoid friends he had no wish to encumber himself with the attention of friends' friends and so he determined to look out for a place for himself. He packed a portmanteau with some clothes and all the books he required, and then took ticket for the first name on the local time-table which he did not know.

When at the end of three hours' journey he alighted at Benchurch, he felt satisfied that he had so far obliterated his tracks as to be sure of having a peaceful opportunity of pursuing his studies. He went straight to the one inn which the sleepy little place contained, and put up for the night. Benchurch was a market town, and once in three weeks was crowded to excess, but for the reminder of the twenty-one days it was as attractive as a desert. Malcolmson looked around the day after his arrival to try to find quarters more isolated than even so quiet an inn as "The Good Traveller" afforded. There was only one place which took his fancy, and it certainly satisfied his wildest ideas regarding quiet; in fact, quiet was not the proper word to apply to it - desolation was the only term conveying any suitable idea of its isolation. It was an old, rambling, heavy-built house of the Jacobean style, with heavy gables and windows, unusually small, and set higher than was customary in such houses, and was surrounded with a high brick wall massively built. Indeed, on examination, it looked more like a fortified house than an ordinary dwelling. But all these things pleased Malcolmson. "Here," he thought, "is the very spot I have been looking for, and if I can only get opportunity of using it I shall be happy." His joy was increased when he realized beyond doubt that it was not at present inhabited.

From the post-office he got the name of the agent, who was rarely surprised at the application to rent a part of the old house. Mr. Carnford, the local lawyer and agent, was a genial old gentleman, and frankly confessed his delight at anyone being willing to live in the house.

"To tell you the truth," said he, "I should be only too happy, on behalf of the owners, to let anyone have the house rent free, for a term of years if only to accustom the people here to see it inhabited. It has been so long empty that some kind of absurd prejudice has grown up about it, and this can be best put down by its occupation - if only," he added with a sly glance at Malcolmson, "by a scholar like yourself, who wants its quiet for a time."

Malcolmson thought it needless to ask the agent about the "absurd prejudice"; he knew he would get more information, if he should require it, on that subject from other quarters. He paid his three months' rent, got a receipt, and the name of an old woman who would probably undertake to "do" for him, and came away with the keys in his pocket. He then went to the landlady of the inn, who was a cheerful and most kindly person, and asked her advice as to such stores and provisions as he would be likely to require. She threw up her hands in amazement when he told her where he was going to settle himself.

"Not in the Judge's House!" she said, and grew pale as she spoke. He explained the locality of the house, saying that he did not know its name. When he had finished she answered:

"Aye, sure enough - sure enough the very place! It is the Judge's House sure enough." He asked her to tell him about the place, why so called, and what there was against it. She told him that it was so called locally because it had been many years before - how long she could not say, as she was herself from another part of the country, but she thought it must have been a hundred years or more - the abode of a judge who was held in great terror on account of his harsh sentences and his hostility to prisoners at Assizes. As to what there was against the house she could not tell. She had often asked, but no one could inform her, but there was a general feeling that there was something, and for her own part she would not take all the money in Drinkwater's Bank and stay in the house an hour by herself. Then she apologized to Malcolmson for her disturbing talk.

"It is too bad of me, sir, and you - and a young gentleman, too - if you will pardon me saying it, going to live there all alone. If you were my boy - and you'll excuse me for saying it - you wouldn't sleep there a night, not if I had to go there myself and pull the big alarm bell that's on the roof!" The good creature was so manifestly in earnest, and was so kindly in her intentions, that Malcolmson, although amused, was touched. He told her kindly how much he appreciated her interest in him, and added:

"But, my dear Mrs. Witham, indeed you need not be concerned about me! A man who is reading for the Mathematical Tripos has too much to think of to be disturbed by any of these mysterious 'somethings,' and his work is of too exact and prosaic a kind to allow of his having any order in his mind for mysteries of any kind. Harmonical Progression, Permutations and Combinations, and Elliptic Functions have sufficient mysteries for me!" Mrs. Witham kindly undertook to see after his commissions, and he went himself to look for the old woman who had been recommended to him. When he turned to the Judge's House with her, after an interval of a couple of hours, he found Mrs. Witham herself waiting with several men and boys carrying parcels, and an upholsterer's man with a bed in a cart, for she said, though table and chairs might be all very well, a bed that hadn't been aired for maybe fifty years was not proper for young ones to lie on. She was evidently curious to see the inside of the house, and though manifestly so afraid of the 'somethings' that at the slightest sound she clutched on to Malcolmson, whom she never left for a moment, went over the whole place.

After his examination of the house, Malcolmson decided to take up his abode in the great dining-room, which was big enough to serve for all his requirements, and Mrs. Witham, with the aid of the charwoman, Mrs. Dempster, proceeded to arrange matters. When the hampers were brought in and unpacked, Malcolmson saw that with much kind forethought she had sent from her own kitchen sufficient provisions to last for a few days. Before going she expressed all sorts of kind wishes, and at the door turned and said:

"And perhaps, sir, as the room is big and draughty it might be well to have one of those big screens put round your bed at night - though truth to tell, I would die myself if I were to be so shut in with all kinds of - of 'things,' that put their heads round the sides or over the top, and look on me!" The image which she had called up was too much for her nerves and she fled incontinently.

Mrs. Dempster sniffed in a superior manner as the landlady disappeared, and remarked that for her own part she wasn't afraid of all the bogies in the kingdom.

"I'll tell you what it is, sir," she said, "bogies is all kinds and sorts of things - except bogies! Rats and mice, and beetles and creaky doors, and loose slates, and broken panes, and stiff drawer handles, that stay out when you pull them and then fall down in the middle of the night. Look at the wainscot of the room! It is old - hundreds of years old! Do you think there's no rats and beetles there? And do you imagine, sir, that you won't see none of them? Rats is bogies, I tell you, and bogies is rats, and don't you get to think anything else!"

"Mrs. Dempster," said Malcolmson gravely, making her a polite bow, "you know more than a Senior Wrangler! And let me say that, as a mark of esteem for your indubitable soundness of head and heart, I shall, when I go, give you possession of this house, and let you stay here by yourself for the last two months of my tenancy, for four weeks will serve my purpose."

"Thank you kindly, sir!" she answered, "but I couldn't sleep away from home a night. I am in Greenhow's Charity, and if I slept a night away from my rooms I should lose all I have got to live on. The rules is very strict, and there's too many watching for a vacancy for me to run any risks in the matter. Only for that, sir, I'd gladly come here and attend on you altogether during your stay."

"My good woman," said Malcolmson hastily, "I have come here on a purpose to obtain solitude, and believe me that I am grateful to the late Greenhow for having organized his admirable charity - whatever it is - that I am perforce denied the opportunity of suffering from such a form of temptation! Saint Anthony himself could not be more rigid on the point!"

The old woman laughed harshly. "Ah, you young gentlemen," she said, "you don't fear for nought, and belike you'll get all the solitude you want here." She set to work with her cleaning, and by nightfall, when Malcolmson returned from his walk - he always had one of his books to study as he walked - he found the room swept and tidied, a fire burning on the old hearth, the lamp lit, and the table spread for supper with Mrs. Witham's excellent fare. "This is comfort indeed," he said, and rubbed his hands.

When he had finished his supper, and lifted the tray to the other end of the great oak dining-table, he got out his books again, put fresh wood on the fire, trimmed his lamp, and set himself down to a spell of real hard work. He went on without a pause till about eleven o'clock, when he knocked off for a bit to fix his fire and lamp, and to make himself a cup of tea. He had always been a tea-drinker, and durin

Results (Thai) 1:

เมื่อเวลาเขาตรวจสอบวาดใกล้ Malcolm Malcolmson ขึ้นจิตใจของเขาจะไปไหนอ่านเอง เขากลัวสถานที่ท่องเที่ยวชายทะเล และเขาก็กลัวแยกสมบูรณ์ชนบท สำหรับของเก่าเขารู้เสน่ห์ของ และดัง นั้นเขากำหนดหาเมืองเล็ก ๆ บางแห้งซึ่งจะมีอะไรไปกวนใจเขา เขา refrained ถามคำแนะนำจากเพื่อนของเขา สำหรับเขาโต้เถียงว่า ละอยากจะแนะนำบางสถานที่ที่เขามีความรู้ และเขามีคนรู้จักแล้ว Malcolmson ปรารถนาเพื่อหลีกเลี่ยงเพื่อนที่เขาไม่ต้องการ encumber ตัวเองกับความสนใจของเพื่อนของเพื่อน และ เพื่อกำหนดมองออกไปสำหรับเป็นสถานที่สำหรับตัวเอง เขาบรรจุกระเป๋าเสื้อผ้าบางและหนังสือทั้งหมดที่จำเป็น และจากนั้น เอาตั๋วสำหรับชื่อตามเวลาท้องถิ่นตารางที่เขาไม่รู้เมื่อจบการเดินทาง 3 ชั่วโมงเขา alighted ใน Benchurch สักหลาดเขาพอใจที่เขามีจน obliterated แทร็คของเขาเพื่อให้แน่ใจว่ามีโอกาสที่ดีของการใฝ่หาการศึกษาของเขา เขาตรงไปหนึ่งห้องน้อยง่วงนอนอยู่ และใส่ค่าสำหรับกลางคืน Benchurch ถูกการเมือง และครั้งเดียวในสัปดาห์ที่สามก็แออัดมากเกินไป แต่สำหรับจดหมายของเมืองทองธานี ก็น่าสนใจที่ทะเลทราย Malcolmson มองรอบ ๆ หลังการมาของเขาเพื่อพยายามค้นหาไตรมาสแยกมากขึ้นกว่าแต่เงียบอินน์ที่เป็น "เดอะดีเดิน" นี่ มีเดียวเท่านั้นที่เอาเขานึกคิด และแน่นอนพอความคิดของเขา wildest เกี่ยวกับเงียบ ในความเป็นจริง เงียบไม่เหมาะสมคำใช้ได้ - คำเดียวที่ถ่ายทอดความคิดใด ๆ เหมาะสมแยกของถูกไร้ผู้คน มันเป็นบ้านเก่า ยูเนสโก หนักสร้างสไตล์ Jacobean หน้าจั่วหนักกับ windows ขนาดเล็กผิดปกติ และชุดสูงกว่าจารีตประเพณีอยู่ในบ้านดังกล่าว และถูกล้อมรอบ ด้วยกำแพงอิฐสูงอย่างหนาแน่นแห่ง แน่นอน ในการสอบ มันดูมากกว่าเช่นบ้านธาตุเป็นที่อยู่อาศัยทั่วไป แต่สิ่งเหล่านี้ยินดี Malcolmson "นี่ เขาคิดว่า, " มีจุดมากฉันได้มองหา และถ้าสามารถเฉพาะได้รับโอกาสของการใช้มัน ฉันจะมีความสุข " ความสุขของเขาขึ้นเมื่อรู้สงสัยที่ไม่มีที่อาศัยอยู่จากสำนักงานหลัง เขามีชื่อของตัวแทน ผู้ไม่ค่อยแปลกใจที่โปรแกรมประยุกต์ให้เช่าเป็นส่วนหนึ่งของบ้านเก่า นาย Carnford ทนายความท้องถิ่นและตัวแทน คือ สุภาพบุรุษเก่า genial และตรงไปตรงมาสารภาพว่า ความสุขของเขาที่ทุกคนจะยินดีที่จะอาศัยอยู่ในบ้าน"จะบอกความจริง กล่าวว่า เขา "ฉันควรได้เท่านั้นมีความสุขมาก ในนามของเจ้าของ เพื่อให้ทุกคนมีบ้านเช่าฟรี สำหรับวาระปีถ้าเพียงเพื่อทำให้คนที่นี่จะเห็นมันอาศัยอยู่ แล้วจึงว่างยาวว่า อคติไร้สาระบางประการได้โตขึ้นเกี่ยวกับเรื่องนี้ และนี้สามารถสุดวางลง โดยอาชีพของ - ถ้าเท่านั้น แค่ตา Malcolmson "โดยมีนักวิชาการเช่นตัวเอง ที่ต้องการความเงียบสงบเป็นเวลา" กลับกลอกMalcolmson คิดว่า มันจำเป็นที่จะถามตัวแทนเกี่ยวกับการ "สู่อคติ" เขารู้ว่า เขาจะได้รับข้อมูลเพิ่มเติม ถ้าเขาควรต้องได้ ในเรื่องนั้นจากไตรมาสอื่น ๆ เขาชำระ 3 เดือนของเขาเช่า ใบรับ และชื่อของหญิงผู้ที่อาจจะทำให้ "ทำ" สำหรับเขา และมาพร้อมกับคีย์ในกระเป๋าของเขาออกไป เขาแล้วไปให้เจ้าของที่ของอินน์ ผู้ที่เป็นคนร่าเริง และละเมียดละไมที่สุด และขอคำแนะนำของร้านค้าและบทบัญญัติดังกล่าวจะอาจต้องใช้ เธอโยนขึ้นมือเธอในความประหลาดใจเมื่อเขาบอกเธอที่เขากำลังจะชำระตัวเอง"ไม่อยู่ในผู้พิพากษาบ้าน" เธอกล่าวว่า และโตซีดเป็นเธอพูด เขาอธิบายส่วนภายในบ้าน บอกว่า เขาไม่รู้จักชื่อ เมื่อเขาได้จบ เธอตอบ:" Aye นั่นเอง - นั่นเองมาก ได้บ้านผู้พิพากษานั่นเอง" เขาถามเธอบอกเขาเกี่ยวกับสถานที่ เหตุผลให้เรียก และที่มีต่อมัน เธอบอกว่า มันถูกเรียกว่าเครื่องเนื่องจากมันมีหลายปีก่อน -นานเธอไม่พูด เธอจากส่วนอื่นของประเทศตัวเอง แต่เธอคิดว่า มันต้องได้หนึ่งร้อยปีขึ้นไป - พักอาศัยของผู้พิพากษาที่จัดขึ้นในความหวาดกลัวมากในบัญชีประโยคของเขารุนแรงและศัตรูของเขาให้นักโทษที่ Assizes เป็นสิ่งที่มีกับบ้านเธอไม่สามารถบอก เธอมักจะ ถาม แต่ไม่มีใครสามารถบอกเธอ แต่มีความรู้สึกทั่วไปที่มีบางสิ่งบางอย่าง และในส่วนของเธอเอง เธอจะไม่ใช้เงินทั้งหมดใน Drinkwater ของธนาคาร และอยู่ในบ้านอันชั่วโมง ด้วยตนเอง แล้วเธออุ้มไป Malcolmson พูดคุยรบกวนเธอ"มันไม่ดีเกินไปของฉัน รัก คุณ - และสุภาพ บุรุษหนุ่ม เกินไป - ถ้าคุณจะโทษว่า มัน จะมีชีวิตอยู่คนเดียว ถ้าคุณมีลูกชายฉัน - และคุณจะโทษการว่า มัน - คุณจะไม่นอนมีคืน ถ้าผมจะไปเอง และดึงกระดิ่งสัญญาณใหญ่ที่อยู่บนหลังคาไม่" สิ่งมีชีวิตดี และถูกเพื่อ manifestly เอาจริงเอาจัง มีกรุณาให้ในความตั้งใจของเธอ ที่ Malcolmson, amused ถูกสัมผัส เขาบอกเธอกรุณามากเขานิยมสนใจในพระองค์ และเพิ่ม:"แต่ ฉันรักนาง Witham แน่นอนไม่ต้องห่วงฉัน คนที่อ่านใน Tripos ทางคณิตศาสตร์มีมากเกินไปจะคิดว่า จะเป็นรบกวน โดยมี 'เรื่อง' เหล่านี้ลึกลับ และงานของเขาเป็นธรรมดา และแน่นอนเกินไปชนิดให้เขา มีใบสั่งใด ๆ ในจิตใจของเขาสำหรับลึกลับใด ๆ ก้าวหน้า harmonical สับ และชุด และ ฟังก์ชัน Elliptic มีลึกลับพอฉัน" นาง Witham กรุณา undertook ดูหลังจากคณะกรรมการของเขา และเขาไปหาหญิงชราที่ได้แนะนำให้เขาเอง เมื่อเขาไปที่บ้านของผู้พิพากษากับเธอ หลังจากช่วงของสองสามชั่วโมง เขาพบนาง Witham ตัวเองรอกับหลายชายและชายที่แบกหีบห่อ และคนช่างตกแต่งห้องที่ มีเตียงในตะกร้า เธอว่า แม้ว่าโต๊ะและเก้าอี้อาจทั้งหมดดี เตียงที่ไม่ได้ถูกแย้งสำหรับอาจจะห้าสิบปีไม่เหมาะสมสำหรับคนหนุ่มสาวนอนหงาย เธออยากรู้อยากเห็นไปดูภายในบ้าน กรีซและ แม้ manifestly กลัวของ 'เรื่อง' ว่า ที่เสียงเพียงน้อยนิด เธอคลัตช์ระบบ Malcolmson ซึ่งเธอไม่เคยทิ้งช่วง ไปผ่านสถานที่ทั้งหมดหลังจากสอนที่บ้าน Malcolmson ตัดสินใจที่จะใช้ที่พักอาศัยของเขาในการรับประทานอาหารดี ซึ่งมีขนาดใหญ่พอที่จะให้บริการสำหรับความต้องการของเขา และนาง Witham ด้วยความช่วยเหลือของ charwoman นาง Dempster ครอบครัวเรียงเรื่อง เมื่อ hampers การนำเข้า และแยก Malcolmson เห็นว่า มีมากชนิด forethought เธอได้ส่งจากบทบัญญัติของตนเองเพียงพอครัวล่ากี่วัน ก่อนที่จะ เธอแสดงทุกความปรารถนาดี และ ที่ประตูเปิด และกล่าวว่า:"บางที ที่รัก เป็นห้องมีขนาดใหญ่ และ draughty มันอาจจะดีกับหน้าจอที่ใหญ่ใส่รอบเตียงนอนของคุณในเวลากลางคืน - แม้ว่าความจริงจะบอก ฉันจะตายเองถ้าจะปิดให้กับทุกชนิดของ- 'สิ่ง ที่ใส่หัวของพวกเขา รอบด้านข้าง หรือด้านบน และมองฉัน" ภาพที่เธอได้เรียกว่าค่ามากเกินไปสำหรับเส้นประสาทของเธอ และเธอหนี incontinentlyนาง Dempster sniffed อย่างซูเป็นเจ้าของหายไป และกล่าวว่า ในส่วนของเธอเอง เธอไม่กลัวตู้ทั้งหมดในราชอาณาจักร"ฉันจะบอกคุณสิ่งที่มันเป็น รัก, " เธอกล่าวว่า "ตู้เป็นชนิดและประเภทของสิ่ง - ยกเว้นตู้ทั้งหมด หนู และ หนู และด้วง และ ประตู creaky และ ขนาดหลวม และบานเสีย และลิ้นชักแข็ง จับ ที่พักออก เมื่อคุณดึงพวกเขาล้มลงกลางดึก ดูที่ wainscot ห้อง มันคือเก่า - หลายร้อยปี คิดว่า ไม่มีหนูและด้วงมี และทำคุณ คิด รัก ไม่ว่า คุณจะไม่เห็นไม่มีพวกเขา หนูเป็นตู้ ฉันบอกคุณ และตู้เป็นหนู และคุณไม่ได้คิดอะไร""นาง Dempster กล่าวว่า Malcolmson ใกล้ ทำโบว์สุภาพ "คุณรู้มากกว่าควาญอาวุโสเธอ และผมพูดว่า เป็นเครื่องหมายของความเคารพความสมบูรณ์ของ indubitable หัวและหัวใจ ฉันจะ เมื่อฉันไป ให้คุณครอบครองบ้านนี้ และช่วยให้คุณอยู่ที่นี่ ด้วยตัวเองสองเดือนสุดท้ายของฉันเช่า สี่สัปดาห์จะช่วยให้วัตถุประสงค์ของฉัน""ขอขอบคุณคุณกรุณา ที่รัก" เธอตอบ "แต่ฉันไม่สามารถนอนพักคืนนี้ ฉันอยู่ในกุศลของ Greenhow และถ้าฉันนอนคืนจากห้องของฉัน ฉันควรเสียทั้งหมดที่ผมได้มีอยู่ใน กฎเข้มงวดมาก และมีมากเกินไปดูตำแหน่งว่างสำหรับฉันเพื่อเรียกความเสี่ยงในเรื่อง เฉพาะที่ ที่รัก ฉันจะยินดีมา และเข้าร่วมกับคุณกันถือ ""ของฉันดี, " พ่อ Malcolmson รีบ, "ฉันมาที่นี่ในวัตถุประสงค์ที่จะรับความสันโดษ และเชื่อฉันว่า ฉันขอบคุณการ Greenhow สายในมีการจัดระเบียบพระกุศลคุ้ม -เพียงเป็น - ฉันเป็น perforce ปฏิเสธโอกาสของความทุกข์จากฟอร์มดังกล่าวของทดลอง Anthony เซนต์เองไม่เข้มงวดมากขึ้นบนจุด"หญิงชราหัวเราะอย่างหนัก "อา คุณสุภาพบุรุษหนุ่ม, " เธอกล่าวว่า, "คุณไม่กลัวสำหรับ nought และ belike คุณจะได้รับทั้งหมดความสันโดษต้องที่นี่" เธอตั้งให้ทำงานกับเธอทำความสะอาด และ โดยรัตติกาล เมื่อ Malcolmson กลับจากเดินเขา - เขามักจะมีหนังสือเรียนเป็นเขาเดิน - หนึ่งเขาพบกวาดห้อง tidied ไฟเผาเตาเก่า โคมไฟแสง และตารางการแพร่กระจายสำหรับซุปเปอร์กับนาง Witham โดยสารยอดเยี่ยม "นี่คือสิ่งจริง เขากล่าวว่า และ rubbed มือของเขาเมื่อเขาเสร็จเขาซุปเปอร์ และยกถาดท้ายของดีโอ๊คอาหารตาราง เขาได้ออกหนังสืออีก ไม้สดดับไฟ ตัดไฟของเขา และกำหนดเองเพื่อสะกดของจริงทำงาน เขาก็ไม่หยุดจนถึงประมาณเอ็ดโมง เมื่อเขาโบว์ลิ่งปิดสำหรับบิตแก้ไขไฟและโคมไฟของเขา และถ้วยชาให้ตัวเอง เขาจะได้เป็นชา drinker และ durin

Results (Thai) 3:

เมื่อเวลาสำหรับการสอบของเขามาใกล้ malcolmson มัลคอล์มตัดสินใจที่จะไปหาอ่านเอง เค้ากลัวสถานที่ท่องเที่ยวริมทะเล และยังกลัวเลยแยกชนบท ที่เก่า เขารู้ว่า เสน่ห์ของมัน และเขาตั้งใจจะหาโอ้อวดในเมืองเล็ก ๆ ที่น่าจะมีอะไรที่กวนใจเขาเขาเลยเลิกถามคำแนะนำจากเพื่อนๆของเขา เขาแย้งว่า แต่ละจะแนะนำบางสถานที่ที่เขามีความรู้ และที่เขาได้รู้จัก เป็น malcolmson ต้องการหลีกเลี่ยงเพื่อนที่เขามีความประสงค์ที่จะขัดขวางตัวเองที่มีความสนใจของเพื่อน ๆและเพื่อน ๆ เขาจึงตัดสินใจที่จะมองหาสถานที่สำหรับตัวเองเขาเอากระเป๋าขนาดใหญ่ที่มีเสื้อผ้าและหนังสือที่เขาต้องการ แล้วเอาตั๋วสำหรับชื่อแรกบนโต๊ะเวลาท้องถิ่น ซึ่งเขาไม่ได้รู้

เมื่อตอนสามชั่วโมงการเดินทางเขาเปียกชุ่มที่ benchurch เขารู้สึกพอใจที่เขามีจนทำลายร่องรอยของเขาเป็นเพื่อให้แน่ใจว่า จะมีโอกาสที่เงียบสงบของการใฝ่หาการศึกษาของเขาเขาตรงไปที่โรงแรมเล็ก ๆที่ง่วงนอนอยู่ แล้ววางคืน benchurch เป็นเมืองตลาดและเมื่อสามสัปดาห์แออัดมากเกินไป แต่สำหรับการแจ้งเตือนของ 21 วันก็น่าสนใจเป็นทะเลทรายmalcolmson มองไปรอบ ๆวันหลังจากที่มาถึงของเขาในการพยายามที่จะหาที่พักโดดเดี่ยว มากกว่าจะเงียบมาก โรงแรมที่เป็น " นักท่องเที่ยวเจ้าตัวดี " . มีสถานที่เดียวที่เอาจินตนาการของเขา และมันแน่นอนพอใจของเขา wildest ความคิดเกี่ยวกับเงียบ ; ในความเป็นจริง , เงียบไม่ได้เป็นคำที่เหมาะสมที่จะใช้กับมัน - รกร้างเป็นเพียงระยะที่เหมาะสมของการถ่ายทอดความคิดใด ๆ .มันเก่า เพ้อเจ้อหนัก สร้างบ้านสไตล์ Jacobean ที่มีหน้าจั่วหนักและหน้าต่างเล็กผิดปกติ และตั้งสูงกว่าเป็นจารีตประเพณีในบ้านดังกล่าว และถูกล้อมรอบด้วยกำแพงสูงและสร้าง แน่นอน ในการสอบ มันดูมากขึ้นเช่นบ้านที่อยู่อาศัยเสริมกว่าธรรมดา แต่ทุกสิ่งเหล่านี้ยินดี malcolmson ” ที่นี่ " เขาคิด" เป็นจุดที่ฉันได้รับการมองหาและถ้าฉันสามารถได้รับโอกาสในการใช้มัน ผมก็มีความสุข " ความสุขของเขาเพิ่มขึ้นเมื่อเขาตระหนักว่าไม่ต้องสงสัย ว่า มัน ไม่ ปัจจุบันอาศัยอยู่ .

จากที่ไปรษณีย์เขาได้รับชื่อของสายลับ ที่ไม่ค่อยแปลกใจที่ โปรแกรมเช่าเป็นส่วนหนึ่งของบ้านหลังเก่า นาย carnford ทนายความท้องถิ่นและตัวแทน เป็นสุภาพบุรุษเก่าอัธยาศัยดีและตรงไปตรงมาสารภาพพอใจของเขาที่ทุกคนยินดีที่จะอาศัยอยู่ในบ้าน

" ความจริง " เขากล่าว " ฉันเป็นเพียงเกินไปยินดีในนามของเจ้าของ เพื่อให้ทุกคนมีบ้านว่างให้เช่าสำหรับระยะเวลาของปี ถ้าคุ้นเคยกับผู้คนที่นี่ เห็นคนอาศัยอยู่ มันนานมากว่างเปล่าที่บางชนิดของไร้สาระอคติได้เติบโตขึ้นแล้วและนี้สามารถที่ดีที่สุดใส่ลงตามอาชีพของมัน ถ้า " เขาเสริมด้วยสายตาอันเจ้าเล่ห์ที่ malcolmson " โดยนักวิชาการอย่างนาย ใครต้องการความเงียบในเวลา . "

malcolmson คิดว่ามันไม่จำเป็นต้องถามเจ้าหน้าที่เรื่อง " ไร้สาระ " " เขารู้ว่าเขาจะได้รับข้อมูลเพิ่มเติม ถ้าเขาต้องการมัน ในเรื่องนี้จากห้องอื่น ๆ เขาจ่ายค่าเช่า 3 เดือน มีใบเสร็จและชื่อของหญิงชรา ที่อาจจะทำเพื่อ " ทำ " สำหรับเขา และกลับมาพร้อมกุญแจในกระเป๋าของเขา จากนั้นเขาก็ให้เจ้าของโรงแรม เป็นคนร่าเริงและอ่อนโยนมากที่สุด บุคคล และขอคำแนะนำจากเธอที่ร้านดังกล่าว และเสบียงที่เขาจะได้รับโอกาสที่จะต้องใช้ เธอโยนขึ้นมือเธอด้วยความประหลาดใจ เมื่อเขาบอกเธอว่าเขาจะจัดการเอง

" ไม่ได้อยู่ในบ้านผู้พิพากษา ! เธอพูด และเริ่มซีดอย่างที่เธอพูด เขาอธิบายส่วนของบ้าน บอกว่า เขาไม่ได้รู้จักชื่อของมัน เมื่อเขาได้เสร็จสิ้น เธอตอบ :

" เฮ้อ นั่นเอง - นั่นเอง สถานที่มาก เป็นผู้พิพากษาของบ้านนั่นเอง . . . " เขาถามเธอจะบอกเขาเกี่ยวกับสถานที่ ทำไมจึงเรียกว่า และสิ่งที่มีกับมันเธอบอกเขาไปว่า มันถูกเรียกว่าในประเทศเพราะได้รับหลายปีก่อนนานแค่ไหน เธอไม่อาจพูด ขณะที่เธอเองจากส่วนอื่นของประเทศ แต่เขาคิดว่ามันคงเป็นร้อยปีหรือมากกว่า - ที่พักของผู้พิพากษาที่ถูกจัดขึ้นในความหวาดกลัวมาก เพราะประโยคที่แข็งกร้าว ของเขาและเขามีนักโทษที่ assizes .เป็นสิ่งที่มีกับบ้าน เธอไม่อาจบอกได้ เธอมักจะถาม แต่ไม่มีใครบอกเธอ แต่มันเป็นความรู้สึกทั่วไปที่ มีบางอย่าง และสำหรับส่วนของเธอเอง เธอจะเอาเงินทั้งหมดในดริงก์วอเตอร์ของธนาคาร และอยู่ในบ้านหลังหนึ่งชั่วโมงเอง แล้วก็ขอโทษ malcolmson พูดกวนเธอ

" มันแย่มากเลยครับและคุณ -- และเป็นสุภาพบุรุษเกินไปถ้าคุณจะขอโทษฉันบอกว่า ไปอยู่ตรงนั้นคนเดียว ถ้าคุณเป็นผู้ชายของฉัน - และคุณจะขอโทษที่ต้องพูดแบบนั้น - เธอจะไม่นอนที่นั่นคืนหรอก ถ้าฉันต้องไปที่นั่นเองและดึงใหญ่ระฆังปลุกมันอยู่บนหลังคา ! สิ่งมีชีวิตที่ดีก็สนับสนุนอย่างจริงจัง และก็กรุณาในความตั้งใจของเธอที่ malcolmson แม้ว่า amusedสัมผัสมันได้ เขาบอกให้เธอกรุณามากขนาดไหน เขาชื่นชมความสนใจของเธอในตัวเขา และเพิ่ม :

" แต่ Witham คุณนายที่รัก แน่นอนคุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉัน คนที่อ่านสำหรับ tripos ทางคณิตศาสตร์มีมากเกินไปที่จะคิดว่าถูกรบกวนโดยใด ๆของเหล่านี้ลึกลับ ' เรื่องราวน่าและงานของเขามันเกินแน่นอน และน่าเบื่อ ชนิด เพื่อให้เขามีใบสั่งใด ๆในใจของเขาความลึกลับของชนิดใด ๆ harmonical ขบวน , ลำดับและชุดและฟังก์ชันเชิงวงรีมีความลึกลับที่เพียงพอสำหรับฉัน นางกรุณาเข้าดูหลังจาก Witham คณะกรรมการของเขาและเขาไปมองหญิงชราที่เคยแนะนำเมื่อเขากลับไปบ้านผู้พิพากษากับเธอ หลังจากช่วงเวลาสองชั่วโมง เขาพบว่าตัวเองรอคุณนาย Witham หลายคนและเด็กแบกหีบห่อ และชายก็ใส่เบาะกับเตียง ในรถ เธอกล่าวว่า แม้ว่าโต๊ะและเก้าอี้อาจจะทั้งหมดได้เป็นอย่างดี เตียงที่ยังไม่ได้ออกอากาศประมาณห้าสิบปี ไม่เหมาะสมสำหรับเด็กหนุ่มนอนหงายเธอว่าอยากเห็นข้างในบ้าน และแม้ว่าตำตากลัว ' บางอย่าง ' ที่เสียงน้อย เธอกุมใน malcolmson , ผู้ที่เธอเคยออกไปสักครู่ ไปทั่ว

หลังจากตรวจร่างกายของบ้าน malcolmson ตัดสินใจที่จะใช้เวลาพักของเขาใน อาหารที่ดี ซึ่งมีขนาดใหญ่พอที่จะรองรับความต้องการของเขาทั้งหมด และนางWitham ด้วยความช่วยเหลือของต้อน คุณนายเดมป์สเตอร์โดยเริ่มจัดการเรื่อง เมื่อกระเช้าถูกนำในและแตก malcolmson , เห็นด้วยมาก ชนิดไว้ก่อนเธอได้ส่งเธอเองครัวเพียงพอบทบัญญัติเพื่อล่าสุดไม่กี่วัน ก่อนที่จะเธอแสดงทุกประเภทของความปรารถนาชนิด และที่ประตูหันมาพูด :

" และบางทีครับเป็นห้องที่ใหญ่ และ มีลมโกรก มันอาจจะดีที่จะมีหนึ่งในผู้ใหญ่ หน้าจอ ใส่รอบเตียงในเวลากลางคืน แม้ว่าความจริงจะบอก , ฉันอาจจะตายได้ ถ้าผมจะให้ปิดกับทุกชนิดของ ' สิ่ง ' ที่เอาศีรษะกลมด้านข้างหรือด้านบน และมองที่ฉัน ! " ภาพที่เธอเคยเรียกเกินไปสำหรับสมองของเธอ และเธอก็ incontinently

คุณนายเดมป์สเตอร์ดมในลักษณะที่เหนือกว่าเป็นเจ้าของบ้านหายตัวไป และกล่าวว่า สำหรับในส่วนของเธอเอง เธอไม่ได้กลัวขนหัวลุกทั้งหมดในราชอาณาจักร .

" ผมจะบอกคุณในสิ่งที่มันเป็นครับท่าน " เธอกล่าว " ขนหัวลุกทุกชนิดและประเภทของสิ่งที่ยกเว้นขนหัวลุก ! หนูและหนูและแมลงและประตูทรุดโทรม และ slates หลวมและบานหน้าต่างแตกและจับลิ้นชักให้แข็งที่ออกไปเมื่อคุณดึงพวกเขาแล้วล้มลงในตอนกลางคืน ดูที่บุผนังด้วยแผ่นไม้ของห้อง มันเป็นร้อย อายุ - ปี คุณคิดว่ามีหนูและแมลงนั้น แล้วคุณคิดว่า คุณจะไม่เห็นอะไรเลย ? หนูจะขนหัวลุก ผมบอกคุณ , และขนหัวลุกเป็นหนู และอย่าได้คิดอะไรอีก ! "

" คุณนายเดมป์สเตอร์ " กล่าวอย่างเคร่งขรึม malcolmson ,การการโค้ง " รู้มากกว่า Wrangler รุ่นพี่ และให้ฉันพูดอย่างนั้น เป็นเครื่องหมายของการเคารพสำหรับความสมบูรณ์ของคุณชัดเจนหัวและหัวใจ จะ เมื่อฉันไป ให้คุณเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ และปล่อยให้เธออยู่ที่นี่คนเดียว สำหรับสองเดือนสุดท้ายของระยะเวลาเช่าของฉันเป็นเวลา 4 สัปดาห์จะให้บริการวัตถุประสงค์ของฉัน "

" ขอบคุณ กรุณา ครับ ! เธอตอบ" แต่ผมไม่ได้หลับหนีจากบ้านตอนกลางคืน ฉัน greenhow เป็นกุศล และถ้าฉันนอนหลับห่างจากห้องพักของผม ผมจะสูญเสียทั้งหมดที่ฉันต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป กฎที่เข้มงวดมากและมันมากเกินไปดูที่ว่างสำหรับฉันที่จะใช้ความเสี่ยงใด ๆในเรื่อง เพียงแค่นั้นครับ ผมยินดีมาร่วมงานกับคุณทั้งหมดในระหว่างการพักของคุณ . "

" ผู้หญิงที่ดี " กล่าวว่า malcolmson อย่างรีบร้อน ," ผมมาที่นี่เพื่อรับความเหงา และฉันเชื่อว่า ฉันรู้สึกขอบคุณไปยัง greenhow สายมีจัดการกุศล - ชื่นชมของเขา อะไรก็ตามที่ฉันด้วยความจำเป็นปฏิเสธโอกาสของความทุกข์ทรมานจากแบบฟอร์มดังกล่าวของการล่อ นักบุญแอนโธนี ตัวเองไม่อาจจะเข้มงวดมากขึ้นในจุด !

" หญิงชราหัวเราะอย่างหนัก อ่า คุณ หนุ่มๆ " เธอกล่าว" คุณไม่กลัวอะไรเลย และบางทีคุณจะได้รับทั้งหมดที่คุณต้องการ . " เธอชุดทำงาน กับ ความสะอาด และตอนค่ำ เมื่อ malcolmson กลับมาจากการเดินของเขา - เขามักจะมีหนึ่งในหนังสือของเขาเพื่อการศึกษา เช่น เขาเดินเขาเจอห้องกวาดและทำความสะอาด , ไฟไหม้ บนเตาเก่า ตะเกียงไฟและการแพร่กระจายตารางสำหรับอาหารค่ำกับคุณนาย Witham เป็นค่าโดยสารยอดเยี่ยม" นี่มันสบายจริงๆ " เขาพูดและลูบมือของเขา . . . . . .

เมื่อเขารับประทานอาหารเย็นเสร็จ และยกถาดอีกปลายที่ดี โอ๊ค โต๊ะทานอาหาร เขาได้ออกหนังสือของเขาอีกครั้ง วางไม้ที่สดในไฟโคมไฟตัดของเขา และตั้งตัวเองลงคาถา ที่แท้จริงของการทำงานหนัก เขาไปโดยไม่หยุดจนถึงประมาณ 11 โมง เมื่อเขาเคาะออกนิดหน่อยเพื่อแก้ไขปัญหาของเขา ไฟและโคมไฟและเพื่อให้ตัวเองได้ชาสักถ้วย เขามักจะดื่มน้ำชา และทุเรียน