As it can be seen in Table 2, tota

As it can be seen in Table 2, tota of PhACs in raw water samples varied a lot between the samples. As expected, the highest concentration were detected in hospital wastewater samples (730.6 and 623.4 pg L), where more PhACs are used during the medical treatment of the inpatients. Levels of PhACs were lower in veterinary hospital (69.9 and 10.2 pg L) as was also reported in other studies (Verlicchi et al., 2010; Kovalova et al., 2012), probably due to the higer use of water (and therefore dilution of the PhACs) for cleaning the veterinary facilities, and the fact that urine from big animals (e.g, horses) was collected with straw and disposed separately (Badia Fabregat et al., 2015b) Concentration in the other raw wastewaters (urban waste-water, univenity village andRO, concentrate) ranged between 21.8 and 243.2 L (Table 2) Besides contaminants levels, PhAC profile was also different depending on the raw wastewater considered (Fig.1 and Table S4): for instance, recalcitrant compounds, such as diclofenac and losartan appear R.O. concentrate at higher concentration than other more biodegradable compounds (Table S2), because the concentrate is the fraction containing the contaminants rejected from the R.O. filtration of effluent wastewater, namely those contaminants that have not been degraded during the wastewater treatment (Badia-Fabregat et al., 2015a). For the rest of wastewaters considered in this study, the differences in PhAC profile could be attributed to the different consumption patterns in places such as hospitals, households and university campus (Boillot et al., 2008; Verlicchi et al., 2012a; fredenc and Yves, 2014) and to the seasonal variations in PhAC consumption (Montagner and Jardim, 2011; Osorio et al., 2012; Collado et al, 2014). For example, seven compounds (dimetridazole, norfluoxetine, verapamil, cimetidine, famotidine. carazolol and salbutamol) were solely detected in hospital effluents (Table S2). Another example is X-ray constrast agent iopromide; although found in other effluents, was present at much higher concentration hospital wastewater, in accordance with its more intensive use (Verilcchl et al., 2010; Santos et al., 2013). For all wastewaters, their corresponding hazard quotients (HQ) and HQ removal values were calculated (Table S5) based on the abundance of the PhACs and their PNEC values. According to PNEC values (Table S1) it can be asserted that the most hazardous group is the antibiotics group due to the extremely low PNEC values of some of them such as clarithromycin (0.002 pg. L), sulfamethoxazole (0.027 pg L), ciprofloxacin (0.005 pg L). trimethoprim (0.0058 pg L). ofloxacin

Results (Thai) 1:

มันสามารถเห็นได้ในตารางที่ 2 ส่วนของ PhACs ในตัวอย่างน้ำดิบมากหลากหลายระหว่างตัวอย่าง ตามที่คาดไว้ ความเข้มข้นสูงสุดพบในโรงพยาบาลน้ำเสียตัวอย่าง (730.6 และ 623.4 pg L), ที่มีใช้ PhACs เพิ่มเติมในระหว่างการรักษาทางการแพทย์ของการ inpatients ระดับของ PhACs ลงในโรงพยาบาลสัตวแพทย์ (69.9 และ 10.2 pg L) ขณะที่ยังมีการรายงานว่า ในการศึกษาอื่น ๆ (Verlicchi et al. 2010 Kovalova et al. 2012), อาจเป็น เพราะการใช้สูงขึ้นน้ำ (และเจือจางดังนั้นของ PhACs) ทำความสะอาดห้องสัตวแพทย์ และความจริงที่ว่า ปัสสาวะจากสัตว์ใหญ่ (เช่น ม้า) รวบรวมกับฟาง และทิ้งต่างหาก โจมตีระยะไกล (Badia Fabregat et al. 2015b) ความเข้มข้นในการ wastewaters ในวัตถุดิบอื่น ๆ ที่ (เมืองน้ำเสีย univenity หมู่บ้าน andRO สมาธิ) ระหว่าง 21.8 และ 243.2 L (ตาราง 2) นอกจากสารปนเปื้อนระดับ ใกล้ภาคฮัทปาโปรไฟล์ก็ยังแตกต่างกันขึ้นอยู่กับวัตถุดิบน้ำเสียถือ (Fig.1 และ S4 ตาราง): เช่น อ้างสาร เช่น diclofenac และ losartan ปรากฏ ข้น R.O. ที่เข้มข้นสูงกว่าสารอื่น ๆ ย่อยสลายมากขึ้น (ตาราง S2), เนื่องจากเข้มข้นเป็นเศษส่วนที่ประกอบด้วยสิ่งปนเปื้อนที่ถูกปฏิเสธจากกรอง R.O. น้ำเสียน้ำทิ้ง คือสารปนเปื้อนที่ไม่ลดลงในระหว่างการบำบัดน้ำเสีย (Badia Fabregat et al , 2015a) สำหรับส่วนเหลือถือว่าในการศึกษานี้ wastewaters ความแตกต่างในโพรไฟล์ใกล้ภาคฮัทปาสามารถนำมาประกอบกับรูปแบบการบริโภคที่แตกต่างกันในสถานที่เช่นโรงพยาบาล ครัวเรือน และมหาวิทยาลัย (Boillot et al. 2008 Verlicchi et al. 2012a fredenc และ Yves, 2014) และ การเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลการใช้ใกล้ภาคฮัทปา (Montagner และ Jardim, 2011 พงศ์ใจเที่ยง et al. 2012 Collado et al, 2014) ตัวอย่างเช่น เจ็ดสาร (dimetridazole, norfluoxetine, verapamil ไซเมทิดีน ฟาโมทิดีน. carazolol และ salbutamol) เท่าพบในน้ำทิ้งของโรงพยาบาล (ตาราง S2) อีกอย่างคือ เอ็กซเรย์ความเปรียบต่างแทน iopromide แม้ว่าจะพบในน้ำทิ้งอื่น ๆ ท่านอยู่มากสูงกว่าความเข้มข้นของโรงพยาบาลบำบัดน้ำเสีย ตามการใช้เข้มข้นมากขึ้น (Verilcchl et al. 2010 ซานโตส et al. 2013) คำนวณทุก wastewaters สอดคล้องกันอันตราย quotients (HQ) และค่ากำจัด HQ (ตาราง S5) อิงความอุดมสมบูรณ์ของ PhACs และ PNEC ค่า ตามค่า PNEC (ตาราง S1) มันสามารถจะถูกกล่าวหาว่า เป็นกลุ่มอันตรายมากที่สุดในกลุ่มยาปฏิชีวนะเนื่องจากค่า PNEC ต่ำมากของบางคนเช่น clarithromycin (0.002 pg. L), ซัลฟาเมโทซาโซล (0.027 pg L), ciprofloxacin (0.005 pg L) ไตรเมโทพริม (0.0058 pg L) ofloxacin

Results (Thai) 2:

เท่าที่จะสามารถมองเห็นได้ในตารางที่ 2 Tota ของ PhACs ในตัวอย่างน้ำดิบที่แตกต่างกันมากระหว่างกลุ่มตัวอย่าง เป็นที่คาดหวังความเข้มข้นสูงสุดที่ถูกตรวจพบในตัวอย่างน้ำเสียโรงพยาบาล (730.6 และ 623.4 PG L) ที่ PhACs มากขึ้นมีการใช้ในการรักษาพยาบาลผู้ป่วย ระดับของ PhACs ต่ำในโรงพยาบาลสัตวแพทย์ (69.9 และ 10.2 PG L) เป็นยังมีรายงานในการศึกษาอื่น ๆ (Verlicchi et al, 2010;. Kovalova et al, 2012.) อาจเป็นเพราะการใช้งานที่สูงขึ้นของน้ำ (และดังนั้นจึงเจือจาง ของ PhACs) ที่สำหรับการทำความสะอาดสิ่งอำนวยความสะดวกสัตวแพทย์และความจริงที่ว่าปัสสาวะจากสัตว์ขนาดใหญ่ (เช่นม้า) ที่ถูกเก็บรวบรวมด้วยฟางและจำหน่ายแยกต่างหาก (Badia Fabregat et al., 2015b) ความเข้มข้นในน้ำเสียดิบอื่น ๆ (เมืองน้ำเสีย หมู่บ้าน univenity Andro เข้มข้น) อยู่ระหว่าง 21.8 และ 243.2 L (ตารางที่ 2) นอกจากนี้สารปนเปื้อนในระดับรายละเอียด PhAC ก็ยังแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับการพิจารณาน้ำเสียดิบ (รูปที่ 1 และตารางที่ S4): ยกตัวอย่างเช่นสารประกอบบิดพลิ้วเช่น diclofenac และยาโลซาร์แทนปรากฏสมาธิ RO ที่มีความเข้มข้นสูงกว่าสารย่อยสลายได้อื่น ๆ (ตารางที่ S2) เพราะสมาธิคือส่วนที่มีสารปนเปื้อนที่ถูกปฏิเสธจากการกรอง RO น้ำเสียน้ำทิ้งคือสารปนเปื้อนที่ยังไม่ได้รับการสลายตัวในระหว่างการบำบัดน้ำเสีย (Badia -Fabregat et al., 2015a) สำหรับส่วนที่เหลือของน้ำเสียการพิจารณาในการศึกษาครั้งนี้แตกต่างในรายละเอียด PhAC สามารถนำมาประกอบกับรูปแบบการบริโภคที่แตกต่างกันในสถานที่เช่นโรงพยาบาล, ผู้ประกอบการและมหาวิทยาลัย (Boillot et al, 2008;. Verlicchi, et al, 2012a. fredenc และ Yves 2014) และการเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลในการบริโภค PhAC (Montagner และ Jardim, 2011. Osorio et al, 2012; Collado et al, 2014) ยกตัวอย่างเช่นสารประกอบเจ็ด (dimetridazole, norfluoxetine, verapamil, cimetidine, famotidine. carazolol และ salbutamol) ได้รับการตรวจพบ แต่เพียงผู้เดียวในน้ำทิ้งโรงพยาบาล (ตารางที่ S2) อีกตัวอย่างหนึ่งคือ X-ray iopromide ตัวแทน constrast; แม้จะพบได้ในสิ่งปฏิกูลอื่น ๆ ในปัจจุบันคือความเข้มข้นของน้ำเสียโรงพยาบาลสูงมากสอดคล้องกับการใช้งานหนักมากขึ้น (Verilcchl et al, 2010;.. ซานโตส, et al, 2013) สำหรับน้ำเสียทั้งหมดบวกลบคูณหารของพวกเขาที่สอดคล้องกันอันตราย (HQ) และค่านิยมการกำจัดกองบัญชาการถูกคำนวณ (ตาราง S5) ตามความอุดมสมบูรณ์ของ PhACs และค่า PNEC ของพวกเขา ตามที่ค่า PNEC (ตาราง S1) ก็สามารถที่จะถูกกล่าวหาว่าเป็นกลุ่มที่อันตรายมากที่สุดคือกลุ่มยาปฏิชีวนะเนื่องจากค่า PNEC ต่ำมากของบางส่วนของพวกเขาเช่น clarithromycin (0.002 PG. L) sulfamethoxazole (0.027 PG L), ciprofloxacin (0.005 PG L) trimethoprim (0.0058 PG L) Ofloxacin

Results (Thai) 3:

มันสามารถเห็นได้ในตารางที่ 2 ของ phacs คาโต้ในตัวอย่างน้ำดิบแตกต่างกันมากระหว่างตัวอย่าง ตามที่คาดไว้ , ความเข้มข้นสูงสุดที่ถูกตรวจพบในตัวอย่างน้ำเสีย ( 730.6 และ 623.4 PG L ) ที่ phacs เพิ่มเติมใช้ในการรักษาของผู้ป่วยใน . ระดับของ phacs ต่ำในโรงพยาบาลสัตว์ ( 3.9 9.2 และ PG ผม ) ก็รายงานในการศึกษาอื่น ๆ ( verlicchi et al . , 2010 ; kovalova et al . , 2012 ) , อาจเนื่องจากการใช้ไฮเกอร์น้ำ ( และดังนั้นการเจือจางของ phacs ) สำหรับทำความสะอาดเครื่อง คณะสัตวแพทยศาสตร์ และความจริงที่ว่า ปัสสาวะจากสัตว์ใหญ่ ( เช่น ม้า ) คือเก็บฟาง และขายทิ้งต่างหาก ( บา fabregat et al . , 2015b ) สมาธิในกิจกรรมอื่น ๆดิบ น้ำ ขยะในเมือง หมู่บ้าน univenity Andro สมาธิ ) มีค่าระหว่างและ 21.8 243.2 L ( ตารางที่ 2 ) นอกจากนี้ระดับ ) , phac โปรไฟล์ยังแตกต่างกันขึ้นอยู่กับน้ำเสียถือว่า ( ”และตาราง S4 ) ตัวอย่างเช่นนอกครูสารประกอบเช่น diclofenac ยาโลซาร์แทน และ ปรากฏ . สมาธิที่ความเข้มข้นสูงกว่าสารย่อยสลายทางชีวภาพอื่น ๆ ( ตาราง S1 ) เพราะสมาธิคือเศษส่วนที่มีสารปนเปื้อน ปฏิเสธจากการกรอง RO ของน้ำทิ้งน้ำเสียปนเปื้อน ได้แก่ ผู้ที่ไม่ได้เสื่อมโทรมลงในระบบบำบัดน้ำเสีย ( บา fabregat et al . , 2015a ) สำหรับส่วนที่เหลือของน้ำทิ้งที่พิจารณาในการศึกษาความแตกต่างใน phac โปรไฟล์อาจจะประกอบกับรูปแบบการใช้ที่แตกต่างกันในสถานที่เช่นโรงพยาบาล , ครัวเรือนและมหาวิทยาลัย ( boillot et al . , 2008 ; verlicchi et al . , 2012a ; fredenc และอีฟ ปี 2014 ) และการเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลในการบริโภค phac ( montagner และ สวน , 2011 ; โอโซริโอ et al . , 2012 ; COLLADO et al , 2014 ) ตัวอย่างเช่น 7 ชนิด ( ไดเมทไตรดาโซล norfluoxetine Cimetidine , verapamil , , , โ . carazolol ซัลบูตามอล ) และตรวจพบในโรงพยาบาลได้ แต่เพียงผู้เดียวผ่าน ( ตาราง S1 ) อีกตัวอย่างคือ เอกซเรย์ ตัวแทน constrast iopromide ; แม้ว่าที่พบในน้ำทิ้งอื่น ๆมีอยู่ในน้ำเสียความเข้มข้นสูงมาก โรงพยาบาล สอดคล้องกับการใช้งานหนักของ ( verilcchl et al . , 2010 ; ซานโตส et al . , 2013 ) สำหรับกิจกรรมฉลาด , อันตรายที่สอดคล้องกันของพวกเขา ( HQ ) และค่าการกำจัด HQ ได้ ( โต๊ะ S5 ) ขึ้นอยู่กับความอุดมสมบูรณ์ของ phacs และค่า pnec ของพวกเขา ตาม pnec ค่า ( ตาราง S1 ) ได้กล่าวหาว่า กลุ่มที่อันตรายที่สุด คือ ยาปฏิชีวนะในกลุ่มเนื่องจากการ pnec ต่ำมาก ค่าของบางส่วนของพวกเขาเช่นคลาริโทรมัยซิน ( 0.002 PG L ) , ซัลฟาเมโทซาโซล ( 0.027 PG L ) , ซิโปรฟลอกซาซิน ( 0.005 PG L ) แพร์ซโพลิส ( 0.0058 PG L ) สกุลปลาจีด