Buddhist Doctrine and the Culture o

Buddhist Doctrine and the Culture of Peace

Pataraporn Sirikanchana
Peace is the essential teaching of Buddhism. As the means of practice, peace cultivated in a person’s mind is a source of an act of peace and a moral deed. Only a peaceful mind can originate a peaceful act. Many passages of the Buddhist teachings encourage a person to keep his/her mind in peace and demand peace from others. A passage here may illustrate the point:

All men tremble at punishment,
all men fear death;
remembering that thou art like unto them,
do not strike or slay.
He who, seeking his own happiness,
does not injure or kill beings
who also long for happiness,
will find happiness after death.
All phenomena (originating from a sentient being)
— dhamma — are preceded by (the activity of) the mind,
have as their chief agent the mind;
and are made up of the mind.
If one were to speak or act
with a pure mind,
happiness follows one as a consequence,
even as the shadow that never leaves one.
The Dhammapada
Like Mahatma Gandhi’s ahimsa, the Buddhist loving-kindness (metta) and altruistic practices should be cultivated internally. It is not proved to exist by means of a helpful act, white or yellow clothing, a smiling face, and so on. It is essentially the sincerity and purity of a person’s heart. It cannot exist without a peaceful mind.

A peaceful mind yields wisdom and all virtues. Thus, in Buddhism, meditation is a crucial means to attain a peaceful mind. The principle of meditation is the training of mindfulness. Whenever we pay attention to our own thoughts, words, and deeds, we are conscious of ourselves and are aware of our movements. Being aware of our own selves, we feel ashamed of doing evil and thus do not let ourselves go wrong.

Results (Thai) 1:

หลักคำสอนของพระพุทธศาสนาและวัฒนธรรมสันติภาพ

Pataraporn Sirikanchana
สันติภาพเป็นสอนสำคัญของพระพุทธศาสนา เป็นวิธีการปฏิบัติ สันติภาพปลูกในจิตใจของบุคคลจะเป็นแหล่งของความสงบและหนังสือคุณธรรม จิตใจสงบเท่านั้นสามารถมาทำดี ทางเดินมากมายของคำสอนของพระพุทธศาสนาส่งเสริมให้บุคคลที่จะให้จิตใจเขา/เธอในสันติภาพและความสงบสุขจากผู้อื่น พาสนี่อาจแสดงจุด:

ทุกคนสั่นเครือที่โทษ,
ทุกคนกลัวตาย;
จำที่พระองค์ชนเช่นว่านั้น,
ตี หรือฆ่าได้
เขาที่ แสวงหาความสุขส่วนตัว,
ทำร้าย หรือฆ่าสิ่งมีชีวิต
ที่ยาวสำหรับความสุข,
จะหาความสุขหลังความตายได้
(เกิดจากความรู้สึกถูก) ปรากฏการณ์ทั้งหมด
— ธรรม — นำหน้า ด้วย (กิจกรรมของ) จิตใจ,
ได้เป็นตัวแทนของหัวหน้าใจ;
และจะทำของระลึก
หนึ่งได้พูด หรือกระทำ
ด้วยใจบริสุทธิ์,
สุขต่อหนึ่งผล,
แม้เป็นเงาที่ไม่เคยทิ้งหนึ่ง.
Dhammapada
เช่นมหาตมะคานธีของอาฮิมซา พุทธ loving-kindness (เมตตา) และปฏิบัติ altruistic ควรปลูกภายใน ไม่ได้พิสูจน์อยู่ โดยการกระทำที่เป็นประโยชน์ เสื้อผ้าสีขาว หรือสีเหลือง การตกแต่งใบหน้า และ เป็นหลักความจริงใจ และบริสุทธิ์ใจของคน มันไม่สามารถอยู่ได้โดยปราศจากการสงบจิตใจได้

ใจสงบก่อให้เกิดภูมิปัญญาและคุณค่าทั้งหมดได้ ดังนั้น ในพระพุทธศาสนา สมาธิเป็นวิธีสำคัญบรรลุจิตใจสงบ หลักการของสมาธิคือ การฝึกสติ เมื่อใดก็ตามเราให้ความสนใจกับความคิดของเราเอง คำ และการกระทำ เรามีจิตสำนึกของตนเอง และตระหนักถึงความเคลื่อนไหวของเรา การตระหนักถึงตัวของเราเอง เรารู้สึกละอายที่ทำร้าย และดังนั้น อย่าปล่อยให้ตนเองผิดไป

Results (Thai) 2:

พุทธศาสนาหลักคำสอนและวัฒนธรรมแห่งสันติภาพPataraporn Sirikanchana สันติภาพคือการเรียนการสอนที่สำคัญของพุทธศาสนา เป็นวิธีการของการปฏิบัติสันติภาพปลูกในใจของคนเป็นแหล่งที่มาของการกระทำของความสงบสุขและการกระทำทางศีลธรรม เพียง แต่จิตใจที่สงบสามารถมากระทำความสงบสุข ทางเดินเป็นจำนวนมากของคำสอนทางพุทธศาสนาสนับสนุนให้บุคคลที่จะเก็บ / ใจของเขาและเธออยู่ในความสงบและความต้องการความสงบสุขจากคนอื่น ๆ ทางที่นี่อาจแสดงให้เห็นถึงจุดนี้ทุกคนที่สั่นสะท้านด้วยการลงโทษมนุษย์ทุกคนกลัวตายจำได้ว่าพระองค์ทรงเป็นเหมือนพวกเขาไม่ตีหรือฆ่าเขาที่แสวงหาความสุขของตัวเองไม่ได้ทำร้ายหรือฆ่าสิ่งมีชีวิตที่ยังยาว เพื่อความสุข, ความสุขที่จะได้พบหลังจากการตายของปรากฏการณ์ทั้งหมด (ที่มาจากสิ่งมีชีวิตที่มีชีวิต) - ธรรม - จะนำหน้าด้วย (กิจกรรม) ใจได้เป็นตัวแทนหัวหน้าของพวกเขาใจและได้รับการสร้างขึ้นจากใจหาก ถูกที่จะพูดหรือการกระทำด้วยใจบริสุทธิ์ความสุขต่อไปนี้อย่างใดอย่างหนึ่งเป็นผลให้แม้จะเป็นเงาที่ไม่เคยใบหนึ่งธรรมบทเช่นมหาตมะคานธีอหิงสา, พุทธศาสนาความรักความเมตตา (เมตตา) และการปฏิบัติซึ่งเห็นแก่ผู้อื่นควรได้รับการปลูกฝังภายใน มันไม่ได้รับการพิสูจน์ว่าจะมีชีวิตอยู่โดยการกระทำที่เป็นประโยชน์ขาวหรือสีเหลืองเสื้อผ้าใบหน้ายิ้มและอื่น ๆ มันเป็นหลักความจริงใจและความบริสุทธิ์ของหัวใจของคน มันไม่สามารถอยู่โดยไม่มีจิตใจที่สงบเงียบสงบภูมิปัญญาผลผลิตจิตใจและคุณธรรมทั้งหมด ดังนั้นในพุทธศาสนาการทำสมาธิเป็นวิธีที่มีความสำคัญต่อการบรรลุจิตใจที่สงบ หลักการของการทำสมาธิคือการฝึกอบรมของสติ เมื่อใดก็ตามที่เราให้ความสนใจกับความคิดของเราเองคำพูดและการกระทำของเรามีสติของตัวเองและมีความตระหนักในการเคลื่อนไหวของเรา การตระหนักถึงตัวตนของเราเองเรารู้สึกละอายใจในการทำชั่วร้ายและจะไม่ปล่อยให้ตัวเองไปอย่างผิดปกติ

Results (Thai) 3:

พุทธศาสนาและวัฒนธรรมแห่งสันติ

ภัทร sirikanchana
สันติภาพเป็นสำคัญ การสอนของพระพุทธศาสนา เป็นวิธีการปฏิบัติ ความสงบที่ปลูกในจิตใจของคนเป็นแหล่งที่มาของการกระทำของสันติภาพและการกระทำทางศีลธรรม แค่จิตสงบจะเกิดการกระทำที่เงียบสงบ หลายหัวข้อหลักธรรมคําสอนของพระพุทธศาสนา ส่งเสริมให้คนเพื่อให้เขา / เธอรังเกียจในความสงบและความสันติจากผู้อื่นข้อความนี้อาจแสดงให้เห็นถึงจุดที่ :

ทุกคนหวาดกลัวการลงโทษ
ทุกคนกลัวความตาย จำได้ว่าท่านชอบ

" พวกไม่โจมตีหรือฆ่า .
ผู้แสวงหาความสุขของเขาเอง ไม่ได้ทำร้าย หรือ ฆ่ามนุษย์

ใครยังยาว
จะพบความสุข ความสุขหลังความตาย
ปรากฏการณ์ทั้งหมด ( ที่มาจากการไร้ความรู้สึก )
- ธรรมะ - นำหน้าโดย ( กิจกรรม ) จิตใจ
ได้เป็นตัวแทนความคิดของหัวหน้า ;
และถูกสร้างขึ้นจากจิตใจ .
ถ้าไปพูดหรือทำ

ความสุขด้วยใจบริสุทธิ์ ดังนี้หนึ่งเป็นผล
เหมือนเงาติดตามตนหนึ่ง

ชอบสอนของมหาตมะ คานธี อหิงสาพุทธแผ่เมตตา , เมตตาและเอื้อเฟื้อการปฏิบัติควรปลูกภายใน มันไม่ได้พิสูจน์ตัวตนโดยวิธีการของการกระทำที่เป็นประโยชน์เสื้อผ้าสีขาวหรือสีเหลือง ใบหน้าที่ยิ้มแย้ม และอื่น ๆ มันเป็นหลักความจริงและความบริสุทธิ์ของหัวใจของคน มันไม่สามารถอยู่ได้โดยปราศจากจิตใจสงบ . .

จิตสงบ ปัญญา และคุณธรรมของผลผลิตทั้งหมด ดังนั้น ในพุทธศาสนา สมาธิเป็นสิ่งสำคัญหมายถึงการบรรลุจิตใจที่สงบ หลักการของวิปัสสนา คือ การฝึกสติ เมื่อใดก็ตามที่เราให้ความสนใจกับความคิดของเราเอง คำและการกระทำ เราจะมีสติของตนเอง และทราบความเคลื่อนไหวของเรา การระมัดระวังตัวของเราเอง เรารู้สึกอายทำร้าย และดังนั้นจึง ไม่ปล่อยให้ตัวเองไปผิด