COGNITIVE BEHAVIORAL THERAPY offers

COGNITIVE BEHAVIORAL THERAPY offers a manualised insight into treating according to symptomatology. Current treatments increasingly involve the use of COGNITIVE BEHAVIORAL THERAPY interventions to treat and prevent pathology in children and adolescents as recommended by the World Health Organization’s Global School Health Initiative (World Health Organization, 1998, as cited in: Spence & Short, 2007). It is also suggested by the National Institute for Health and Care Excellence (NICE) that the school environment should be used to treat childhood conditions such as anxiety and depression (NICE, 2005, 2013). Although the evidence for these methods is extensive it has flaws in application. A systematic review of SCHOOL-BASED prevention and early intervention programmes for anxiety show 78% of these programmes to be COGNITIVE BEHAVIORAL THERAPY based (Neil & Christensen, 2009). COGNITIVE BEHAVIORAL THERAPY efficacy for elementary aged children suffering from anxiety yielded results of positive treatment response at post-treatment of 95% compared to 16.7% of waiting list participants (Chiu et al., 2013). Reviewing prevention programmes for anxiety in this client group shows most types of current programmes to be effective with effect sizes ranging from 0.11 to 1.37 (Neil & Christensen, 2009). It is important to consider for whom and what purpose these programmes are effective; do certain interventions lend themselves to certain clients over others?
Indicated COGNITIVE BEHAVIORAL THERAPY programmes show good efficacy for targeting students that show elevated levels of mental health conditions such as depression (Calear & Christensen, 2010). Calear and Christensen’s systematic review of prevention and early intervention programmes for depressive symptom included forty-two randomized controlled trials of twenty-eight SCHOOL-BASED programmes that mainly employed COGNITIVE BEHAVIORAL THERAPY. Effect sizes for all programmes ranged from 0.21 to 1.40 but indicated programmes showed best results over selective and universal programmes (Calear & Christensen, 2010). However, none of the universal programme outcomes produced a significant difference at post-test and also at follow-up (Calear & Christensen, 2010, p. 434). Such results suggest that the current interventions may lend themselves better to those with specific and diagnostic conditions than other ‘symptom-free’ children and adolescents. If this is the case then current intervention procedures may be neglecting a large proportion of school students who may remain at risk of psychological difficulties. Further, a review of group clinical COGNITIVE BEHAVIORAL THERAPY in SCHOOL-BASED interventions for adolescents with depressive symptoms showed although there was significant change in depressive symptoms for adolescents who completed the group sessions, these changes were not maintained (Ruffolo & Fischer, 2009). Spence and Short suggest that there is not enough evidence available for the efficacy and effectiveness of the universal SCHOOL-BASED approach to prevent depression: “the scientific rigor of these endeavors has been weak, making it difficult to draw firm conclusions about efficacy and effectiveness” (Spence & Short, 2007, p. 540). It is therefore important to investigate interventions that, due to their underlying key attributes, provide a maintained effect and preferably for a wider range of youths.

Results (Persian) 1:

رفتاردرمانی شناختی بینش manualised به درمان با توجه به symptomatology ارائه می دهد. درمان به طور فزاینده ای شامل استفاده از درمان شناختی رفتاری مداخلات برای درمان و جلوگیری از آسیب شناسی کودکان و نوجوانان به عنوان توصیه شده توسط سازمان بهداشت جهانی طرح مدرسه جهانی بهداشت (سازمان بهداشت جهانی در سال 1998 به عنوان ذکر شده در: اسپنس و کوتاه، 2007). آن همچنین توسط موسسه ملی بهداشت و درمان و مراقبت از تعالی (خوب) که محیط مدرسه استفاده می شود باید شرایط دوران کودکی درمان اضطراب و افسردگی (خوب، 2005، 2013) پیشنهاد میشود. اگر چه شواهدی برای این روش گسترده است آن نقص در برنامه است. مرور سيستماتيک بررسی پيشگيري، مدرسه و برنامه های مداخله زود هنگام اضطراب نشان 78 درصد از این برنامه ها به درمان شناختی رفتاری بر اساس (نیل و كريستن سن، 2009). اثر بخشی درمان شناختی رفتاری برای ابتدایی کودکان سن از اضطراب رنج می برند نتایج پاسخ به درمان مثبت در درمان پس از 95% در مقایسه با 16.7 ٪ از شرکت کنندگان در لیست انتظار (چيو و همکاران، 2013) به همراه داشت. بررسی برنامه های پیشگیری برای اضطراب در این گروه مشتری را نشان می دهد اکثر انواع برنامه های فعلی با اندازه اثر اعم از 0.11 به 1.37 (نیل و کریستنسن 2009) موثر باشد. مهم است که برای چه کسی و چه هدف این برنامه ها موثر هستند در نظر است. مداخلات خاص خود را به مشتریان خاص بیش از دیگران قرض نکنید?درمان شناختی رفتاری برنامه نشان می دهد اثر خوب برای هدف قرار دادن دانش آموزان است که نشان می دهد سطح بالا شرايط رواني همچون افسردگي (Calear و کریستنسن 2010) نشان داد. برنامه های Calear و کریستنسن را مرور سيستماتيک بررسی های پیشگیری و مداخله زودرس برای نشانه های افسردگی شامل چهل و دو آزمایش کنترل شده تصادفی بیست و هشت مدرسه بر اساس برنامه ها که عمدتا به کار درمان شناختی رفتاری است. اثر اندازه برای تمام برنامه ها از 0.21 تا 1.40 متغير اما نشان داد برنامه بهترین نتایج نشان داد بیش از برنامه های انتخابی و جهانی (Calear & كريستن سن، 2010). با این حال، هیچ یک از پیامد برنامه های جهانی تولید شده تفاوت معنی داری در پس آزمون و همچنین پیگیری (Calear و کریستنسن 2010، ص 434). این نتایج نشان می دهد که مداخلات کنونی خود را بهتر با شرایط خاص و تشخیصی از دیگر 'علائم رایگان' کودکان و نوجوانان به من قرض بدهید ممکن است. اگر این مورد است سپس مداخلات فعلی بخش بزرگی از دانش آموزان که در خطر ابتلا به مشکلات روانی باقی می ماند ممکن است غفلت می شود ممکن است. علاوه بر این، بررسی گروه بالینی درمان شناختی رفتاری مداخلات مبتنی بر مدرسه نوجوانان با علايم افسردگی نشان داد اگر چه قابل توجهی وجود دارد تغییر در علائم افسردگی برای نوجوانان که اتمام جلسات گروه، این تغییرات حفظ شد (Ruffolo و فیشر، 2009). اسپنس و کوتاه نشان می دهد که وجود دارد نه شواهد کافی برای کارآيی و اثربخشی رویکرد مبتنی بر مدرسه جهانی برای جلوگیری از افسردگی: "دقت علمی این تلاش ضعیف ساختن آن دشوار به نتیجه گیری محکم درباره کارآيى و اثربخشى بوده است" (اسپنس و کوتاه، 2007، ص 540). بنابراین مهم است به مداخلات است که به دلیل زمینه کلیدی ویژگی های خود را, ارائه اثر حفظ است و ترجیحا برای طیف وسیع تری از جوانان.

Results (Persian) 2:

رفتار درمانی شناختی ارائه می دهد بینش manualised به درمان با توجه به نشانه. درمان کنونی به طور فزاینده شامل استفاده از مداخلات درمانهای رفتاری برای درمان و جلوگیری از آسیب شناسی در کودکان و نوجوانان به عنوان ابتکار جهانی بهداشت سازمان جهانی بهداشت مدرسه توصیه می شود (سازمان بهداشت جهانی، سال 1998، به عنوان در اشاره: اسپنس و کوتاه، 2007). این نیز توسط موسسه ملی بهداشت، درمان و مراقبت از تعالی (NICE) پیشنهاد کرد که محیط مدرسه باید برای درمان بیماری های دوران کودکی مانند اضطراب و افسردگی (NICE، 2005، 2013) استفاده می شود. اگر چه شواهد برای این روش گسترده است آن را تا به نقص در نرم افزار. یک بررسی سیستماتیک از پیشگیری و مداخله به هنگام برنامه-مدرسه محور برای اضطراب نشان می دهد 78٪ از این برنامه ها به درمانهای رفتاری مبتنی بر (نیل و کریستنسن، 2009). شناختی اثر رفتار درمانی برای کودکان سن دبستان مبتلا به اضطراب نتایج پاسخ به درمان مثبت در بعد از درمان از 95٪ در مقایسه با 16.7٪ از انتظار لیست شرکت کنندگان را به همراه داشت (چیو و همکاران، 2013). بررسی برنامه های پیشگیری برای اضطراب در این گروه مشتری را نشان می دهد بسیاری از انواع برنامه های فعلی به با اندازه اثر در محدوده 0.11-1.37 (نیل و کریستنسن، 2009) موثر است. این مهم است که در نظر برای آنها و آنچه هدف این برنامه ها موثر هستند. انجام مداخلات خاص خود را قرض دادن به مشتریان خاص بر دیگران؟
برنامه درمانهای رفتاری نشان داد نشان می دهد اثر خوبی برای هدف قرار دادن دانش آموزان که نشان می دهد سطح بالا از شرایط سلامت روانی مانند افسردگی (Calear و کریستنسن، 2010). Calear و کریستنسن را بررسی سیستماتیک از برنامه های پیشگیری و مداخله زود هنگام برای علامت افسردگی شامل چهل و دو آزمایش های کنترل شده از بیست و هشت برنامه های مدرسه محور که به طور عمده به کار درمانهای رفتاری تصادفی. اندازه اثر برای همه برنامه های در بازه زمانی 0.21-1.40 اما نشان داد برنامه بهترین نتایج بیش از برنامه های انتخابی و جهانی (Calear و کریستنسن، 2010) نشان داد. با این حال، هیچ یک از نتایج برنامه جهانی تفاوت معنی داری در مرحله پس آزمون و همچنین در پیگیری (Calear و کریستنسن، 2010، ص. 434) تولید می شود. چنین نتایج نشان می دهد که مداخلات فعلی ممکن است خود را بهتر به کسانی که با شرایط خاص و تشخیصی از دیگر بدون علامت 'کودکان و نوجوانان به من قرض بدهید. اگر این مورد پس از مداخلات فعلی ممکن است غفلت بخش بزرگی از دانش آموزان که ممکن است در معرض خطر مشکلات روانی باقی می ماند. علاوه بر این، یک بررسی از گروه بالینی رفتار درمانی شناختی در مداخلات مدرسه محور برای نوجوانان با نشانه های افسردگی نشان داد اگر چه بود تغییر قابل توجهی در علائم افسردگی برای نوجوانان که در جلسات گروه کامل وجود دارد، این تغییرات (Ruffolo و فیشر، 2009) حفظ نمی شد. اسپنس و کوتاه نشان می دهد این است که شواهد کافی برای کارآیی و کارآمدی از رویکرد مدرسه محور در جهانی برای جلوگیری از افسردگی وجود ندارد: "دقت علمی از این تلاش است ضعیف بوده است، و آن را دشوار است به نتیجه گیری قطعی در مورد اثر بخشی و اثربخشی" (اسپنس و کوتاه، 2007، ص. 540). این بررسی مداخلات که با توجه به ویژگی های کلیدی مربوط به خود، فراهم اثر حفظ و ترجیحا برای طیف وسیع تری از جوانان بنابراین مهم است.