Most of the early research on the p

Most of the early research on the personal r~levance of an issue indicated
that increasing personal involvement was associated with resistance to persuasion
(Miller, 1965; Sherif & Hovland, 1961), and the most prominently mentioned
explanation for this finding was derived from social judgment theory
(Sherif et al .. 1965). Involvement was believed to be associated with a greater
probability of message rejection because people were postulated to hold expanded
''latitudes of rejection'' as personal involvement increased, and incoming
messages would therefore be more likely to fall within the unacceptable
range of a person's implicit attitude continuum (Eagly & Manis, 1966). To
account for the fact that increasing relevance was associated with increased
resistance mostly for counterattitudinal and not proattitudinal issues (e.g., Eagly,
1967), Pallak et al. (1972) proposed that increasing involvement (or commitment)
increased the probability of rejecting counterattitudinal messages because
these messages were contrasted (seen as further away from one's own position

Results (Thai) 2:

ส่วนใหญ่ของการวิจัยในช่วงต้นของอาร์ส่วนตัว ~ levance
ของปัญหาชี้ให้เห็นว่าการมีส่วนร่วมส่วนบุคคลที่เพิ่มขึ้นมีความสัมพันธ์กับความต้านทานต่อการโน้มน้าวใจ
(มิลเลอร์, 1965; Sherif และ Hovland, 1961),
และมากที่สุดที่กล่าวถึงอย่างเด่นชัดคำอธิบายสำหรับการค้นพบนี้ได้มาจากสังคมทฤษฎีการตัดสิน
(Sherif et al, .. 1965)
การมีส่วนร่วมเป็นที่เชื่อว่าจะเกี่ยวข้องกับการมากขึ้นน่าจะเป็นของการปฏิเสธข้อความเพราะคนที่ถูกกล่าวอ้างไว้เพื่อรองรับการขยายตัว
'' ละติจูดของการปฏิเสธ '' การมีส่วนร่วมส่วนบุคคลที่เพิ่มขึ้นและขาเข้าข้อความดังนั้นจึงมีแนวโน้มที่จะตกอยู่ในที่ยอมรับไม่ได้ในช่วงของบุคคลนัยทัศนคติต่อเนื่อง (Eagly และ Manis, 1966) เพื่อบัญชีสำหรับความจริงที่ว่าความสัมพันธ์ที่เพิ่มขึ้นมีความสัมพันธ์กับการเพิ่มขึ้นต้านทานส่วนใหญ่สำหรับปัญหาcounterattitudinal และไม่ proattitudinal (เช่น Eagly, 1967) Pallak et al, (1972) เสนอว่าการมีส่วนร่วมที่เพิ่มขึ้น (หรือความมุ่งมั่น) เพิ่มขึ้นน่าจะเป็นของการปฏิเสธข้อความ counterattitudinal เพราะข้อความเหล่านี้ได้รับการเปรียบเทียบ(เห็นเป็นอยู่ไกลออกไปจากตำแหน่งของตัวเองหนึ่ง

Results (Thai) 3:

ส่วนใหญ่ของการวิจัยในช่วงต้นของส่วนบุคคล r ~ levance ของปัญหา พบว่า เพิ่มขึ้น
ความเกี่ยวข้องส่วนบุคคลที่เกี่ยวข้องกับความต้านทานต่อการโน้มน้าว
( มิลเลอร์ , 1965 ; ฟ&โฮฟแลนด์ , 1961 ) และเด่นที่สุดที่กล่าวถึง
คำอธิบายสำหรับการค้นหานี้ มาจากสังคมพิพากษาทฤษฎี
( ฟ et al . . . . . . . 1965 ) การมีส่วนร่วมที่ถูกเชื่อว่าจะเกี่ยวข้องกับมากขึ้น
ความน่าจะเป็นของการปฏิเสธข้อความ เนื่องจากผู้คนซึ่งถือขยาย
''latitudes ปฏิเสธ ' ' เป็นส่วนบุคคลการมีส่วนร่วมมากขึ้น และข้อความขาเข้า
จึงมีแนวโน้มที่จะตกอยู่ภายในรับไม่ได้
ช่วงของบุคคลนัยทัศนคติต่อเนื่อง ( eagly &มานิส , 1966 )

สำหรับบัญชีที่เกี่ยวข้องเพิ่มขึ้น คือเกี่ยวข้องกับการเพิ่ม
ต้านทานส่วนใหญ่สำหรับ counterattitudinal และปัญหา proattitudinal ไม่ได้ ( เช่น eagly
, 1967 ) , pallak et al . ( 1972 ) เสนอว่า การมีส่วนร่วม ( หรือตั้งใจ )
เพิ่มความน่าจะเป็นของการปฏิเสธข้อความ counterattitudinal เพราะ
ข้อความเหล่านี้ ( ที่เห็นเป็นแบบห่างจากตำแหน่งเอง