MacbethAnalysis of Major Characters

Macbeth
Analysis of Major Characters
Macbeth
Because we first hear of Macbeth in the wounded captain’s account of his battlefield valor, our initial impression is of a brave and capable warrior. This perspective is complicated, however, once we see Macbeth interact with the three witches. We realize that his physical courage is joined by a consuming ambition and a tendency to self-doubt—the prediction that he will be king brings him joy, but it also creates inner turmoil. These three attributes—bravery, ambition, and self-doubt—struggle for mastery of Macbeth throughout the play. Shakespeare uses Macbeth to show the terrible effects that ambition and guilt can have on a man who lacks strength of character. We may classify Macbeth as irrevocably evil, but his weak character separates him from Shakespeare’s great villains—Iago in Othello, Richard III in Richard III, Edmund in King Lear—who are all strong enough to conquer guilt and self-doubt. Macbeth, great warrior though he is, is ill equipped for the psychic consequences of crime.

Before he kills Duncan, Macbeth is plagued by worry and almost aborts the crime. It takes Lady Macbeth’s steely sense of purpose to push him into the deed. After the murder, however, her powerful personality begins to disintegrate, leaving Macbeth increasingly alone. He fluctuates between fits of fevered action, in which he plots a series of murders to secure his throne, and moments of terrible guilt (as when Banquo’s ghost appears) and absolute pessimism (after his wife’s death, when he seems to succumb to despair). These fluctuations reflect the tragic tension within Macbeth: he is at once too ambitious to allow his conscience to stop him from murdering his way to the top and too conscientious to be happy with himself as a murderer. As things fall apart for him at the end of the play, he seems almost relieved—with the English army at his gates, he can finally return to life as a warrior, and he displays a kind of reckless bravado as his enemies surround him and drag him down. In part, this stems from his fatal confidence in the witches’ prophecies, but it also seems to derive from the fact that he has returned to the arena where he has been most successful and where his internal turmoil need not affect him—namely, the battlefield. Unlike many of Shakespeare’s other tragic heroes, Macbeth never seems to contemplate suicide: “Why should I play the Roman fool,” he asks, “and die / On mine own sword?” (5.10.1–2). Instead, he goes down fighting, bringing the play full circle: it begins with Macbeth winning on the battlefield and ends with him dying in combat.

Results (Thai) 1:

แม็คเบ็ธวิเคราะห์ตัวละครสำคัญแม็คเบ็ธเนื่องจากเราก่อนได้ยินเสียงของแม็คเบ็ธในบัญชีของกัปตันได้รับบาดเจ็บของเขาอาจหาญสนามรบ ความประทับใจของเราเริ่มต้นเป็นของนักรบผู้กล้าหาญ และสามารถ มุมมองนี้มีความซับซ้อน อย่างไรก็ตาม เมื่อเราเห็นการโต้ตอบกับแม่มดสามแม็คเบ็ธ เราตระหนักดีว่า ดาวิดทางกายภาพเข้าร่วมตามความใฝ่ฝันที่บริโภคและแนวโน้มที่จะสงสัยตนเอง — ทำนายว่า เขาจะเป็นกษัตริย์นำเขาสุข แต่มันยังสร้างความวุ่นวายภายใน แอตทริบิวต์สาม — ความกล้าหาญ ความทะเยอทะยาน และข้อ สงสัยตนเอง — ต่อสู้เพื่อเป็นครูของแม็คเบ็ธตลอดเล่น เชกสเปียร์ใช้แม็คเบ็ธเพื่อแสดงผลน่ากลัวที่ความใฝ่ฝันและความผิดได้ในคนที่ขาดความแข็งแรงของอักขระ เราอาจจัดประเภทแม็คเบ็ธเป็นความชั่วร้ายอย่างถาวร แต่อักขระของเขาอ่อนแยกเขาจากคนร้ายดีของเชกสเปียร์ — Iago ในโอเทลโล ริชาร์ด III ในริชาร์ด III, Edmund ใน King Lear — ที่มีทั้งความแข็งแรงพอเพื่อพิชิตความผิดและสงสัยในตนเอง แม็คเบ็ธ นักรบมากว่าเป็น อยู่ร้ายสิ่งผล psychic อาชญากรรมก่อนที่เขาฆ่าดันแคน แม็คเบ็ธเลือก โดยกังวล และ aborts อาชญากรรมเกือบ ก็รู้สึก steely เลดี้แม็คเบ็ธเพื่อผลักดันให้เขาลงในหนังสือ หลังจากฆาตกรรม ไร บุคลิกภาพประสิทธิภาพเริ่มสลาย ออกจากแม็คเบ็ธขึ้นคนเดียว เขาแกว่งไปมาพอดีกับการกระทำ fevered ซึ่งเขาลงจุดชุดฆาตกรรมปลอดภัยบัลลังก์ และช่วงเวลาที่น่ากลัวความผิด (เป็นเมื่อ Banquo ของผีปรากฏ) และ pessimism แน่นอน (หลังจากการตายของภรรยาของเขา เมื่อเขาดูเหมือนว่าจะยอมสิ้นหวัง) ความผันผวนเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงความตึงเครียดภายในแม็คเบ็ธอนาถ: กำลังครั้งทะเยอทะยานเกินไปให้จิตสำนึกของเขาเองจะหยุดเขาจากการสังหารของเขาไปสุด และเกินกว่าคุณธรรมจะมีความสุขกับตัวเองเป็นฆาตกร เป็นสิ่งที่อยู่กันเขาที่ปลายของเล่น ดูเบาเกือบ — กับกองทัพอังกฤษที่ประตูของเขา เขาสามารถสุดท้ายกลับไปชีวิตเป็นนักรบ และเขาแสดงแบบเสี่ยง bravado ศัตรูล้อมรอบเขา และลากเขาลง ในส่วน นี้เกิดจากความเชื่อมั่นของเขาร้ายแรงในคำพยากรณ์ของแม่มด แต่มันยังน่าจะมาจากความจริงที่ว่า เขาได้กลับมาที่เวทีที่เขาได้ประสบความสำเร็จมากที่สุดและที่ความวุ่นวายของเขาภายในต้องไม่มีผลต่อเขาซึ่งได้แก่ สนามรบ แตกต่างจากของเชกสเปียร์อื่น ๆ โศกนาฏกรรมวีรบุรุษ แม็คเบ็ธไม่น่า คิดฆ่าตัวตาย: "ทำไมควรฉันเล่นหลอกโรมัน เขาถาม, " และตาย/ บนเหมืองดาบเอง? " (5.10.1–2) แทน เขาไปลงต่อสู้ นำเล่นเต็ม circle: จึงเริ่มต้น ด้วยแม็คเบ็ธชนะในสนามรบ และสิ้นสุด ด้วยเขาตายในการรบ

Results (Thai) 2:

ก็อตแลนด์
วิเคราะห์ตัวละครที่สำคัญ
ก็อตแลนด์
เพราะครั้งแรกที่เราได้ยินเสียงของก็อตแลนด์ในบัญชีของกัปตันที่ได้รับบาดเจ็บของความกล้าหาญในสนามรบเขาประทับใจครั้งแรกของเราคือการเป็นนักรบที่กล้าหาญและมีความสามารถ มุมมองนี้มีความซับซ้อน แต่เมื่อเราเห็นก็อตแลนด์โต้ตอบกับแม่มดทั้งสาม เราตระหนักดีว่าความกล้าหาญทางกายภาพของเขาจะเข้าร่วมโดยความทะเยอทะยานมากและมีแนวโน้มที่จะตนเองสงสัยที่คาดการณ์ว่าเขาจะเป็นกษัตริย์นำความสุขเขา แต่ก็ยังสร้างความวุ่นวายภายใน ทั้งสามคุณลักษณะ-ความกล้าหาญ, ความทะเยอทะยานและตนเองสงสัย-การต่อสู้เพื่อการเรียนรู้ของก็อตแลนด์ตลอดการเล่น เช็คสเปียร์ก็อตแลนด์ที่ใช้เพื่อแสดงให้เห็นผลกระทบที่น่ากลัวที่มีความทะเยอทะยานและความรู้สึกผิดจะมีคนที่ขาดความแข็งแรงของตัวละคร เราอาจแบ่งประเภทก็อตแลนด์เป็นความชั่วร้ายอย่างถาวร แต่ตัวละครที่อ่อนแอของเขาแยกเขาจากการที่ยิ่งใหญ่ของเชคสเปียคนร้าย-เจนนิเฟอร์ใน Othello, ริชาร์ดริชาร์ดที่สามเอ๊ดมันด์ใน King Lear-ที่มีทั้งหมดแข็งแรงพอที่จะเอาชนะความผิดและตนเองสงสัย ก็อตแลนด์นักรบที่ยิ่งใหญ่แม้ว่าเขาจะเป็นป่วยพร้อมสำหรับผลกระทบทางจิตของอาชญากรรม. ก่อนที่เขาจะฆ่าดันแคนแมคเบ ธ เป็นโรควิตกกังวลและเกือบจะยกเลิกความผิดทางอาญา มันต้องใช้ความรู้สึกแข็งเลดี้แมคเบ ธ ของวัตถุประสงค์ที่จะผลักดันเขาไปสู่การกระทำ หลังจากที่เกิดการฆาตกรรม แต่บุคลิกทรงพลังของเธอเริ่มที่จะสลายตัวออกจากก็อตแลนด์มากขึ้นเพียงอย่างเดียว เขามีความผันผวนระหว่างพอดีของการกระทำที่เร่าร้อนซึ่งเขาวางแผนการฆาตกรรมเพื่อรักษาความปลอดภัยพระที่นั่งของพระองค์และช่วงเวลาของความผิดที่น่ากลัว (เมื่อผีบังโกปรากฏ) และมองในแง่ร้ายแน่นอน (หลังจากการตายของภรรยาของเขาเมื่อเขาดูเหมือนว่าจะยอมจำนนต่อความสิ้นหวัง) . ความผันผวนเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงความตึงเครียดที่น่าเศร้าภายในก็อตแลนด์: เขาเป็นครั้งเดียวที่มีความทะเยอทะยานเกินไปที่จะช่วยให้ความรู้สึกผิดของเขาที่จะหยุดเขาจากการฆ่าทางของเขาไปด้านบนและขยันขันแข็งเกินไปที่จะมีความสุขกับตัวเองว่าเป็นฆาตกร เป็นสิ่งที่กระจุยสำหรับเขาในตอนท้ายของการเล่นดูเหมือนว่าเขาเกือบจะโล่งใจกับกองทัพอังกฤษที่ประตูของเขาในที่สุดเขาก็สามารถกลับไปใช้ชีวิตเป็นนักรบและเขาจะแสดงชนิดขององอาจประมาทเป็นศัตรูของเขาล้อมรอบเขาและ ลากเขาลง ในส่วนนี้เกิดจากความเชื่อมั่นที่ร้ายแรงของเขาในคำทำนายของแม่มด 'แต่ก็ยังดูเหมือนว่าจะเป็นผลมาจากความจริงที่ว่าเขาได้กลับไปยังที่เกิดเหตุที่เขาได้รับความสำเร็จมากที่สุดและที่ความวุ่นวายภายในของเขาไม่จำเป็นต้องส่งผลกระทบต่อตัวเขาคือ, สนามรบ ซึ่งแตกต่างจากเช็คสเปียร์ฮีโร่ที่น่าเศร้าอื่น ๆ ก็อตแลนด์ดูเหมือนจะไม่เคยคิดฆ่าตัวตาย: "และตาย / บนดาบของฉัน" "ทำไมฉันควรจะเล่นคนโง่โรมัน" เขาถาม (5.10.1-2) แต่เขาลงไปต่อสู้นำเล่นวงกลมเต็ม: มันเริ่มต้นด้วยก็อตแลนด์ชนะในสนามรบและจบลงด้วยการตายของเขาในการต่อสู้

Results (Thai) 3:

ก็อตแลนด์
การวิเคราะห์ตัวละครหลัก

เพราะเราฟังครั้งแรกของก็อตแลนด์ก็อตแลนด์ในบัญชีบาดเจ็บหัวหน้าของเขาในสนามรบความความประทับใจครั้งแรกของเรา เป็นนักรบที่กล้าหาญและมีความสามารถ มุมมองนี้ซับซ้อน อย่างไรก็ตาม เมื่อเราเห็นก็อตแลนด์โต้ตอบกับสามแม่มดเราตระหนักดีว่า ความกล้าหาญทางกายภาพของเขาถูกเข้าร่วมโดยการบริโภคความทะเยอทะยานและมีแนวโน้มที่จะสงสัยตัวเองทำนายว่าเขาจะได้เป็นกษัตริย์ ทำให้เขามีความสุข แต่มันยังสร้างความวุ่นวายภายใน เหล่านี้สามลักษณะความกล้าหาญ ความทะเยอทะยาน และตนเองสงสัยเพื่อการเรียนรู้ของสก็อตแลนด์ ตลอดการเล่นเช็คสเปียร์ใช้ก็อตแลนด์เพื่อแสดงผลที่น่ากลัวว่า ความทะเยอทะยาน และความผิดที่สามารถมีได้ในคนที่ขาดพลังของตัวละคร เราอาจจำแนกประเภทของก็อตแลนด์เป็นเพิกถอนความชั่ว แต่เขาอ่อนแอตัวละครแยกเขาจากเช็คสเปียร์ตัวร้ายดีไอโก้ใน Othello , Richard III ใน Richard III , เอ็ดมันด์ในกษัตริย์เลียร์ที่เข้มแข็งพอที่จะเอาชนะความรู้สึกผิดและสงสัยตนเอง ก็อตแลนด์ ,นักรบที่ดีแม้ว่าเขาจะป่วยพร้อมผลพลังจิตของอาชญากรรม

ก่อนที่เขาจะฆ่า ดันแคน แมคเบธจะเต็มไปด้วยความกังวลและเกือบการทำแท้งอาชญากรรม มันใช้เวลาเลดี้แมคเบธ แข็ง ความรู้สึกของวัตถุประสงค์ที่จะผลักเขาลงในโฉนด หลังฆาตกรรม อย่างไรก็ตาม บุคลิกที่มีพลังของเธอจะเริ่มสลายตัวออกจากสก็อตแลนด์มากขึ้นเท่านั้น เขามีความผันผวนระหว่างเร่าร้อนที่เหมาะกับการกระทำที่เขาแปลงชุดของการฆาตกรรมเพื่อความปลอดภัยบัลลังก์ และช่วงเวลาของความผิดร้ายแรง ( เช่นเมื่อแบงโควผีปรากฏ ) และแน่นอนการมองโลกในแง่ร้าย ( หลังจากการตายของภรรยาของเขา เมื่อเขายอมให้ความสิ้นหวัง ) ความผันผวนเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงโศกนาฏกรรมแม็คเบ็ธ : ความตึงเครียดภายในเขาเป็นครั้งเดียวก็ทะเยอทะยานให้ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของเขาที่จะหยุดเขาจากการฆ่าทางของเขาไปด้านบนและเกินสมควรที่จะมีความสุขกับตัวเองเป็นฆาตกร เป็นสิ่งที่แยกจากกันสำหรับเขาในตอนท้ายของการเล่น เขาดูเหมือนจะโล่งใจกับกองทัพอังกฤษที่ประตูของเขา เขาก็กลับไปใช้ชีวิตเป็นนักรบและเขาจะแสดงชนิดของสะเพร่าวางก้ามเป็นศัตรูของเขาล้อมรอบตัวเขาและลากเขาลง ในส่วนนี้เกิดจากความเชื่อมั่นในคำทำนายของแม่มดที่ร้ายแรง แต่ก็ยังดูเหมือนว่าจะได้มาจากความจริงที่ว่าเขาได้กลับไปยังเวทีที่เขาประสบความสำเร็จมากที่สุดและที่ความวุ่นวายภายในต้องไม่มีผลต่อเขาคือสนามรบ