3.2. Film solubility Water insolubi

3.2. Film solubility
Water insolubility or resistance is a substantial characteristic of edible films for use in food protection, where water activity ishigh, or when the edible film must be in contact with water duringprocessing of the coated food, to avoid the exudation of fresh orfrozen products (Gontard et al., 1992). All the prepared films maintained their integrity after incubation in water with gentle motionfor 24 h. The control film displayed a low solubility value of about38%, similar to that reported by Jeya Shakila et al. (2012) (∼40%)in composite films from fish gelatin and chitosan. The lower solu-bility of biocomposite films in the present study may result fromthe protein-polysaccharide interactions mainly via hydrogen bond-ing which plays an important role in film formation as reported by Gómez-Estaca et al. (2010). A significant (p < 0.05) increase inwater solubility was observed by adding OEO to the film (Table 1).The higher solubility of oil incorporated-films may be assignedto the re-emerging protein-polysaccharide interactions with this essential oil which weaken the interactions that had stabilized theprotein-polysaccharide network structure (Gómez-Estaca et al.,2010). The presence of essential oil may also limit the interaction ofglycerol with protein matrix which would allow an increase in itsleaching phenomenon (Pires et al., 2013). Likewise, the inclusion ofclove essential oil to gelatin–chitosan film matrix increased their solubility in water (Gómez-Estaca et al., 2010).

Results (Thai) 1:

3.2. ฟิล์มละลาย Insolubility น้ำหรือทนนั้นเป็นลักษณะที่พบของกินฟิล์มเพื่อใช้ในการป้องกันอาหาร น้ำที่กิจกรรม ishigh หรือเมื่อมีฟิล์มกินต้องติดต่อ duringprocessing น้ำอาหารเคลือบ หลีกเลี่ยง exudation orfrozen สดผลิตภัณฑ์ (Gontard et al., 1992) ฟิล์มที่เตรียมไว้ทั้งหมดรักษาสภาพหลังการบ่มในน้ำอ่อนโยน motionfor 24 ชม ฟิล์มควบคุมแสดงค่าการละลายต่ำ about38% ที่รายงานโดย Jeya Shakila et al. (2012) (∼40%) ในภาพยนตร์ผสมจากปลาตุ๋นและไคโตซาน Solu-bility ล่างของฟิล์ม biocomposite ในการศึกษาปัจจุบันอาจเกิดจากการโต้ตอบของ polysaccharide โปรตีนส่วนใหญ่ผ่านทาง ing พันธะไฮโดรเจนซึ่งมีบทบาทสำคัญในการก่อตัวของฟิล์มเป็นรายงานโดย Gómez Estaca et al. (2010) ตัวอย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.05) เพิ่ม inwater ละลายถูกตรวจสอบ โดยเพิ่ม OEO ฟิล์ม (ตาราง 1)ละลายสูงกว่าของน้ำมันรวมฟิล์มอาจโต้ตอบ assignedto polysaccharide โปรตีนที่เกิดใหม่ ด้วยน้ำมันนี้ที่ลดลงที่มีเสถียร theprotein polysaccharide โครงสร้างเครือข่าย (Gómez Estaca et al., 2010) ของน้ำมันอาจยังจำกัด ofglycerol โต้ตอบกับเมทริกซ์โปรตีนซึ่งจะช่วยให้การเพิ่มขึ้นใน itsleaching ปรากฏการณ์ (Pires et al., 2013) ในทำนองเดียวกัน น้ำมันหอมระเหย ofclove รวมกับเมทริกซ์ตุ๋น – ไคโตซานฟิล์มเพิ่มขึ้นการละลายในน้ำ (Gómez Estaca et al., 2010)

Results (Thai) 2:

3.2 ฟิล์มสามารถในการละลาย
ไม่ละลายน้ำหรือความต้านทานเป็นลักษณะสำคัญของภาพยนตร์กินสำหรับใช้ในการป้องกันอาหารที่ ishigh กิจกรรมทางน้ำหรือเมื่อฟิล์มกินได้จะต้องอยู่ในการติดต่อกับ duringprocessing น้ำของอาหารที่เคลือบเพื่อหลีกเลี่ยงสารคัดหลั่งของผลิตภัณฑ์ orfrozen สด ( Gontard et al., 1992) ทั้งหมดภาพยนตร์ที่เตรียมไว้คงความสมบูรณ์ของพวกเขาหลังจากบ่มเพาะในน้ำที่มีความอ่อนโยน motionfor 24 ชั่วโมง ฟิล์มควบคุมแสดงค่าการละลายต่ำของ about38% คล้ายกับที่รายงานโดย Jeya Shakila และคณะ (2012) (~40%) ในภาพยนตร์คอมโพสิตจากเจลาตินปลาและไคโตซาน ต่ำ Solu-รับผิดชอบของภาพยนตร์ biocomposite ในการศึกษาครั้งนี้อาจส่งผลให้ fromthe ปฏิสัมพันธ์โปรตีน polysaccharide ส่วนใหญ่ผ่านทางไฮโดรเจนพันธบัตรไอเอ็นจีซึ่งมีบทบาทสำคัญในภาพยนตร์ก่อรายงานโดยGómez-Estaca และคณะ (2010) อย่างมีนัยสำคัญ (p <0.05) เพิ่มขึ้น inwater สามารถในการละลายเป็นที่สังเกตได้โดยการเพิ่ม OEO กับฟิล์ม (ตารางที่ 1) ความสามารถในการละลายที่สูงขึ้นของน้ำมันภาพยนตร์จดทะเบียนอาจจะ assignedto ใหม่ที่เกิดขึ้นใหม่มีปฏิสัมพันธ์โปรตีน polysaccharide กับน้ำมันหอมระเหยนี้ซึ่งลดลงปฏิสัมพันธ์ ที่มีความเสถียรโครงสร้างเครือข่าย theprotein-polysaccharide (Gómez-Estaca et al., 2010) การปรากฏตัวของน้ำมันหอมระเหยอาจ จำกัด การปฏิสัมพันธ์ ofglycerol กับเมทริกซ์โปรตีนซึ่งจะช่วยให้การเพิ่มขึ้นของปรากฏการณ์ itsleaching (Pires et al., 2013) ในทำนองเดียวกันการรวม ofclove น้ำมันหอมระเหยเพื่อเมทริกซ์ฟิล์มเจลาตินไคโตซานที่เพิ่มขึ้นของพวกเขาสามารถในการละลายในน้ำ (Gómez-Estaca et al., 2010)

Results (Thai) 3:

3.2 . ฟิล์มละลายน้ำหรือมีความต้านทานกรดเมตา
อย่างมากลักษณะของฟิล์มเพื่อใช้ในการคุ้มครองอาหาร ซึ่งมีกิจกรรมทางน้ำ หรือเมื่อแผ่นฟิล์มจะต้องสัมผัสกับน้ำ duringprocessing ของอาหารเคลือบ เพื่อหลีกเลี่ยง exudation ผลิตภัณฑ์ orfrozen สด ( gontard et al . , 1992 )ทั้งหมดเตรียมฟิล์มรักษาความสมบูรณ์ของพวกเขาหลังจากบ่มในน้ำที่อ่อนโยน motionfor 24 ชั่วโมงฟิล์มควบคุมแสดงค่าการละลายต่ำของ about38 % ซึ่งใกล้เคียงกับรายงานโดย jeya shakila et al . ( 2012 ) ( ∼ 40% ) ประกอบภาพยนตร์จากเจลาตินปลา และไคโตซานราคา biocomposite ซูลู bility ของภาพยนตร์ในการศึกษาปฏิสัมพันธ์โปรตีนอาจเป็นผลจากสารส่วนใหญ่ผ่านพันธะไฮโดรเจนไอเอ็นจีซึ่งมีบทบาทสำคัญในการสร้างภาพยนตร์ รายงานโดย G óแมส estaca et al . ( 2010 ) ทางสถิติ ( P < 0.05 ) การเพิ่มในการละลายพบว่าโดยการเพิ่ม oeo กับฟิล์ม ( ตารางที่ 1 )การละลายสูงกว่าน้ำมันรวมภาพยนตร์อาจจะแบ่ง Re ใหม่ โพลีแซคคาไรด์ โปรตีนปฏิสัมพันธ์กับน้ำมันที่ลดลงมีปริมาณโพลีแซคคาไรด์มีปฏิสัมพันธ์โครงสร้างเครือข่าย ( G óแมส estaca et al . , 2010 )การปรากฏตัวของน้ำมันหอมระเหยอาจ จำกัด การปฏิสัมพันธ์กับโปรตีน ofglycerol เมทริกซ์ซึ่งจะอนุญาตให้มีการเพิ่ม itsleaching ปรากฏการณ์ ( เปเรซ et al . , 2013 ) อนึ่ง การ ofclove น้ำมันหอมระเหยเพื่อเพิ่มการละลายเจลาตินและเมทริกซ์ฟิล์มไคโตแซนในน้ำ ( กรัมóแมส estaca et al . , 2010 )