From 6th through 12th grades I atte

From 6th through 12th grades I attended a Quaker school on the Philadelphia city line. Twice a week the entire school attended Quaker Meeting, silent gatherings except when someone received a personal call to speak.
I never got a call, but nonetheless my head was full: I thought about fishing and boats. Or else I thought about when next I could get from Philadelphia to our cottage on the New Jersey Shore in order to go out fishing in a boat. Beneath my picture in one high school yearbook it says, "I'm going to the Shore".
While I had an overwhelming passion for fishing, school I merely enjoyed and I never planned to be a scientist. In fact, passion, not planning, is the engine driving all my thought and action. The almost unimaginably good fortune of my youth was that other people made such very, very good plans and choices for me.
My parents selected the excellent Friends Central School where, fortuitously, Clayton Farraday was both a science teacher and the school's beloved Mr. Chips. The counselors there decided, wisely, that I should attend a college rather than a large university, and I departed Philadelphia for Dartmouth College in the fall of 1959. Though literature courses there were my favorites, I was a pre-medical student solely because my parents always hoped that I'd become an MD like my father. Pre-meds majored in chemistry or biology, and between the two I leaned toward chemistry. I didn't get really interested, however, until I had two semesters of organic my sophomore year from a young chemistry professor who chose me to do research in his lab. When I graduated Dartmouth a few years later, in 1963, the same prof called my next move, a PhD in organic chemistry instead of medical school. He even chose the graduate school I attended and my research supervisor there. Such a strong intervention in a student's life is no doubt unusual, but the precipitating events were unusual, too.

Results (Thai) 1:

จาก 6 ถึงเกรด 12 ผมเข้าเรียนที่โรงเรียนเควกเกอร์ในบรรทัดเมืองฟิลาเดล สัปดาห์ละสองครั้งทั้งโรงเรียนเข้าร่วมประชุมเควกเกอร์การชุมนุมเงียบยกเว้นเมื่อมีคนรับสายส่วนบุคคลที่จะพูด
ฉันไม่เคยได้รับโทรศัพท์ แต่กระนั้นหัวของฉันเต็มไปด้วย. ฉันคิดว่าเกี่ยวกับการประมงและเรือหรืออื่น ๆ ที่ฉันคิดเกี่ยวกับเมื่อต่อไปที่ฉันได้รับจากฟิลาเดลไปที่กระท่อมของเราในฝั่งเสื้อใหม่เพื่อที่จะออกไปตกปลาในเรือ ภายใต้ภาพของฉันในรายงานประจำปีของโรงเรียนมัธยมหนึ่งมันบอกว่า "ฉันกำลังจะไปฝั่ง".
ในขณะที่ฉันมีความรักอย่างท่วมท้นสำหรับการตกปลา, โรงเรียนฉันมีความสุขเพียงและฉันไม่เคยวางแผนที่จะเป็นนักวิทยาศาสตร์ ในความเป็นจริงความรักไม่ได้วางแผนเป็นเครื่องยนต์ที่ขับรถทุกความคิดและการกระทำของฉัน โชคดีเกือบ unimaginably ของเยาวชนของฉันคือการที่คนอื่น ๆ ที่ทำแผนมากดีมากดังกล่าวและทางเลือกสำหรับฉัน.
พ่อแม่ของฉันเลือกเพื่อนที่ดีโรงเรียนกลางที่โชคดี, เคลย์ตัน farraday เป็นทั้งครูวิทยาศาสตร์และนายที่รักโรงเรียน เงิน ที่ปรึกษามีการตัดสินใจอย่างชาญฉลาดว่าฉันควรจะเรียนมากกว่ามหาวิทยาลัยขนาดใหญ่และฉันออกจากฟิลาเดลสำหรับวิทยาลัยดาร์ทเมาท์ในฤดูใบไม้ร่วง 1959 แม้ว่าหลักสูตรวรรณคดีมีรายการโปรดของฉันเป็นฉันเป็นนักเรียนก่อนทางการแพทย์ แต่เพียงผู้เดียวเพราะพ่อแม่ของฉันมักจะหวังว่าผมจะกลายเป็น md เหมือนพ่อของฉัน ยาก่อนเอกเคมีหรือชีววิทยาและระหว่างสองฉันโน้มตัวไปทางเคมีฉันไม่ได้รับความสนใจจริงๆ แต่จนกว่าฉันมีสองเทอมของปีนักเรียนปีที่สองของฉันอินทรีย์จากศาสตราจารย์ด้านเคมีหนุ่มที่ฉันเลือกที่จะทำวิจัยในห้องทดลองของเขา เมื่อฉันจบการศึกษาดาร์ทเมาท์ไม่กี่ปีต่อมาในปี 1963 ศาสตราจารย์เดียวกันที่เรียกว่าการย้ายไปของฉัน phd ในเคมีอินทรีย์แทนโรงเรียนแพทย์ เขายังเลือกที่จะเรียนปริญญาโทที่ฉันเข้าร่วมการวิจัยและหัวหน้างานของฉันมีเช่นการแทรกแซงที่แข็งแกร่งในชีวิตของนักเรียนเป็นข้อสงสัยที่ผิดปกติ แต่เหตุการณ์ที่เกิดความวุ่นวายได้ผิดปกติเกินไป.

Results (Thai) 2:

จาก 6 ถึงเกรด 12 ฉันเข้าร่วมโรงเรียน Quaker บรรทัดเมืองฟิลาเดลเฟีย สองสัปดาห์โรงเรียนทั้งหมดเข้าร่วมประชุม Quaker ชุมนุมเงียบยกเว้นเมื่อผู้ได้รับการเรียกส่วนตัวพูด
ไม่มีสาย แต่กระนั้น ศีรษะถูกเต็ม: คิดเกี่ยวกับการตกปลาและเรือ หรือ อื่น ๆ คิดเกี่ยวกับเมื่อถัดไปสะดจากฟิลาเดลเฟียคอทเทจของเราบนชายฝั่งนิวเจอร์ซีย์เพื่อไปตกปลาในเรือ ใต้รูปภาพของฉันในโรงเรียนหนึ่งเพาะปลูก กล่าว "ฉันจะไปฝั่ง"
ขณะผมหลงครอบงำการประมง โรงเรียนเพียงความสุขและไม่แผนจะ เป็นนักวิทยาศาสตร์ ในความเป็นจริง ความรัก วางแผน ไม่ เป็นเครื่องยนต์ขับความคิดและการกระทำทั้งหมดของฉัน โชคดีเกือบ unimaginably เยาวชนของฉันว่า คนอื่นทำเช่นแผนมาก อย่างดีและตัวเลือกสำหรับ me.
พ่อเลือกโรงเรียนยอดเยี่ยมของกลางเพื่อนที่ fortuitously, Farraday เคลย์ตันมีทั้งวิทยาศาสตร์ครูและของโรงเรียนรักนายชิ ปรึกษามีตัดสิน อย่างชาญฉลาด ว่า ผมควรเข้าร่วมวิทยาลัยแทนที่เป็นมหาวิทยาลัยขนาดใหญ่ และออกเดินทางฟิลาเดลเฟียในดาร์ตมัธในฤดูใบไม้ร่วงของ 1959 ถึงหลักสูตรวรรณคดีมี รายการโปรดของฉัน ฉันถูกนักเรียนเตรียมแพทย์เพียงอย่างเดียวเนื่องจากพ่อเสมอหวังว่า ฉันจะเป็น MD ที่เหมือนพ่อ เวชภัณฑ์ก่อน majored ในวิชาเคมีหรือชีววิทยา และระหว่างสอง ผมก็เอนไปทางเคมี ฉันไม่ได้สนใจจริง ๆ อย่างไรก็ตาม จนกว่าฉันมีสองภาคอินทรีย์ sophomore ของฉันปีจากอาจารย์เคมีหนุ่มผู้เลือกให้ค้นคว้าในห้องปฏิบัติการของเขา เมื่อจบดาร์ทเมาท์ไม่กี่ปีต่อมา ใน 1963 ศาสตราจารย์เดียวกันเรียกว่าฉันถัดไป ระดับปริญญาเอกในเคมีอินทรีย์แทนโรงเรียนแพทย์ เขาได้เลือกบัณฑิตฉันเข้าร่วมงานและผู้ควบคุมงานวิจัยของฉันมี ดังกล่าวแข็งแกร่งในชีวิตของนักเรียนจึงไม่มีผิดปกติ แต่เหตุการณ์ตกตะกอนถูกผิดปกติ เกินไป.

Results (Thai) 3:

จาก 6 ผ่านระดับ 12 ผมเข้าร่วมโรงเรียนมัธยมปลายซึ่งในสายเมือง Philadelphia ได้ สัปดาห์ละหนึ่งถึงสองครั้งทั้งโรงเรียนที่เข้าร่วมการประชุมเควกเกอร์รวมกลุ่มไม่มีเสียงเว้นแต่เมื่อมีคนได้รับการโทรติดต่อส่วนตัวในการพูด.
ผมไม่เคยได้รับการติดต่อแต่หัวของฉันอยู่เต็มผมคิดว่าเกี่ยวกับเรือและการตกปลาหรือไม่ผมคิดว่าเกี่ยวกับเมื่อถัดไปผมไม่สามารถได้รับจาก Philadelphia ไปที่กระท่อมของเราใน New Jersey ฝั่งในการสั่งซื้อเพื่อออกไปตกปลาในเรือ ใต้ รูปภาพ ของฉันในหนึ่งสมุดโรงเรียนระดับสูงแต่ก็กล่าวว่า"ผมกำลังจะไปถึงฝั่ง"..
ในขณะที่ผมมีความเสียงท่วมท้นของโรงเรียนการตกปลาผมก็แค่ความเพลิดเพลินใจและผมไม่เคยมีแผนที่จะเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่ ในความเป็นจริงแล้วความน่าหลงใหลไม่ใช่การวางแผนเป็นโปรแกรมที่จะขับเคลื่อนความคิดและการกระทำของผมทั้งหมด เกือบยิ่งกว่านั้นโชคชะตาที่ดีในวัยหนุ่มของเขาว่าคนอื่นทำให้มีการวางแผนที่ดีเป็นอย่างมากเป็นอย่างมากและทางเลือกสำหรับผม.
พ่อแม่ของฉันเลือกเพื่อนอยู่ในศูนย์กลางที่ดีเยี่ยมที่โรงเรียนซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นผู้รักษาประตู,ห่างจาก Clayton farraday เป็นครูสอนวิทยาศาสตร์และนายมันฝรั่งทอดเป็นที่รักของโรงเรียนทั้งสอง ที่ปรึกษาที่มีมติอย่างชาญฉลาดที่ผมจะต้องเข้าร่วมประชุมวิทยาลัยที่มากกว่ามหาวิทยาลัยขนาดใหญ่และผมก็ Philadelphia สำหรับ dartmouth วิทยาลัยในฤดูใบไม้ร่วง 1959 .สำหรับรุ่น แม้ว่าจะเปิดสอนหลักสูตรทางด้านวรรณกรรมมีรายการที่ใช้ประจำของผมผมเป็นนักศึกษาก่อนทางการแพทย์ที่ผู้รับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียวเพราะพ่อแม่ของฉันหวังว่าทุกครั้งที่ผมอยากจะกลายเป็นงบที่เหมือนกับพ่อของฉัน Pre - meds ก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์นองเลือดในชีววิทยาหรือเคมีและระหว่างทั้งสองอย่างซึ่งผมยืนพิงไปทางเคมีฉันไม่ได้รับความสนใจอย่างแท้จริงแต่ถึงอย่างไรก็ตามจนกว่าผมมีอยู่สองคนของ ภาค เกษตรอินทรีย์ในปีเพิ่งเข้าร่วมทีมของฉันจากศาสตราจารย์ทางด้านเคมีที่เลือกให้ผมทำการวิจัยในห้องปฏิบัติการของเขา เมื่อผมจบการศึกษาระดับ dartmouth ไม่กี่ปีต่อมาในปี 1963 ศาสตราจารย์เดียวกันที่เรียกว่าย้ายไปเรียนต่อปริญญาเอกของฉันในวิชาเคมีอินทรีย์แทนทางการแพทย์ เขาจะเลือกโรงเรียนระดับปริญญาโทที่ผมเข้าร่วมและการค้นคว้าของผมมีซุปเปอร์ไวเซอร์การแทรกแซงสูงเช่นในชีวิตของนักศึกษาที่ไม่เป็นที่สงสัยเลยไม่ธรรมดาแต่เหตุการณ์ precipitating ที่เป็นเรื่องปกติมากเกินไป.