The Popular Front (French: Front po

The Popular Front (French: Front populaire) was an alliance of left-wing movements, including the French Communist Party (PCF), the French Section of the Workers' International (SFIO) and the Radical and Socialist Party, during the interwar period. Three months after the victory of the Frente Popular in Spain, the Popular Front won the May 1936 legislative elections, leading to the formation of a government first headed by SFIO leader Léon Blum and exclusively composed of Radical-Socialist and SFIO ministers.

Blum's government implemented various social reforms. The workers' movement welcomed this electoral victory by launching a general strike in May–June 1936, resulting in the negotiation of the Matignon agreements, one of the cornerstone of social rights in France. All employees were assured a two-week paid vacation, and the rights of unions were strengthened. The socialist movement's euphoria was apparent in SFIO member Marceau Pivert's "Tout est possible!" (Everything is possible). However, the economy continued to stall; by 1938 production still had not recovered to 1929 levels, while higher wages had been neutralized by inflation. Businessmen took their funds overseas. Blum was forced to stop his reforms and devalue the franc. With the French Senate controlled by conservatives, Blum, and thus the whole Popular Front, fell out of power in June 1937. Blum was then replaced by Camille Chautemps, a Radical, but Blum came back as President of the Council in March 1938, before being succeeded by Édouard Daladier, another Radical, the next month. The Popular Front dissolved itself in autumn 1938, confronted by internal dissensions related to the Spanish Civil War (1936–1939), opposition of the right-wing, and the persistent effects of the Great Depression.

After one year of major activity, it lost its spirit by June 1937 and could only temporize as the European crisis grew worse and worse. The Socialists were forced out; only the Radicals were left. It failed to live up to the expectations of the left. The workers did gain major new rights, but their 48 percent increase in wages was offset by a 46 percent rise in prices. Unemployment remained high, and overall industrial production was stagnant. Industry had great difficulty adjusting to the imposition of a 40-hour workweek, causing serious disruptions of the time when France was desperately trying to catch up with Germany in military production. France joined other nations and refused to help the Spanish Republicans in the Spanish Civil War, for fear that civil war could break out in France itself. The refusal bitterly disappointed the French Left.

Results (Thai) 1:

หน้า (ฝรั่งเศส: หน้า populaire) คือกลุ่มพันธมิตรของปีกซ้ายเคลื่อนไหว รวมทั้งฝรั่งเศสคอมมิวนิสต์พรรค (PCF), ส่วนฝรั่งเศสของผู้ปฏิบัติงานนานาชาติ (SFIO) และอนุมูลอิสระ และ พรรคสังคมนิยม ช่วงช่วง สามเดือนหลังจากชัยชนะของยอดนิยม Frente ในสเปน หน้าชนะการเลือกตั้งฝ่ายนิติบัญญัติ 1936 พฤษภาคม นำไปสู่การก่อตัวของรัฐบาลครั้งแรก นำ โดยผู้นำ SFIO Léon สุ่ม และโดยเฉพาะประกอบด้วยอนุมูลสังคมนิยมและรัฐมนตรี SFIOสุ่มของรัฐบาลดำเนินการปฏิรูปทางสังคมต่าง ๆ การเคลื่อนไหวของผู้ปฏิบัติงานต้อนรับนี้แมนเชสเตอร์ โดยเริ่มหยุดงานทั่วไปในพฤษภาคม – 1936 มิถุนายน ผลการเจรจาข้อตกลง Matignon หนึ่งในรากฐานสิทธิทางสังคมในฝรั่งเศส พนักงานทุกคนมั่นใจจ่ายวันหยุดสองสัปดาห์ และสิทธิของสหภาพแรงงานมีความเข้มแข็ง ความภาคภูมิใจของการเคลื่อนไหวสังคมนิยมเป็นที่แน่ชัดใน SFIO มาร์โซ Pivert ของสมาชิก "Tout est ได้" (ทุกอย่างได้) อย่างไรก็ตาม เศรษฐกิจยังคงถ่วง โดย 1938 การผลิตยังคงมีไม่กู้คืนระดับ 1929 ในขณะที่ค่าจ้างที่สูงได้รับกลาง โดยอัตราเงินเฟ้อ นักธุรกิจเอาเงินของพวกเขาในต่างประเทศ สุ่มถูกบังคับให้หยุดปฏิรูปของเขา และ devalue ฟรังก์ กับวุฒิสภาฝรั่งเศสควบคุม โดยพรรคอนุรักษ์นิยม สุ่ม และหน้า ทั้งหมดลดลงจากอำนาจในอิสริยาภรณ์ สุ่มถูกแทน โดย Camille Chautemps รัศมี แล้ว แต่สุ่มมาเป็นประธานสภาใน 1938 มีนาคม ก่อนจะประสบความสำเร็จโดยเอ Daladier อนุมูลอื่น เดือนถัดไป หน้าละลายเองในฤดูใบไม้ร่วงค.ศ. 1938 โดย dissensions ภายในที่เกี่ยวข้องกับการสงครามกลางเมืองสเปน (ค.ศ. 1936-1939), ฝ่ายค้านของปีกขวา และผลกระทบต่อเนื่องของภาวะซึมเศร้าดีหลังจากหนึ่งปีของกิจกรรมที่สำคัญ มันหายไปของจิต โดยอิสริยาภรณ์ และเฉพาะอาจ temporize วิกฤตยุโรปเติบโตแย่ลง และแย่ลง ฝ่ายสังคมนิยมถูกบังคับออก เฉพาะอนุมูลถูกทิ้ง มันล้มเหลวเพื่อให้ความคาดหวังของด้านซ้าย ผู้ปฏิบัติงานที่ไม่ได้รับสิทธิ์ใหม่ที่สำคัญ แต่รายได้เพิ่มขึ้น 48 เปอร์เซ็นต์ของค่าจ้างเพิ่มขึ้นร้อยละ 46 ในราคา อัตราการว่างงานยังคงสูง และการผลิตภาคอุตสาหกรรมโดยรวมก็นิ่ง อุตสาหกรรมมีการปรับการจัดเก็บภาษีของ 40 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ทำให้หยุดชะงักที่ร้ายแรงของเวลาเมื่อฝรั่งเศสหมดท่าพยายามจะจับกับเยอรมนีในการผลิตทางทหารความยากลำบากมาก ฝรั่งเศสเข้าร่วมกับประเทศอื่น ๆ และปฏิเสธที่จะช่วยสาธารณรัฐสเปนในสงครามกลางเมืองสเปน สำหรับ fear ที่สงครามกลางเมืองอาจแบ่งออกในฝรั่งเศสเอง การปฏิเสธดี ๆ หวังซ้ายฝรั่งเศส

Results (Thai) 2:

ทั่วหน้า (ฝรั่งเศส: นิยมด้านหน้า) เป็นพันธมิตรของการเคลื่อนไหวของปีกซ้ายรวมทั้งพรรคคอมมิวนิสต์ฝรั่งเศส (PCF) ฝรั่งเศสส่วนของแรงงานระหว่างประเทศ (SFIO) และรุนแรงและพรรคสังคมนิยมระหว่าง interwar ประจำเดือน สามเดือนหลังจากชัยชนะของความนิยม Frente ในสเปนด้านหน้าที่เป็นที่นิยมได้รับรางวัลการเลือกตั้งสภานิติบัญญัติพฤษภาคม 1936 ที่นำไปสู่การก่อตัวของรัฐบาลมุ่งหน้าไปครั้งแรกโดย SFIO ผู้นำLéonบลัมและประกอบด้วยหัวรุนแรงสังคมนิยมและรัฐมนตรี SFIO เฉพาะ

รัฐบาลของบลัมดำเนินการปฏิรูปทางสังคมต่างๆ การเคลื่อนไหวของคนงานนี้ยินดีชัยชนะการเลือกตั้งด้วยการเปิดตัวนัดหยุดงานทั่วไปในเดือนพฤษภาคมปี 1936 ส่งผลให้ในการเจรจาต่อรองข้อตกลง Matignon หนึ่งในรากฐานที่สำคัญของสิทธิทางสังคมในประเทศฝรั่งเศส พนักงานทุกคนมั่นใจได้สองสัปดาห์วันหยุดจ่ายและสิทธิของสหภาพที่ถูกความเข้มแข็ง อิ่มอกอิ่มใจการเคลื่อนไหวสังคมนิยมก็เห็นได้ชัดใน SFIO สมาชิก Marceau Pivert ของ "Tout ที่เป็นไปได้คือ!" (ทุกอย่างเป็นไปได้). แต่เศรษฐกิจยังคงแผงลอย; 1938 การผลิตยังไม่ได้หายไป 1,929 ระดับในขณะที่ค่าจ้างที่สูงขึ้นได้รับการเป็นกลางโดยอัตราเงินเฟ้อ ธุรกิจเอาเงินของพวกเขาในต่างประเทศ บลัมถูกบังคับให้หยุดการปฏิรูปของเขาและลดค่าฟรังก์ กับวุฒิสภาฝรั่งเศสควบคุมโดยพรรคอนุรักษ์นิยมบลัมและทำให้เป็นที่นิยมทั้งด้านหน้าลดลงออกจากอำนาจในเดือนมิถุนายนปี 1937 บลัมถูกแทนที่แล้วโดยคามิลล์ Chautemps หัวรุนแรง แต่บลัมกลับมาเป็นประธานสภามามีนาคม 1938 ก่อนที่จะ ประสบความสำเร็จโดยÉdouard Daladier หัวรุนแรงอีกเดือนถัดไป นิยมด้านหน้าละลายตัวเองในฤดูใบไม้ร่วงปี 1938 ต้องเผชิญกับการแตกร้าวภายในที่เกี่ยวข้องกับสงครามกลางเมืองสเปน (1936-1939) ฝ่ายค้านของปีกขวาและผลกระทบที่ถาวรของภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ

หลังจากหนึ่งปีของกิจกรรมที่สำคัญมันหายไปจิตวิญญาณของตนโดยมิถุนายน 1937 และจะสามารถหน่วงเหนี่ยวเป็นวิกฤตยุโรปขยายตัวแย่ลงและแย่ สังคมถูกบังคับให้ออก; เพียงอนุมูลถูกทิ้ง มันล้มเหลวในการมีชีวิตอยู่กับความคาดหวังของด้านซ้าย คนงานไม่ได้รับสิทธิใหม่ที่สำคัญ แต่เพิ่มขึ้นร้อยละ 48 ของพวกเขาในค่าจ้างถูกชดเชยโดยเพิ่มขึ้นร้อยละ 46 ในราคา การว่างงานอยู่ในระดับสูงและการผลิตภาคอุตสาหกรรมโดยรวมซบเซา อุตสาหกรรมมีความลำบากในการปรับตัวกับการจัดเก็บภาษีของ workweek 40 ชั่วโมงที่ก่อให้เกิดการหยุดชะงักอย่างรุนแรงของเวลาเมื่อฝรั่งเศสพยายามอย่างยิ่งที่จะจับขึ้นกับเยอรมนีในการผลิตทางทหาร ฝรั่งเศสเข้าร่วมประเทศอื่น ๆ และปฏิเสธที่จะช่วยให้พรรครีพับลิสเปนในสงครามกลางเมืองสเปนเพราะกลัวว่าสงครามกลางเมืองอาจแบ่งออกในฝรั่งเศสเอง การปฏิเสธขมขื่นผิดหวังซ้ายฝรั่งเศส

Results (Thai) 3:

หน้ายอดนิยม ( ฝรั่งเศส : populaire ด้านหน้า ) เป็นพันธมิตรของขบวนการฝ่ายซ้าย รวมถึงพรรคคอมมิวนิสต์ฝรั่งเศส ( พรรคคอมมิวนิสต์ฝรั่งเศส ) , ภาษาฝรั่งเศสของแรงงานระหว่างประเทศ ( sfio ) และพรรคสังคมนิยมหัวรุนแรงและในยุค . สามเดือนหลังจากชัยชนะของเฟรนเต้เป็นที่นิยมในสเปน , หน้ายอดนิยมจะพฤษภาคม 1936 สภานิติบัญญัติการเลือกตั้ง นำไปสู่การจัดตั้งรัฐบาลก่อน นำโดย sfio ผู้นำ L éใน Blum และโดยเฉพาะ ประกอบด้วย รัฐมนตรี และ sfio พรรคสังคมนิยมหัวรุนแรงรัฐบาล บลัมเป็นเนินการปฏิรูปทางสังคมต่าง ๆ การเคลื่อนไหวของคนงานได้รับชัยชนะในการเลือกตั้งครั้งนี้ โดยการหยุดงานทั่วไปในเดือนพฤษภาคม–มิถุนายน 2479 ที่เกิดในการเจรจาต่อรองของมาทิกนข้อตกลงหนึ่งของรากฐานของสิทธิทางสังคมในฝรั่งเศส พนักงานทุกคนมั่นใจสองสัปดาห์วันหยุดเงินและสิทธิของสหภาพแรงงานมีความเข้มแข็ง เคลิ้มสังคมนิยมเคลื่อนไหวก็ปรากฏใน sfio สมาชิก " มาร์โซ พิเวิร์ททั้งหมด EST ไปได้ ! ( อะไรก็เป็นไปได้ ) อย่างไรก็ตาม เศรษฐกิจยังคงถ่วงเวลา ; โดยปี 1938 ผลิตยังไม่หายถึง 2472 ระดับในขณะที่ค่าจ้างสูงกว่าปกติ โดยมีอัตราเงินเฟ้อ นักธุรกิจเอาเงินของต่างประเทศ บลัมถูกบังคับให้หยุดการปฏิรูปของเขา และลดค่าเงินฟรังก์ . กับฝรั่งเศสวุฒิสภาถูกควบคุมโดยอนุรักษ์นิยม , บลูม และดังนั้นจึง ด้านหน้าที่เป็นที่นิยมทั้งหมด ตกจากอำนาจในมิถุนายน 1937 . บลัมถูกแทนที่ด้วย Camille chautemps , หัวรุนแรง แต่บลูมกลับมาเป็นประธานสภาในเดือนมีนาคม 1938 ก่อนที่จะประสบความสำเร็จ โดยÉดูอาร์ด ดาลาแดร์อื่นรุนแรงในเดือนถัดไป หน้ายอดนิยมละลายเองในฤดูใบไม้ร่วง 2481 เผชิญหน้าโดย dissensions ภายในที่เกี่ยวข้องกับสงครามกลางเมืองสเปน ( 1936 – 1939 ) , การต่อต้านของปีกขวาและถาวรผลของภาวะซึมเศร้าที่ดีหลังจากหนึ่งปีของกิจกรรมหลัก มันสูญเสียจิตวิญญาณโดยมิถุนายน 2480 และได้เพียงชั่วคราว เช่น วิกฤตยุโรปยังแย่ลง และแย่ลง สังคมถูกบังคับให้ออก ; เฉพาะอนุมูลอิสระที่เหลืออยู่ มันล้มเหลวที่จะอยู่ถึงความคาดหวังของด้านซ้าย คนงานทำได้รับสิทธิใหม่หลัก แต่เพิ่มขึ้นร้อยละ 48 ของค่าจ้างถูกชดเชยโดยร้อยละ 46 เพิ่มขึ้นในราคา การว่างงานยังคงสูง และผลผลิตอุตสาหกรรมโดยรวมซบเซา อุตสาหกรรมมีความยากลำบากในการจัดเก็บ Workweek 40 ชั่วโมง ก่อให้เกิดการหยุดชะงักอย่างรุนแรงของเวลาเมื่อฝรั่งเศสได้พยายามที่จะจับขึ้นกับเยอรมนีในการผลิตทางทหาร ประเทศฝรั่งเศสเข้าร่วมกับประเทศอื่น ๆและปฏิเสธที่จะช่วยรีพับลิกันภาษาสเปนสงครามกลางเมืองสเปน เพราะกลัวว่าสงครามจะแตกออกในฝรั่งเศสเอง การปฏิเสธอย่างขมขื่น ผิดหวังจากฝรั่งเศส