because they neither increased nor

because they neither increased nor decreased their debt-financing costs. Jang and Tang
(2009) indicated that a firm’s financial leverage has a direct inverted U-shaped
relationship with profitability and argued that financial, rather than business,
strategies are a more direct and efficient way to achieve higher profitability. They also
suggested that the maximum profitability, corresponding to optimal leverage, can be
inflated by increasing the level of international diversification. In other words, a firm
can increase the positive impact of the former by increasing the latter. Neither strategic
nor financial decisions can be mutually isolated to improve financial performance.
Chathoth and Olsen (2007a) showed that smaller firms report higher ROE than bigger
firms when economic risk is lower and market risk is higher than for the average firm,
given that the liquidity and debt ratio of such firms is lower than average. However,
Lee (2007) suggested that changes during specific economic periods do not reflect an
industry-wide practice for determining the capital structure of lodging firms.
O ¨
zer and Yamak (2000) examined the financial sources used by small hotels (less
than 100 rooms) in Istanbul. They showed that such firms use internal funds and debt
in their investment stage, and retained earnings at the operating stage. External debt
appears to be negligible; owners do not even consider bank loans due to the difficulty
of finding credit and the high costs of doing so. Also in the Turkish context, Karadeniz
et al. (2009) found that effective tax rates, tangibility of assets, and ROA are negatively
related to the debt ratio of lodging firms, while free cash flow, non-debt tax shields,
growth opportunities, net commercial credit position, and firm size have no
relationship with debt ratio. Neither the trade-off nor the pecking order theories seem to
explain the capital structure of Turkish lodging firms. Sharma (2007) showed that very
small hotels (about 25 rooms) in Tanzania obtain most of their funds through personal
sources or commercial banks. Their financing options are limited because they
normally lack the professionalism and collateral to obtain credit.
Financial leverage for single-family majority and minority firms will be different
depending on the ownership percentage of the primary owner. Financial leverage has a
positive relationship with the interaction between ownership percentage and
single-family majority/minority ownership, while family majority ownership is a
significant factor in explaining asset utilization (Kim et al., 2007). Canina and Carvell
(2008) reported that in terms of type of restaurant operations, owner-operators have
higher liquidity than franchisers, and can buffer more effectively between their
short-term financial obligations and their cash on hand to meet these obligations.
There exists little, if any, room for hospitality firms to develop or invent unique or
competitive capital structure tactics, compared to possible asset structure variations
(Andrew et al., 2007). Therefore, previous studies related to capital structure focused on
examining the consequences of different levels of capital structures. Jang and Tang
(2009) stated the importance of careful control of a firm’s financial leverage at an
optimal level. Although an optimal capital structure might, in theory, be reached by
establishing an equilibrium between the advantages (e.g. tax breaks) and
disadvantages (i.e. financial distress and bankruptcy-associated costs) of debt usage,
there are few empirical studies of this topic in hospitality firms. This could be an
interesting topic to explore, contributing to both the hospitality financial management
field and mainstream finance literature

Results (Thai) 1:

เนื่องจากจะไม่เพิ่มขึ้น หรือลดลงของต้นทุนทางการเงินหนี้ แจงและถัง(2009) ระบุว่า ประสิทธิภาพการดำเนินงานทางการเงินของบริษัทได้โดยตรงที่กลับรูปตัวยูความสัมพันธ์กับผลกำไร และโต้เถียงที่การเงิน ไม่ ใช่ ธุรกิจกลยุทธ์คือ แบบโดยตรง และมีประสิทธิภาพมากขึ้นเพื่อให้ได้ผลกำไรสูง พวกเขายังแนะนำที่ สามารถจะทำกำไรสูงสุด ที่สอดคล้องกับประสิทธิภาพการดำเนินงานดีที่สุดสูงเกินจริง โดยการเพิ่มระดับของวิสาหกิจต่างประเทศ ในคำอื่น ๆ บริษัทสามารถเพิ่มผลกระทบในเชิงบวกของอดีต ด้วยการเพิ่มหลัง ไม่เชิงกลยุทธ์หรือตัดสินใจทางการเงินสามารถแยกร่วมกันเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพทางการเงินChathoth และโอลเซ็น (2007a) แสดงให้เห็นว่า บริษัทขนาดเล็กรายงานโรสูงกว่าใหญ่กว่าบริษัทเมื่อเศรษฐกิจความเสี่ยงต่ำ และความเสี่ยงของตลาดสูงกว่าสำหรับบริษัทเฉลี่ยระบุว่าอัตราส่วนสภาพคล่องและหนี้สินของบริษัทดังกล่าวจะต่ำกว่าค่าเฉลี่ย อย่างไรก็ตามลี (2007) แนะนำว่า การเปลี่ยนแปลงในระหว่างรอบระยะเวลาที่เศรษฐกิจไม่สะท้อนการอุตสาหกรรมการปฏิบัติในการกำหนดโครงสร้างเงินทุนของบริษัทที่พักO เลขจดตรวจสอบแหล่งเงินที่ใช้ตามโรงแรมขนาดเล็ก (น้อยกว่า zer และ Yamak (2000)กว่า 100 ห้อง) ในอิสตันบูล พวกเขาพบว่า บริษัทดังกล่าวใช้เงินทุนภายในและหนี้ในขั้นตอนการลงทุน และกำไรสะสมในขั้นตอนการปฏิบัติงาน หนี้ภายนอกมีระยะ เจ้าของไม่ได้พิจารณาเงินกู้จากธนาคารเนื่องจากความยากลำบากค้นหาสินเชื่อและต้นทุนสูงทำให้ นอกจากนี้ในบริบทตุรกี Karadenizal. ร้อยเอ็ด (2009) พบ tangibility ของสินทรัพย์ ราว อัตราภาษีมีผลบังคับใช้ส่งที่เกี่ยวข้องกับอัตราส่วนหนี้สินของบริษัทที่พัก ในขณะที่กระแสเงินสดฟรี โล่ไม่ใช่หนี้ภาษีไม่มีโอกาสเจริญเติบโต ตำแหน่งสินเชื่อเชิงพาณิชย์สุทธิ และขนาดของบริษัทความสัมพันธ์กับอัตราส่วนหนี้สิน ใช่การ trade-off หรือทฤษฎีสั่งจิกดูเหมือนอธิบายโครงสร้างเงินทุนของบริษัทที่พักตุรกี Sharma (2007) ชี้ให้เห็นว่ามากโรงแรมขนาดเล็ก (ประมาณ 25 ห้อง) ในแทนซาเนียได้รับส่วนใหญ่ของกองทุนผ่านส่วนบุคคลแหล่งที่มาหรือธนาคารพาณิชย์ ตัวเลือกทางการเงินมีจำกัดเนื่องจากพวกเขาปกติขาดความเป็นมืออาชีพและหลักประกันเพื่อขอสินเชื่อประสิทธิภาพการดำเนินงานทางการเงินสำหรับบริษัทส่วนใหญ่และชนกลุ่มน้อย single-family จะแตกต่างกันขึ้นอยู่กับเปอร์เซ็นต์ความเป็นเจ้าของเจ้าของหลัก มีประสิทธิภาพการดำเนินงานทางการเงินความสัมพันธ์ในเชิงบวกกับการโต้ตอบระหว่างเจ้าเปอร์เซ็นต์ และเจ้าของส่วนใหญ่ single-family/ชนก ลุ่มน้อย เจ้าของครอบครัวส่วนใหญ่เป็นการปัจจัยสำคัญในการอธิบายการใช้ประโยชน์ของสินทรัพย์ (Kim et al., 2007) Canina และ Carvell(2008) รายงานว่า ในแง่ของชนิดของการดำเนินงานร้านอาหาร ผู้ประกอบการเจ้าของได้สภาพคล่องสูงกว่า franchisers และสามารถบัฟเฟอร์ได้อย่างมีประสิทธิภาพระหว่างพวกเขาภาระผูกพันทางการเงินระยะสั้นและเงินสดของพวกเขาคงตอบสนองพันธกรณีเหล่านี้มีน้อย ถ้ามี ห้องสำหรับต้อนรับบริษัท การพัฒนาเฉพาะของสินค้าคงคลัง หรือโครงสร้างเงินทุนแข่งขันกลยุทธ์ เมื่อเทียบกับสินทรัพย์ที่สามารถเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง(แอนดรูว์ et al., 2007) ดังนั้น ที่เกี่ยวข้องกับโครงสร้างเงินทุนการศึกษาก่อนหน้านี้เน้นตรวจสอบผลกระทบของระดับที่แตกต่างของโครงสร้างเงินทุน แจงและถัง(2009) ระบุความสำคัญของการยกระดับทางการเงินของบริษัทที่ควบคุมระวังการระดับสูงสุด แม้ว่าโครงสร้างเงินทุนเหมาะสมอาจ ทฤษฎี เข้าถึงได้ด้วยสร้างความสมดุลระหว่างประโยชน์ (เช่นภาษีแบ่ง) และข้อเสีย (ความทุกข์เช่นการเงินและต้นทุนที่เกี่ยวข้องล้มละลาย) ของการใช้หนี้ศึกษาประจักษ์ไม่กี่หัวข้อต้อนรับบริษัทนี้ได้ นี้อาจเป็นสนใจหัวข้อเพื่อสำรวจ สนับสนุนทั้งการต้อนรับจัดการด้านการเงินฟิลด์และเอกสารข้อมูลทางการเงินที่สำคัญ

Results (Thai) 2:

เพราะพวกเขาไม่เพิ่มขึ้นหรือลดลงค่าใช้จ่ายในการจัดหาเงินทุนหนี้ของพวกเขา จางและถัง
( ' s - รูปทรง
มีความสัมพันธ์กับการทำกำไรและถกเถียงกันอยู่ว่าทางการเงินมากกว่าธุรกิจ
กลยุทธ์เป็นวิธีที่ตรงมากขึ้นและมีประสิทธิภาพเพื่อให้บรรลุการทำกำไรที่สูงขึ้น พวกเขายัง
ชี้ให้เห็นว่าการทำกำไรสูงสุดที่สอดคล้องกับการใช้ประโยชน์ที่ดีที่สุดสามารถ
ที่สูงขึ้นโดยการเพิ่มระดับของการกระจายการลงทุนระหว่างประเทศ ในคำอื่น ๆ
สามารถเพิ่มผลกระทบเชิงบวกของอดีตโดยการเพิ่มหลัง ทั้งเชิงกลยุทธ์
หรือการตัดสินใจทางการเงินที่สามารถแยกได้ร่วมกันในการปรับปรุงการดำเนินงานทางการเงิน
Chathoth
เมื่อ บริษัท มีความเสี่ยงทางเศรษฐกิจที่ลดลงและความเสี่ยงของตลาดที่สูงกว่าสำหรับ บริษัท โดยเฉลี่ย
ที่กำหนดว่าสภาพคล่อง และอัตราส่วนหนี้สินของ บริษัท ดังกล่าวเป็นราคาที่ต่ำกว่าค่าเฉลี่ย อย่างไรก็ตาม
ลี
การปฏิบัติของอุตสาหกรรมทั่วโลกสำหรับการกำหนดโครงสร้างเงินทุนของ บริษัท ที่ให้บริการที่พัก
O ¨
Zer
กว่า พวกเขาแสดงให้เห็นว่า บริษัท ดังกล่าวใช้เงินทุนภายในและตราสารหนี้
ในขั้นตอนการลงทุนของพวกเขาและกำไรสะสมในขั้นตอนการดำเนินงาน หนี้ต่างประเทศ
ที่ดูเหมือนจะเล็กน้อย เจ้าของไม่ได้พิจารณาสินเชื่อจากธนาคารเนื่องจากความยากลำบาก
ในการหาสินเชื่อและค่าใช้จ่ายสูงในการทำเช่นนั้น นอกจากนี้ในบริบทตุรกี
et al, (2009)
ที่เกี่ยวข้องกับอัตราส่วนหนี้สินของ บริษัท ที่ให้บริการที่พักในขณะที่กระแสเงินสดโล่ภาษีที่ไม่ใช่หนี้
โอกาสในการเติบโตตำแหน่งเครดิตการค้าสุทธิและขนาด บริษัท ไม่มี
ความสัมพันธ์กับอัตราส่วนหนี้สิน ทั้งการปิดหรือทฤษฎีลำดับดูเหมือนจะ
อธิบายโครงสร้างเงินทุนของ บริษัท ที่ให้บริการที่พักตุรกี ชาร์
โรงแรมขนาดเล็ก
หรือแหล่งที่มาของธนาคารพาณิชย์ ตัวเลือกทางการเงินของพวกเขาจะถูก จำกัด เพราะพวกเขา
ขาดความเป็นมืออาชีพได้ตามปกติและหลักประกันจะได้รับเครดิต
ยกระดับทางการเงินส่วนใหญ่ของครอบครัวเดี่ยวและ บริษัท ชนกลุ่มน้อยจะแตกต่างกัน
ขึ้นอยู่กับความเป็นเจ้าของร้อยละของเจ้าของหลัก ใช้ประโยชน์ทางการเงินมี
ความสัมพันธ์เชิงบวกกับการทำงานร่วมกันระหว่างเจ้าของเปอร์เซ็นต์และ
ส่วนใหญ่ของครอบครัวเดี่ยว
ปัจจัยสำคัญในการอธิบายการใช้สินทรัพย์ Canina
(2008)
สภาพคล่องสูงกว่าแฟรนไชส์และสามารถ
ในระยะสั้นภาระผูกพันทางการเงินของพวกเขาและเงินสดในมือที่จะปฏิบัติตามภาระหน้าที่เหล่านี้
มีเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีอยู่ ถ้ามีห้องสำหรับ บริษัท การต้อนรับในการพัฒนาหรือคิดค้นที่ไม่ซ้ำกันหรือ
กลยุทธ์โครงสร้างเงินทุนในการแข่งขันเมื่อเทียบกับรูปแบบโครงสร้างสินทรัพย์ที่เป็นไปได้
( ดังนั้นการศึกษาก่อนหน้านี้ที่เกี่ยวข้องกับโครงสร้างเงินทุนที่มุ่งเน้นไปที่
การตรวจสอบผลกระทบของระดับที่แตกต่างของโครงสร้างเงินทุน จางและถัง
( ' s
ระดับที่เหมาะสม แม้ว่าโครงสร้างเงินทุนที่เหมาะสมอาจจะในทางทฤษฎีเข้าถึงได้โดย
การสร้างความสมดุลระหว่างประโยชน์
ข้อเสีย
มีการศึกษาเชิงประจักษ์ไม่กี่ของหัวข้อในการต้อนรับขับสู้นี้ บริษัท ซึ่งอาจเป็น
หัวข้อที่น่าสนใจในการสำรวจที่เอื้อต่อการจัดการการต้อนรับทั้งทางการเงิน
และวรรณกรรมด้านการเงินที่สำคัญ

Results (Thai) 3:

เพราะพวกเขาไม่เพิ่มขึ้นหรือลดลง ราคาตราสารหนี้ทางการเงินของพวกเขา จางและ Tang
( 2552 ) พบว่า สภาพคล่องทางการเงินของบริษัทโดยตรงตัวยูกลับหัว
ความสัมพันธ์กับกำไรและแย้งว่าทางการเงินมากกว่าธุรกิจ
กลยุทธ์เป็นทางตรง และมีประสิทธิภาพมากขึ้น เพื่อให้ได้ผลตอบแทนที่สูงขึ้น . พวกเขายัง
แนะนำว่าทำกำไรสูงสุดที่สอดคล้องกับประโยชน์ที่เหมาะสมสามารถ
พอง โดยการเพิ่มระดับของการกระจายระหว่างประเทศ ในคำอื่น ๆที่บริษัท
สามารถเพิ่มผลกระทบเชิงบวกของเดิมโดยการเพิ่มที่หลัง ทั้งกลยุทธ์และการตัดสินใจทางการเงินที่สามารถร่วมกัน

แยกเพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพทางการเงิน และ chathoth โอลเซ่น ( 2007a ) พบรายงานที่บริษัทขนาดเล็กสูงกว่าใหญ่กว่า
โรบริษัท เมื่อความเสี่ยงทางเศรษฐกิจที่ลดลงและความเสี่ยงของตลาดที่สูงกว่าสำหรับบริษัทเฉลี่ย
ระบุว่าสภาพคล่องและอัตราส่วนหนี้สินของบริษัทดังกล่าวอยู่ในระดับต่ำกว่าค่าเฉลี่ย อย่างไรก็ตาม
ลี ( 2007 ) พบว่ามีการเปลี่ยนแปลงในช่วงเศรษฐกิจที่เฉพาะเจาะจงไม่สะท้อน
อุตสาหกรรมกว้างปฏิบัติเพื่อกำหนดโครงสร้างเงินทุนของบริษัท
O
ตั้งไว้ .