Cliff TerrorSusan and Ellen had bee

Cliff Terror

Susan and Ellen had been looking forward to their first hiking trip with the University Outdoors Club. Susan was a little afraid, however, because she had never gone hiking before.

"What if I'm too slow? I'll be left behind, and get lost," she said.

"Don't worry," answered Ellen. "If you get tired, I'll have some other student carry you up the hill." The next day, the group left the city at 5 a.m. as planned. By the time they reached Canyon Park, the sun had risen. They had been hiking for two hours when Susan said, "You were right. Hiking is fun! If I had known how easy this would be, I wouldn't have been so afraid."

Suddenly Ellen realized that they had taken a wrong turn.

"Where are the other members of the Outdoors Club? I don't see them anywhere. I think we're lost."

"Oh, no! I knew I shouldn't have come. Who's going to rescue us? Imagine being here all night!"

"Take it easy, Susan. I didn't get us lost on purpose."

The girls arrived at a cliff, and saw an enormous pool of water.

Ellen hesitated and said, "Well, we can either go down by rope, or we can jump. Let's use the rope. I'm too scared to jump."

"You? Afraid?" exclaimed Susan. "You were the one who wanted to go on this hike. Let's jump. It's too rocky and slippery to climb down."

"Susan," said Ellen, "I've never told you this, but I don't know how to swim. I just can't jump into that water."

Susan followed her friend unhappily down the cliff. They had just arrived at the bottom, when suddenly she slipped and fell.

"Oh ... my foot!" she cried. Ellen rushed to her side.

"Here. Let me have a look. It's not bleeding. It's only a minor injury." But that didn't stop Susan from complaining.

"Ellen, if we get rescued and I recover from this, I will never listen to you again!

Results (Thai) 1:

คลิฟความหวาดกลัวซูซานและเอลเลนได้รอคอยการเดินทางอันดับแรกกับคลับนอกมหาวิทยาลัย ซูซานกลัวเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเธอไม่เคยได้ไปเดินป่าก่อน"ถ้าฉันช้าเกินไป ผมจะทิ้ง และได้หายไป เธอกล่าว"ไม่ต้องกังวล ตอบเอลเลน "ถ้าเบื่อ ฉันจะได้เรียนบางที่พาท่านขึ้นเขา" ในวันถัดไป กลุ่มซ้ายเมืองที่ 5 น.ตามแผนการ โดยเวลาที่พวกเขามาถึงอุทยานแคนยอน ดวงอาทิตย์ทรง พวกเขาได้อันดับที่สองชั่วโมงเมื่อซูซานกล่าวว่า "คุณมีสิทธิ เดินป่าเป็นเรื่องสนุก หากฉันได้รู้จักวิธีการที่ง่ายนี้จะ ฉันจะไม่ได้กลัว"ทันใดนั้นเอลเลนตระหนักที่พวกเขาได้ดำเนินการเปิดไม่ถูกต้อง"ในกรณีสมาชิกคนอื่น ๆ ของสโมสรกลางแจ้ง ผมไม่เห็นพวกเขาทุก ผมคิดว่า เราจะสูญหาย""โอ้ ไม่ ฉันรู้ว่า ฉันไม่ควรมา ใครจะช่วยเรา ลองจินตนาการว่าที่นี่ทั้งคืน""ใช้มันง่าย ซูซาน เกี่ยวกับเราหายไปในนั้น"สาว ๆ มาถึงหน้าผา และเห็นสระว่ายน้ำขนาดใหญ่เอลเลนลังเล และกล่าว ว่า, "ดี เราสามารถไปอย่างใดอย่างหนึ่งลง โดยเชือก หรือเราสามารถข้ามไป ลองใช้เชือก "ผมกลัวเกินไปไป""คุณ กลัว " exclaimed ศิริรัตน์ "คุณเป็นผู้หนึ่งที่อยากจะไปธุดงค์นี้ ลองกระโดด เป็นหิน และลื่นปีนลงเกินไป""ซูซาน เอลเลน กล่าวว่า "ผมได้เคยบอกคุณนี้ แต่ฉันไม่ทราบวิธีการว่ายน้ำ ผมเพียงไม่กระโดดลงไปในน้ำ"ซูซานตามเพื่อนของเธอ unhappily ลงหน้าผา เพียงแค่พวกเขามาถึงที่ด้านล่าง เมื่อจู่ ๆ เธอลื่น และล้มลง"โอ้...เท้าของฉัน! " ร่ำไห้ เอลเลนวิ่งไปด้านข้าง"ที่นี่ ให้ฉันดู มันจะไม่มีเลือดออก มันเป็นเพียงบาด" แต่ที่ไม่ได้หยุดซูซานบ่น"เอลเลน ถ้าเราได้รับการช่วยเหลือ และฉันจากนี้ ฉันจะไม่เคยฟังคุณอีกครั้ง

Results (Thai) 2:

คลิฟหวาดกลัวซูซานและเอลเลนได้รับการมองไปข้างหน้าเพื่อเดินทางธุดงค์แรกของพวกเขากับมหาวิทยาลัยนอกคลับ ซูซานก็กลัวเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่เพราะเธอไม่เคยไปเดินป่าก่อน. "ถ้าฉันช้าเกินไปหรือไม่ฉันจะถูกทิ้งไว้เบื้องหลังและได้รับหายไป" เธอกล่าว. "ไม่ต้องกังวล" เอลเลนตอบ "ถ้าคุณได้รับเบื่อฉันจะมีบางส่วนนักเรียนคนอื่นดำเนินการให้คุณขึ้นเขา." ในวันถัดไปกลุ่มที่ออกจากเมืองที่ 05:00 ตามแผนที่วางไว้ เมื่อถึงเวลาที่พวกเขามาถึง Canyon Park, ดวงอาทิตย์ได้เพิ่มขึ้น พวกเขาได้รับการเดินป่าเป็นเวลาสองชั่วโมงเมื่อซูซานกล่าวว่า "คุณมีสิทธิ์. ไต่เขาคือความสนุก! ถ้าฉันได้รู้จักวิธีการที่ง่ายนี้จะเป็นผมจะไม่ได้รับกลัวดังนั้น." ทันใดนั้นเอลเลนตระหนักว่าพวกเขาได้รับการเลี้ยวผิด . "ที่ไหนมีสมาชิกคนอื่น ๆ ของนอกคลับหรือไม่ฉันไม่เห็นพวกเขาได้ทุกที่. ผมคิดว่าเราหายไป." "โอ้ไม่! ผมรู้ว่าผมไม่ควรจะมา. ใครจะช่วยเรา? จินตนาการความ ที่นี่ทั้งคืน! " " เอามันง่ายซูซาน. ฉันไม่ได้เราหายไปกับวัตถุประสงค์. " สาว ๆ ที่มาถึงหน้าผาและเห็นสระว่ายน้ำมหาศาลของน้ำ. เอลเลนลังเลและกล่าวว่า" ดีเราสามารถไป ลงมาจากเชือกหรือเราสามารถกระโดด. ลองใช้เชือก. ฉันกลัวเกินไปที่จะกระโดด. " " คุณ? กลัว? " อุทานซูซาน "คุณเป็นคนหนึ่งที่อยากจะไปเกี่ยวกับการธุดงค์นี้. ขอกระโดด. เป็นหินเกินไปและลื่นที่จะปีนลง." "ซูซาน" เอลเลนกล่าวว่า "ผมไม่เคยบอกคุณนี้ แต่ผมไม่ทราบวิธีการ สระว่ายน้ำ. ฉันเพียงแค่ไม่สามารถกระโดดลงไปในน้ำที่. " ซูซานตามเพื่อนของเธอมีความสุขลงหน้าผา พวกเขาเพิ่งจะมาถึงที่ด้านล่างเมื่อจู่ ๆ เธอลื่นล้ม. "โอ้ ... เท้าของฉัน!" เธอร้องไห้. เอลเลนรีบวิ่งไปที่ด้านข้างของเธอ. "ที่นี่. ให้ฉันได้ดู. มันไม่ได้มีเลือดออก. มันเป็นเพียงอาการบาดเจ็บเล็ก ๆ น้อย ๆ ." แต่นั่นก็ไม่ได้หยุด Susan จากบ่น. "เอลเลนถ้าเราได้รับการช่วยเหลือและฉันกู้คืนจากนี้ผมจะไม่เคยฟังคุณอีกครั้ง!

Results (Thai) 3:

หน้าผา ความหวาดกลัวซูซานและเอลเลนได้มองไปข้างหน้าก่อนเดินป่ากับมหาวิทยาลัยนอกคลับ ซูซานกลัวเล็กน้อย แต่เพราะเธอไม่เคยไปปีนก่อน" ถ้าฉันช้ามากเลย ผมจะทิ้งไว้เบื้องหลัง และหลงทางได้ " เธอกล่าว" อย่ากังวลไปเลย " ตอบ " เอลเลน ถ้าเธอเหนื่อย ก็มีนักเรียนคนอื่นอุ้มคุณขึ้นเขา " วันต่อมา กลุ่มซ้ายเมืองตี 5 ตามที่วางแผนไว้ โดยเวลาที่พวกเขามาถึงหุบเขาอุทยาน ดวงอาทิตย์ยังเพิ่มขึ้น มีเขาสองชั่วโมงเมื่อซูซานกล่าวว่า " คุณพูดถูก ไต่เขาเป็นสนุก ! ถ้าฉันรู้วิธีที่ง่ายนี้จะ ผมไม่กลัว "ก็เลนตระหนักว่าพวกเขามีเลี้ยวผิดทาง" ที่เป็นสมาชิกของชมรมกีฬากลางแจ้ง ? ฉันไม่เห็นพวกเขาเลย ฉันคิดว่าพวกเราจะแพ้ "" โอ้ ไม่ ! ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรมาที่นี่ ใครจะช่วยเรา ? คิดมาทั้งคืน !" ใจเย็นๆนะ ซูซาน ผมไม่ได้ทำให้เราเสียผลประโยชน์ . "สาวมาถึงหน้าผาและเห็นสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ของน้ำเอลเลน ลังเล และกล่าวว่า " พวกเราสามารถลงไปด้วยเชือก หรือเราสามารถกระโดดได้ ลองใช้เชือก ผมกลัวที่จะกระโดด ." คุณ กลัว ? " อุทาน " ซูซาน คุณเป็นคนหนึ่งที่อยากไปเดินป่านี้ มากระโดดกันเถอะ . มันเป็นหินเกินไปและลื่นต้องปีนลง" ซูซาน " เอลเลน " ฉันไม่เคยบอกเธอ แต่ฉันว่ายน้ำไม่เป็น ฉันไม่สามารถกระโดดลงไปในน้ำ”ซูซานตามเพื่อนของเธอไม่มีความสุขลงหน้าผา พวกเขาเพิ่งมาถึงด้านล่าง เมื่อจู่ๆ เธอลื่นและล้มลง" โอ้ . . . . . . . เท้าของฉัน ! เธอร้องไห้ เอลเลนวิ่งข้างๆ เธอ" ที่นี่ ให้ฉันดูหน่อย มันไม่ใช่เลือด มันเพียงได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย แต่นั่นก็ไม่ได้หยุดผมจากการบ่น" เอลเลน ถ้าเราได้รับการช่วยเหลือและกู้คืนจากนี้ ฉันจะไม่ฟังนายอีกแล้ว