The body louse, Pediculus humanus h

The body louse, Pediculus humanus humanus, is an obligate blood-feeding ectoparasite and an important insect vector that mediates the transmission of diseases to humans. The analysis of the body louse genome revealed a drastic reduction of the chemosensory gene repertoires when compared to other insects, suggesting specific olfactory adaptations to host specialization and permanent parasitic lifestyle. Here, we present for the first time functional evidence for the role of odorant receptors (ORs) in this insect, with the objective to gain insight into the chemical ecology of this vector. We identified seven putative full-length ORs, in addition to the odorant receptor co-receptor (Orco), and expressed four of them in the Xenopus laevis oocytes system. When screened with a panel of ecologically-relevant odor- ants, PhumOR2 responded to a narrow set of compounds. At the behavior level, both head and body lice were repelled by the physiologically-active chemicals. This study presents the first evidence of the OR pathway being functional in lice and identifies PhumOR2 as a sensitive receptor of natural repellents that could be used to develop novel efficient molecules to control thes

Results (Thai) 2:

ร่างกายเป็น Pediculus มนุษย์ปุถุชนเราเป็นมนุษย์ปุถุชนเป็นเป็นการให้อาหารเลือดและเป็นแมลงที่สำคัญที่สื่อถึงการส่งผ่านของโรคไปยังมนุษย์ การวิเคราะห์ของร่างกายที่มีความเป็นไปได้เปิดเผยการลดลงอย่างมากของยีน chemosensory repertoires เมื่อเทียบกับแมลงอื่นๆ, แนะนำการปรับตัวของกลิ่นที่เฉพาะเจาะจงเพื่อความเชี่ยวชาญและการดำเนินชีวิตปรสิตถาวร. ที่นี่เรานำเสนอเป็นหลักฐานการทำงานเป็นครั้งแรกสำหรับบทบาทของตัวรับกลิ่น (ORs) ในแมลงนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ได้ข้อมูลเชิงลึกในระบบนิเวศทางเคมีของเวกเตอร์นี้ เราระบุเจ็ดความยาวเต็มรูปแบบ, นอกเหนือไปจากการรับกลิ่นร่วม (Orco), และแสดงสี่ของพวกเขาในระบบ oocytes Xenopus laevis. เมื่อฉายด้วยแผงของกลิ่นหากที่เกี่ยวข้องกับการ PhumOR2 ตอบสนองต่อชุดแคบของสาร ในระดับพฤติกรรม, ทั้งหัวและร่างกายเหาถูกห่อด้วยสารเคมีที่ใช้งานทางสรีรวิทยา. การศึกษานี้นำเสนอหลักฐานแรกของทางเดินหรือการทำงานในเหาและระบุ PhumOR2 เป็นตัวรับที่มีความสำคัญของยาไล่ตามธรรมชาติที่สามารถนำมาใช้ในการพัฒนาโมเลกุลที่มีประสิทธิภาพนวนิยายในการควบคุมการ thes

Results (Thai) 3:

เพลี้ยกระโดดสีน้ำตาลเป็นชนิดของปรสิตในหลอดทดลองที่ออกแบบมาเพื่อดูดเลือดซึ่งเป็นสื่อที่สำคัญสำหรับการส่งผ่านโรคไปยังมนุษย์ การวิเคราะห์จีโนมของเพลี้ยกระโดดสีน้ำตาลในร่างกายพบว่าเมื่อเทียบกับแมลงอื่นๆเคมีความรู้สึกของยีนพูลลดลงอย่างรวดเร็วแสดงให้เห็นว่ากลิ่นที่เฉพาะเจาะจงสามารถปรับให้เข้ากับ นี่เป็นครั้งแรกที่เรานำเสนอหลักฐานการทำงานของตัวรับกลิ่นในแมลงเพื่อศึกษานิเวศวิทยาทางเคมีของพาหะ นอกเหนือจากกลิ่นตัวรับออร์โก้เรายังระบุเจ็ดชนิดของสันนิษฐานหรือเต็มความยาวและแสดงหนึ่งในสี่ชนิดในระบบเซลล์ไข่ของคางคกแอฟริกา เมื่อกลุ่มของมดกลิ่นที่เกี่ยวข้องกับระบบนิเวศที่ถูกเลือกขึ้นในการตอบสนองต่อชุดแคบของสารประกอบ ในระดับพฤติกรรมทั้งเหาและเห็บถูกปฏิเสธโดยสารเคมีที่ใช้งานทางสรีรวิทยา การศึกษานี้เป็นครั้งแรกที่พิสูจน์ได้ว่าหรือทางเดินทำงานในเหาและยืนยันว่าฟูมฟักเป็นตัวรับที่ละเอียดอ่อนของธรรมชาติที่สามารถใช้ในการพัฒนาโมเลกุลที่มีประสิทธิภาพใหม่เพื่อควบคุมเหา