People in the wildland fire communi

People in the wildland fire community will be familiar with the Yarnell Hill Fire of 2013. This fire occurred in 2013 and led to the death of 19 firefighters, all members of the Granite Mountain Hotshots team. Only one member of the team survived. Apart from this tragedy a number of homes were lost to the fire and homeowners sued the Arizona State Forestry Division (ASFD) claiming that the Division ‘negligently failed to protect them from harm that resulted from the Fire’.

I’ve made the comment before that in Australia we think everyone sues in America, and what’s more, every plaintiff wins. I’ve previously drawn attention to cases where plaintiffs have not been successful (see US city not liable for failure to rescue (February 13, 2013) and What if you rang 911 and no-one came? (March 10, 2015)) and that is the result, so far, in this case.

On 28 April, Judge Gama of the Superior Court Of Arizona, Maricopa County dismissed the plaintiff’s claims on grounds that will be familiar to Australian lawyers and readers of this blog. (You can read His Honours reasons for judgment here).

The first issue was whether it was possible to sue the Arizona State Forestry Division. Judge Gama found that it was not, that is the Forestry Division was a ‘nonjural entity’. The Judge agreed with that submission holding that ‘a governmental entity may sue or be sued “only if the legislature has so provided”’ (p 2). As the legislature had not ‘so provided’ the Forestry Division could not be sued. That is not as dramatic as it sounds and the position is the same in Australia (though we may not use the term ‘jural’ or ‘nonjural entity’). Some legislation will say that a government authority is an entity capable of being sued in its own name; others do not. Where it does not then the appropriate defendant is the state and we’ve seen that with, for example, litigation from the Canberra fires where the defendant was the State of NSW, not the NSW Rural Fire Service. The finding that the ASFD could not be sued was not really the issue; that just directed focus on whether or not the State of Arizona, rather than the Forestry Division was negligent.

Judge Gama found that there had been no negligence. His ruling was based on the law of negligence and given the common legal history of England, the US and Australia the law is not very different. As His Honour said (at p 2):

To establish a claim for negligence, a plaintiff must prove (1) a duty requiring the defendant to conform to a certain standard of care; (2) a breach of that standard of care by the defendant; (3) a causal connection between the defendant’s conduct and the injury; and (4) actual damages.

The critical issue was whether the state, when fighting the fire, owed a legal duty to take care to protect the homeowners. As has been noted on this blog, the English courts and the Australian courts have all ruled that a fire service that is established to act in the public good does not owe a duty of care to individuals even those at direct risk from the fire (see Capital and Counties v Hampshire Council [1997] QB 2004; Warragamba Winery v NSW [2012] NSWSC 701; Electro Optics and West v NSW [2012] ACTSC 184; Myer Stores v State Fire Commissioner (Tasmania) [2012] TASSC 54; Hamcor Pty Ltd v State of Qld [2014] QSC 224 and Stuart v Kirkland-Veenstra [2009] HCA 15 (with respect to police).)

No duty of care

Judge Gama, quoting the Restatement (2d) of Torts § 323 (1965), said that a duty could arise if the defendant, Arizona, had voluntarily undertaken to protect the plaintiffs. Where a defendant agrees to render services to another, intended to protect that other from harm, there can be liability if the defendant increases the risk of harm or the injured person has relied upon the defendant to protect them.

In this case the state of Arizona, when it commenced fighting the fire on state land it was acting to protect its own land, not as a service to the homeowners that might have been, and were, affected if and when the fire escaped their control efforts.

His Honour also found that the homeowners did not rely on the state to protect them. According to Judge Gama (p 4) the ‘Plaintiffs urge that they could have taken “special emergency measures” (e.g., trimming vegetation, hosing down buildings and vehicles)’ but they did not. They did not claim that they relied on the state to do those tasks for them, but they relied on the state to effectively fight the fire. His Honour dismissed this claim saying ‘Clearly, remedial fire prevention acts are not alternatives for the act undertaken by the State’. In essence it was not open, or reasonable, for the plaintiffs to say ‘we didn’t have to do anything to protect ourselves when we could have taken simple measures, because we expected the fire service to stop the fire before it got here’. I suspect that aspect of the ruling would be encouraging for those actively encouraging home owners in Australia to develop their own fire plan and develop their own resilience.

The plaintiffs also alleged negligence because they relied upon the State to give notice to evacuate. This case failed as they could not point to any ‘undertaking’ by the state to deliver an evacuation warning nor could they point to any law that would impose a legal duty upon the state to do so.

His Honour did not address whether or not any action by the defendant increased the risk to the plaintiffs so one has to infer that the plaintiffs made no allegation to that effect.

Public policy

The plaintiffs’ argued that as a matter of public policy the court should find that there was a duty owed to those in the path of the fire. Judge Gama thought ‘public policy’ went the other way. He said (p 5, reference omitted):

The Court is persuaded that public policy does not support imposition of a duty on the State to protect Plaintiffs’ property from wildfires … “The decisions of how to properly fight a particular fire, how to rescue victims in a fire, or what and how much equipment to send to a fire, are discretionary judgmental decisions which are inherent in this public safety function of fire protection.”

And being ‘discretionary judgmental decisions’ for the executive arm of government, they are not subject to review or second-guessing by the judicial arm.

‘Abnormally dangerous doctrine’

The plaintiffs relied on this doctrine. As an Australian lawyer I’m not quite sure what this is but I would infer that it’s like the old rule described here as ‘the rule in Rylands v Fletcher’ (referring to Rylands v Fletcher (1868) LR 3 HL 330). That rule imposed strict liability (that is liability without proof of negligence) if a defendant brought something dangerous onto his or her land and it escaped. I would infer that the ‘abnormally dangerous doctrine’ says that if you are engaged in some abnormally dangerous activity you are liable for any harm caused, regardless of the care taken to avoid that harm. Following the decision in Burnie Port Authority v General Jones (1994) 179 CLR 520, which said that the rule in Rylands v Fletcher is no longer law in Australia, that doctrine probably does not apply here, if it ever did.

Regardless of the doctrine’s application in Australia, Judge Gama ruled it had no application in this case as the defendant was not engaged in an abnormally dangerous activity. The state was engaged in the activity of firefighting and it was the fire that caused the damage to the plaintiffs so even if firefighting is an abnormally dangerous activity, it is not what caused the plaintiffs’ losses and the doctrine could have no application.

Conclusion

The conclusion was that the home owners’ claims were dismissed. The plaintiffs have filed an appeal to the Arizona Court of Appeals so the matter is not yet over. Given the interest that the wildfire community has in this fire and its legal consequences, this is a case that will be watched with interest.

Results (Thai) 1:

คนในชุมชนมีไฟสม่ำเสมอ wildland จะคุ้นเคยกับการ Yarnell เขาไฟของปี 2013 ไฟนี้เกิดขึ้นในปี 2013 และนำไปสู่การตายของดับเพลิง 19 สมาชิกทั้งหมดของทีม Hotshots ภูเขาหินแกรนิต หนึ่งเดียวของทีมรอดชีวิต จากโศกนาฏกรรมนี้ จำนวนบ้านที่แพ้ไฟ และเจ้าของบ้าน sued อริโซนาสเตทป่าไม้ส่วน (ASFD) อ้างว่า ส่วน 'negligently ล้มเหลวในการป้องกันอันตรายที่เกิดจากไฟ'ฉันได้คิดก่อนที่เราคิดว่า ทุกคน sues ในอเมริกา และมากขึ้นอะไร ทุกโจทก์ชนะออสเตรเลียได้ ผมก่อนหน้านี้ได้ดึงความสนใจในกรณีที่โจทก์ไม่ได้ประสบความสำเร็จ (ดูสหรัฐอเมริกาเมืองไม่รับผิดชอบสำหรับความล้มเหลวในการช่วยเหลือ (13 กุมภาพันธ์ 2013) และถ้าคุณรัง 911 และไม่มีใครมา (10 มีนาคม 2015)) และที่เป็นผล ฉะนี้ ในกรณีนี้เมษายน 28 กามาผู้พิพากษาของศาลห้อง Arizona เขต Maricopa ไล่เรียกร้องของโจทก์ในบริเวณที่จะคุ้นเคยกับทนายความที่ออสเตรเลียและผู้อ่านของบล็อกนี้ (คุณสามารถอ่านเหตุผลพระเกียรติแห่งการพิพากษาที่นี่)ประเด็นแรกว่า ก็ไปฟ้องฝ่ายป่าไม้รัฐอริโซนา ผู้พิพากษากามาพบว่า ไม่ใช่ เป็นส่วนป่าไม้ถูก 'ทิ nonjural' ผู้พิพากษาเห็น ด้วยที่ส่งถือว่า 'เอนทิตีรัฐบาลอาจฟ้อง หรือถูก sued "ถ้าทูลเกล้าทูลกระหม่อมเพื่อให้" ' (p 2) มีทูลเกล้าทูลกระหม่อมไม่ 'เพื่อให้' ไม่สามารถ sued ส่วนป่าไม้ ไม่อย่างนั้นเสียง และตำแหน่งจะเหมือนกันในออสเตรเลีย (แม้ว่าเราอาจใช้คำว่า 'jural' หรือ 'nonjural เอนทิตี') กฎหมายบางอย่างจะบอกว่า หน่วยงานราชการองค์กรความสามารถในการถูกฟ้องในนามตนเอง คนอื่นไม่ ซึ่งมันไม่ได้ แล้วจำเลยที่เหมาะสมคือ รัฐ และเราเคยเห็นว่า มี เช่น คดีจากแคนเบอร์ราแรกที่จำเลยถูกที่สถานะของนิวเซาธ์เวลส์ ไม่นิวเซาธ์เวลส์ชนบทไฟบริการ การค้นหาที่ไม่ถูก sued ASFD ไม่จริงออก ที่ห้องพักโดยตรงเน้นหรือไม่รัฐอริโซนา มากกว่าส่วนป่าไม้ถูก negligentผู้พิพากษากามาพบว่า มีการละเลยไม่ ปกครองของเขาเป็นไปตามกฎหมายละเลย และให้ประวัติศาสตร์กฎหมายทั่วไปของประเทศอังกฤษ สหรัฐอเมริกา และออสเตรเลีย กฎหมายไม่แตกต่างกันมาก เป็นเกียรติของเขากล่าวว่า (ที่ p 2): สร้างข้ออ้างในการละเลย การโจทก์ต้องพิสูจน์ (1) หน้าที่จำเลยจะต้องสอดคล้องกับมาตรฐานของ (2) การละเมิดมาตรฐานที่ดูแลโดยจำเลย (3) การเชื่อมต่อเชิงสาเหตุระหว่างความประพฤติของจำเลยและบาดเจ็บ และความเสียหายจริง (4)ปัญหาสำคัญว่า รัฐ ดับไฟ หน้าที่ดูแลปกป้องเจ้าของบ้านค้างชำระ ขณะที่มีการระบุไว้ในบล็อกนี้ ศาลอังกฤษและศาลออสเตรเลียมีทั้งหมดปกครองให้ บริการไฟที่จัดตั้งขึ้นเพื่อดำเนินการในสาธารณะดีไม่ค้างชำระภาษีของบุคคลแม้แต่ผู้ที่มีความเสี่ยงโดยตรงจากไฟ (ดู v เมืองหลวงและเขตแฮมเชียร์สภา [1997] QB 2004 V Warragamba ไวน์ NSWSC นิวเซาธ์เวลส์ [2012] 701 เครื่องแก้ไขภาพกล้อง Electro และเวสต์วี ACTSC นิวเซาธ์เวลส์ [2012] 184 V ร้าน Myer หลวงไฟสถานะ (ทัสมาเนีย) [2012] TASSC 54 Hamcor Pty Ltd โวลต์รัฐ Qld [2014] QSC 224 และสจ๊วต v HCA เคิร์คแลนด์-Veenstra [2009] 15 (เกี่ยวกับตำรวจ))ไม่มีหน้าที่ในการดูแลผู้พิพากษากามา ส่วนการทำงบใหม่ (2 มิติ) ของแท้ละเมิดจาก 323 (1965), กล่าวว่า หน้าที่อาจเกิดขึ้นถ้าจำเลย Arizona ได้ดำเนินการปกป้องโจทก์สมัครใจ ซึ่งจำเลยตกลงที่จะมอบบริการอื่น ตั้งใจที่อื่น ๆ ป้องกันอันตราย สามารถมีความรับผิดชอบถ้าจำเลยเพิ่มความเสี่ยงต่ออันตราย หรือคนป่วยได้อาศัยเมื่อจำเลยเพื่อปกป้องพวกเขาในกรณีนี้ รัฐแอริโซนา เมื่อเริ่มการต่อสู้ไฟบนสถานะที่ดินทำหน้าที่ปกป้องที่ดินของตนเอง เป็นบริการให้เจ้าของบ้านที่อาจได้ รับ ได้ ได้รับผลกระทบไฟหนีความพยายามของพวกเขาควบคุม ไม่เกียรติของเขาพบว่า เจ้าของบ้านที่ไม่ต้องอาศัยรัฐเพื่อปกป้องพวกเขา ตามพิพากษา Gama (4 p) ' กระตุ้นให้ฟ้องว่า พวกเขาสามารถได้นำ "มาตรการฉุกเฉินพิเศษ" (เช่น ตัดแต่งพืช hosing อาคารและยานพาหนะ)' แต่พวกเขาไม่ พวกเขาไม่ได้อ้างว่า พวกเขาอาศัยในสถานะการทำงานเหล่านั้น แต่พวกเขาอาศัยในสถานะต่อสู้ไฟได้อย่างมีประสิทธิภาพ เกียรติของเขายกเลิกข้อเรียกร้องนี้ว่า 'ชัดเจน ไฟช่วยป้องกันการกระทำไม่มีทางเลือกอื่นสำหรับการกระทำที่ดำเนินการ โดยรัฐ' สิ่งสำคัญคือไม่เปิด หรือที่เหมาะ สม สำหรับโจทก์ว่า 'เราไม่ต้องทำอะไรเพื่อปกป้องตนเองเมื่อเราสามารถดำเนินมาตรการของง่าย เนื่องจากเราคาดว่าบริการไฟหยุดไฟก่อนก็ได้นี่' สงสัยว่า ด้านการปกครองจะให้กำลังใจสำหรับผู้ที่กำลังส่งเสริมเจ้าของบ้านในออสเตรเลียเพื่อพัฒนาแผนไฟไหม้ตนเอง และพัฒนาความยืดหยุ่นของตัวเองโจทก์ถูกกล่าวหายังละเลยเนื่องจากพวกเขาอาศัยเมื่อรัฐให้สังเกตต้องอพยพ กรณีนี้ไม่สามารถเป็นพวกเขาสามารถชี้การใด ๆ 'กิจการ' โดยรัฐส่งการเตือนอพยพ หรือพวกเขาสามารถชี้กฎหมายใด ๆ ที่จะกำหนดหน้าที่ตามสถานะการทำงานเกียรติของเขาไม่ได้อยู่หรือไม่ดำเนินการใด ๆ โดยจำเลยเพิ่มขึ้นความเสี่ยงโจทก์เพื่อเข้าใจว่า โจทก์ทำการยืดไม่ให้ผลที่มีนโยบายสาธารณะของโจทก์โต้เถียงว่า เป็นเรื่องของนโยบายสาธารณะศาลควรค้นหาว่า มี ภาษีค้างชำระผู้ที่อยู่ในเส้นทางของไฟ กามาผู้พิพากษาคิดว่า 'นโยบายสาธารณะ' ไปแบบอื่น ๆ เขากล่าวว่า (5, p ไม่ได้ใส่อ้างอิง): ศาลจะเกลี้ยกล่อมได้นโยบายสาธารณะที่สนับสนุนการจัดเก็บภาษีจากภาษีในรัฐปกป้องทรัพย์สินของโจทก์จาก wildfires ... "ตัดสินใจวิธีการต่อสู้เฉพาะไฟ วิธีการช่วยเหลือผู้ประสบภัยในไฟ หรืออุปกรณ์ใด และจำนวนการส่งไฟ ถูกจะตัดสิน judgmental discretionary ที่ในฟังก์ชันนี้ความปลอดภัยการป้องกันอัคคีภัย"และเป็น 'discretionary judgmental ตัดสิน' สำหรับบริหารแขนของรัฐบาล จะไม่ต้องทบทวนหรือสงสัยที่แขนยุติธรรม'หลักคำสอนอย่างผิดปกติอันตราย'โจทก์อาศัยหลักคำสอนนี้ เป็นทนายความเป็นออสเตรเลีย ฉันไม่แน่ใจว่านี้คืออะไร แต่จะรู้ว่า มีชอบกฎเก่าที่อธิบายไว้ที่นี่เป็น 'กฎใน Rylands v เฟล็ทเชอร์' พวก Rylands v HL LR 3 เฟล็ทเชอร์ (1868) 330) กฎที่กำหนดความผิด (ที่รับผิดชอบ โดยไม่มีหลักฐานละเลย) หากจำเลยที่นำสิ่งที่เป็นอันตรายลงในที่ดินของ ตน และจะหนี ฉันจะรู้ว่า 'ลัทธิอันตรายอย่างผิดปกติ' กล่าวว่า ถ้าคุณมีส่วนร่วมในกิจกรรมบางอย่างผิดปกติอันตราย ต้องรับผิดชอบต่ออันตรายที่เกิดขึ้น ไม่ดูแลเพื่อหลีกเลี่ยงอันตรายที่ ต่อการตัดสินใจในเบอร์นี่ท่า v ทั่วไปโจนส์ (1994) CLR 179 520 ซึ่งกล่าวว่า กฎใน Rylands v เฟล็ทเชอร์ไม่กฎหมายในออสเตรเลีย หลักคำสอนคง ไม่สมัครที่นี่ ถ้าเคยทำโดยโปรแกรมประยุกต์ของหลักคำสอนในออสเตรเลีย กามาผู้พิพากษาปกครองมันมีไม่มีโปรแกรมประยุกต์ในกรณีนี้เป็นจำเลยไม่เกี่ยวข้องในกิจกรรมอันตรายอย่างผิดปกติ รัฐเกี่ยวข้องในการดับเพลิง และก็ไฟที่เกิดความเสียหายโจทก์ดังนั้นแม้หากดับเพลิงเป็นกิจกรรมอันตรายอย่างผิดปกติ จะไม่อะไรทำให้เกิดการขาดทุนของโจทก์ และลัทธิอาจมีแอพลิเคชันไม่บทสรุปข้อสรุปได้ว่า การเรียกร้องของเจ้าของบ้านยก โจทก์ได้ยื่นร้องขอให้รัฐแอริโซนาคอร์ทของอุทธรณ์ดังนั้นเรื่องยังไม่จบ เป็นกรณีที่จะดู มีความสนใจให้สนใจที่มีไฟป่าชุมชนในไฟนี้และผลกระทบของกฎหมาย การ

Results (Thai) 2:

คนในชุมชนไฟป่าจะคุ้นเคยกับไฟ Yarnell ฮิลล์ปี 2013 ไฟไหม้ครั้งนี้เกิดขึ้นในปี 2013 และนำไปสู่การตายของ 19 นักผจญเพลิงที่สมาชิกทุกคนในทีมภูเขาหินแกรนิตล่อง เพียงคนเดียวที่เป็นสมาชิกของทีมที่รอดชีวิต นอกเหนือจากโศกนาฏกรรมครั้งนี้จำนวนของบ้านที่ถูกกลืนหายไปกับไฟและเจ้าของบ้านฟ้องรัฐแอริโซนาป่าไม้กอง (ASFD) อ้างว่ากอง 'ประมาทเลินเล่อล้มเหลวที่จะปกป้องพวกเขาจากอันตรายที่เกิดจากไฟไหม้'. ฉันได้แสดงความคิดเห็นก่อน ในประเทศออสเตรเลียที่เราคิดว่าทุกคนฟ้องในอเมริกาและสิ่งที่เพิ่มเติมทุกโจทก์ชนะ ฉันได้วาดก่อนหน้านี้ความสนใจกับกรณีที่โจทก์ไม่ได้ประสบความสำเร็จ (ดูสหรัฐอเมริกาเมืองที่ไม่รับผิดชอบต่อความล้มเหลวในการช่วยเหลือ (13 กุมภาพันธ์ 2013) และถ้าคุณรัง 911 และไม่มีใคร? มา (10 มีนาคม 2015)) และ ที่เป็นผลเพื่อให้ห่างไกลในกรณีนี้. เมื่อวันที่ 28 เมษายนผู้พิพากษากามาของศาลสูงของรัฐแอริโซนามณฑลมาริโคยกเลิกการเรียกร้องของโจทก์ในบริเวณที่จะเป็นที่คุ้นเคยกับทนายความชาวออสเตรเลียและผู้อ่านของบล็อกนี้ (คุณสามารถอ่านเหตุผลเกียรตินิยมของเขาสำหรับการตัดสินที่นี่). ประเด็นแรกที่ได้รับไม่ว่าจะเป็นไปได้ที่จะฟ้องรัฐแอริโซนากองป่าไม้ ผู้พิพากษากามาพบว่ามันไม่เป็นที่เป็นป่าไม้ส่วนที่เป็น 'นิติบุคคล nonjural' ผู้พิพากษาเห็นด้วยกับการส่งที่ถือได้ว่า 'นิติบุคคลของภาครัฐอาจฟ้องหรือถูกฟ้อง "เฉพาะในกรณีที่สมาชิกสภานิติบัญญัติได้จัดให้มีเพื่อให้" (พี 2) ในฐานะที่เป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติไม่ได้ 'ให้เพื่อ' กองป่าไม้ไม่สามารถฟ้อง ที่ไม่ได้เป็นอย่างมากเป็นเสียงและตำแหน่งจะเหมือนกันในประเทศออสเตรเลีย (แม้ว่าเราอาจจะไม่ใช้คำว่า 'jural' หรือ 'นิติบุคคล nonjural) กฎหมายบางคนจะบอกว่าผู้มีอำนาจในรัฐบาลเป็นนิติบุคคลที่มีความสามารถในการถูกฟ้องในนามของตัวเอง; ที่คนอื่นทำไม่ได้ ที่มันไม่ได้แล้วจำเลยที่เหมาะสมของรัฐและเราได้เห็นว่ามีการยกตัวอย่างเช่นการดำเนินคดีจากการเกิดเพลิงไหม้แคนเบอร์ราที่จำเลยเป็นรัฐ NSW ที่ไม่ NSW ชนบทไฟบริการ การค้นพบว่า ASFD ไม่สามารถฟ้องไม่ได้จริงๆปัญหา; ที่มุ่งเน้นการกำกับเพียงหรือไม่ว่ารัฐแอริโซนามากกว่าป่าไม้ส่วนที่ถูกละเลย. ผู้พิพากษากามาพบว่ามีการประมาทไม่ การพิจารณาคดีของเขาอยู่บนพื้นฐานของกฎหมายของความประมาทและได้รับประวัติศาสตร์กฎหมายทั่วไปของอังกฤษสหรัฐอเมริกาและออสเตรเลียกฎหมายไม่ได้แตกต่างกันมาก ในฐานะที่เป็นเกียรติของเขากล่าวว่า (ที่พี 2): เพื่อสร้างการเรียกร้องเพราะความประมาทเป็นโจทก์จะต้องพิสูจน์ (1) มีหน้าที่ต้องจำเลยเพื่อให้สอดคล้องกับมาตรฐานบางอย่างของการดูแล; (2) การละเมิดมาตรฐานของการดูแลโดยจำเลยที่; (3) การเชื่อมต่อสาเหตุระหว่างการกระทำของจำเลยและได้รับบาดเจ็บนั้น และ (4) ความเสียหายที่เกิดขึ้นจริง. ปัญหาที่สำคัญได้ไม่ว่าจะเป็นของรัฐเมื่อต่อสู้ไฟหนี้หน้าที่ตามกฎหมายในการดูแลเพื่อปกป้องเจ้าของบ้าน ตามที่ได้รับการบันทึกไว้ในบล็อกนี้ศาลภาษาอังกฤษและศาลออสเตรเลียได้ทุกตัดสินว่าไฟบริการที่จัดตั้งขึ้นเพื่อทำหน้าที่ในการประชาชนที่ดีไม่ได้เป็นหนี้หน้าที่ในการดูแลให้กับประชาชนแม้กระทั่งผู้ที่มีความเสี่ยงโดยตรงจากไฟ (ดู ทุนและมณฑลโวนิวแฮมป์เชียร์สภา [1997] QB 2004; Warragamba Winery วีเอ็นเอส [2012] NSWSC 701; เลนส์ Electro และเวสต์วีเอ็นเอส [2012] ACTSC 184; ร้าน Myer โวลต์รัฐข้าราชการไฟ (แทสมาเนีย) [2012] TASSC 54; Hamcor Pty Ltd โวลต์รัฐควีนส์แลนด์ [2014] QSC 224 และจวร์ตโวลเคิร์กแลนด์-Veenstra [2009] HCA 15 (ที่เกี่ยวกับตำรวจ).) ปฏิบัติหน้าที่ไม่มีการดูแลผู้พิพากษากามาอ้างการปรับปรุงงบการเงิน (2d) ของวินาศภัย§ 323 (1965) กล่าวว่าหน้าที่ที่อาจเกิดขึ้นหากจำเลยแอริโซนาได้ดำเนินการโดยสมัครใจเพื่อปกป้องโจทก์ ในกรณีที่จำเลยตกลงที่จะให้บริการไปยังอีกจุดมุ่งหมายในการปกป้องที่อื่นจากอันตรายอาจมีความรับผิดหากจำเลยที่เพิ่มความเสี่ยงต่อการเกิดอันตรายหรือบุคคลที่ได้รับบาดเจ็บได้อาศัยอยู่กับจำเลยเพื่อปกป้องพวกเขา. ในกรณีนี้รัฐแอริโซนา เมื่อเริ่มการต่อสู้ไฟบนที่ดินของรัฐที่ทำหน้าที่เพื่อปกป้องดินแดนของตัวเองไม่ได้เป็นบริการให้กับเจ้าของบ้านที่อาจได้รับและได้รับผลกระทบหากและเมื่อเกิดไฟไหม้หนีความพยายามควบคุมของพวกเขา. เกียรติของเขายังพบว่า เจ้าของบ้านไม่ได้พึ่งพารัฐที่จะปกป้องพวกเขา ตามที่ผู้พิพากษากามา (หน้า 4) 'โจทก์ขอเรียกร้องว่าพวกเขาจะมีการดำเนินการ "มาตรการฉุกเฉินพิเศษ" (เช่นการตัดแต่งพืช hosing ลงอาคารและยานพาหนะ) แต่พวกเขาไม่ได้ พวกเขาไม่ได้อ้างว่าพวกเขาอาศัยในรัฐที่จะทำงานเหล่านั้นสำหรับพวกเขา แต่พวกเขาอาศัยในรัฐที่จะต่อสู้ได้อย่างมีประสิทธิภาพเกิดไฟไหม้ เกียรติของเขาออกเรียกร้องนี้ว่า 'เห็นได้ชัดว่าการกระทำการป้องกันไฟแก้ไขไม่ได้ทางเลือกสำหรับการกระทำที่ดำเนินการโดยรัฐ' ในสาระสำคัญมันไม่ได้เปิดหรือเหมาะสมสำหรับโจทก์ที่จะพูดว่า 'เราไม่ต้องทำอะไรเพื่อป้องกันตัวเองเมื่อเราจะได้มีมาตรการง่ายเพราะเราคาดหวังไฟบริการที่จะหยุดการเกิดไฟไหม้ก่อนที่จะมาถึงที่นี่' . ฉันสงสัยว่าทุกแง่มุมของการพิจารณาคดีที่จะให้กำลังใจสำหรับผู้ที่สนับสนุนอย่างแข็งขันเจ้าของบ้านในประเทศออสเตรเลียในการพัฒนาแผนไฟของตัวเองและความยืดหยุ่นในการพัฒนาของตัวเอง. โจทก์ยังถูกกล่าวหาประมาทเพราะพวกเขาพึ่งพารัฐที่จะให้มีการแจ้งให้อพยพ กรณีนี้ล้มเหลวในขณะที่พวกเขาไม่สามารถชี้ไปที่ใด 'กิจการโดยรัฐที่จะส่งคำเตือนอพยพพวกเขาไม่สามารถชี้ไปที่กฎหมายใด ๆ ที่จะกำหนดหน้าที่ตามกฎหมายเมื่อรัฐที่จะทำเช่นนั้น. เกียรติของเขาไม่ได้อยู่ที่ว่าหรือไม่ใด ๆ การกระทำโดยจำเลยที่เพิ่มความเสี่ยงให้กับโจทก์เพื่อให้มีการสรุปว่าโจทก์ทำข้อกล่าวหาไม่มีผล. นโยบายสาธารณะโจทก์ 'ถกเถียงกันอยู่ว่าเป็นเรื่องของนโยบายสาธารณะที่ศาลจะพบว่ามีการปฏิบัติหน้าที่ของหนี้ที่เหล่านั้น ในเส้นทางของไฟ ผู้พิพากษากามาคิดว่านโยบายสาธารณะ 'ไปทางอื่น เขากล่าวว่า (พี 5 อ้างอิงละเว้น): ศาลถูกเกลี้ยกล่อมว่านโยบายสาธารณะไม่สนับสนุนการจัดเก็บภาษีจากการปฏิบัติหน้าที่ในรัฐเพื่อปกป้องทรัพย์สินโจทก์จากไฟป่า ... "การตัดสินใจของวิธีการที่จะต้องต่อสู้กับไฟโดยเฉพาะอย่างยิ่งวิธีการที่จะช่วย ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อในกองไฟหรือสิ่งที่และวิธีการที่อุปกรณ์มากที่จะส่งให้ไฟมีการตัดสินใจเกี่ยวกับการพิจารณาการตัดสินใจที่มีอยู่ในตัวฟังก์ชั่นความปลอดภัยของประชาชนของการป้องกันไฟไหม้. "และเป็น'การตัดสินใจเกี่ยวกับการพิจารณาการตัดสินใจสำหรับแขนบริหารของรัฐบาลที่พวกเขามี ไม่ใช่เรื่องที่จะทบทวนหรือสองคาดเดาจากแขนของศาล. 'ความเชื่อที่อันตรายผิดปกติ' โจทก์อาศัยในหลักคำสอนนี้ ในฐานะที่เป็นทนายความออสเตรเลียฉันไม่ได้ค่อนข้างแน่ใจว่าสิ่งนี้ แต่ผมจะสรุปว่ามันเป็นเหมือนกฎเก่าที่อธิบายที่นี่เป็น 'กฎใน Rylands วีเฟลตเชอร์' (หมายถึง Rylands วีเฟลทเชอร์ (1868) LR 3 HL 330) ว่ากฎที่กำหนดความรับผิดเคร่งครัด (นั่นคือความรับผิดโดยไม่ต้องพิสูจน์ความประมาท) ถ้าจำเลยนำบางสิ่งบางอย่างที่เป็นอันตรายบนที่ดินของเขาหรือเธอและมันหนี ผมจะสรุปว่าอันตรายอย่างผิดปกติหลักคำสอน 'บอกว่าถ้าคุณมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่อันตรายอย่างผิดปกติบางอย่างที่คุณจะรับผิดชอบต่อความเสียหายใด ๆ ที่เกิดโดยไม่คำนึงถึงการดูแลการดำเนินการเพื่อหลีกเลี่ยงอันตรายที่ หลังจากที่ตัดสินใจในเบอร์นีท่าเรือโวลต์ทั่วไปโจนส์ (1994) 179 CLR 520 ซึ่งกล่าวว่าการปกครองใน Rylands วีธนูไม่มีกฎหมายอีกต่อไปในออสเตรเลียเชื่อว่าอาจจะไม่ได้ใช้ที่นี่ถ้ามันเคยได้. โดยไม่คำนึงถึงหลักคำสอนของ การประยุกต์ใช้ในประเทศออสเตรเลียพิพากษากามาปกครองมีการประยุกต์ใช้ในกรณีนี้เป็นจำเลยก็ไม่ได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมที่เป็นอันตรายอย่างผิดปกติ รัฐได้รับการมีส่วนร่วมในกิจกรรมของการดับเพลิงและมันเป็นไฟที่ทำให้เกิดความเสียหายแก่โจทก์ดังนั้นแม้ว่าการดับเพลิงเป็นกิจกรรมที่อันตรายอย่างผิดปกติก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่เกิดจากการสูญเสียที่โจทก์และหลักคำสอนอาจมีโปรแกรม no. สรุปสรุปได้ว่าการเรียกร้องให้เจ้าของบ้านถูกไล่ออก โจทก์ได้ยื่นอุทธรณ์ไปยังรัฐแอริโซนาศาลอุทธรณ์ดังนั้นเรื่องนี้ยังไม่จบ ได้รับดอกเบี้ยที่ชุมชนมีไฟป่าในกองไฟนี้และผลทางกฎหมายของตนเป็นกรณีนี้ที่จะเฝ้ามองด้วยความสนใจ

Results (Thai) 3:

คน

ในไฟป่าชุมชนจะคุ้นเคยกับยาร์เนิล ฮิลไฟของ 2013 ไฟนี้เกิดขึ้นใน 2013 และนำไปสู่การตายของ 19 นักดับเพลิง , สมาชิกทั้งหมดของภูเขาหินแกรนิต ขนทีม เพียงหนึ่งในสมาชิกของทีมที่รอดชีวิตนอกเหนือจากโศกนาฏกรรมนี้จํานวนบ้านสูญหายไฟไหม้และเจ้าของบ้านฟ้อง ส่วนสภาพป่าไม้ ( asfd ) อ้างว่ากอง ' เพิกเฉยและล้มเหลวที่จะปกป้องพวกเขาจากอันตรายที่เกิดจากไฟ ' .

ผมเคยได้แสดงความคิดเห็นก่อนในออสเตรเลีย เราคิดว่าทุกคนที่นี่ในอเมริกาแล้ว เพิ่มเติม ทุกโจทก์ชนะผมเคยดึงความสนใจกรณีที่โจทก์ได้สำเร็จ ( เห็นเราไม่รับผิดชอบสำหรับความล้มเหลวที่จะช่วยเหลือเมือง ( 13 กุมภาพันธ์ 2555 ) และถ้าคุณรัง 911 และไม่มีใครมา ( 10 มีนาคม 2015 ) และนั่นคือผล ดังนั้นไกล ในกรณีนี้

วันที่ 28 เมษายน ผู้พิพากษา กามาของศาลที่เหนือกว่าของอาริโซน่าMaricopa County ยกฟ้องโจทก์อ้างเหตุผลว่า จะคุ้นเคยกับออสเตรเลียทนายความและผู้อ่านของบล็อกนี้ ( คุณสามารถอ่านเหตุผลเกียรติยศของเขาเพื่อความยุติธรรมค่ะ )

ปัญหาแรกคือว่ามันเป็นไปได้ที่จะฟ้องสภาพป่าไม้ Division ผู้พิพากษา กามาพบว่าไม่ใช่ นั่นคือแผนกวนศาสตร์คือ ' nonjural นิติบุคคล 'ผู้พิพากษาเห็นด้วยกับการส่งถือว่าหน่วยงานของรัฐอาจฟ้องหรือถูกฟ้องร้อง " เท่านั้นหากรัฐสภาได้ให้ " ( P 2 ) ขณะที่รัฐสภาได้ ' เพื่อให้ ' กองป่าไม้ไม่อาจถูกฟ้องร้อง ที่ไม่ได้เป็นละครเป็นเสียงและตำแหน่งเดียวกันคือในออสเตรเลีย ( แม้ว่าเราอาจไม่ใช้คำว่า ' ' หรือ ' ' nonjural เกี่ยวกับกฎหมายนิติบุคคล )บางกฎหมายจะบอกว่ารัฐบาลเป็นนิติบุคคลสามารถถูกฟ้องในนามของตัวเอง คนอื่นไม่ได้ ในที่ซึ่งมัน ไม่มี จากนั้นจำเลยที่เหมาะสมคือ รัฐ และเราเห็นด้วย ตัวอย่างเช่น คดีจากแคนเบอร์ราไฟที่จำเลยถูกรัฐ NSW , NSW ชนบทไฟบริการการค้นหาที่ asfd ไม่สามารถฟ้องไม่ได้จริงๆปัญหา ที่แค่กำกับมุ่งเน้นหรือไม่ รัฐแอริโซน่า มากกว่า ส่วนป่าไม้ประมาท

ตัดสินกามาพบว่าได้มีการไม่ประมาท การพิจารณาคดีของเขา ขึ้นอยู่กับกฎหมายของการละเลยและให้ประวัติทั่วไปของประเทศอังกฤษ สหรัฐอเมริกา และออสเตรเลีย กฎหมายจะไม่แตกต่างกันมากเป็นเกียรติของเขากล่าวว่า ( P 2 ) :

เพื่อสร้างการเรียกร้องความประมาทของโจทก์ต้องพิสูจน์ ( 1 ) หน้าที่ให้จำเลยเพื่อให้สอดคล้องกับมาตรฐานที่แน่นอนของการดูแล ( 2 ) การละเมิดที่มาตรฐานการดูแลของจำเลย ( 3 ) การเชื่อมต่อเชิงสาเหตุระหว่างดำเนินการของ จำเลยได้รับบาดเจ็บ และ ( 4 ) ความเสียหายที่เกิดขึ้นจริง

ประเด็นสำคัญคือว่า รัฐ เมื่อสู้กับไฟ