Democritus—the original atomist—arg

Democritus—the original atomist—argued that all things in the universe, including light, are composed of indivisible sub-components (light being some form of solar atom).[8] At the beginning of the 11th Century, the Arabic scientist Alhazen wrote the first comprehensive treatise on optics; describing refraction, reflection, and the operation of a pinhole lens via rays of light traveling from the point of emission to the eye. He asserted that these rays were composed of particles of light. In 1630, René Descartes popularized and accredited the opposing wave description in his treatise on light, showing that the behavior of light could be re-created by modeling wave-like disturbances in a universal medium ("plenum"). Beginning in 1670 and progressing over three decades, Isaac Newton developed and championed his corpuscular hypothesis, arguing that the perfectly straight lines of reflection demonstrated light's particle nature; only particles could travel in such straight lines. He explained refraction by positing that particles of light accelerated laterally upon entering a denser medium. Around the same time, Newton's contemporaries Robert Hooke and Christiaan Huygens—and later Augustin-Jean Fresnel—mathematically refined the wave viewpoint, showing that if light traveled at different speeds in different media (such as water and air), refraction could be easily explained as the medium-dependent propagation of light waves. The resulting Huygens–Fresnel principle was extremely successful at reproducing light's behavior and was subsequently supported by Thomas Young's 1803 discovery of double-slit interference.[9][10] The wave view did not immediately displace the ray and particle view, but began to dominate scientific thinking about light in the mid 19th century, since it could explain polarization phenomena that the alternatives could not.[11]


Thomas Young's sketch of two-slit diffraction of waves, 1803James Clerk Maxwell discovered that he could combine four simple equations, which had been previously discovered, along with a slight modification to describe self-propagating waves of oscillating electric and magnetic fields. When the propagation speed of these electromagnetic waves was calculated, the speed of light fell out. It quickly became apparent that visible light, ultraviolet light, and infrared light (phenomena thought previously to be unrelated) were all electromagnetic waves of differing frequency. The wave theory had prevailed—or at least it seemed to.

While the 19th century had seen the success of the wave theory at describing light, it had also witnessed the rise of the atomic theory at describing matter. Antoine Lavoisier deduced the law of conservation of mass and categorized many new chemical elements and compounds; and Joseph Louis Proust advanced chemistry towards the atom by showing that elements combined in definite proportions. This led John Dalton to propose that elements were invisible sub components; Amedeo Avogadro discovered diatomic gases and completed the basic atomic theory, allowing the correct molecular formulae of most known compounds—as well as the correct weights of atoms—to be deduced and categorized in a consistent manner. Dimitri Mendeleev saw an order in recurring chemical properties, and created a table presenting the elements in unprecedented order and symmetry.

Results (Thai) 1:

ดิมอคริเทิส — atomist เดิม — โต้เถียงว่า ทุกสิ่งในจักรวาล รวมแสง ประกอบด้วยกล่องส่วนประกอบย่อย (แสงเป็นรูปแบบของอะตอมพลังงานแสงอาทิตย์) [8] ที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ 11 นักวิทยาศาสตร์อาหรับ Alhazen เขียนหนังสือครอบคลุมครั้งแรกในเลนส์ อธิบายการหักเห การสะท้อน และการทำงานของเลนส์รูเข็มผ่านรังสีของแสงที่เดินทางจากจุดปล่อยไปตา เขาถูกกล่าวหาว่า รังสีเหล่านี้ถูกประกอบด้วยอนุภาคของแสง ใน 1630, René Descartes นผู้ และรับรองคำอธิบายคลื่นตรงข้ามในหนังสือของเขาที่แสง แสดงว่า ลักษณะการทำงานของแสงอาจถูกสร้างขึ้นใหม่ โดยการสร้างโมเดลเหมือนคลื่นรบกวนในสื่อสากล ("plenum") เริ่มต้นใน 1670 และก้าวหน้ากว่าสามทศวรรษ ไอแซกนิวตันได้พัฒนา และคินสมมติฐานของเขาเม็ด เถียงว่า เส้นสมบูรณ์ของสะท้อนแสดงให้เห็นแสงของอนุภาคธรรมชาติ อนุภาคเท่านั้นสามารถเดินทางในเส้นดังกล่าว เขาอธิบายการหักเห โดย positing ว่า อนุภาคของแสงเร่งเคลื่อนเข้ากลางแน่น ช่วงเวลาเดียวกัน โคตรของนิวตัน Robert Hooke และดลคริสเตียน — และหลังฌอง Augustin Fresnel — ทางคณิตศาสตร์บริสุทธิ์คลื่นจุดชมวิว แสดงว่า ถ้าแสงเดินทางเร็วในสื่อต่าง ๆ (เช่นน้ำและอากาศ), หักเหอาจจะได้อธิบายเป็นการเผยแพร่สื่อขึ้นอยู่กับคลื่นแสง เกนส์หลักส่งผลให้ประสบความสำเร็จมากที่สร้างลักษณะการทำงานของแสง และต่อมาได้รับการสนับสนุน โดยค้นพบ 1803 Thomas Young รบกวนสลิตคู่ [9] [10]ดูคลื่นไม่ทันทีตาร์ทดูเรย์และอนุภาค แต่เริ่มที่จะครองความคิดทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับแสงในศตวรรษที่ 19 ช่วงกลาง เนื่องจากมันสามารถอธิบายปรากฏการณ์โพลาไรซ์ที่ไม่มีทางเลือก [11]โทมัสหนุ่มร่างของสองช่องเลี้ยวเบนของคลื่น 1803James เคลิร์กแมกซ์เวลล์ค้นพบว่า เขาสามารถรวมสมการง่าย ๆ สี่ ซึ่งได้ถูกค้นพบก่อนหน้านี้ พร้อมกับการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยเพื่ออธิบายตนเองเผยแพร่คลื่นของสั่นไฟฟ้าและแม่เหล็ก เมื่อคำนวณความเร็วในการแพร่กระจายของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าเหล่านี้ ความเร็วของแสงตกออก มันได้อย่างรวดเร็วกลายปรากฏว่า แสงที่มองเห็น อัลตราไวโอเลต แสงอินฟราเรด (ปรากฏการณ์คิดว่า ก่อนหน้านี้จะไม่เกี่ยว) และถูกคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าทุกความถี่ที่แตกต่างกัน ทฤษฎีคลื่นมีชัย — หรืออย่างน้อย ก็ดูเหมือนจะในขณะที่ศตวรรษที่ 19 ได้เห็นความสำเร็จของทฤษฎีคลื่นที่อธิบายแสง มันยังได้เห็นการเพิ่มขึ้นของทฤษฎีอะตอมที่อธิบายเรื่อง ลาวอยซิเออร์ Antoine deduced กฎหมายอนุรักษ์มวล และแบ่งองค์ประกอบสารเคมีใหม่และสารประกอบ มากมาย และโจเซฟหลุยส์พรุสต์ขั้นสูงเคมีต่ออะตอมโดยการแสดงที่รวมองค์ประกอบในสัดส่วนที่แน่นอน นี้นำจอห์นดาลตันเสนอว่า องค์ประกอบที่มีส่วนประกอบย่อยที่มองไม่เห็น Amedeo Avogadro ค้นพบก๊าซวาเลนซ์เดียว และเสร็จสิ้นทฤษฎีอะตอมพื้นฐาน ให้สูตรโมเลกุลถูกสารที่รู้จักกันมากที่สุด — เช่นเดียวกับน้ำหนักถูกต้องของอะตอม — ซึ่งสามารถกล่าวได้ และจัดประเภทในลักษณะสอดคล้องกัน ดิมิทรีธาตุเห็นใบสั่งในคุณสมบัติทางเคมีที่เกิดซ้ำ และสร้างตารางนำเสนอองค์ประกอบในใบสั่งเป็นประวัติการณ์และสมมาตร

Results (Thai) 2:

Democritus-เดิม atomist-ที่ถกเถียงกันอยู่ว่าทุกสิ่งในจักรวาลรวมทั้งแสงที่มีองค์ประกอบของแบ่งแยกองค์ประกอบย่อย (แสงเป็นรูปแบบของอะตอมแสงอาทิตย์บางคน). [8] ในตอนต้นของศตวรรษที่ 11 นักวิทยาศาสตร์ภาษาอาหรับ Alhazen เขียนตำราครบวงจรครั้งแรกในเลนส์; อธิบายการหักเหของแสงสะท้อนและการทำงานของเลนส์รูเข็มผ่านทางรังสีของแสงเดินทางจากจุดที่ปล่อยให้กับดวงตา เขาถูกกล่าวหาว่ารังสีเหล่านี้ประกอบด้วยอนุภาคของแสง ใน 1630 René Descartes ที่นิยมและได้รับการรับรองคำอธิบายคลื่นของฝ่ายตรงข้ามในหนังสือของเขาในไฟแสดงให้เห็นว่าพฤติกรรมของแสงจะถูกสร้างขึ้นใหม่โดยการสร้างแบบจำลองการรบกวนคลื่นเหมือนในสื่อสากล ( "Plenum") จุดเริ่มต้นใน 1670 และความคืบหน้ากว่าสามทศวรรษที่ผ่านมา Isaac Newton พัฒนาและปกป้องสมมติฐาน corpuscular เขาเถียงว่าเส้นตรงอย่างสมบูรณ์แบบของการสะท้อนแสดงให้เห็นถึงธรรมชาติของอนุภาคของแสง; อนุภาคเท่านั้นที่สามารถเดินทางในเส้นตรงดังกล่าว เขาอธิบายการหักเหโดย positing ว่าอนุภาคของแสงเร่งขวางที่เข้ามาเป็นสื่อที่หนาแน่น ในช่วงเวลาประมาณเดียวกันของนิวตันโคตรโรเบิร์ตฮุคและ Christiaan Huygens และภายหลัง Augustin-Jean เฟรส-คณิตศาสตร์กลั่นมุมมองคลื่นแสดงให้เห็นว่าถ้าแสงเดินทางด้วยความเร็วที่แตกต่างกันในสื่อที่แตกต่างกัน (เช่นน้ำและอากาศ) หักเหอาจจะอธิบายได้อย่างง่ายดาย ในขณะที่การขยายพันธุ์ขนาดกลางขึ้นอยู่กับคลื่นแสง ส่งผลให้หลักการของไฮเกนส์ที่ประสบความสำเร็จอย่างมากในการทำซ้ำพฤติกรรมของแสงและต่อมาได้รับการสนับสนุนโดยโทมัสหนุ่ม 1803 การค้นพบของการรบกวนดับเบิลร่อง. [9] [10] มุมมองคลื่นไม่ได้ทันทีแทนที่ ray และอนุภาคมุมมอง แต่เริ่มที่จะครองความคิดทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับแสงในกลางศตวรรษที่ 19 เพราะมันสามารถอธิบายปรากฏการณ์โพลาไรซ์ที่ทางเลือกที่จะไม่. [11]


ร่างโทมัสของเด็กหนุ่มสองช่องเลนส์ ของคลื่น 1803James Clerk Maxwell พบว่าเขาสามารถรวมสี่สมการง่าย ๆ ซึ่งได้รับการค้นพบก่อนหน้านี้พร้อมกับการปรับเปลี่ยนเล็กน้อยเพื่ออธิบายคลื่นกระจายตัวของสนามไฟฟ้าและสนามแม่เหล็กสั่น เมื่อความเร็วในการแพร่กระจายของคลื่นเหล่านี้ที่คำนวณความเร็วของแสงที่หลุดออกมา มันก็เห็นได้ชัดว่าแสงที่มองเห็นแสงอัลตราไวโอเลตและแสงอินฟราเรด (ปรากฏการณ์ที่เคยคิดที่จะไม่เกี่ยวข้องกัน) เป็นคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าทั้งหมดของความถี่ที่แตกต่างกัน ทฤษฎีคลื่นได้ตระหนักหรืออย่างน้อยก็ดูเหมือนจะ.

ขณะที่ศตวรรษที่ 19 ได้เห็นความสำเร็จของทฤษฎีคลื่นที่อธิบายแสงก็ยังได้เห็นการเพิ่มขึ้นของทฤษฎีอะตอมที่อธิบายว่า Antoine Lavoisier อนุมานกฎของการอนุรักษ์ของมวลและจัดหมวดหมู่องค์ประกอบทางเคมีใหม่ ๆ และสาร; และโจเซฟหลุยส์สต์ขั้นสูงเคมีต่ออะตอมโดยแสดงให้เห็นว่าองค์ประกอบรวมกันในสัดส่วนที่ชัดเจน นี้จะนำจอห์นดาลตันเสนอว่าองค์ประกอบที่เป็นส่วนประกอบย่อยที่มองไม่เห็น; Amedeo Avogadro ค้นพบก๊าซอะตอมสองอะตอมและเสร็จสมบูรณ์ทฤษฎีอะตอมพื้นฐานที่ช่วยให้สูตรโมเลกุลของสารที่ถูกต้องตามที่รู้จักกันมากที่สุดรวมทั้งน้ำหนักที่ถูกต้องของอะตอมต่อการอนุมานและจัดหมวดหมู่ในลักษณะที่สอดคล้อง ดิมิทรีเมเดเห็นคำสั่งซื้อที่เกิดขึ้นในคุณสมบัติทางเคมีและสร้างตารางนำเสนอองค์ประกอบในการสั่งซื้อเป็นประวัติการณ์และสมมาตร