In organic farming systems weed con

In organic farming systems weed control is in general performed mechanically by soil
interventions such as mouldboard ploughing (Arshad 1999) and the main factor
determining minimum ploughing depth is control of especially perennial weeds
(Kouwenhoven et al. 2002). In order to allow early sowing in spring, autumn ploughing is
often preferred. However, soil erosion risk and N-leaching losses increase with the
number of tillage operations in autumn (Askegård et al. 2011) and the depth of
mouldboard ploughing is directly related to CO2 loss from the soil and increased use of
fuel (Reicosky and Archer 2007). Annual ploughing also negatively affects soil quality
(Riley et al. 2007) and erosion is larger with deep than with shallow tillage (Lundekvam
et al. 2003). In order to optimize the effect of mechanical and cultivation methods on
weed regulation, it is important to understand the biology and growth pattern of the
various weed species. Variation in growth activity throughout the season exist
(Brandsæter et al. 2010), and should be accounted for when timing tillage operations .
The depth of the roots or rhizomes varies with species. The root system of Cirsium
arvense extends to below 200 cm, with the highest root concentration between 20 and
40 cm (Nadeau and Van den Born 1989), while rhizomes of Elymus repens and roots of
Sonchus arvensis grow down to approximately 10 to 15 cm (Korsmo 1954). Following
tillage operations, root fragments of C. arvense will be present in the upper soil layer and
undisturbed roots below the tilled layer. Insights into the regeneration potential from root
fragments and undisturbed root systems are therefore important. The challenge is to
obtain an acceptable level of weed management and yield in combination with minimizing
the environmental impact. This topic will be discussed in the presentation

Results (Thai) 2:

ในระบบเกษตรอินทรีย์คือการควบคุมวัชพืชโดยทั่วไปดำเนินการโดยอัตโนมัติจากดิน
แทรกแซงเช่นการไถผานหัวหมู (Arshad 1999) และปัจจัยหลักที่
กำหนดความลึกการไถต่ำสุดคือการควบคุมวัชพืชโดยเฉพาะอย่างยิ่งไม้ยืนต้น
(Kouwenhoven et al. 2002) เพื่อให้การหว่านเมล็ดในช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิฤดูใบไม้ร่วงไถเป็น
ที่ต้องการมักจะ อย่างไรก็ตามความเสี่ยงพังทลายของดินและการสูญเสีย N-ชะล้างเพิ่มขึ้นกับ
จำนวนของการดำเนินการไถพรวนในฤดูใบไม้ร่วง (Askegård et al. 2011) และความลึกของ
การไถผานหัวหมูจะเกี่ยวข้องโดยตรงกับการสูญเสีย CO2 จากดินและการใช้งานที่เพิ่มขึ้นของ
น้ำมันเชื้อเพลิง (Reicosky และยิงธนู 2007) ไถประจำปีนอกจากนี้ยังส่งผลกระทบต่อคุณภาพดิน
(ไรลีย์ et al. 2007) และการพังทลายมีขนาดใหญ่ที่มีความลึกกว่าด้วยดินแบบตื้น (Lundekvam
et al. 2003) เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพผลของวิธีการทางกลและการเพาะปลูกใน
การควบคุมวัชพืชก็เป็นสิ่งสำคัญที่จะเข้าใจชีววิทยาและรูปแบบการเจริญเติบโตของ
วัชพืชต่างๆ การเปลี่ยนแปลงในการเจริญเติบโตของกิจกรรมตลอดทั้งฤดูกาลอยู่
(Brandsæter et al. 2010) และควรจะคิดเป็นระยะเวลาการดำเนินงานเมื่อดินแบบ.
ความลึกของรากหรือเหง้าขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ ระบบรากของ Cirsium
arvense ขยายไปต่ำกว่า 200 เซนติเมตรมีความเข้มข้นสูงสุดรากระหว่าง 20 และ
40 เซนติเมตร (Nadeau และรถบรรทุกสัตว์เกิดปี 1989) ในขณะที่เหง้าของ repens Elymus และรากของ
Sonchus arvensis เติบโตลงไปประมาณ 10-15 ซม. ( Korsmo 1954) ต่อไปนี้
การดำเนินงานไถพรวนเศษรากของซี arvense จะถูกนำเสนอในชั้นดินบนและ
ด้านล่างรากที่ไม่ถูกรบกวนชั้นไถพรวน ข้อมูลเชิงลึกในการฟื้นฟูที่อาจเกิดขึ้นจากราก
ชิ้นส่วนและระบบรากที่ไม่ถูกรบกวนจึงมีความสำคัญ ความท้าทายคือการ
ได้รับในระดับที่ยอมรับของการจัดการวัชพืชและผลผลิตร่วมกับการลด
ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม หัวข้อนี้จะมีการหารือในงานนำเสนอ

Results (Thai) 3:

ในการทำเกษตรอินทรีย์วัชพืช ระบบการควบคุมในการปฏิบัติการ โดยทั่วไปดิน
การแทรกแซงเช่น mouldboard ไถ ( arshad 1999 ) และปัจจัยกำหนดความลึกสุดละ

( ควบคุมโดยเฉพาะวัชพืชยืนต้น kouwenhoven et al . 2002 ) เพื่อให้ต้นปลูกในฤดูใบไม้ผลิฤดูใบไม้ร่วงไถเป็น
มักจะชอบ อย่างไรก็ตามความเสี่ยงและความสูญเสียเพิ่มกับการชะล้างพังทลายของดิน n-leaching
จำนวนการไถพรวนการดำเนินการในฤดูใบไม้ร่วงปี askeg RD et al . 2011 ) และความลึกของ
mouldboard ไถจะเกี่ยวข้องโดยตรงกับการสูญเสียก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์จากดินและการใช้ที่เพิ่มขึ้นของเชื้อเพลิง (
reicosky และอาร์เชอร์ 2007 ) แรกนาขวัญประจำปียังส่งผลกระทบต่อ
คุณภาพดิน ( ไรลี่ย์ และคณะ2007 ) และการกัดเซาะจะขนาดใหญ่ ลึกกว่าดินตื้น ( lundekvam
et al . 2003 ) เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพผลของเครื่องกลและวิธีการเพาะบน
การควบคุมวัชพืช , มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะเข้าใจชีววิทยาและรูปแบบการเจริญเติบโตของ
วัชพืชต่าง ๆ การเปลี่ยนแปลงในกิจกรรมการเจริญเติบโตตลอดทั้งฤดูกาลอยู่
( ยี่ห้อæ Ter et al . 2010 )และควรคิดเมื่อเวลาแปลงงาน
ความลึกของรากหรือเหง้าแตกต่างกันกับชนิด ระบบรากของ cirsium
arvense ขยายด้านล่าง 200 เซนติเมตร ที่มีมากที่สุดที่ราก ความเข้มข้นระหว่าง 20 และ 40 ซม. (
nadeau และแวนเดนเกิด 1989 ) ในขณะที่ elymus repens เหง้าและรากของ
sonchus arvensis เติบโตขึ้นประมาณ 10 - 15 ซม. ( korsmo 1954 ) ต่อไปนี้
การพรวนดิน รากแตกของ arvense จะอยู่ในส่วนบนดินและ
รากด้านล่างนำมาเพาะปลูกเล . ข้อมูลเชิงลึกในการฟื้นฟูศักยภาพจากเศษราก
และระบบรากไม่จึงสำคัญ ความท้าทายคือการได้รับการยอมรับ
ระดับการจัดการวัชพืชและผลผลิตในการรวมกันกับการลด
ผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมหัวข้อนี้จะกล่าวถึงการนำเสนอ