Let's use an example to explain thi

Let's use an example to explain this assumption a bit further. Suppose someone whom you feel is attractive starts to make direct eye contact with you at a grocery store. At first,you may feel a bit odd with the prolonged stare. But because you are attracted to the person, that initial awkwardness may fade into comfort. Then you may begin to surmise that the person is interested in you because you see a decrease in physical distance between the two of you. This example illustrates the fact that you were making predictions (e.g., the person is attracted to you) based on his or her nonverbal behavior (e.g., eye contact and personal space). Before you begin to believe your own projection of attractiveness, however, keep in mind that your reaction may be either misguided or simply wrong. Despite your level of confidence, nonverbal communication is frequently ambiguous and is open to multiple interpretations (Knappet al., 2014).

Results (Thai) 1:

ลองใช้ตัวอย่างการอธิบายสมมติฐานนี้เป็นบิตเพิ่มเติม สมมติว่า คนที่คุณรู้สึกไม่น่าสนใจเริ่มทำตรงตากับที่ร้านค้า ตอนแรก คุณอาจรู้สึกบิตคี่จ้องนาน แต่เนื่องจากคุณมีดูดบุคคล awkwardness ที่เริ่มต้นอาจซึมสบาย แล้ว คุณอาจเริ่มเล็งเห็นว่า บุคคลมีความสนใจในคุณ เพราะคุณเห็นการลดลงในระยะทางจริงระหว่างคุณสอง ตัวอย่างนี้แสดงว่า คุณได้ทำการคาดคะเนความจริง (เช่น คนสามารถดึงดูดให้คุณ) ตามเขา หรือเธอ nonverbal พฤติกรรม (เช่น ตาและพื้นที่ส่วนบุคคล) ก่อนที่จะเชื่อว่าคุณเองฉายศิลปะ อย่างไรก็ตาม พึงระลึกว่า ปฏิกิริยาของคุณอาจจะ misguided หรือผิดก็ แม้ว่าระดับความเชื่อมั่น อวัจนภาษาไม่ชัดเจนบ่อย ๆ และเปิดให้ตีความหลาย (Knappet al., 2014)

Results (Thai) 2:

ลองใช้ตัวอย่างที่จะอธิบายสมมติฐานนี้บิตต่อไป สมมติว่าใครบางคนที่คุณรู้สึกว่าจะเริ่มต้นที่น่าสนใจเพื่อให้สายตาโดยตรงกับคุณที่ร้านขายของชำ ในตอนแรกคุณอาจจะรู้สึกแปลกสักหน่อยกับการจ้องมองเป็นเวลานาน แต่เพราะคุณจะดึงดูดให้คนที่อึดอัดเริ่มต้นอาจจางหายไปในความสะดวกสบาย แล้วคุณอาจเริ่มต้นที่จะคาดการณ์ว่าคนที่มีความสนใจในตัวคุณเพราะคุณเห็นการลดลงในระยะทางกายภาพระหว่างคุณสองคน ตัวอย่างนี้แสดงให้เห็นถึงความจริงที่ว่าคุณกำลังทำให้การคาดการณ์ (เช่นบุคคลที่จะดึงดูดให้คุณ) ขึ้นอยู่กับพฤติกรรมกริยาของเขาหรือเธอ (เช่นสบตาและพื้นที่ส่วนตัว) ก่อนที่คุณจะเริ่มต้นที่จะเชื่อว่าการคาดการณ์ของตัวเองของความน่าดึงดูดใจ แต่เก็บไว้ในใจว่าปฏิกิริยาของคุณอาจเป็นได้ทั้งเข้าใจผิดหรือผิดเพียง แม้จะมีระดับความเชื่อมั่นของการสื่อสารอวัจนคลุมเครือบ่อยและจะเปิดให้ตีความหลาย (Knappet al., 2014)

Results (Thai) 3:

ลองใช้ตัวอย่างอธิบายสมมติฐานนี้ได้อีกเล็กน้อย คิดว่าคนที่คุณรู้สึกมีเสน่ห์เริ่มสบตาตรงๆ กับเธอที่ร้านขายของชำ ในตอนแรกคุณอาจรู้สึกบิตแปลกกับการเพ่งมองเป็นเวลานาน แต่เพราะคุณจะดึงดูดให้ผู้ที่เริ่มต้นอาจจะเลือนหายไปในความสบายแล้วคุณอาจเริ่มต้นที่จะสันนิษฐานว่าเป็นบุคคลที่สนใจในตัวคุณ เพราะคุณเห็นลดระยะห่างทางกายภาพระหว่างคุณสองคน ตัวอย่างนี้แสดงให้เห็นถึงความจริงที่ว่าคุณกำลังคาดคะเน ( เช่น คนที่หลงเสน่ห์คุณ ) ขึ้นอยู่กับพฤติกรรมของเขาหรือเธอความ ( เช่น การสบตา และพื้นที่ส่วนบุคคล ) ก่อนที่คุณจะเริ่มต้นที่จะเชื่อว่าประมาณการของคุณเองสนใจอย่างไรก็ตาม โปรดระลึกว่า ปฏิกิริยาของคุณอาจจะเข้าใจผิดหรือเพียงแค่ผิด แม้ระดับความเชื่อมั่นของคุณอวัจนภาษามักไม่ชัดเจนและเปิดให้ตีความหลาย ( knappet al . , 2010 )