Share on FacebookShare on TwitterSh

Share on FacebookShare on TwitterShare on LinkedinShare on GoogleShare by emailLet's start by exploring whether media might be a cause of crime.The hypodermic syringe model of media influence suggests that the audience receives media messages and is directly and passively influenced by them, rather than actively engaging with them. Although the theory is dated (from the 1930s, influenced by studies of the impact of Nazi propaganda in Germany) there is some evidence to support the idea. This evidence relates specifically to the potential influence of the media on children in relation to violent behaviour.A classic psychological study: Bandura's Bobo Doll experiment. The experiment involved children playing with a "bobo doll". Those who had watched adults violently attack the doll copied the behaviour, which Bandura claimed shows that violence is learned behaviour. If his conclusions are correct, then children exposed to violent images in the media might learn that such behaviour is normal and act out the scenes in real life.There have been real‐life incidents of children committing very violent crimes after having watched very violent media. The most well‐known case in the UK was the murder of Jamie Bulger. Jamie Bulger was a two‐year‐old boy who was abducted, tortured and murdered by two ten‐year‐old boys; prior to the crime, they had apparently watched one of the Child's Play series of horror films. While other cases (like the Columbine High School massacre) have sparked debate about the possible influence of the media ‐ the killers had been listening to violent song lyrics by Marylin Manson ‐ there is little question about the influence in the Jamie Bulger case. There is also the suggestion that media violence leads to desensitisation, meaning people become less shocked by violence and therefore more likely to employ it themselves.Therefore, some argue that the increase in violent media images together with increased access to such images might have had an impact on overall levels of violent crime.Evaluating the Media as A Cause of CrimeWhile watching violent media images might have influenced some violent crimes, it is clear that thousands watch these programmes or play these video games without going on to commit criminal violence. Therefore, while it might influence people's behaviour, it cannot be the sole cause of the crimes.Some argue that, far from people being desensitised by violent media, they are sensitised by it. If people see the horrific consequences of violent behaviour, they are less likely to act in a violent way.Pluralist and post‐modern sociologists argue that modern audiences are much more active than those portrayed by the hypodermic syringe model. They suggest that audiences choose what to watch and how they wish to engage with it.There have been lots of methodological criticisms of Bandura's study. Some argue that the children merely learnt how to play with the doll, and they were aware that it was a harmless activity. There was no reason to assume they would behave in similar ways outside the laboratory and with anything other than a doll.The Media and Deviancy AmplificationWhile the media might not cause crime, interactionists like Stan Cohen argue that it amplifies it through the process of labelling and creating folk devils and moral panics.Deviancy amplification as a process contributing to some criminality seems very convincing. Unquestionably, people in Birmingham or Manchester would not have rioted on those particular nights in 2011 were it not for the media coverage of events in London. The same could be said of "creepy clowns" in 2016. Whatever reason the original creepy clowns might have had for dressing and behaving as they did, most only joined in because they had seen reports of previous incidents in the media.However, while the media might "advertise" particular forms of deviant behaviour, it seems less credible that media reporting might encourage otherwise law‐abiding citizens to commit crimes. In the example of the 2011 riots, the vast majority of the rioters processed by the criminal justice system had previous convictions. In other words, while the media might have given them the idea to loot or vandalise on that evening, it did not make them deviant: they were already criminals.

Share on FacebookShare on TwitterShare on LinkedinShare on GoogleShare by emailLet's start by exploring whether media might be a cause of crime.The hypodermic syringe model of media influence suggests that the audience receives media messages and is directly and passively influenced by them, rather than actively engaging with them. Although the theory is dated (from the 1930s, influenced by studies of the impact of Nazi propaganda in Germany) there is some evidence to support the idea. This evidence relates specifically to the potential influence of the media on children in relation to violent behaviour.A classic psychological study: Bandura's Bobo Doll experiment. The experiment involved children playing with a "bobo doll". Those who had watched adults violently attack the doll copied the behaviour, which Bandura claimed shows that violence is learned behaviour. If his conclusions are correct, then children exposed to violent images in the media might learn that such behaviour is normal and act out the scenes in real life.There have been real‐life incidents of children committing very violent crimes after having watched very violent media. The most well‐known case in the UK was the murder of Jamie Bulger. Jamie Bulger was a two‐year‐old boy who was abducted, tortured and murdered by two ten‐year‐old boys; prior to the crime, they had apparently watched one of the Child's Play series of horror films. While other cases (like the Columbine High School massacre) have sparked debate about the possible influence of the media ‐ the killers had been listening to violent song lyrics by Marylin Manson ‐ there is little question about the influence in the Jamie Bulger case. There is also the suggestion that media violence leads to desensitisation, meaning people become less shocked by violence and therefore more likely to employ it themselves.Therefore, some argue that the increase in violent media images together with increased access to such images might have had an impact on overall levels of violent crime.Evaluating the Media as A Cause of CrimeWhile watching violent media images might have influenced some violent crimes, it is clear that thousands watch these programmes or play these video games without going on to commit criminal violence. Therefore, while it might influence people's behaviour, it cannot be the sole cause of the crimes.Some argue that, far from people being desensitised by violent media, they are sensitised by it. If people see the horrific consequences of violent behaviour, they are less likely to act in a violent way.Pluralist and post‐modern sociologists argue that modern audiences are much more active than those portrayed by the hypodermic syringe model. They suggest that audiences choose what to watch and how they wish to engage with it.There have been lots of methodological criticisms of Bandura's study. Some argue that the children merely learnt how to play with the doll, and they were aware that it was a harmless activity. There was no reason to assume they would behave in similar ways outside the laboratory and with anything other than a doll.The Media and Deviancy AmplificationWhile the media might not cause crime, interactionists like Stan Cohen argue that it amplifies it through the process of labelling and creating folk devils and moral panics.Deviancy amplification as a process contributing to some criminality seems very convincing. Unquestionably, people in Birmingham or Manchester would not have rioted on those particular nights in 2011 were it not for the media coverage of events in London. The same could be said of "creepy clowns" in 2016. Whatever reason the original creepy clowns might have had for dressing and behaving as they did, most only joined in because they had seen reports of previous incidents in the media.However, while the media might "advertise" particular forms of deviant behaviour, it seems less credible that media reporting might encourage otherwise law‐abiding citizens to commit crimes. In the example of the 2011 riots, the vast majority of the rioters processed by the criminal justice system had previous convictions. In other words, while the media might have given them the idea to loot or vandalise on that evening, it did not make them deviant: they were already criminals.

0/5000

From: -

To: -

Results (Thai) 1: [Copy]

Copied!

แบ่งปันบน FacebookShare บน Twitter แบ่งปันบน LinkedinShare บน GoogleShare ทางอีเมล เริ่มต้น Let 's โดยการสำรวจไม่ว่าจะเป็นสื่อที่อาจเป็นสาเหตุของการเกิดอาชญากรรม รูปแบบเข็มฉีดยาที่มีอิทธิพลสื่อแสดงให้เห็นว่าผู้ชมจะได้รับข้อความและสื่อโดยตรงและอดทนได้รับอิทธิพลจากพวกเขามากกว่าส่วนร่วมอย่างแข็งขันกับพวกเขา แม้ว่าทฤษฎีคือวันที่ (จากช่วงทศวรรษที่ 1930 ได้รับอิทธิพลจากการศึกษาผลกระทบของการโฆษณาชวนเชื่อของนาซีในเยอรมนี) มีหลักฐานบางอย่างที่จะสนับสนุนความคิดที่ หลักฐานนี้เกี่ยวข้องโดยเฉพาะอิทธิพลที่มีศักยภาพของสื่อที่เกี่ยวกับเด็กในความสัมพันธ์กับพฤติกรรมความรุนแรง การศึกษาทางจิตวิทยาคลาสสิก: Bandura ของการทดลอง Bobo ตุ๊กตา การทดลองที่เกี่ยวข้องกับเด็กเล่นกับ "ตุ๊กตา Bobo" บรรดาผู้ที่ได้ดูผู้ใหญ่รุนแรงโจมตีตุ๊กตาคัดลอกพฤติกรรมซึ่ง Bandura อ้างว่าแสดงให้เห็นว่าการใช้ความรุนแรงจะเรียนรู้พฤติกรรม หากข้อสรุปของเขาถูกต้องแล้วเด็กสัมผัสกับภาพความรุนแรงในสื่อที่อาจจะได้เรียนรู้ว่าพฤติกรรมดังกล่าวเป็นเรื่องปกติและทำหน้าที่ออกฉากในชีวิตจริง มีการเกิดอุบัติเหตุในชีวิตจริงของเด็กที่ก่ออาชญากรรมรุนแรงมากหลังจากที่ได้ดูสื่อที่มีความรุนแรงมาก กรณีที่เป็นที่รู้จักกันดีที่สุดในสหราชอาณาจักรเป็นคดีฆาตกรรมของเจมี่บัลเกอร์ เจมี่บัลเกอร์เป็นเด็กสองขวบที่ถูกลักพาตัวทรมานและฆาตกรรมโดยเด็กชายสองคนสิบปี; ก่อนที่จะมีการก่ออาชญากรรมที่พวกเขาได้ดูเห็นได้ชัดว่าเป็นหนึ่งในซีรีส์ของเด็กเล่นของภาพยนตร์สยองขวัญ ในขณะที่กรณีอื่น ๆ (เช่นการสังหารหมู่ที่โรงเรียนมัธยมโคลัมไบ) ได้จุดประกายการอภิปรายเกี่ยวกับอิทธิพลที่เป็นไปได้ของสื่อ - นักฆ่าที่ได้รับการฟังเพลงที่มีความรุนแรงโดย Marylin Manson - มีคำถามเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับอิทธิพลในกรณีที่เจมี่บัลเกอร์ นอกจากนี้ยังมีข้อเสนอแนะว่านำไปสู่การใช้ความรุนแรงในการสื่อ desensitisation หมายคนกลายเป็นตกใจน้อยลงโดยการใช้ความรุนแรงและดังนั้นจึงมีแนวโน้มที่จะจ้างมันเอง ดังนั้นบางคนยืนยันว่าการเพิ่มขึ้นในภาพสื่อความรุนแรงพร้อมกับการเพิ่มการเข้าถึงภาพดังกล่าวอาจจะมีผลกระทบต่อระดับโดยรวมของการเกิดอาชญากรรมรุนแรง การประเมินสื่อเป็นสาเหตุของการเกิดอาชญากรรม ในขณะที่ดูภาพที่สื่อความรุนแรงอาจมีอิทธิพลต่อการก่ออาชญากรรมรุนแรงบางอย่างก็เป็นที่ชัดเจนว่าพันชมรายการเหล่านี้หรือเล่นวิดีโอเกมเหล่านี้โดยไม่ต้องไปในที่จะกระทำความรุนแรงทางอาญา ดังนั้นในขณะที่มันอาจจะมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของผู้คนก็ไม่สามารถเป็นสาเหตุเดียวของการก่ออาชญากรรม บางคนอ้างว่าห่างไกลจากผู้คนถูก desensitised โดยสื่อความรุนแรงที่พวกเขาจะไวแสงโดยมัน ถ้าคนเห็นผลกระทบที่น่ากลัวของพฤติกรรมความรุนแรงที่พวกเขามีโอกาสน้อยที่จะกระทำในลักษณะที่มีความรุนแรง พหุนิยมและนักสังคมวิทยาหลังสมัยใหม่ยืนยันว่าผู้ชมที่ทันสมัยใช้งานมากขึ้นกว่าที่แสดงโดยรูปแบบเข็มฉีดยา พวกเขาแสดงให้เห็นว่าผู้ชมเลือกสิ่งที่จะดูและดูว่าพวกเขาต้องการที่จะมีส่วนร่วมกับมัน มีการจำนวนมากวิพากษ์วิจารณ์ระเบียบวิธีการศึกษาของ Bandura บางคนอ้างว่าเด็กเพียงได้เรียนรู้วิธีที่จะเล่นกับตุ๊กตาและพวกเขาก็ตระหนักว่ามันเป็นกิจกรรมที่ไม่เป็นอันตราย ไม่มีเหตุผลที่จะถือว่าพวกเขาจะทำงานในลักษณะที่คล้ายกันนอกห้องปฏิบัติการและมีอะไรนอกเหนือจากตุ๊กตาไม่ได้ สื่อและการเบี่ยงเบนการขยาย ในขณะที่สื่ออาจจะไม่ก่อให้เกิดอาชญากรรม interactionists เช่นสแตนโคเฮนยืนยันว่าจะขยายมันผ่านขั้นตอนของการติดฉลากและการสร้างปีศาจพื้นบ้านและตื่นตกใจศีลธรรม deviancy ขยายเป็นกระบวนการที่เอื้อต่อความผิดทางอาญาบางน่าเชื่อมาก เด็ดคนในเบอร์มิงแฮมหรือแมนเชสเตอร์จะไม่ได้หน่วยงานในคืนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในปี 2011 มันไม่ได้สำหรับคุ้มครองสื่อของเหตุการณ์ในกรุงลอนดอน เดียวกันอาจจะกล่าวของ "ตัวตลกน่าขนลุก" ในปี 2016 ไม่ว่าเหตุผลที่ตัวตลกน่าขนลุกเดิมอาจจะมีสำหรับการแต่งกายและพฤติกรรมตามที่พวกเขาได้เข้าร่วมมากที่สุดเพียงเพราะพวกเขาได้เห็นรายงานของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ในสื่อ อย่างไรก็ตามในขณะที่สื่ออาจ "โฆษณา" รูปแบบเฉพาะของพฤติกรรมเบี่ยงเบนดูเหมือนว่ามีความน่าเชื่อถือน้อยกว่าที่สื่อรายงานมิฉะนั้นอาจกระตุ้นให้ประชาชนปฏิบัติตามกฎหมายในการกระทำผิด ในตัวอย่างของปี 2011 การจลาจลส่วนใหญ่ของพวกก่อการจลาจลการประมวลผลโดยระบบยุติธรรมทางอาญามีความเชื่อมั่นก่อนหน้านี้ ในคำอื่น ๆ ในขณะที่สื่ออาจจะทำให้พวกเขาคิดที่จะปล้นหรือทำลายทรัพย์สินของรัฐในเย็นวันนั้นก็ไม่ได้ทำให้พวกเขาเบี่ยงเบน: พวกเขาเป็นอาชญากรแล้ว

Being translated, please wait..

Results (Thai) 2:[Copy]

Copied!

แบ่งปันบนหน้าในการแบ่งปันบน TwitterShare บน LinkedinShare บน GoogleShare ทาง e-mail ขอเริ่มต้นด้วยการสำรวจว่าสื่ออาจเป็นสาเหตุของการเกิดอาชญากรรม รูปแบบของเข็มฉีดยา hypodermic ของสื่อที่แสดงให้เห็นว่าผู้ชมได้รับข้อความสื่อและมีอิทธิพลโดยตรงและเป็นไปอย่างต่อเนื่องจากพวกเขา, มากกว่าการมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันกับพวกเขา. แม้ว่าทฤษฎีจะเป็นวันที่ (จากทศวรรษที่ 1930, ได้รับอิทธิพลจากการศึกษาผลกระทบของการโฆษณาชวนเชื่อในประเทศเยอรมนี) มีหลักฐานบางอย่างที่จะสนับสนุนความคิด. หลักฐานนี้เกี่ยวข้องโดยเฉพาะกับอิทธิพลที่อาจเกิดขึ้นของสื่อบนเด็กที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมที่รุนแรง การศึกษาทางจิตวิทยาแบบคลาสสิก: การทดลองตุ๊กตาของ Bandura การทดลองที่เกี่ยวข้องกับเด็กที่เล่นกับ "bobo ตุ๊กตา " บรรดาผู้ที่ดูผู้ใหญ่รุนแรงโจมตีตุ๊กตาคัดลอกพฤติกรรมที่ Bandura อ้างว่าการแสดงความรุนแรงที่มีการเรียนรู้พฤติกรรม หากข้อสรุปของเขาถูกต้องแล้วเด็กที่สัมผัสกับภาพที่มีความรุนแรงในสื่ออาจเรียนรู้ว่าพฤติกรรมดังกล่าวเป็นเรื่องปกติและทำให้เกิดฉากในชีวิตจริง มีปัญหาชีวิต ‐ จริงของเด็กที่กระทำอาชญากรรมที่รุนแรงมากหลังจากที่มีการดูสื่อที่รุนแรงมาก ที่ดีที่สุด ‐ กรณีที่รู้จักกันในสหราชอาณาจักรคือการฆาตกรรมของเจมี่บุเกอร์ เจมี่ Bulger เป็นสอง ‐ ปี ‐ เด็กเก่าที่ถูกลักพาตัวทรมานและฆ่าตายโดยสองสิบ ‐ ปี ‐ เด็กชายเก่า; ก่อนที่จะเกิดอาชญากรรมที่พวกเขาเห็นได้ชัดว่าการดูหนึ่งในชุดเด็กเล่นของภาพยนตร์สยองขวัญ ในขณะที่กรณีอื่นๆ (เช่นการสังหารหมู่ที่โรงเรียนมัธยม) ได้จุดประกายอภิปรายเกี่ยวกับอิทธิพลที่เป็นไปได้ของสื่อ ‐ ฆาตกรได้รับฟังเพลงที่รุนแรงโดย Marylin Manson ‐ มีคำถามเล็กๆน้อยๆเกี่ยวกับอิทธิพลในเจมี่ กรณีบุเกอร์ นอกจากนี้ยังมีข้อเสนอแนะที่ความรุนแรงของสื่อนำไปสู่การ desensitisation, หมายถึงผู้คนจะตกใจน้อยลงโดยความรุนแรงและดังนั้นจึงมีแนวโน้มที่จะจ้างมันเอง. ดังนั้นบางคนโต้แย้งว่าการเพิ่มขึ้นของภาพสื่อที่มีความรุนแรงร่วมกับการเข้าถึงที่เพิ่มขึ้นไปยังภาพดังกล่าวอาจมีผลกระทบต่อระดับโดยรวมของอาชญากรรมที่รุนแรง การประเมินสื่อเป็นสาเหตุของอาชญากรรม ในขณะที่ดูภาพสื่อที่รุนแรงอาจมีอิทธิพลต่ออาชญากรรมที่รุนแรงบางครั้งก็เป็นที่ชัดเจนว่าหลายพันคนดูโปรแกรมเหล่านี้หรือเล่นวิดีโอเกมเหล่านี้โดยไม่ต้องไปทำให้ความรุนแรงทางอาญา ดังนั้น, ในขณะที่มันอาจมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของคน, มันไม่สามารถเป็นสาเหตุของการก่ออาชญากรรมแต่เพียงผู้เดียว. บางคนโต้แย้งว่าห่างไกลจากผู้คนที่ถูกเกลียดชังโดยสื่อรุนแรงพวกเขาจะแพ้มัน ถ้าคนเห็นผลกระทบที่น่ากลัวของพฤติกรรมที่รุนแรง, พวกเขามีแนวโน้มที่จะกระทำในทางที่รุนแรง. กลุ่มใหญ่และโพสต์ ‐ โมเดิร์ sociologists เถียงว่าผู้ชมที่ทันสมัยมีการใช้งานมากขึ้นกว่าที่แสดงโดยรูปแบบเข็มฉีดยา hypodermic พวกเขาแนะนำให้ผู้ชมเลือกสิ่งที่จะดูและวิธีที่พวกเขาต้องการที่จะมีส่วนร่วมกับมัน มีการวิพากษ์วิจารณ์ระเบียบวิธีการศึกษาของ Bandura มากมาย บางคนยืนยันว่าเด็กเพียงแค่เรียนรู้วิธีการเล่นกับตุ๊กตาและพวกเขาตระหนักว่ามันเป็นกิจกรรมที่ไม่เป็นอันตราย ไม่มีเหตุผลที่จะสมมติว่าพวกเขาจะประพฤติในลักษณะที่คล้ายกันนอกห้องปฏิบัติการและมีอะไรอื่นนอกเหนือจากตุ๊กตา สื่อมวลชนและการขยายเสียง ในขณะที่สื่ออาจไม่ก่อให้เกิดอาชญากรรม, interactionists เช่น Stan ที่ยืนยันว่ามันขยายมันผ่านขั้นตอนของการติดฉลากและการสร้างผีพื้นบ้านและทางศีลธรรม. การขยายเสียงที่เป็นกระบวนการที่เอื้อต่อการ criminality บางอย่างดูเหมือนว่ามีความโน้มน้าวมาก ประสบ, คนที่อยู่ในเบอร์มิงแฮมหรือแมนเชสเตอร์จะไม่ได้นำมาใช้ในคืนนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน๒๐๑๑ไม่ได้สำหรับความครอบคลุมของสื่อของเหตุการณ์ในลอนดอน. เดียวกันอาจจะกล่าวว่า "ตัวตลกน่าขนลุก " ใน๒๐๑๖ สิ่งที่ตัวตลกน่าขนลุกเดิมอาจมีสำหรับการแต่งกายและการทำงานที่พวกเขาได้รับส่วนใหญ่เท่านั้นที่เข้าร่วมในเพราะพวกเขาได้เห็นรายงานของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ในสื่อ อย่างไรก็ตาม, ในขณะที่สื่ออาจ "โฆษณา " รูปแบบเฉพาะของพฤติกรรม deviant, ดูเหมือนว่าน่าเชื่อถือน้อยที่การรายงานสื่ออาจส่งเสริมให้กฎหมายอย่างใดอย่างหนึ่ง ‐ ประชาชนที่ปฏิบัติต่อการกระทำอาชญากรรม. ในตัวอย่างของการจลาจล๒๐๑๑, ส่วนใหญ่ของการดำเนินการที่ประมวลผลโดยระบบยุติธรรมทางอาญามีความเชื่อมั่นก่อนหน้านี้. ในคำอื่นๆในขณะที่สื่ออาจได้ให้พวกเขาคิดที่จะยกเค้าหรือความน่าสนใจในช่วงเย็นนั้นมันไม่ได้ทำให้พวกเขา deviant: พวกเขาเป็นอาชญากรแล้ว

Being translated, please wait..

Results (Thai) 3:[Copy]

Copied!

Facebook แบ่งปันการเชื่อมโยงร่วมกันผ่านทางอีเมลที่ใช้ร่วมกันบน Twitter เริ่มต้นด้วยการสอบถามว่าสื่ออาจเป็นสาเหตุของอาชญากรรม อิทธิพลของสื่อในรูปแบบของเข็มฉีดยาใต้ผิวหนังพบว่าผู้ชมได้รับข้อมูลจากสื่อที่ได้รับอิทธิพลจากสื่อโดยตรงและ passive มากกว่าการติดต่อกับส แม้ว่าทฤษฎีนี้สามารถ traced กลับไปที่ยุค 6030 ซึ่งได้รับอิทธิพลจากการวิจัยโฆษณาชวนเชื่อของนาซีเยอรมันมีหลักฐานสนับสนุนมุมมองนี้ หลักฐานที่เกี่ยวข้องกับผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นของสื่อต่อความรุนแรงในเด็ก การวิจัยทางจิตวิทยาคลาสสิกการทดลองของแบนดูราตุ๊กตาโบ ในการทดลองเด็กเล่นกับตุ๊กตาโบโบ ผู้ที่ได้เห็นผู้ใหญ่ที่รุนแรงโจมตีตุ๊กตาเลียนแบบพฤติกรรมดังกล่าวซึ่งเขาอ้างว่าแสดงให้เห็นว่าความรุนแรงคือการเรียนรู้พฤติกรรม ถ้าข้อสรุปของเขาถูกต้องแล้วเด็กที่สัมผัสกับภาพความรุนแรงในสื่ออาจจะตระหนักว่าพฤติกรรมดังกล่าวเป็นปกติและแสดงในชีวิตจริง หลังจากดูสื่อที่รุนแรงมากเด็กก่ออาชญากรรมที่รุนแรงมากมันเป็นเรื่องจริงของชีวิต คดีที่มีชื่อเสียงที่สุดในอังกฤษคือการฆาตกรรมของเจมี่บัลเจ เจมี่บูลเกอร์เป็นสองปีเก่าเด็กที่ถูกลักพาตัวทรมานและฆ่าโดยสองสิบปีเก่าเด็กเห็นได้ชัดว่าได้เห็นชุดของภาพยนตร์ที่น่ากลัวของเด็ก แม้ว่ากรณีอื่นๆเช่นการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในโรงเรียนมัธยมโคลัมเบียได้จุดประกายการอภิปรายเกี่ยวกับผลกระทบที่เป็นไปได้ของสื่อนักฆ่าที่ได้รับการฟังเนื้อเพลงของเพลงที่รุนแรงของแมรี่แลนด์แมนสันและผลกระทบของกรณีเจมี่บัลเจิ้ล คนอื่นเชื่อว่าความรุนแรงสื่อนำไปสู่การขจัดความรู้สึกซึ่งหมายความว่าคนไม่ตกใจกับความรุนแรงและดังนั้นจึงมีแนวโน้มที่จะใช้ความรุนแรงด้วยตนเอง ดังนั้นบางคนเชื่อว่าการเพิ่มขึ้นของภาพความรุนแรงสื่อและโอกาสที่จะได้รับภาพดังกล่าวอาจมีผลกระทบต่อระดับโดยรวมของอาชญากรรมที่รุนแรง เห็นสื่อเป็นสาเหตุของอาชญากรรม แม้ว่าการดูภาพสื่อที่รุนแรงอาจส่งผลกระทบต่ออาชญากรรมที่รุนแรงมันเป็นที่ชัดเจนว่าหลายพันคนดูโปรแกรมหรือเล่นวิดีโอเกมโดยไม่ใช้ความรุนแรง ดังนั้นแม้ว่ามันอาจมีผลต่อพฤติกรรมของมนุษย์มันไม่ได้เป็นสาเหตุเดียวของอาชญากรรม บางคนคิดว่าคนไม่เพียงแต่ไม่ได้รู้สึกเย็นชาโดยสื่อที่รุนแรงแต่ได้รับผลกระทบจากสื่อ ถ้าคนเห็นผลที่น่ากลัวของความรุนแรงพวกเขามีโอกาสน้อยที่จะใช้ความรุนแรง พหูพจน์และหลังสมัยใหม่นักสังคมวิทยาเชื่อว่าผู้ชมที่ทันสมัยมีการใช้งานมากขึ้นกว่าที่อธิบายไว้ในรูปแบบของเข็มฉีดยา พวกเขาแนะนำให้ผู้ชมเลือกสิ่งที่พวกเขาเห็นและวิธีการที่พวกเขาต้องการที่จะโต้ตอบกับมัน มีหลายวิธีวิพากษ์วิจารณ์งานวิจัยของแบนดูรา บางคนคิดว่าเด็กเรียนรู้วิธีการเล่นกับตุ๊กตาและพวกเขาตระหนักว่ามันเป็นกิจกรรมที่ไม่เป็นอันตราย ไม่มีเหตุผลที่จะสมมติว่าพวกเขามีพฤติกรรมที่คล้ายกันทุกอย่างนอกห้องปฏิบัติการและนอกตุ๊กตา สื่อและการขยาย แม้ว่าสื่ออาจไม่ก่อให้เกิดอาชญากรรมโต้ตอบเช่นสแตนโคเฮนกล่าวว่ามันได้ขยายอาชญากรรมโดยการติดฉลากปีศาจพลเรือนและสร้างความตื่นตระหนกทางศีลธรรม ซึ่งเป็นกระบวนการหนึ่งที่ช่วยให้อาชญากรรมบางประเภทดูน่าเชื่อถือมาก ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผู้คนในเบอร์มิงแฮมหรือแมนเชสเตอร์จะไม่ก่อจลาจลในคืนที่เฉพาะเจาะจงของ 2011 โดยไม่มีสื่อรายงานเหตุการณ์ในลอนดอน เดียวกันเป็นจริงของตัวตลกที่น่ากลัวของ 2016 ปี ไม่ว่าเหตุผลที่ตัวตลกสยองขวัญเดิมอาจจะแต่งตัวและทำตัวเหมือนที่พวกเขาทำคนส่วนใหญ่เข้าร่วมเพียงเพราะพวกเขาเห็นเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ในสื่อ อย่างไรก็ตามแม้ว่าสื่ออาจส่งเสริมรูปแบบเฉพาะของการละเมิดสิทธิมนุษยชนสื่อรายงานอาจส่งเสริมให้ประชาชนปฏิบัติตามกฎหมายอาชญากรรมที่ดูเหมือนไม่น่าเชื่อถือ ใช้ 2011 ปีจลาจลเป็นตัวอย่างส่วนใหญ่ของผู้ก่อความไม่สงบในกระบวนการยุติธรรมทางอาญามีประวัติอาชญากรรม ในคำอื่นๆแม้ว่าสื่ออาจจะให้ความคิดของการปล้นหรือทำลายคืนนั้นมันไม่ได้ทำให้พวกเขาเบี่ยงเบนพวกเขาเป็นอาชญากร

Being translated, please wait..

Other languages

The translation tool support: Afrikaans, Albanian, Amharic, Arabic, Armenian, Azerbaijani, Basque, Belarusian, Bengali, Bosnian, Bulgarian, Catalan, Cebuano, Chichewa, Chinese, Chinese Traditional, Corsican, Croatian, Czech, Danish, Detect language, Dutch, English, Esperanto, Estonian, Filipino, Finnish, French, Frisian, Galician, Georgian, German, Greek, Gujarati, Haitian Creole, Hausa, Hawaiian, Hebrew, Hindi, Hmong, Hungarian, Icelandic, Igbo, Indonesian, Irish, Italian, Japanese, Javanese, Kannada, Kazakh, Khmer, Kinyarwanda, Klingon, Korean, Kurdish (Kurmanji), Kyrgyz, Lao, Latin, Latvian, Lithuanian, Luxembourgish, Macedonian, Malagasy, Malay, Malayalam, Maltese, Maori, Marathi, Mongolian, Myanmar (Burmese), Nepali, Norwegian, Odia (Oriya), Pashto, Persian, Polish, Portuguese, Punjabi, Romanian, Russian, Samoan, Scots Gaelic, Serbian, Sesotho, Shona, Sindhi, Sinhala, Slovak, Slovenian, Somali, Spanish, Sundanese, Swahili, Swedish, Tajik, Tamil, Tatar, Telugu, Thai, Turkish, Turkmen, Ukrainian, Urdu, Uyghur, Uzbek, Vietnamese, Welsh, Xhosa, Yiddish, Yoruba, Zulu, Language translation.