It is post Kobe earthquake, and fol

It is post Kobe earthquake, and following his night of drunkenness –which the audience only hears about in the past tense- Yoshiya drags himself out of bed and forces himself to work. At the train station in Tokyo on the journey home, Yoshiya spots a man who is missing an earlobe. Yoshiya falls in after him without any hesitation, believing that there is a chance that this man is his father. After following him through a series of dark twisting streets and alleys, Yoshiya ends up on a baseball pitch; the man has disappeared. Yoshiya then dances in his frog like way, before having some kind of ambiguous epiphany in which Yoshiya ‘gives himself up to the flow of time’ and ends with Yoshiya saying “Oh God” aloud.



To start from the beginning, let’s tackle form.
The short story form makes Murakami’s writing seem quite fable-like. Unlike a long winded work of fiction, a short story delivers its message in the space of a few succinct pages, making the story seem like a cryptic parable.

Adapting this text to any other form would detract from the fable-like quality. A short story is, as its name states, short and sweet, and conveys its point quickly. A longer story would make the story seem like it was written for recreation, rather than to send a message to the audience. A play would make the story seem like something of a joke.

Results (Thai) 1:

ก็ลงแผ่นดินไหวโกเบ และต่อไปของเขาคืนของความเมา – ซึ่งกลุ่มเป้าหมายเฉพาะได้ยินเกี่ยวกับในอดีตกาลคือโยชิยะ ลากตัวเองออกจากเตียง และบังคับตัวเองให้ทำงาน ที่รถไฟรถไฟในโตเกียวในการเดินทาง บ้านจุดคือโยชิยะคนที่หายไป earlobe มา คือโยชิยะอยู่ในเขาโดยไม่ลังเล เชื่อว่ามีโอกาสที่ว่า ชายคนนี้เป็นพ่อของเขา หลังจากเขาผ่านชุดของเข้มบิดถนนและซอยแคบ ๆ คือโยชิยะจบในสนามเบสบอล คนเสียหาย คือโยชิยะแล้วเต้นในกบเขาเช่นวิธี ก่อนที่จะมีบางชนิดของ epiphany ไม่ชัดเจนในที่คือโยชิยะ 'ให้ตัวเองได้ถึงการไหลของเวลา' และจบลง ด้วยการพูดว่า "โอ้ พระเจ้า" ออกเสียงคือโยชิยะ เริ่มจากจุดเริ่มต้น ลองแก้ไขแบบฟอร์มแบบฟอร์มเรื่องสั้นทำให้ดูเหมือนค่อนข้างเหมือนนิทานเขียนของมุระกะมิ ซึ่งแตกต่างจากทำงาน winded ยาวของนิยาย เรื่องสั้นให้ข้อของในพื้นที่ของกี่หน้ากระชับ ทำให้เรื่องราวดูเหมือนคำอุปมาที่ลับปรับข้อความนี้แบบฟอร์มอื่น ๆ จะเพิมจากนิทานอย่างดี เรื่องสั้น เป็น ของอเมริกาชื่อ สั้นและ และถ่ายทอดจุดอย่างรวดเร็ว เรื่องยาวจะทำให้เรื่องราวดูเหมือนว่ามันถูกเขียนขึ้น สำหรับพักผ่อนหย่อนใจ แทน การส่งข้อความให้กับผู้ชม การเล่นจะทำให้เรื่องราวเหมือนสิ่งที่ตลก

Results (Thai) 2:

มันเป็นโพสต์แผ่นดินไหวโกเบและต่อไปนี้คืนของเขามึนเมา -which ผู้ชมเพียงได้ยินเกี่ยวกับในอดีตที่ผ่านมา tense- Yoshiya ลากตัวเองออกจากเตียงและกองกำลังของตัวเองในการทำงาน ที่สถานีรถไฟในกรุงโตเกียวเมื่อเดินทางกลับบ้านที่ Yoshiya จุดคนที่จะหายไปติ่งหู Yoshiya ตกอยู่ในหลังเขาโดยไม่ลังเลใดเชื่อว่ามีโอกาสที่ชายคนนี้คือพ่อของเขา หลังจากทำตามเขาผ่านชุดของถนนบิดมืดและตรอกซอกซอยที่ Yoshiya จบลงในสนามเบสบอล ชายคนนั้นได้หายไป Yoshiya แล้วเต้นรำในกบเขาชอบวิธีการก่อนที่จะมีชนิดของศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่ชัดเจนบางอย่างในที่ Yoshiya 'จะช่วยให้ตัวเองถึงการไหลของเวลา' และจบลงด้วย Yoshiya พูดว่า "โอ้พระเจ้า" ออกเสียง. ในการเริ่มต้นจากจุดเริ่มต้นให้ต่อสู้รูปแบบรูปแบบเรื่องสั้นทำให้การเขียนของมูราคามิดูเหมือนค่อนข้างเหมือนนิทาน ซึ่งแตกต่างจากการทำงานที่ยืดยาวของนิยายเรื่องสั้นส่งข้อความในพื้นที่ของการรวบรัดหน้าไม่กี่คนที่ทำให้เรื่องนี้ดูเหมือนเป็นคำอุปมาที่คลุมเครือ. ปรับข้อความนี้ในรูปแบบอื่น ๆ ที่จะเอาออกจากที่มีคุณภาพนิทานเหมือน เรื่องสั้นคือเป็นรัฐชื่อของมันสั้นและหวานและบ่งบอกถึงจุดได้อย่างรวดเร็ว เรื่องราวอีกต่อไปจะทำให้เรื่องนี้ดูเหมือนมันถูกเขียนขึ้นสำหรับการพักผ่อนหย่อนใจมากกว่าที่จะส่งข้อความไปยังผู้ชม เล่นจะทำให้เรื่องนี้ดูเหมือนอะไรบางอย่างที่เป็นเรื่องตลก

Results (Thai) 3:

มันมีการโพสต์แผ่นดินไหวโกเบ และคืนถัดไปของเขาเมา–ซึ่งผู้ชมเท่านั้นที่รู้เรื่องในอดีตกาล - โยชิยะดึงตัวเองออกจากเตียงและบังคับตัวเองให้ทำงาน ที่สถานีรถไฟในโตเกียวในการเดินทางกลับบ้าน โยชิยะ ปอ คนที่หายไปเป็นติ่งหู . โยชิยะ อยู่หลังเขาโดยไม่ลังเลใด ๆ เชื่อว่ามีโอกาสที่คนๆนี้คือพ่อของเขา หลังจากเขาผ่านชุดของถนนที่มืดและตรอกซอกซอยบิด , โยชิยะจบลงบนสนามเบสบอล ; ผู้ชายที่ได้หายไป โยชิยะ แล้วเต้นของเขากบเหมือนก่อน มีบางชนิดของคลุมเครือ Epiphany ที่โยชิยะ " ให้ตัวเองได้ถึงการไหลของเวลา " และลงท้ายด้วย " โอ้พระเจ้า " โยชิยะ พูดดังๆเริ่มจากจุดเริ่มต้นที่เรามาแก้ไขรูปแบบรูปแบบเรื่องสั้นทำให้มุราคามิเขียนนิทานดูเหมือนค่อนข้างชอบ ซึ่งแตกต่างจากยืดยาว งานของนิยาย เรื่องสั้นส่งข้อความในพื้นที่ของหน้าสั้นน้อย ทำให้เรื่องราวดูเป็นคำอุปมาที่เป็นความลับเขียนข้อความนี้เพื่อรูปแบบใด ๆอื่น ๆอาจ detract จากนิทาน เช่น คุณภาพ เรื่องราวสั้น ๆคือ เป็นรัฐชื่อของมันสั้นและหวาน และสื่อได้ถึงจุดของมันอย่างรวดเร็ว เป็นนิยายเรื่องยาว จะทำให้เรื่องที่ดูเหมือนจะถูกเขียนขึ้นสำหรับพักผ่อนหย่อนใจ มากกว่าที่จะส่งข้อความไปยังผู้ชม การเล่นจะทำให้เนื้อเรื่องเหมือนบางอย่างของเรื่องตลก