How frustrating it is to get stuck

How frustrating it is to get stuck in the middle _ limbo _ somewhere between the past that hasn't been forgotten and the future that hasn't yet arrived. How sad to think we're adults when we're just children who dream of advancement, of reason, of democracy, of being something else we're probably not ready to be (though we're trying hard to be), something we struggle to grasp the basics of,
like a runner with one shoe, or a dancer clumsily scrambling to get into her first pose. What's worse, we realise, is that as we're fighting to move forward, deep-seated fears, doubts and mental weaknesses hold us back and convince us that our will alone, or our human power and ability alone, is never enough and we're condemned to forever rely on something invisible, something divine, something supernatural, something we're not sure we believe in yet have no choice but to keep believing.

Results (Thai) 1:

น่าผิดหวังว่าได้ติดใน_บ้าน_กลางอยู่ระหว่างอดีตที่ยังไม่ถูกลืมและอนาคตที่ยังไม่ถึง เศร้าวิธีคิดเราผู้ใหญ่เมื่อเราเด็กเพียงฝันก้าวหน้า เหตุผล ประชาธิปไตย การอย่างอื่นที่เราอาจไม่พร้อมที่จะเป็น (ว่าเรากำลังพยายามหนักให้), สิ่งที่เราต่อสู้เพื่อเข้าใจพื้นฐานของ เช่นวิ่งด้วยรองเท้าข้างหนึ่ง หรือนักเต้นซุ่มซ่าม scrambling เพื่อเข้าก่อให้เกิดครั้งแรกของเธอ มีอะไรเลวร้ายยิ่ง เราตระหนัก ถึง เป็นที่เรากำลังต่อสู้เพื่อย้ายไปข้างหน้า ฝังลึกความกลัว ความสงสัย และจิตอ่อนเรากลับ ค้างไว้ทำให้เรารู้สึกว่า ของเราจะอยู่คนเดียว หรือพลังงานมนุษย์ของเรา และความสามารถเพียงอย่างเดียว มีไม่พอ และเราคนเกือบตลอดพึ่งสิ่งที่มองไม่เห็น บางพระ สิ่งเหนือธรรมชาติ บางสิ่งบางอย่างที่เราไม่แน่ใจว่า เราเชื่อใน ยังเลือกไม่ได้ แต่ จะให้เชื่อ

Results (Thai) 2:

วิธีกำจัดก็คือการได้รับการติดอยู่ในบริเวณขอบรกกลาง _ _ ที่ไหนสักแห่งระหว่างอดีตที่ยังไม่ได้ถูกลืมและอนาคตที่ยังมาไม่ถึง วิธีเศร้าที่คิดว่าเราผู้ใหญ่เมื่อเราเป็นแค่เด็กที่ฝันของความก้าวหน้าของเหตุผลของการปกครองระบอบประชาธิปไตยของการเป็นอย่างอื่นเราอาจจะไม่พร้อมที่จะเป็น (แต่เรากำลังพยายามอย่างหนักเพื่อจะ) สิ่งที่เรา
พยายามที่จะเข้าใจพื้นฐานของการที่เหมือนนักวิ่งกับรองเท้าหรือนักเต้นงุ่มง่ามหนีจะได้รับในการก่อให้เกิดครั้งแรกของเธอ มีอะไรที่เลวร้ายยิ่งเราตระหนักคือว่าในขณะที่เรากำลังต่อสู้เพื่อก้าวไปข้างหน้าความกลัวฝังลึกความสงสัยและจุดอ่อนจิตถือเรากลับมาและทำให้เราเชื่อว่าเราจะอยู่คนเดียวหรืออำนาจของมนุษย์เราและความสามารถเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอและเรา กำลังเคราะห์ร้ายตลอดไปพึ่งพาสิ่งที่มองไม่เห็นสิ่งที่พระเจ้าสิ่งที่เหนือธรรมชาติบางอย่างที่เราไม่แน่ใจว่าเราเชื่อมั่นในยังไม่มีทางเลือก แต่เพื่อให้เชื่อ

Results (Thai) 3:

วิธีกำจัดมันคือการได้รับติดอยู่ในกลาง _ Limbo _ ที่ไหนสักแห่งระหว่างอดีตที่ไม่ได้ถูกลืม และ อนาคตที่ยังไม่มาถึง เศร้าที่คิดว่าเราเป็นผู้ใหญ่ เราเป็นเด็กที่ฝันถึงความก้าวหน้าของเหตุผล ของประชาธิปไตย ของบางอย่างเราอาจจะยังไม่พร้อมที่จะ ( ถึงแม้ว่าเราจะพยายามอย่างหนักที่จะ ) , สิ่งที่เราดิ้นรนที่จะเข้าใจพื้นฐานของ
เป็นนักวิ่งด้วยรองเท้าหรือเต้นเก้ๆ กังๆ scrambling เพื่อรับลงในโพสแรกของเธอ ที่แย่ไปกว่านั้น เรารู้ คือว่า เรากำลังต่อสู้เพื่อเลื่อนไปข้างหน้า ความกลัวลึกๆ สงสัยและจุดอ่อนจิตถือเรากลับไปและโน้มน้าวเราว่าของเราจะมาคนเดียว หรือ พลังของมนุษย์และความสามารถของเราคนเดียว ไม่เพียงพอ และเราก็ถูกลงโทษตลอดไปพึ่งพาบางอย่างมองไม่เห็น สิ่งที่ศักดิ์สิทธิ์บางอย่างที่เหนือธรรมชาติ บางอย่างเราไม่แน่ใจว่า เราเชื่อ แต่ไม่มีทางเลือก แต่ที่จะให้เชื่อ