seminal contribution of Davis and W

seminal contribution of Davis and Whinston (1961). While they were concerned with strategies by householders to under-invest in their properties, acting as free riders and so leading to the creation of slums, their argument can be considered in reverse. Intervention by public agencies to conserve and improve the environment will result in some owners being willing to pay to improve the quality of their properties, resulting in a rise in the values of all property and rents and land values in an area, referred to as gentrification in the UK. This argument will be considered below in the context of tourism.
The total economic value of resources
While the notion of TEV is the foundation of the estimation of the benefits derived from resources in environmental economics, its relevance to evaluating the tourism resources base has hardly crept into the literature. However, given tourism’s reliance on the natural environment it is not difficult to appreciate its implications and application. With regard to its implication, TEV suggests that the resource base, which is treated largely as a free good by tourism firms, has a much greater value than has been envisaged. This should increase the importance of the environment as an input into the tourism product by rising its opportunity cost in terms of alternative uses in, for example, agriculture, industry or urban property development. It should also emphasize to governments, tourism bodies and the business sector the necessity of safeguarding this resource base.
However, it must be recognized that virtually all resources used by tourist and tourism business have other uses. Whether tourism compliment or conflicts with these in an empirical matter on a case-by-case basis. Indeed, it is very likely that there are multiple uses for resources so that a number of competing demand need to be reconciled. Tourism may complement other uses where, for example, the development of a resort contributes to an improvement in the infrastructure, facilities and services. Conversely, in a rural area, such as a national park or nature reserve, it might conflict with environmental goals by causing erosion, trampling or disturbance of wildlife, notwithstanding the fact that it might contribute to conservation management through entry fees and on-site expenditure by visitors.
Where tourism can co-exist with other uses, the question arises as to what the level of usage ought to be to optimize the uses and non-use value gained. The decision should rest on the relative value of tourism as against other uses and whether, as the level of a specified use is increased, the value derived from it starts to decline; in effect, diminishing returns set in. basically, the choice is akin to a problem met in the real property market on the allocation of land, (see Evans,2004) regarding the existing use value of an urban site and its alternative use value; in short the opportunity cost of the current use of the site.
In the explanation below, for simplicity, it is assumed that total quantity of the resource available is exogenously determined and that the choice is between the expansion of tourism and one other alternative use of a resources. For land-based uses the choice could be between tourism and agriculture; this is not necessarily suggesting that each is a sole user. Figure 9.5 in the previous chapter can be adapted to demonstrate in figure 10.1 the point where the value generated by tourism and the alternative use of a resources is optimized. The horizontal axis of the figure indicates the total availability and capacity of a resource. Here, as an example, it is instructive to consider a marine resources, reflecting the case study given in chapter 9 on the seas adjoining the Baja California Peninsular in Mexico. The figure shows the tourism marginal economic value (TMEV), denoted by OPM, moving from left to right, consisting of such activities as catch and release non-consumptive fishing and other water-based recreational activities; the shape of the curve largely

Results (Thai) 1:

ส่วนการบรรลุถึงของ Davis และ Whinston (1961) ในขณะที่พวกเขาเกี่ยวข้องกับกลยุทธ์ โดย householders ภายใต้ทุนในคุณสมบัติ ทำหน้าที่เป็นผู้ขับขี่อิสระ และเพื่อ นำไปสู่การสร้าง slums อาร์กิวเมนต์ของพวกเขาถือได้ว่าในการย้อนกลับ แทรกแซง โดยหน่วยงานสาธารณะเพื่ออนุรักษ์ และพัฒนาสิ่งแวดล้อมจะส่งผลในบางเจ้าจะยินดีจ่ายเพื่อปรับปรุงคุณภาพของคุณสมบัติ เกิดขึ้นมูลค่าของทรัพย์สินทั้งหมด และค่าเช่าและค่าที่ดินในพื้นที่ เรียกว่า gentrification ในสหราชอาณาจักร อาร์กิวเมนต์นี้จะถือว่าต่ำกว่าในบริบทของการท่องเที่ยวมูลค่าทางเศรษฐกิจของทรัพยากร ในขณะที่แนวคิดของ TEV เป็นรากฐานของการประเมินผลประโยชน์ที่ได้รับจากทรัพยากรในเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อม ความสัมพันธ์ของเนื้อหาการประเมินทรัพยากรท่องเที่ยวฐานมี crept ในวรรณคดีแทบ อย่างไรก็ตาม ให้พึ่งสิ่งแวดล้อมธรรมชาติของการท่องเที่ยว ได้ไม่ยากของนัยและแอพลิเคชัน ตามปริยายของ TEV แนะนำว่า ฐานทรัพยากร ซึ่งถือว่าส่วนใหญ่เป็นดีฟรี โดยบริษัทท่องเที่ยว มีมากมากค่ากว่าได้ถูก envisaged นี้ควรเพิ่มความสำคัญของสิ่งแวดล้อมเป็นข้อมูลป้อนเข้าไปในผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยว โดยการเพิ่มขึ้นของต้นทุนโอกาสในทางเลือกใช้ใน ตัวอย่าง การเกษตร การอุตสาหกรรม หรือการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์เมือง นอกจากนี้มันยังควรเน้นให้รัฐบาล องค์กรการท่องเที่ยว และภาคธุรกิจการรักษาฐานทรัพยากรนี้ อย่างไรก็ตาม มันต้องรู้จักว่า ทรัพยากรที่ใช้ โดยธุรกิจท่องเที่ยวและการท่องเที่ยวแทบทั้งหมดมีการใช้งานอื่น ๆ ว่าบริการท่องเที่ยวหรือขัดแย้งกับเรื่องการประจักษ์ในกรณีโดยกรณีพื้นฐานเหล่านี้ แน่นอน ก็มีแนวโน้มมากว่า มีการใช้ทรัพยากรหลายที่จำนวนความต้องการแข่งขันต้องอโหสิกรรม ท่องเที่ยวอาจช่วยเติมเต็มการใช้งานที่ เช่น การพัฒนาให้สนับสนุนการปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐาน สิ่งอำนวยความสะดวก และบริการอื่น ๆ ในทางกลับกัน ในพื้นที่ชนบท เช่นอุทยานแห่งชาติหรือธรรมชาติ มันอาจขัดแย้งกับเป้าหมายด้านสิ่งแวดล้อม โดยทำให้เกิดการพังทลาย trampling หรือรบกวนของสัตว์ป่า อย่างไรก็ตามความจริงที่ว่ามันอาจนำไปสู่การอนุรักษ์จัดการรายการค่าธรรมเนียมและค่าใช้จ่ายบริการนักท่องเที่ยว ที่ท่องเที่ยวสามารถอยู่ร่วมกับการใช้งานอื่น ๆ คำถามที่เกิดตามระดับของการใช้งานที่ควรจะเป็นการ เพิ่มประสิทธิภาพการใช้ และไม่ใช้ค่าที่ได้รับ การตัดสินใจควรวางตัวบนค่าสัมพัทธ์ของท่องเที่ยวเดียวกับการใช้งานอื่น ๆ และว่า ขณะที่เพิ่มระดับของการใช้ที่ระบุ ค่ามา เริ่มลดลง ผล ผลตอบแทนลดลงตั้งค่ะโดยทั่วไป จะเป็นเหมือนกับปัญหาที่พบในตลาดอสังหาริมทรัพย์ในการจัดสรรที่ดิน, (ดูอีวานส์ 2004) เกี่ยวกับการใช้ที่มีอยู่ ค่าของไซต์การเมืองและทางเลือกใช้ค่า ในระยะสั้นต้นทุนโอกาสปัจจุบันใช้ของเว็บไซต์ ในคำอธิบายด้านล่าง เรียบง่าย มันจะสันนิษฐานว่า ปริมาณรวมของทรัพยากรที่พร้อมใช้งาน exogenously ได้ถูกกำหนด และที่เลือกอยู่ระหว่างการขยายตัวของการท่องเที่ยวและอื่น ๆ ใช้ทดแทนของทรัพยากร สำหรับการใช้ที่ดินตาม ทางเลือกอาจเป็นระหว่างการท่องเที่ยวและการเกษตร นี้คือไม่จำเป็นต้องแนะนำละว่าผู้ใช้แต่เพียงผู้เดียว รูป 9.5 ในบทก่อนหน้านี้สามารถดัดแปลงเพื่อแสดงให้เห็นในรูปที่ 10.1 จุดที่สุดค่าที่สร้างขึ้น โดยการท่องเที่ยวและการใช้ทรัพยากรอื่น แกนแนวนอนของตัวเลขบ่งชี้มีอยู่ทั้งหมดและกำลังการผลิตของทรัพยากร นี่ เป็นตัวอย่าง ก็ให้คำแนะนำการพิจารณาทรัพยากรทางทะเล สะท้อนให้เห็นถึงกรณีศึกษาที่กำหนดในบทที่ 9 ในทะเลติดกับคาบสมุทรลิฟอร์เนียในเม็กซิโก ตัวเลขแสดงท่องเที่ยวกำไรทางเศรษฐกิจมูลค่า (TMEV), สามารถบุ ด้วยแผ่น/นาที ย้ายจากซ้ายไปขวา ประกอบด้วยกิจกรรมดังกล่าวเป็นจับ และปล่อยปลาไม่ใช่ consumptive และอื่น ๆ น้ำหย่อน รูปร่างของเส้นโค้งมาก

Results (Thai) 2:

ผลงานน้ำเชื้อของเดวิสและ Whinston (1961) ขณะที่พวกเขามีความกังวลกับกลยุทธ์โดยกรมจะอยู่ภายใต้การลงทุนในอสังหาริมทรัพย์ของพวกเขาทำหน้าที่เป็นผู้ขับขี่ฟรีและอื่น ๆ ที่นำไปสู่การสร้างชุมชนแออัดอาร์กิวเมนต์ของพวกเขาสามารถได้รับการพิจารณาในสิ่งที่ตรงกันข้าม การแทรกแซงโดยหน่วยงานภาครัฐเพื่อการอนุรักษ์และปรับปรุงสภาพแวดล้อมที่จะมีผลในการเป็นเจ้าของบางคนเต็มใจที่จะจ่ายเพื่อปรับปรุงคุณภาพของคุณสมบัติของพวกเขาที่มีผลในการเพิ่มขึ้นของค่าของทรัพย์สินและค่าเช่าและค่าที่ดินในพื้นที่ที่เรียกว่าพื้นที่ ในสหราชอาณาจักร เรื่องนี้จะได้รับการพิจารณาดังต่อไปนี้ในบริบทของการท่องเที่ยว.
มูลค่าทางเศรษฐกิจโดยรวมของทรัพยากร
ในขณะที่ความคิดของ TEV เป็นรากฐานของการประมาณค่าของผลประโยชน์ที่ได้รับมาจากแหล่งข้อมูลในทางเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อมความเกี่ยวข้องกับการประเมินการท่องเที่ยวฐานทรัพยากรที่แทบจะไม่ได้พุ่ง วรรณกรรม อย่างไรก็ตามความเชื่อมั่นการท่องเที่ยวที่ได้รับในสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติก็ไม่ยากที่จะชื่นชมความหมายและการประยุกต์ใช้ ในเรื่องเกี่ยวกับความหมายของมัน TEV แสดงให้เห็นว่าฐานทรัพยากรซึ่งเป็นที่ได้รับการรักษาส่วนใหญ่เป็นดีฟรีโดย บริษัท ท่องเที่ยวมีค่ามากขึ้นกว่าที่ได้รับการวาดภาพ นี้จะเพิ่มความสำคัญของสภาพแวดล้อมเป็น input เข้าไปในผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวที่เพิ่มขึ้นจากต้นทุนค่าเสียโอกาสในแง่ของทางเลือกที่ใช้ในตัวอย่างเช่นการเกษตรอุตสาหกรรมหรือการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ในเขตเมือง นอกจากนี้ยังควรเน้นให้กับรัฐบาลหน่วยงานการท่องเที่ยวและภาคธุรกิจจำเป็นที่จะต้องปกป้องฐานทรัพยากรนี้.
แต่ก็ต้องได้รับการยอมรับว่าแทบทรัพยากรทั้งหมดที่ใช้โดยการท่องเที่ยวและธุรกิจการท่องเที่ยวมีความหมายอื่น ไม่ว่าจะชมเชยการท่องเที่ยวหรือขัดแย้งกับเหล่านี้ในเรื่องการทดลองบนพื้นฐานกรณีโดยกรณี อันที่จริงก็มีโอกาสมากที่มีการใช้งานหลายแหล่งเพื่อให้เป็นจำนวนของความต้องการจำเป็นในการแข่งขันที่จะคืนดี การท่องเที่ยวอาจเสริมอื่น ๆ ใช้ที่ยกตัวอย่างเช่นการพัฒนาของรีสอร์ทก่อให้เกิดการปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐานสิ่งอำนวยความสะดวกและการบริการ ตรงกันข้ามในพื้นที่ชนบทเช่นอุทยานแห่งชาติหรือธรรมชาติสำรองก็อาจขัดแย้งกับเป้าหมายด้านสิ่งแวดล้อมโดยก่อให้เกิดการกัดเซาะเหยียบย่ำหรือการรบกวนของสัตว์ป่าที่แม้จะมีความจริงที่ว่ามันอาจนำไปสู่การจัดการอนุรักษ์ผ่านค่าสมัครและค่าใช้จ่ายในสถานที่ โดยผู้เข้าชม.
ในกรณีที่การท่องเที่ยวสามารถอยู่ร่วมกับการใช้ประโยชน์อื่น ๆ คำถามที่เกิดขึ้นเป็นสิ่งที่ระดับของการใช้งานควรจะเป็นในการเพิ่มประสิทธิภาพการใช้งานและความคุ้มค่าที่ไม่ได้รับการใช้งาน การตัดสินใจควรพักผ่อนอยู่กับค่าความสัมพันธ์ของการท่องเที่ยวเมื่อเทียบกับการใช้งานอื่น ๆ และไม่ว่าจะเป็นระดับของการใช้งานที่ระบุจะเพิ่มขึ้นค่าที่ได้จากมันเริ่มที่จะลดลง; . ผลตอบแทนลดลงตั้งอยู่ในพื้นทางเลือกที่จะคล้ายกับปัญหาที่พบในตลาดอสังหาริมทรัพย์ที่แท้จริงเกี่ยวกับการจัดสรรที่ดิน (ดูอีแวนส์, 2004) เกี่ยวกับค่าใช้ที่มีอยู่ของเว็บไซต์ในเมืองและความคุ้มค่าการใช้งานทดแทน ในระยะสั้นต้นทุนค่าเสียโอกาสในการใช้งานในปัจจุบันของเว็บไซต์.
ในคำอธิบายด้านล่างเพื่อความง่ายมันจะสันนิษฐานว่าปริมาณรวมของทรัพยากรที่มีอยู่จะถูกกำหนดจากภายนอกและเป็นทางเลือกที่อยู่ระหว่างการขยายตัวของการท่องเที่ยวและเป็นหนึ่งในการใช้ทางเลือกอื่น ๆ ทรัพยากร สำหรับที่ดินที่ใช้จะใช้ทางเลือกที่อาจจะเป็นระหว่างการท่องเที่ยวและการเกษตร นี้ไม่จำเป็นต้องบอกว่าแต่ละคนเป็นผู้ใช้ แต่เพียงผู้เดียว รูปที่ 9.5 ในบทก่อนหน้านี้สามารถนำไปปรับใช้เพื่อแสดงให้เห็นในรูปที่ 10.1 จุดที่มีค่าที่เกิดจากการท่องเที่ยวและการใช้ทางเลือกของแหล่งข้อมูลที่มีการเพิ่มประสิทธิภาพ แกนนอนของตัวเลขแสดงถึงความพร้อมและความจุรวมของทรัพยากร นี่เป็นตัวอย่างก็เป็นบทเรียนที่จะต้องพิจารณาทรัพยากรทางทะเลสะท้อนให้เห็นถึงกรณีศึกษาที่กำหนดไว้ในบทที่ 9 ในทะเลติดกับคาบสมุทรบาจาแคลิฟอร์เนียในเม็กซิโก รูปที่แสดงให้เห็นถึงมูลค่าทางเศรษฐกิจการท่องเที่ยวร่อแร่ (TMEV) แสดงโดย OPM ย้ายจากซ้ายไปขวาประกอบด้วยกิจกรรมต่าง ๆ เช่นการจับและปล่อยตกปลาที่ไม่ได้บริโภคและน้ำตามกิจกรรมสันทนาการอื่น ๆ ; รูปร่างของเส้นโค้งส่วนใหญ่

Results (Thai) 3:

บริจาคอสุจิของ เดวิส และ whinston ( 1961 ) ขณะที่พวกเขาเกี่ยวข้องกับกลยุทธ์สำคัญในการลงทุนในคุณสมบัติของพวกเขาในฐานะผู้ขับขี่ฟรี และเพื่อนำไปสู่การสร้างชุมชนแออัดที่อาร์กิวเมนต์ของพวกเขาสามารถได้รับการพิจารณาในย้อนกลับการแทรกแซงโดยหน่วยงานอนุรักษ์ และปรับปรุงสภาพแวดล้อมจะมีผลในบางเจ้าของยินดีจ่ายเพื่อปรับปรุงคุณภาพสมบัติของผลในการเพิ่มขึ้นในมูลค่าของค่าเช่าและค่าทรัพย์สินและที่ดินในพื้นที่ที่เรียกว่าการปรับพื้นที่ใน UK อาร์กิวเมนต์นี้จะถือว่า ด้านล่าง ในบริบทของการท่องเที่ยว .

รวมมูลค่าทางเศรษฐกิจของทรัพยากรในขณะที่ความคิดของ ที วี เป็นรากฐานของการประมาณค่าของประโยชน์ที่ได้จากทรัพยากรในทางเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อม มันเกี่ยวข้องกับการประเมินทรัพยากรการท่องเที่ยวฐานแทบจะพุ่งเข้าไปในวรรณคดี แต่ให้ท่องเที่ยวได้อย่างธรรมชาติ มันไม่ยากที่จะชื่นชมผลกระทบของมันและการประยุกต์ใช้ ในเรื่องของการเกี่ยวข้องที วี ชี้ให้เห็นว่า ฐานทรัพยากร ซึ่งถือว่าส่วนใหญ่เป็นฟรีที่ดีโดย บริษัท ท่องเที่ยว มีมูลค่ามากกว่าที่ได้เห็น . นี้จะเพิ่มความสำคัญของสภาพแวดล้อม เช่น การป้อนข้อมูลลงในผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวที่เพิ่มขึ้นของค่าเสียโอกาสในแง่ของการใช้ เช่น เกษตรกรรม อุตสาหกรรม หรือพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ในเมืองนอกจากนี้ยังควรเน้นให้รัฐบาล หน่วยงานการท่องเที่ยวและภาคธุรกิจของความจำเป็นในการปกป้องฐานทรัพยากรนี้ .
แต่ก็ต้องยอมรับว่าแทบทุกทรัพยากรที่ใช้โดยนักท่องเที่ยวและธุรกิจการท่องเที่ยวมีการใช้อื่น ๆ นักท่องเที่ยวชมเชยว่าหรือขัดแย้งกับเหล่านี้ในเรื่องเชิงประจักษ์ตามกรณี แน่นอนมันมีโอกาสมากที่ มีการใช้ทรัพยากรหลาย ๆเพื่อให้จำนวนของการแข่งขัน ความต้องการต้องปรับความเข้าใจ การท่องเที่ยวอาจเติมเต็มการใช้งานอื่น ๆที่ เช่น การพัฒนารีสอร์ทมีส่วนช่วยในการปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐาน สิ่งอำนวยความสะดวกและบริการ ในทางกลับกัน ในชนบท เช่น อุทยานแห่งชาติ หรือสำรองธรรมชาติมันอาจจะขัดแย้งกับสิ่งแวดล้อมเป้าหมาย โดยก่อให้เกิดการกัดเซาะการเหยียบย่ำหรือการรบกวนสัตว์ป่า แม้จะมีข้อเท็จจริงที่ว่ามันอาจนำไปสู่การอนุรักษ์และการจัดการผ่านค่าธรรมเนียมในการใช้จ่ายโดยผู้เข้าชม สามารถอยู่ร่วมกับการท่องเที่ยว
ที่ใช้อื่น ๆ คำถามที่เกิดขึ้นเป็นสิ่งที่ระดับของการใช้ควรที่จะปรับใช้และค่าใช้ ไม่รับการตัดสินใจควรพักในมูลค่าของการท่องเที่ยวเป็นญาติกับการใช้งานอื่น ๆและไม่ว่าจะเป็นระดับของการใช้ที่เพิ่มขึ้น ค่าที่ได้จากมันเริ่มลดลง ในลักษณะพิเศษ ให้กลับมาตั้งค่าใน โดยเลือกที่คล้ายกับปัญหาที่พบในตลาดอสังหาริมทรัพย์ เกี่ยวกับการจัดสรรที่ดิน ( ดู อีแวนส์2004 ) เกี่ยวกับที่มีอยู่ใช้มูลค่าของเว็บไซต์ในเมืองและค่าใช้ของทดแทน ในสั้นต้นทุนเสียโอกาสของกระแสการใช้เว็บไซต์ .
ในคำอธิบายด้านล่าง พูดง่ายๆ มันจะสันนิษฐานว่าปริมาณรวมของทรัพยากรที่มีอยู่ exogenously มุ่งมั่นและเป็นทางเลือกระหว่าง การขยายตัวของการท่องเที่ยว และหนึ่ง ใช้ทางเลือกอื่นๆ ของทรัพยากรที่ดินใช้ทางเลือกที่อาจจะระหว่างการท่องเที่ยวและการเกษตร ; นี้ไม่จําเป็นต้องบอกว่าแต่ละคนเป็นผู้ใช้ แต่เพียงผู้เดียว รูปที่ 9.5 ในบทก่อนหน้านี้สามารถปรับให้แสดงในรูปที่ 10.1 จุดที่ค่าสร้างขึ้นโดยการท่องเที่ยวและการใช้ทางเลือกของทรัพยากรที่ดีที่สุดแนวนอนของรูปที่แสดงความพร้อมรวมและศักยภาพของทรัพยากร นี่เป็นตัวอย่าง แต่มันก็ให้ความรู้ เพื่อพิจารณาศึกษากรณีทรัพยากรทางทะเลสะท้อนให้ในบทที่ 9 ในทะเลติดกับคาบสมุทร Baja California เม็กซิโก รูปแสดงการท่องเที่ยว เพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจ ( tmev OPM ) แทน โดยการย้ายจากซ้ายไปขวาประกอบด้วยกิจกรรมต่างๆ เช่น จับแล้วปล่อย ไม่อื่น ๆสำหรับการตกปลา และกิจกรรมสันทนาการ ; รูปร่างของเส้นโค้งไป