Should parents worry about what tel

Should parents worry about what television is doing to their children? Is it making them fatter, stupider, more violent? After all, TV has changed since today's parents were children. It's bigger, brasher and on all the time. There used to be something called the "toddlers' truce" when TV went off air between six and seven o'clock so parents could put their children to bed; now kids' cable networks broadcast 24 hours a day. In the old days, too, there was a kids' slot called Watch with Mother; today there are fears that television is watched too much without mother, that the goggle box is being used disastrously as a virtual babysitter.
TV has moved on from the innocent world of Camberwick Green to become a fearful source of seemingly imponderable questions. Should parents be limiting the time children spend in front of the television? Does it matter what they watch? Parents' fears are fuelled by surveys purporting to demonstrate that TV viewing is harmful. Last week, a report in the Lancet warned parents of a link between children's excessive viewing habits and long-term health problems such as poor fitness and raised cholesterol. It also claimed that youthful TV addicts were more likely to smoke.
One study has linked television viewing to obesity and another to aggressiveness. Earlier this year, an American survey claimed to have found an association between TV viewing among toddlers and attention deficit and hyperactivity disorder (ADHD) at school age. On a positive note, you might think that the hyperactivity would help to cancel out the obesity, and that the consequences of aggressiveness might well be ameliorated by wandering attention (they might forget who to hit), but researchers at the Children's Hospital and Regional Medical Centre in Seattle don't seem to have considered these possibilities. They were concerned to show that the hard-wiring of toddlers' brains can be detrimentally affected by the unrealistic visual stimuli that television allegedly sends pinging all over toddlers' synapses. Not only are kids destined to become fat and thuggish, it seems, but early exposure to TV is going to make them prone to concentration problems at school.
"We all know that the brains of newborns continue to develop rapidly, that the final tuning is done, as it were, outside the womb. The rapid pace of TV may not help," Dr Dimitri Christakis, who led the research, tells the Guardian. "The idea came to me when I was at home with my three-month-old son. If he saw a television he was mesmerised by it. He had no idea of what the content was. I was curious what the effect of that degree of stimulation would be."
His hypothesis was that very early exposure to television during critical periods of synaptic development would be associated with subsequent attention problems. "In contrast to the pace with which real life unfolds and is experienced by young children, television can portray rapidly changing images, scenery, and events," says Christakis's paper. "It can be overstimulating and yet extremely interesting. This has led some to theorise that television may shorten children's attention spans."
We cannot deny a proliferation of programmes and videos aimed at pre-school children, and even at the under-twos including Teletubbies, Fimbles and Tweenies. The Disney corporation bought up a company called Baby Einstein which allegedly helps in the educational development of small children and is exploiting its new acquisition assiduously here and in the US. If Christakis's theory holds, all these programmes and videos are going to create not a generation of Baby Einsteins, but hordes of unprecedentedly dim children.
The content of the programmes and videos that children watch must be significant. After all, some programmes targeted at under-twos - Teletubbies, for instance - unfold in a very slow manner. Furthermore, great claims are made by some TV programmes and videos targeted at pre-school age children, claiming to assist small children's intellectual development rather than retard it. We also need to give consideration to the notion of "watching television", which might well be qualitatively very different for different children. Some might be gormlessly staring at nothing very much; others making important visual judgments about Tinky Winky's bottom, for example. "What is a one-year-old doing when it watches television, and how does this compare to how other ages watch television?" asks David Buckingham, professor of education at the University of London and a longtime critic of anti-TV polemicists. "These sorts of questions get lost and yet they are fundamental to any decent research."
The anti-TV groups' critique of the medium is not that the stuff children watch is rubbish, but that TV viewing itself is a catastrophic lifestyle option that parents have inflicted on their children. Jean Lotus of the anti-TV group White Dot, who is currently writing a book about raising her four children without a TV in

Results (Thai) 1:

พ่อแม่ควรกังวลเกี่ยวกับโทรทัศน์จะทำให้ลูก มันจะทำให้พวกเขาอ้วนขึ้น รุนแรงขึ้น stupider หลังจากที่ทุก โทรทัศน์มีการเปลี่ยนแปลงตั้งแต่พ่อแม่ของ เด็ก มันเป็นใหญ่ brasher และตลอดเวลา มีใช้ สิ่งที่เรียกว่า "เด็กวัยเดินพักรบ" เมื่อทีวีไปออกอากาศระหว่างหกและเจ็ดนาฬิกาเพื่อให้ผู้ปกครองสามารถนำเด็กนอน ตอนนี้ เด็กสายเคเบิลเครือข่ายออกอากาศตลอด 24 ชั่วโมง ในวัน เกินไป มีช่องเด็กที่เรียกว่านาฬิกากับแม่ วันนี้มีความกลัวว่า โทรทัศน์จะดูมากเกินไป โดยไม่มีแม่ ว่า กล่องแว่นตาใช้ย่อยยับเป็นเสมือนพี่ทีวีได้ย้ายบนจากเรื่องโลกสีเขียว Camberwick เป็น แหล่งน่ากลัวของ imponderable ดูเหมือนจะถาม ควรพ่อแม่สามารถจำกัดเวลาที่เด็กใช้อยู่หน้าโทรทัศน์ ไม่สำคัญมันดูอะไร ความกลัวของพ่อแม่ผลักดัน โดยสำรวจ purporting เพื่อแสดงให้เห็นว่า การดูทีวีเป็นอันตราย สัปดาห์ที่ รายงานในมีดหมอเตือนผู้ปกครองของการเชื่อมโยงระหว่างเด็กมากเกินไปดูพฤติกรรมและปัญหาสุขภาพระยะยาวเช่นออกกำลังกายที่ดี และยกคอเลสเตอร นอกจากนี้มันยังอ้างว่า อ่อนเยาว์ทีวีติดยาเสพติดมีแนวโน้มการสูบบุหรี่ศึกษาได้เชื่อมโยงการดูโทรทัศน์กับโรคอ้วนและอื่น ๆ เพื่อความแรง ปีก่อนหน้านี้ การสำรวจอเมริกันอ้างว่า ได้พบความสัมพันธ์ระหว่างการรับชมทีวีในหมู่เด็กและความสนใจสะสมและสมาธิสั้นโรค (สมาธิสั้น) ที่โรงเรียน เมื่อทราบค่าบวก คุณคิดว่า สมาธิสั้นที่จะช่วยในการยกเลิกที่โรคอ้วน และว่า ผลกระทบของความรุนแรงอาจดี ameliorated โดยหลงความสนใจ (พวกเขาอาจลืมที่จะตี), แต่ดูเหมือนจะ มีพิจารณาความเป็นไปได้เหล่านี้นักวิจัยที่โรงพยาบาลเด็กและศูนย์การแพทย์ภูมิภาคในซีแอตเทิลไม่ พวกเขากังวลที่จะแสดงว่า ยากเดินสายของสมองของเด็กวัยหัดเดินสามารถรับ detrimentally ผลกระทบจากสิ่งเร้าทางตาไม่สมจริงที่โทรทัศน์ถูกกล่าวหาว่าส่ง pinging ทั่วประสาทของเด็ก ไม่เพียงเด็กชะตาจะกลายเป็น ไขมัน และ thuggish เหมือน แต่ต้นแสงทีวีจะทำให้แนวโน้มปัญหาความเข้มข้นในโรงเรียน"เรารู้ว่า สมองของทารกแรกเกิดยังคงพัฒนาอย่างรวดเร็ว ให้การปรับแต่งขั้นสุดท้าย เสร็จ เป็น were มัน นอกมดลูก ก้าวอย่างรวดเร็วของทีวีอาจไม่ช่วย ดร.ดิมิทรี Christakis ผู้นำการวิจัย บอกผู้ปกครอง "ความคิดที่มากับผมเมื่อผมอยู่บ้านกับลูกชายอายุสามเดือน ถ้าเขาเห็นโทรทัศน์ เขาถูกนนถนนมัน เขามีความคิดในเนื้อหาคืออะไร ผมอยากรู้ผลของการที่ระดับของการกระตุ้นที่จะ"สมมติฐานของเขาว่า โทรทัศน์ในช่วงเวลาสำคัญของการพัฒนา synaptic แสงต้นมากจะเกี่ยวข้องกับปัญหาความสนใจตามมาได้ "ตรงกันข้ามกับก้าวที่แผ่ออกไปจริง และมีประสบการณ์ โดยเด็ก โทรทัศน์สามารถแสดงภาพการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วภาพ ทิวทัศน์ และ กิจกรรม กล่าวว่า กระดาษของ Christakis "ได้ overstimulating และยังสนใจมาก นี้นำบาง theorise ที่โทรทัศน์ดขั้วครอบคลุมความสนใจของเด็กได้ "เราไม่สามารถปฏิเสธการแพร่หลายของโปรแกรมและวิดีโอที่เด็ก ๆ เตรียมประถม และแม้กระทั่งที่ปริมาตรน้อยรวมทั้งเทเลทับบีส์ Fimbles และ Tweenies บริษัทดิสนีย์ซื้อบริษัทที่เรียกว่าไอสไตน์เด็กซึ่งถูกกล่าวหาว่าช่วยในการพัฒนาด้านการศึกษาของเด็กเล็ก และจะใช้ประโยชน์จากการซื้อใหม่เป็นวิชาธรรมที่นี่ และ ในสหรัฐอเมริกา ถ้าเก็บทฤษฎีของ Christakis รายการเหล่านี้ทั้งหมดและวิดีโอจะสร้างไม่สร้างเด็กไอน์สไตน์ แต่ทวยราษฎร์ของเด็ก unprecedentedly ติ่มซำเนื้อหาของรายการและวิดีโอที่ดูเด็กต้องเป็นสำคัญ หลังจากที่ทุก บางโปรแกรมเป้าหมายที่ขีดปริมาตรเทเลทับบีส์ เช่น - แฉในลักษณะช้ามาก นอกจากนี้ ดีเรียกร้องที่ทำ โดยบางรายการทีวีและวิดีโอที่กำหนดเป้าหมายไปที่เด็กอายุเตรียมประถม อ้างว่า จะช่วยพัฒนาด้านสติปัญญาเด็กเล็ก มากกว่าชะลอมัน นอกจากนี้เรายังต้องให้พิจารณาถึงความคิดของ "ดูโทรทัศน์" ซึ่งอาจจะดีแตกต่างกันมากคุณภาพสำหรับเด็กที่แตกต่างกัน บางคนอาจจะ gormlessly จ้องอะไรมาก คนอื่นตัดสินสำคัญภาพล่าง Tinky ขยิบตาของ เช่น "คือในหนึ่งปีทำ เมื่อมันนาฬิกาโทรทัศน์ และวิธีไม่นี้เปรียบเทียบกับวิธีอื่นอายุนาฬิกาโทรทัศน์" ถามเดวิดบัคกิ้งแฮม ศาสตราจารย์ทางการศึกษามหาวิทยาลัยลอนดอนและนักวิจารณ์เสพของ anti-ทีวี polemicists "คำถามประเภทนี้ได้หายไป และยัง เป็นพื้นฐานการวิจัยใด ๆ ที่ดี"คำวิจารณ์ของกลุ่มต่อต้าน-ทีวีของสื่อไม่ว่า นาฬิกาเด็กสิ่งที่เป็นขยะ แต่ทีวีดูตัวเองว่าเลือกไลฟ์สไตล์รุนแรงที่พ่อแม่ได้ฝากเอาไว้บนลูก บัวจีนของกลุ่มต่อต้าน-ทีวีจุดขาว ที่จะเขียนหนังสือเกี่ยวกับการเลี้ยงดูลูก ๆ ของเธอทั้งสี่ไม่ มีทีวีในปัจจุบัน

Results (Thai) 2:

พ่อแม่ควรกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่จะทำรายการโทรทัศน์เพื่อเด็กของพวกเขา? มันจะทำให้พวกเขาอ้วนโง่ความรุนแรงมากขึ้นหรือไม่ หลังจากที่ทุกคนทีวีมีการเปลี่ยนแปลงตั้งแต่พ่อแม่ของวันนี้เป็นเด็ก มันเป็นเรื่องที่ใหญ่กว่า Brasher และในทุกเวลา มีการใช้เป็นสิ่งที่เรียกว่า "การสู้รบเด็กวัยหัดเดิน" เมื่อทีวีออกไปในอากาศ 06:00-07:00 เพื่อให้ผู้ปกครองสามารถนำบุตรหลานของตนไปนอน; ตอนนี้เด็ก 'เครือข่ายสายเคเบิลออกอากาศตลอด 24 ชั่วโมง ในวันเก่าเกินไปมีช่องสำหรับเด็กที่เรียกว่าดูกับแม่; วันนี้มีความหวาดกลัวว่าจะดูโทรทัศน์มากเกินไปโดยไม่ต้องแม่ที่กล่องแว่นตาจะถูกใช้ย่อยยับเป็นเสมือนเลี้ยง.
ทีวีได้ย้ายที่จากโลกไร้เดียงสาของ Camberwick สีเขียวจะกลายเป็นแหล่งที่น่ากลัวของคำถามวัดไม้ที่ดูเหมือน พ่อแม่ควรจะ จำกัด เด็กเวลาที่ใช้ในหน้าโทรทัศน์? มันไม่สำคัญว่าสิ่งที่พวกเขาดู? กลัวพ่อแม่จะถูกผลักดันจากการสำรวจที่อ้างตัวว่าแสดงให้เห็นว่าการดูทีวีเป็นอันตราย สัปดาห์ที่ผ่านมารายงานในมีดหมอเตือนพ่อแม่ผู้ปกครองของการเชื่อมโยงระหว่างเด็กนิสัยการดูมากเกินไปและปัญหาสุขภาพในระยะยาวเช่นการออกกำลังกายที่ยากจนและยกระดับคอเลสเตอรอล นอกจากนี้ยังอ้างว่าติดยาเสพติดทีวีอ่อนเยาว์มีแนวโน้มที่จะสูบบุหรี่.
การศึกษาชิ้นหนึ่งมีการเชื่อมโยงการชมโทรทัศน์ไปสู่โรคอ้วนและอื่น ๆ เพื่อความก้าวร้าว ปีก่อนหน้านี้การสำรวจชาวอเมริกันอ้างว่าได้พบความสัมพันธ์ระหว่างการดูทีวีในหมู่เด็กวัยหัดเดินและการขาดดุลความสนใจและความผิดปกติสมาธิสั้น (ADHD) ในวัยเรียน ในบันทึกบวกคุณอาจจะคิดว่าสมาธิจะช่วยในการยกเลิกการออกโรคอ้วนและผลกระทบของการแข็งขันอาจจะได้ดีขึ้นโดยหลงความสนใจ (พวกเขาอาจจะลืมที่จะตี) แต่นักวิจัยที่โรงพยาบาลเด็กและการแพทย์พื้นบ้าน ศูนย์ในซีแอตดูเหมือนจะไม่ได้มีการพิจารณาความเป็นไปได้เหล่านี้ พวกเขามีความกังวลที่จะแสดงให้เห็นว่าฮาร์ดเดินสายของเด็กวัยหัดเดินสมองได้รับผลกระทบพอได้โดยสิ่งเร้าที่ไม่สมจริงของภาพที่ถูกกล่าวหาว่าส่งโทรทัศน์กระตุกทั่วทุกมุมเด็กวัยหัดเดิน 'ประสาท ไม่เพียง แต่เด็กลิขิตให้กลายเป็นไขมันและย่องเบามันดูเหมือนว่า แต่เปิดเผยในช่วงต้นกับทีวีเป็นไปเพื่อให้พวกเขามักจะเกิดปัญหาความเข้มข้นที่โรงเรียน.
"เราทุกคนรู้ว่าสมองของทารกแรกเกิดยังคงพัฒนาอย่างรวดเร็วว่าการปรับจูนสุดท้ายคือ ทำตามที่มันเป็นนอกมดลูก. ก้าวอย่างรวดเร็วของทีวีไม่อาจช่วยให้ "ดรดิมิทรี Christakis ผู้นำทีมวิจัยบอกผู้ปกครอง "ความคิดที่มาหาผมเมื่อผมอยู่ที่บ้านกับลูกชายสามเดือนเก่าของฉัน. ถ้าเขาเห็นโทรทัศน์ที่เขากำลังเพลิดเพลินด้วยมัน. เขามีความคิดของสิ่งที่เนื้อหาก็ไม่มี. ผมอยากรู้ว่าผลของการศึกษาระดับปริญญาที่ ของการกระตุ้นจะเป็น. "
สมมติฐานของเขาก็คือว่าการสัมผัสมากในช่วงต้นโทรทัศน์ในช่วงระยะเวลาที่สำคัญของการพัฒนา synaptic จะเกี่ยวข้องกับปัญหาที่ตามมาให้ความสนใจ "ในทางตรงกันข้ามกับก้าวที่แผ่ออกไปในชีวิตจริงและมีประสบการณ์โดยเด็กเล็ก, โทรทัศน์สามารถวาดภาพที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วภาพทิวทัศน์และกิจกรรม" กระดาษ Christakis กล่าวว่า "มันสามารถ overstimulating และยังน่าสนใจอย่างมาก. นี้ได้นำบางส่วนเพื่อทฤษฎีโทรทัศน์ที่อาจสั้นลงความสนใจของเด็กครอบคลุม."
เราไม่สามารถปฏิเสธการแพร่กระจายของโปรแกรมและวิดีโอเล็งไปที่เด็กก่อนวัยเรียนและแม้กระทั่งที่อยู่ภายใต้การเจ้าตัวรวมถึงเทเลทับบี , Fimbles และ Tweenies บริษัท ดิสนีย์ซื้อ บริษัท ที่เรียกว่าเด็ก Einstein ซึ่งถูกกล่าวหาว่าช่วยในการพัฒนาการศึกษาของเด็กเล็ก ๆ และมีการใช้ประโยชน์จากการเข้าซื้อกิจการใหม่ก้มหน้าก้มตานี่และในสหรัฐอเมริกา หากทฤษฎี Christakis ถือโปรแกรมเหล่านี้และวิดีโอทั้งหมดกำลังจะสร้างไม่ได้สร้างเด็ก Einsteins แต่พยุหะของเด็กไม่เคยมีสลัว.
เนื้อหาของโปรแกรมและวิดีโอที่เด็กดูจะต้องเป็นอย่างมีนัยสำคัญ หลังจากที่ทุกคนบางโปรแกรมเป้าหมายที่อยู่ภายใต้การ twos - เทเลทับบีเช่น - แฉในลักษณะที่ช้ามาก นอกจากนี้การเรียกร้องที่ดีจะทำโดยบางรายการโทรทัศน์และวิดีโอเป้าหมายที่เด็กอายุก่อนวัยเรียนที่อ้างว่าเพื่อช่วยให้การพัฒนาทางปัญญาของเด็กเล็กมากกว่าชะลอมัน นอกจากนี้เรายังต้องให้คำนึงถึงความคิดของ "ดูโทรทัศน์" ซึ่งอาจจะแตกต่างกันในเชิงคุณภาพมากสำหรับเด็กที่แตกต่างกัน บางคนอาจจะ gormlessly จ้องมองที่ไม่มีอะไรมาก; คนอื่น ๆ การตัดสินภาพที่สำคัญเกี่ยวกับด้านล่าง Tinky Winky ตัวอย่างเช่น "อะไรคือสิ่งที่ทำอย่างใดอย่างหนึ่งปีเมื่อมันดูโทรทัศน์และวิธีการนี้ไม่ได้เปรียบเทียบกับวิธีการอื่น ๆ ทุกเพศทุกวัยดูโทรทัศน์?" ถามเดวิดบักกิ้งแฮมศาสตราจารย์ของการศึกษาที่มหาวิทยาลัยลอนดอนและนักวิจารณ์เก่าแก่ของ polemicists ต่อต้านทีวี "ประเภทของคำถามเหล่านี้ได้หายไปและพวกเขาก็ยังเป็นพื้นฐานของการวิจัยที่ดีใด ๆ ."
วิจารณ์กลุ่มต่อต้านทีวี 'ของกลางไม่ได้ว่าเด็กสิ่งที่ดูเป็นขยะ แต่ดูทีวีว่าตัวเองเป็นตัวเลือกวิถีชีวิตที่เป็นภัยพิบัติที่ผู้ปกครอง ได้ต่อสู้กับเด็กของพวกเขา ฌองโลตัสของกลุ่มต่อต้านทีวีจุดสีขาวที่กำลังเขียนหนังสือเกี่ยวกับการเลี้ยงดูเด็กทั้งสี่ไม่มีทีวีใน